Labels

Saturday, October 29, 2022

Έρχαρτ Κέστνερ (+1974)



Ο γερμανός συγγραφέας Έρχαρτ Κέστνερ (+1974) γράφει:
«Το 1952 πήγα για πρώτη φορά μετά το πόλεμο, στην Αθήνα. Η Γερμανική πρεσβεία, όταν άκουσε πως είχα πρόθεση να πάω στη Κρήτη, μου συνέστησε, επειδή ήταν πολύ νωρίς ακόμα και οι πληγές από τη γερμανική κατοχή ανεπούλωτες, να λέω πως είμαι Ελβετός. Αλλά εγώ τους ήξερα τους Κρήτες. Από την πρώτη στιγμή είπα πως ήμουν Γερμανός και όχι μόνο δεν κακόπαθα, αλλά ξανάζησα παντού όπου πέρασα τη θρυλική κρητική φιλοξενία.
«Ένα σούρουπο, καθώς ο ήλιος βασίλευε, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο, έρημο με μόνο σύντροφο τις τελευταίες ηλιαχτίδες. Έκανα όμως λάθος.
Υπήρχε εκεί και μια ζωντανή ψυχή, ήταν μια μαυροφορεμένη γυναίκα. Με μεγάλη μου έκπληξη την είδα ν’ ανάβει κεριά στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου και να πηγαίνει μεθοδικά από μνήμα σε μνήμα. Την πλησίασα και τη ρώτησα. -Είστε από εδώ;
-Μάλιστα.
-Και τότε γιατί το κάνετε αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί σκότωσαν Κρητικούς».
Και γράφει ο Κέστνερ:
«Η απάντηση, μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί».
Απαντά η γυναίκα:
«Παιδί μου, από τη προφορά σου φαίνεσαι ξένος και δεν θα γνωρίζεις τι συνέβη εδώ στα ’41 με ’44. Ο άντρας μου σκοτώθηκε στη μάχη της Κρήτης κι έμεινα με το μονάκριβο γιο μου. Μου τον πήραν οι Γερμανοί όμηρο στα 1943 και πέθανε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, στο Σαξενχάουζεν. Δεν ξέρω πού είναι θαμμένο το παιδί μου. Ξέρω όμως πως όλα τούτα ήταν τα παιδιά μιας κάποιας μάνας, σαν κι εμένα. Και ανάβω στη μνήμη τους, επειδή οι μάνες τους δεν μπορούν να ‘ρθουν εδώ κάτω. Σίγουρα μια άλλη μάνα θα ανάβει το καντήλι στη μνήμη του γιού μου».

*Μου το έστειλε ο Demetrius Sklavenetes

Friday, October 28, 2022

Του Σαραντάρη και άλλων πουλιών...

Μπορεί να είναι εικόνα 1 άτομο
Κάθε θάνατος πονάει... μα κάποιοι θάνατοι πονούν λίγο παραπάνω...
Και σήμερα τιμούμε τους ανθρώπους που θυσιάστηκαν για μια πατρίδα ελεύθερη, για μένα και για σένα που οι λέξεις "θυσία" και "πατρίδα" είναι ακατανόητες στην εποχή της εαυτοκρατίας... Αύριο, ποιος ξέρει, όταν θα 'χουν ξεθωριάσει ολότελα οι κόπιες των ντοκυμαντέρ και οι φωτογραφίες του '40 και θα μένουν λαμπερές οι δικές μας σέλφι από τις παρελάσεις, να βρεθούν κάποιοι να πουν ανόητους αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους πάνω στα χιονισμένα βουνά κυνηγώντας ένα όνειρο που ζύμωσαν από το αίμα τους και τη σάρκα τους...
Μπαίνω στη βιβλιοθήκη να δανειστώ ένα βιβλίο, ζητώ να ανοίξω νέα καρτέλα, με ρωτά η βιβλιοθηκονόμος: για να σας ανοίξω καρτέλα θα πρέπει να σας ρωτήσω πώς αυτοπροσδιορίζεστε, άρσεν ή θηλυ; Ορίστε; ρωτώ έκπληκτη. Μου επαναλαμβάνει την ερώτηση. Μακρυγιάνης, απαντώ. Ορίστε, με ρωτά αυτή τη φορά έκπληκτη εκείνη. Α, ρε, Μακρυγιάννη, να 'ξέρες γιατί το τζάκισες το χέρι σου... λέω και φεύγω δίχως να ανοίξω καινούργια καρτέλα και δίχως να δανειστώ κανένα βιβλίο που προϋποθέτει έναν αυτοπροσδιορισμό που ουδόλως με αυτοπροσδιορίζει...
Αιωνία η μνήμη του πουλιών που πέταξαν για άλλους ουρανούς...
Β.Ν
........................

