Labels

Sunday, August 31, 2014

Αρχή της Ινδίκτου! Καλή βοδμάδα, καλό μήνα, καλή χρονιά!





Σύμφωνα με τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη η  Εκκλησία γιορτάζει σήμερα την Ινδικτιώνα για τρεις λόγους:
Πρώτον, επειδή είναι η αρχή του χρόνου. Γι' αυτό και κοντά στους παλαιούς Ρωμάνους τιμόταν αυτή η μέρα από τα αρχαία χρόνια. Ινδικτιών θα πει "ορισμός" στη λατινική γλώσσα. 
Δεύτερον, επειδή κατά τη σημερινή μέρα πήγε ο Κύριος στη Συναγωγή των Ιουδαίων και του δόθηκε το Βιβλίο του Προφήτη Ησαία, όπως γράφει ο ευαγγελιστής Λουκάς (Λουκ. δ 16-22΄). Ανοίγοντας το βιβλίο ο Κύριος βρέθηκε στην αρχή του εξηκοστού πρώτου κεφαλαίου του Ησαϊα στο οποιο είναι γραμμένο:

«Πνεύμα Kυρίου επ’ εμέ, ου ένεκεν έχρισέ με, ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με, ιάσασθαι τους συντετριμμένους την καρδίαν, κηρύξαι αιχμαλώτοις άφεσιν και τυφλοίς ανάβλεψιν, αποστείλαι τεθραυσμένους εν αφέσει, κηρύξαι ενιαυτόν Kυρίου δεκτόν». 
Αφότου το διάβασε ο Kύριος , έκλεισε το Bιβλίον και το έδωσε στον υπηρέτη. Έπειτα αφού κάθισε, είπε στον λαό 
«ότι σήμερον ετελειώθησαν οι λόγοι της Προφητείας ταύτης εις τα εδικά σας αυτία». 
Και θαύμασε ο λαός ακούγοντας αυτά τα χαριτωμένα λόγια που έβγαιναν από το στόμα του Κυρίου.

Ο τρίτος λόγος για τον οποίο σήμερα η Εκκλησία του Χριστού εορτάζει την Ίνδικτο ως αρχή του χρόνου είναι ότι διαμέσου της υμνωδίας και της ικεσίας προς τον Θεό αυτή τη μέρα να γίνει ίλεως σε μας και να ευλογήσει τον νέο χρόνο, να μας τον χαρίσει ευτυχή και γεμάτο απ' όλα τα αγαθά. Και να φωτίσει τη διάνοιά μας, ώστε να περάσουμε όλο τον χρόνο με καθαρή και αγαθή συνείδηση, να ευαρεστήσουμε τον Θεό φυλάσσοντας τις εντολές του κι έτσι να τύχουμε των Ουρανίων αγαθών.

πολυτίκιον  (Κατέβασμα)
χος β’.
πάσης δημιουργς τς κτίσεως, καιρος κα χρόνους ν τ δί ξουσία θέμενος, ελόγησον τν στέφανον το νιαυτο τς χρηστότητός σου Κύριε, φυλάττων ν ερήν τος Βασιλες κα τν πόλιν σου, πρεσβείαις τς Θεοτόκου, κα σσον μς.

Κοντάκιον
χος γ’. Παρθένος σήμερον.
ρρήτ σύμπαντα, δημιουργήσας σοφί, κα καιρος θέμενος, ν τ ατο ξουσί, δώρησαι, τ φιλοχρίστ λα σου νίκας· τους δέ, τάς τε εσόδους κα τάς ξόδους, ελογήσαις κατευθύνων, μν τ ργα πρς θεόν σου θέλημα.
(Ποιηθν τ 1813 τει π το οιδίμου Πατριάρχου Κωνσταντινοπόλεως, Κυρίλλου ς´).

