Των γυναικών το δίκιο

Του κόσμου οι μανάδες κάποτε το έμαθαν

Ο Θεός των πατέρων τους Μητέρα πως δεν είχε

Και φαρμακώθηκαν τα σπλάχνα τους πικρά

Πού να σταθούμε οι άμοιρες, τον ρώτησαν

Και ποιος στην πλάση θα μας λογαριάσει τώρα;

Ο Πλάστης συμμερίστηκε το δίκιο τους

Και στις γυναίκες χάρισε διπλή παρηγοριά

Μάνα απ’ τους ανθρώπους για τον Γιο του διάλεξε

Και Αυτόν σαν άνθρωπο κοντά τους αποστέλλει

Να χαίρονται οι πεντάρφανες, οι άκληρες να έχουν ψυχοπαίδι

Κι όσες απέκτησαν παιδιά που η μαύρη ξενιτιά τα αρπάζει 

Μια μητρική αγκαλιά να ελπίζουν 

Πως τα σπλάχνα τους θα βρουν στα ξένα