"Εγώ που οδοιπόρησα με τους ποιμένες της Πρεμετής" ....
--------------------------------------------------------------------
Ένα "άσμα" αντι-ηρωικό και πένθιμο για τον νεαρό σπουδαίο ποιητή και φιλόσοφο, που πολέμησε στην Αλβανία.
---------------------------------------
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ (1908-1941)
--------------------------------------
Σημαντικός ποιητής, της γενιάς του ’30, με ένα μέλλον που διαγραφόταν λαμπρό. Πολέμησε στην πρώτη γραμμή του Αλβανικού μετώπου, αρρώστησε από τύφο και πέθανε ύστερα από την επιστροφή του στην Αθήνα, το 1941.
Γράφει για εκείνον ο Ελύτης στα "Ανοιχτά Χαρτιά":
Θέλω αυτή τη στιγμή απροκάλυπτα να καταγγείλω το επιστρατευτικό σύστημα που επικρατούσε την εποχή εκείνη και που, δεν ξέρω πώς, κατάφερε να κρατήσει όλα τα χοντρόπετσα θηρία των αθηναϊκών ζαχαροπλαστείων στα Γραφεία και στις Επιμελητείες και να ξαποστείλει στην πρώτη γραμμή το πιο αγνό και ανυπεράσπιστο πλάσμα. Έναν εύθραυστο διανοούμενο που μόλις στεκότανε στα πόδια του, που όμως είχε προφτάσει να κάνει τις πιο πρωτότυπες και γεμάτες από αγάπη σκέψεις για την Ελλάδα και το μέλλον της. Ήταν σχεδόν μια δολοφονία. Διπλωματούχος ιταλικού πανεπιστημίου - ο μόνος ίσως σε ολόκληρο το στράτευμα-, θα μπορούσε να ΄ναι περιζήτητος σε οποιαδήποτε από τις Υπηρεσίες που είχαν αναλάβει την αντικατασκοπεία, ή την ανάκριση των αιχμαλώτων. Αλλά όχι. Έπρεπε να φορτωθεί το γυλιό και τον οπλισμό των τριάντα οκάδων, για να χαθεί παραπατώντας μες στα χιονισμένα φαράγγια ένας ακόμη ποιητής, ένας ακόμη αθώος στο δρόμο του μαρτυρίου".
Και συνεχίζει:
"Φαίνεται ότι πέρασε φρικτές ώρες. Τα χοντρά μυωπικά του γυαλιά, που χωρίς αυτά δεν μπορούσε να κάνει βήμα, τά 'χασε μέσα στην παραζάλη. Φώναζε «βοήθεια» στους άλλους φαντάρους , αυτός ο Χριστιανός φώναζε «αδέλφια» και τ' "αδέλφια" τον κοροϊδεύανε, τα πιο αδίστακτα βαλθήκανε κιόλας να του κλέβουνε κουβέρτες, μάλλινα, οτιδήποτε χρήσιμο μπορούσε ο δόλιος να κουβαλεί. Απόμεινε σαν το κατατρεγμένο πουλί μέσα στην παγωνιά. Χωρίς να βαρυγκομήσει. Χωρίς να ξεστομίσει έναν πικρό λόγο. Περήφανος, μ' ένα σώμα ελάχιστο και μια μεγάλη ψυχή, που τον κράτησε όσο που να τραγουδήσει ακόμη λίγο: «Εγώ που οδοιπόρησα με τους ποιμένες της Πρεμετής».
ΠΑΛΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ…, Γ. Σαραντάρης
Πάλι ο ουρανός ανοίγει εδώ την Πύλη
Πάλι σηκώνει τη σημαία
Εμείς μπαίνουμε χωρίς φόβο
Τα μάτια τα πουλιά μαζί μας μπαίνουν
Αστράφτει η πολιτεία αστράφτει ο νους μας
Η φαντασία τους κήπους πλημμυράει
Είναι παιδιά που στέκονται στις βρύσες
Κορυδαλλοί στους όρθρους ακουμπάνε
Στις λεμονιές άγγελοι χορτάτοι
Είναι αηδόνια που παντού ξυπνάνε
Φλογέρες παίζουν έντομα βουίζουν
Είναι τραγούδια η στάχτη των νεκρών
Και οι νεκροί κάπου αναγεννιούνται πάλι
Ολούθε μάς μαζεύει ο Θεὸς
Έχουμε χέρια καθαρὰ και πάμε.