Κάθισμα
χος πλ. δ’. Τν Σοφίαν κα Λόγον.
καιρος καρποφόρους κα ετούς, ορανόθεν παρέχων τος π γς, κα νν προσδεχόμενος, τς ατήσεις τν δούλων σου, π πάσης λύτρωσαι, νάγκης τν πόλιν σου, ο οκτιρμο κα γάρ σου, ες πάντα τ ργα σου. θεν τς εσόδους, ελογν κα ξόδους, τ ργα κατεύθυνον φ᾿ μς τν χειρν μν, κα πταισμάτων τν φεσιν, δώρησαι μν Θεός· σ γρ ξ οκ ντων τ σύμπαντα, ς δυνατς ες τ εναι παρήγαγες.

Μεγαλυνάριον
ναρχε τρσήλιε Βασιλε, καιρν κα χρόνων, τς λίξεις περισκοπν, ελόγησον τν κύκλον, τς νέας περιόδου, τς γαθάς σου δόσεις πσι δωρούμενος. 





Κυριακή ΙΒ΄ Ματθαίου


 

(Ματθ. 19,16-26)


Τῷ καιρῷ ἐκείνω, νεανίσκος τίς προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ, γονυπετῶν αὐτῷ καὶ λέγων·
16. διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον;
17. ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός. εἰ δὲ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωήν, τήρησον τὰς ἐντολάς.
18. λέγει αὐτῷ· ποίας; ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε· τὸ οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις,
19. τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα, καὶ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν.
20. λέγει αὐτῷ ὁ νεανίσκος· πάντα ταῦτα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου· τί ἔτι ὑστερῶ;
21. ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι.
22. ἀκούσας δὲ ὁ νεανίσκος τὸν λόγον ἀπῆλθε λυπούμενος· ἦν γὰρ ἔχων κτήματα πολλά.
23. Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι δυσκόλως πλούσιος εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.
24. πάλιν δὲ λέγω ὑμῖν, εὐκοπώτερόν ἐστι κάμηλον διὰ τρυπήματος ῥαφίδος διελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν.
25. ἀκούσαντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐξεπλήσσοντο σφόδρα λέγοντες· τίς ἄρα δύναται σωθῆναι; 26. ἐμβλέψας δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· παρὰ ἀνθρώποις τοῦτο ἀδύνατόν ἐστι, παρὰ δὲ Θεῷ πάντα δυνατά ἐστι.


Saturday, August 30, 2014

Χάι κου της αυγής


1. Το ξημέρωμα
βυζαίνει της μάνας γης
δροσοσταλίδες




2. Ένα αεράκι

ξυπνά τα φυλλοκάρδια
έμψυχων ναών




3. Χωρίς βιασύνη

ο ήλιος καθαρίζει
γωνιές σκοτεινές

Friday, August 29, 2014

Γάζα: Νιώθω ότι γεννήθηκα ξανά - Δρ Αμπού Αμπέντ

 Στις 26 Αυγούστου 2014, γεννήθηκα ξανά. Είναι η ημέρα της δικής μου γέννησης, της γυναίκας μου και των παιδιών μου. Είμαστε ζωντανοί, είναι απίστευτο! Στη Γάζα, η ζωή έχει επιστρέψει. Οι άνθρωποι περπατούν στους δρόμους, αγκαλιάζουν ο ένας τον άλλον, όλοι χαμογελούν. Παντού οι άνθρωποι αναφωνούν “Δόξα τω Θεώ, είμαστε ζωντανοί”. Στην κλινική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, ακόμη και οι ασθενείς που περιθάλπονται μετά από χειρουργικές επεμβάσεις, χαμογελούν. Του Δρ Αμπού Αμπέντ
Τώρα μπορούμε να αναπνεύσουμε ξανά. Την προηγούμενη μέρα, η Γάζα ήταν πόλη-φάντασμα, οι δρόμοι ήταν έρημοι. Οι Ισραηλινοί βομβάρδιζαν κτίρια. Όλη την ώρα αναρωτιόμασταν "Ποιό κτίριο θα βομβαρδίσουν μετά; Και πότε;". Η πολυκατοικία που ζούσαν φίλοι μου, βομβαρδίστηκε. Ήταν σε θέση να βγουν έγκαιρα από το διαμέρισμά τους, αλλά έχασαν τα πάντα. Απολύτως τα πάντα: από το φλιτζάνι που πίνεις τσάι, μέχρι το μαξιλάρι που κοιμάσαι.