Δημοσιεύτηκε από τον Γιάννη Παπαδάτο
https://www.facebook.com/profile.php?id=100082296993190

Tuesday, October 25, 2022

Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Δημήτριος


Ὁ Ἅγιος πού ὑμνεῖται καί τιμᾶται ἑξαιρέτως ἀπό ἐμᾶς, ἀνάμεσα στούς μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἐντόπιος καί συμπολίτης μας πολιοῦχος, τό μέγα θαῦμα τῆς οἰκουμένης, τό μέγα ὡράϊσμα τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ὁ θαυματουργός καί μυροβλήτης Δημήτριος. 

Μέγας φωστήρας ἀνάμεσα σέ περίλαμπρα ἄστρα πού μόνος του κρατεῖ μέσα του μαζεμένα ὅλων τά χαρίσματα, ὅπως σύν Θεῷ θά ἀποδείξουμε, ὁ ἅγιος Δημήτριος μόνος του δικαιοῦται νά καρπώνεται ὅλες μαζί τίς εὐφημίες πού ὀφείλονται σέ ὅλους.

Παρόλο πού δέν ἐπαρκοῦμε νά ποῦμε λόγο γιά τόν μεγαλομάρτυρα ἐν τούτοις ὁ πόθος μᾶς πιέζει νά μιλήσουμε κατά δύναμη καί ὁ καιρός ζητεῖ τόν ἐπίκαιρο λόγο καί τό χρέος ἐπιβάλλει νά θαυμάζουμε μέ τό λόγο τό ὑπερλόγο μεγαλεῖο του μάρτυρος.

Ἦταν σχεδόν ὅλα μαζί ἀπό τή παιδική ἡλικία, στήλη στερεά καί ἀκαθαίρετη κάθε καλοῦ, ἄγαλμα ζωντανό καί αὐτοκινούμενο κάθε ἀρετῆς, ἑστία καί συστοιχία θείων καί ἀνθρωπίνων χαρίτων, βίβλος ζωντανή καί λαλοῦσα πρός δόξα καί διδασκαλία τοῦ ἀνωτέρου, ἐλαιά καρπερή, δένδρο φυτευμένο κοντά στά ρεύματα τῶν ὑδάτων τοῦ Πνεύματος. 

Μόνο πού τό μέν ψαλμικό δένδρο «δίδει τό καρπό στό καιρό του», αὐτός ὅμως εἶχε καί ἔχει κάθε ἐποχή καιρό ἀνθοφορίας καί καρποφορίας μαζί, καί οὔτε τό ἄνθος οὔτε ὁ καρπός θά πέσουν καί θά μεταδίδονται σέ ὅσους προσέρχονται μέ πίστη, χωρίς ποτέ νά ἐκλείπουν. 

Παρέχει δέ ἀμείωτα καί ἀκατάπαυστα στούς προσερχομένους τό πλῆθος, θά λέγαμε, τῶν χαρίτων, γι’ αὐτό μοιάζει μέ φωτοφόρο δένδρο, ἀφοῦ μεταδίδει ἀσταμάτητα τούς καρπούς σάν ἀκτίνες καί παρέχει κατά κόρο στούς προσερχομένους τά κάλλιστα καί θειότατα, ἐνῶ ὁ ἴδιος εἶναι πάντοτε γεμάτος ἀπό τέτοια ἀγαθά, σάν ἥλιος παντοειδοῦς εὐεργεσίας ἤ ἀστείρευτη πηγή χαρίτων ἤ πέλαγος θαυμάτων ἀνεξάντλητο ἤ ἄβυσσος ἀνεκδιήγητος ὁρατῶν καί ἀοράτων ἀγαθῶν.

Ἦταν λοιπόν ἁπαλός νεανίας, πολύ ὡραῖος στήν ὄψη, ὄχι μόνο κατά τόν ἐξωτερικό καί αἰσθητό ἄνθρωπο, ἀλλά πολύ περισσότερο κατά τόν ἐσωτερικό καί μή βλεπόμενο. Πραγματικά, δέν καταδέχθηκε ποτέ νά κυριεύσει τό νοῦ του κάτι ἀπρεπές οὔτε βάδισε σέ πράξη ἀντίθετη πρός τό Θεῖο θέλημα, φυλάγοντας ἀμίαντη τήν βαπτισματική  Θεία χάρη.

Καί στό ἄνθος τῆς νεότητος ἀποδέχθηκε τήν ὡραιότητα τῆς παρθενίας, πράττοντας τά πάντα, ὥστε νά εἶναι παρθένος καί στό σῶμα καί στή ψυχή καί νά ἔχει μέ αὐτό τό τρόπο τή πολιτεία στούς οὐρανούς καί νά βαδίζει ἐφάμιλλα πρός τούς ἀσωμάτους, ἄν καί βρισκόταν ἀκόμα στό σῶμα. 

Πρίν ἀπό ὅλες ὅμως τίς ἀρετές, εἶχε τή σπουδή τῆς σοφίας, ὥστε ζώντας μέσα στή σύνεση καί τήν καθαρότητα ἕως τό τέλος τῆς ζωῆς του, νά φέρει ἀπό τή νεότητα τήν ἐπαινουμένη γεροντική πολιά, ὅπως λέγει ὁ Σολομών: «ἄσπρα μαλλιά εἶναι στούς ἀνθρώπους ἡ σύνεση καί γεροντική ἡλικία ὁ ἀκηλίδωτος βίος». (Σοφ.Σολ.4, 9).

Ἦταν καί δάσκαλος καί ἀπόστολος ὁ πάγκαλος, καί κανείς δέν μποροῦσε νά ἀντισταθεῖ στοῦ Δημητρίου «τή σοφία καί τό Πνεῦμα, μέ τό ὁποῖο μιλοῦσε» εἰδικά πρός ἐκείνους πού πολεμοῦσαν τόν Χριστό, εἶχε τό λόγο του ὡς κατάλληλο ἐργαλεῖο.

Ἐγώ καί τή στρατιωτική στολή καί τό δακτυλίδι στό χέρι καί τό ὑπατικό ἐπώμιο, τό ὁποῖο φοροῦσε ὁ Μάρτυρας, ὅταν ἔλαβε τό βαθμό ἀπό τόν τότε βασιλέα (Γαλέριο Μαξιμιανό), θεωρῶ ὅτι ὑπῆρξαν σύμβολα τοῦ διδασκαλικοῦ καί καθοδηγητικοῦ ἀξιώματος, πού τοῦ δόθηκε μυστικά ἀπό τόν ἀληθινό βασιλέα Χριστό. Γι’ αὐτό καί, ἀργότερα, ἡ Θεία χάρη θαυματούργησε πλούσια μέ τίς εὐχές του.

 Ἀλλά ὁ ἀπό τήν ἀρχή ἀπατεών διάβολος προετοίμασε πρόωρα τό θάνατο τοῦ Μάρτυρα. Μόλις εἶδε τό ἀποτέλεσμα τῶν συμβόλων ἐκείνων, μή μπορώντας νά ὑποφέρει, ἐρεθίζει τούς ὑπηρέτες τῆς πλάνης ἐναντίον τοῦ ἀντιπάλου τῆς πλάνης. 

Αὐτοί, ἀφοῦ συνέλαβαν τόν διώκτη τῆς ἀπάτης τόν προσάγουν στό βασιλέα τῆς ἀπάτης, τόν Μαξιμιανό καί ἔτσι ὁ Δημήτριος κατέρχεται πρός τό στάδιο τοῦ μαρτυρίου, ὁ ἀπό παιδί γεμάτος ἄρρητα χαρίσματα, ὁ σέ ὅλα σοφός καί δίκαιος.