Ο Δρ. Αμπού Αμπέντ
Για πρώτη φορά χθες, δεν πήγα να δουλέψω στην κλινική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Αισθανόμουν σαν ζόμπι. Η γυναίκα και τα παιδιά μου ήταν σε κατάσταση κατάθλιψης, επίσης. Δεν έφαγα τίποτα όλη μέρα, απλά έπινα καφέ. Είχα χάσει κάθε ελπίδα. Ήταν όλα πολύ για να αντέξεις.
Όταν ακούσαμε την είδηση για την κατάπαυση του πυρός, έκλαψα μαζί με την γυναίκα μου. Η πεντάχρονη κόρη μου πηδούσε πάνω κάτω σαν τρελή, φωνάζοντας, "Ο πόλεμος τελείωσε, ας γιορτάσουμε το τέλος του πολέμου". Όμως οι γιοι μου αρχικά δεν αντέδρασαν καθόλου - δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι είχε πραγματικά συμβεί, έως ότου ήταν σε θέση να κοιμηθούν στο δικό τους κρεβάτι. Σήμερα, τα παιδιά μπορούν να παίξουν στον κήπο και πάλι, μπορούν να πάνε έξω και να δουν άλλους ανθρώπους ξανά.
Σήμερα, οι άνθρωποι βγαίνουν έξω και κάνουν τα συνηθισμένα. Θα χαρούν για τρεις ή τέσσερις ημέρες, ίσως. Μετά από αυτό θα αρχίσουν να παρατηρούν όλα τα σπίτια που έχουν κατεδαφιστεί, ό,τι έχει καταστραφεί. Δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα την περισσότερη ώρα, και το νερό είναι πρόβλημα. Θα δουν ότι είναι πολλά που πρέπει να γίνουν, και η κατάθλιψη μπορεί να επιστρέψει και πάλι.
Κανονικά η σχολική χρονιά θα ξεκινούσε αυτή την εβδομάδα. Κανείς δεν ξέρει πότε τα σχολεία θα είναι σε θέση να ανοίξουν και πάλι, καθώς πολλοί άνθρωποι που έχασαν τα σπίτια τους, έχουν βρει καταφύγιο σε σχολεία. Ορισμένα έχουν επίσης βομβαρδιστεί. Το άλλο θέμα είναι ότι, κατά τη γνώμη μου, τα παιδιά θα πρέπει να κάνουν ένα διάλειμμα. Για επτά εβδομάδες υπήρχαν βομβαρδισμοί, βόμβες, θάνατοι και τραυματισμοί. Ήταν κόλαση. Θα χρειαστεί χρόνος για να ξεχάσουν,  να μπορέσουν να επαναπροσαρμοστούν. Η μοναδική μου ελπίδα είναι ότι δεν θα αρχίσουν όλα ξανά.
* Ο Δρ Αμπού Αμπέντ είναι ιατρικός συντονιστής της ομάδας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Γάζα 
Επείγουσα έκκληση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για βοήθεια στη Γάζα

Κάντε μια δωρεά σήμερα στον ειδικό λογαριασμό των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για τη Γάζα:
Μέσω τράπεζας
Alpha Bank: IBAN GR87 0140 1040 1040 0278 6014 374
Μέσω internet  (http://support.msf.gr/gaza)
Μέσω σταθερού τηλεφώνου ΟΤΕ : 901 11 153 153
(€3,69 / κλήση, ΟΤΕ Γραμμή βοήθειας : 801 11 16 500)
Πληροφορίες   210 5 200 500, www.msf.gr
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα εργάζονται στη Γάζα για περισσότερα από 10 χρόνια, παρέχοντας ιατρικές, χειρουργικές και ψυχολογικές υπηρεσίες. Τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν ως αποτέλεσμα της έκκλησης αυτής θα διατεθούν σε όλα τα υπάρχοντα προγράμματα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στα Παλαιστινιακά εδάφη.
_______________________________________________________