Γνωρίζω ὅτι ποθεῖτε νά μάθετε τό τρόπο τῆς κρατήσεως, πού καί πώς ἀναζητήθηκε καί συνελήφθηκε. Ὑπάρχει μία στοά, ὑπόγεια στό ναό τῆς Ἀειπαρθένου καί Θεομήτορος, πού ὀνομάζεται Καταφυγή. Σύμφωνα μέ παλαιό ἔθιμο σέ αὐτό τό σημεῖο ξεκινοῦν κάθε χρόνο τήν πανήγυρη τοῦ μεγαλομάρτυρος καί ἀπό ἐκεῖ ἀνερχόμενοι διά τῆς λεωφόρου μέ ὕμνους πρός αὐτόν ἀνεβαίνουν σέ αὐτό τό σημεῖο καί ὁλοκληρώνουν τή γιορτή. 

Ὅταν λοιπόν ἐπικρατοῦσε ἡ ἀσέβεια –ἐπειδή ἡ λατρεία τῆς εὐσεβείας δέν μποροῦσε νά ἀσκῆται ἐλεύθερα– ὁ Μάρτυρας πήγαινε σέ ἐκεῖνα τά ὑπόγεια, μετέδιδε στούς φοιτητές τήν οὐράνια διδασκαλία καί παρουσίαζε τή θρησκεία τῶν Χριστιανῶν καί τελοῦσε ἄφοβα τή λατρεία της, στούς καταφεύγοντας σέ αὐτόν, ὡς γαλήνιο λιμένα τῆς εὐσεβείας. 

Καί ἔτσι ὁ θειότατος Μάρτυρας ἦταν τότε καταφυγή ὅλων ὅσοι ἐπιθυμοῦσαν νά εὐσεβοῦν, ἀπό αὐτό δέ καί ὁ τόπος ὀνομάσθηκε Καταφυγή.

Οἱ διορισμένοι διῶκτες, ὅταν γνώρισαν ὅτι ὁ Μάρτυρας ἐκεῖ δίδασκε τό λαό, ἐξεμάνησαν πολύ περισσότερο, ἐπειδή εἶδαν τό συγκεντρωμένο πλῆθος νά προσέχει στούς λόγους τοῦ Δημητρίου σάν φωνές τοῦ Θεοῦ, ὁρμοῦν ἐναντίον του ὡς διδασκάλου.

Τόν συνέλαβαν καί τόν ὁδήγησαν διά μέσου αὐτῆς τῆς λεωφόρου καί τόν παρουσιάζουν στόν Μαξιμιανό πού κάπου ἐδῶ διέμενε καί παρακολουθοῦσε μέ πολλή ἡδονή τίς ἀνθρωποκτονίες τοῦ Λυαίου. Διατάσσει νά κρατηθεῖ ἐδῶ κατάκλειστος ὁ Ἅγιος, ὅπου καί ὑπέστη τό μαρτύριο. Ἡ φροντίδα τοῦ ἀρχέκακου Διαβόλου ἦταν νά φύγει τό ταχύτερο τότε ἀπό τούς ἀνθρώπους ὁ Δημήτριος, διότι δέν τόν ὑπέφερε. Καί γνωρίζετε τήν κάθειρξη τοῦ Δημητρίου καί τήν προφητεία πρός τόν Νέστορα γιά τήν νίκη τοῦ κατά τοῦ Λυαίου, καί τό μαρτύριο. 

Ὅταν δέ παρατάθηκε ἡ παραμονή τοῦ μάρτυρα στή φυλακή, ὁ ἀρχέκακος ὄφις δέν ὑπέφερε ζωντανό τόν Μάρτυρα καί ὑποδυόμενος τόν σκορπιό προσπάθησε νά τόν θανατώσει, ἀλλά ἡ ἐνοικοῦσα Χάρη τόν ἔσωσε.

Θέλοντας δέ παραδίδεται καί φυλακίζεται καί κρατεῖται στά χέρια τῶν δημίων καί ὑποφέρει τούς βασανισμούς τῶν κακούργων, μιμούμενος τόν παθόντα γιά μᾶς Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.

Γι’ αὐτό καί ὅταν ἐπῆλθαν οἱ αἱμοχαρεῖς λογχοφόροι μέ ἐντολή τοῦ τυράννου, τούς δέχεται μέ ἀνοιχτές ἀγκάλες γιά νά κτυπηθεῖ σέ αὐτές μέ τό τελικό κτύπημα, μᾶλλον κτυπήματα πού διαπερνοῦσαν τά πάντα, σπλάχνα ὀστᾶ σάρκες καί τίς δυό πλευρές.

Καί ἀπό τήν περίσσεια καί ὑπερβολή τοῦ ἔρωτά του πρός τόν Χριστό, ἔλαβε Χάρη τό σῶμα του νά γίνει πηγή μύρων. Ἔτσι καί ὅταν ἔπαυσε νά χύνεται ἀπό τό σῶμα του τό αἷμα του, ἀντί αἵματος, ἐξέβλυσε μύρο, πρός δόξαν Χριστοῦ, τόν Ὁποῖο αὐτός διά τῆς ζωῆς καί διά τοῦ θανάτου, ἀλλά καί μετά τόν θάνατο, ἐδόξασε καί θά δοξάζει.

Καί ὅλη ἡ πόλη συμφιλιώθηκε μέ τόν Θεό διά τοῦ θανάτου του, διότι διέλυσε τό πλήρωμα τῆς ἀσέβειας καί ὅλα τά δεινά λύθηκαν, ἀφοῦ ὑπερασπίσθηκε ὁ Δημήτριος τήν εὐσέβεια. Ναοί μεγαλοπρεπεῖς καί περικαλλεῖς εἶναι οἰκοδομημένοι στόν σκοτεινό ἐκεῖνο τόν κρυφό τόπο καί ὅλη ἡ πόλη καυχᾶται γιά τό μαρτύριό του.

Καί ἡ κρήνη τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι τό μαρτυρικό του σῶμα, εἶναι γεμάτο μύρα καί θαύματα καί ἰάματα καί τό θαυμαστότερο ἀπό αὐτά εἶναι ὅτι, ἄν καί τρέχει συνεχῶς, ἡ πηγή αὐτή μένει ἀστείρευτη. Καί ὅσα τρυπήματα ἔγιναν στό σῶμα ἀπό τούς λογχιστές, τόσες πηγές ἀναδείχθηκαν.

Ὁ μεγάλος αὐτός μάρτυρας Δημήτριος, πού ἀντιστάθηκε στούς πειραστές τῆς εὐσέβειας, ἀφοῦ εὐχήθηκε πρός τό Κύριο ὑπέρ δημίων του, ἄλλοι σταμάτησαν τή κακία, ἄλλοι μετενόησαν καί πίσευσαν στόν Χριστό, ἔτσι ὥστε σήμερα νά μήν ὑπάρχει στή πόλη μας κανένα ἀπομεινάρι ἐκείνης τῆς δυσσεβείας.

Ἀλλά ἐπικρατεῖ ἡ εὐσέβεια καί ἡ πλούσια προστασία τοῦ Ἁγίου μέ τίς ἀδιάκοπες πρεσβεῖες του πρός τόν Θεό.

Καί ἐμεῖς ἄς λαμπρήνουμε περισσότερο τήν πανήγυρη, ζητώντας ἀπό τό Τριαδικό Θεό διά τῆς πρεσβείας του, νά ἀξιωθοῦμε τῆς αἰωνίας πανηγύρεως τῶν πολιτῶν τοῦ οὐρανοῦ.

 ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

Friday, October 21, 2022

Για την προσευχή-Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβιτης -(από Μπαμπη)

Νά προσεύχεσθε στόν Θεό μέ ανοιχτά τά χέρια. 

Αυτό είναι τό μυστικό τών αγίων.

Μόλις άνοιγαν τά χέρια τους,
τούς επεσκέπτετο ή θεία χάρις.

Οί Πατέρες τής Εκκλησίας χρησιμοποιούν
ώς πιό αποτελεσματική τή μονολόγιστη ευχή:
«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».
Τό κλειδί γιά τήν πνευματική ζωή είναι ή ευχή.

Τήν ευχή δέν μπορεί κανείς νά τή διδάξει,
ούτε τά βιβλία, ούτε ό γέροντας, ούτε κανείς.
Ό μόνος διδάσκαλος είναι ή θεία χάρις.
Άν σάς πώ ότι τό μέλι είναι γλυκό, είναι ρευστό,
είναι έτσι κι έτσι, δέν θά καταλάβετε,
άν δέν τό γευθείτε.

Τό ίδιο καί στήν προσευχή,
άν σάς πώ, «είναι έτσι, νιώθεις έτσι» κ.λπ.,
δέν θά καταλάβετε, ούτε θά προσευχηθείτε,
«εἰ μὴ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι».

Μόνο τό Πνεύμα τό Άγιον,
μόνο ή χάρις τού Θεού
μπορεί νά εμπνεύσει τήν ευχή.
Δέν είναι δύσκολο νά πείτε τήν ευχή,˙
αλλά δέν μπορείτε νά τήν πείτε σωστά,
γιατί κλωτσάει ό παλαιός εαυτός σας.

Άν δέν μπείτε στήν ατμόσφαιρα τής χάριτος,
δέν θά μπορέσετε νά κάνετε τήν ευχή.
Μόλις ακούσετε προσβλητικό λόγο, λυπάστε
καί μόλις σάς πουν καλό λόγο,
χαίρεστε καί λάμπετε;

Μ’ αυτό δείχνετε ότι δέν είστε έτοιμοι,
δέν έχετε τίς προϋποθέσεις.
Γιά νά έλθει ή θεία χάρις,
πρέπει ν’ αποκτήσετε τίς προϋποθέσεις,
τήν αγάπη καί τήν ταπείνωση,
διαφορετικά δημιουργείται αντίδραση.

Γιά νά μπείτε σ’ αυτή τή «φόρμα»,
θά ξεκινήσετε απ’ τήν υπακοή.
Πρέπει πρώτα νά δοθείτε στήν υπακοή,
γιά νά έλθει ή ταπείνωση.

Βλέποντας τήν ταπείνωση,
ό Κύριος στέλνει τή θεία χάρη
κι έπειτα έρχεται μόνη, αβίαστα, ή προσευχή.
Άν δέν κάνετε υπακοή καί δέν έχετε ταπείνωση,
ή ευχή δέν έρχεται
καί υπάρχει καί φόβος πλάνης.

Νά ετοιμάζεστε σιγά – σιγά,
απαλά – απαλά
καί νά κάνετε τήν ευχή μέσα στό νού.
Ό,τι είναι μεσα στό νού, είναι καί στήν καρδιά.

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

https://aerapatera.wordpress.com/2022/09/30/για-την-προσευχή-άγιος-πορφύριος-καυσ/

Friday, October 14, 2022

Πνευματικό συμπόσιο για τον Αρχιμανδρίτη Γεννάδιο Διακάκη στη Μονή Βλατάδων.


Την ανεξίτηλη μνήμη του σεβασμίου Γέροντος Αρχιμανδρίτη π. Γενναδίου Διακάκη (1916-1984) θα τιμήσουν το Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2022 με Θεία Λειτουργία και πνευματικό συμπόσιο στην Ιερά Μονή των Βλατάδων (Θεσσαλονίκη) όσοι είχαν την εξαιρετική ευλογία να μαθητεύσουν κοντά του και να εμπνευσθούν από το παράδειγμά του.
Ο εμβληματικός κληρικός καταγόταν από επιφανή οικογένεια της Θεσσαλονίκης, είχε σπουδάσει φιλολογία, θεολογία και ιατρική, ήταν γλωσσομαθής και υπηρέτησε ως αλεξιπτωτιστής έφεδρος αξιωματικός στη Μέση Ανατολή στο Ρίμινι και στη Κορέα.
Σε ώριμη ηλικία εντάχθηκε στον κλήρο της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, όπου διακρίθηκε για τη φιλάνθρωπη ποιμαντική του διακονία, το εκκλησιαστικό του ήθος, το ανοικτό πνεύμα του και την αγιοπνευματική του εμπειρία.
Πρόγραμμα
7.30 – 10.00: Θεία Λειτουργία, επιμνημόσυνη δέηση
10. 00 – 10.30: Διάλειμμα
10.30 – 13.00-Αμφιθέατρο του Πατριαρχικού Ιδρύματος Πατερικών Μελετών: ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος και άλλα πνευματικά παιδιά του μακαριστού Γέροντα σκιαγραφούν την προσωπικότητά του.
Συντονιστής: ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αμορίου κ. Νικηφόρος.
13.00: Δεξίωση


https://www.orthodoxianewsagency.gr/ieres-mones/pneymatiko-symposio-gia-ton-arximandriti-gennadio-diakaki-sti-moni-vlatadon/?fbclid=IwAR3PqUf59QAloROgUrdqQFbxeRcg_EJDOKmEiz5zqw2YAYuG-OhJntpbJMs