Ενδεικτικά αναφέρεται ότι με €50 οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αγοράζουν ιατρικά κιτ με τα οποία προσφέρουν ιατρική φροντίδα σε 70 ασθενείς  για 3 μήνες . Τα κιτ περιέχουν τα απαραίτητα φάρμακα κι εξοπλισμό προκειμένου το προσωπικό της οργάνωσης να διασφαλίσει την παροχή ιατρικής φροντίδας, ανεξάρτητα από την πρόσβαση ή όχι σε ιατρικές δομές.


Wednesday, August 27, 2014

Χάι κου της λύπης



Χάριν αισθητικής

1. Κρύψε τη λύπη
το ασυννέφιαστο μπλε
μη μουντζουρωθεί





Αναλφαβητισμός


2. Κάτω απ' τη λύπη
φωλιάζουν αστοχίες
ασυλλάβιστες





Με σταθερότητα

3. Βέλος της λύπης
της περηφάνιας χτύπα
τη σκληρή καρδιά




αγίου Φανουρίου και αγίου Ποιμένα

Για τη θάλασσα - Ζωή Καρέλλη



Παραθαλάσσιο φως,
γαλήνιο, λευκό, σε μέρα καλοκαιρινή,
θαρρείς σταματημένη στο ιλαρό πρωί

δε θέλεις να προχωρήσει
στο κάμα το μεσημβρινό.

                             Φως ηπιο
και μαλακό μαζύ όπως είν' η ζωή, 
στην ένδοξη νεότητά της.



για τη θάλασσα, Ζωή Καρέλλη, εκδ. Ροές, Αθήνα 1988


Tuesday, August 26, 2014

Χάι κου των Χάι κου



Τρεις στίχοι παιδιά:
Εφτάχρονο εν μέσω
δυο πεντάχρονων


Τρεις σταλαγματιές:

μια μπρούσκο, μια μοσχάτο
μια μαλαγουζιά


Βήματα τρία:

στα πέντε, εφτά και πέντε
Τρεις αναπνοές





Καλή βδομάδα!


Sunday, August 24, 2014

Χάι κου της Κυριακής


1. Πεινασμένος για
ψίχουλα της Κυριακής
ο ταξιδιώτης




2. Πάλευκος γέρων

ιερεύς Μυστηρίων
λάμπει στα χρυσά




3. Στ' άρμενα Ναός

Θεός Καραβοκύρης
και άγιοι ναύτες





4. Θεραπαινιδα 
κι αφέντρα της βδομάδας:
Mάνα Κυριακή





5. Φωτοστέφανο
καθημερινότητας
-και υπόσχεση






Saturday, August 23, 2014

Χάι κου των γλάρων


1. Μην είναι άστρα 
της ημέρας, φτερωτά
και πεινασμένα;


2. Ψυχές μην είναι
ναυτικών ασίγαστες
κι ανταριασμένες;



3. Είναι γοργόνες,
άμυαλοι ναυτικοί, ή
Μεγαλέξανδροι;



4. Μήπως λεχούδια
αβάφτιστα οι γλάροι,
άγουρα παιδιά;



5. Αγάπες είναι
που δε βρήκανε φωλιά
Άμοιρες μοίρες.







Friday, August 22, 2014

3. Χάι κου της μονής


1. Κι αν σκιάζεις ήλιους,
σύννεφο, περνάς γοργά
και δε ριζώνεις




Προσευχή καλόγερου

2. - Φύσα, Τριάδα,
στη σκούπα μου να συρθούν
όλα τα φύλλα



3. Πίσω απ' όλα, και
πάνω απ' όλα, ο ήλιος,
γέρων απαθής




Χάι κου αφιερωμένα στην Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδας των Τζαγκαρόλων


Thursday, August 21, 2014

2. Χάι κου της μονής


1. Φθαρμένος τοίχος
ανατέλλει παρελθόν
δικαιωμένο.




2. Παλιές καμπάνες
σημάνουν μέλλοντες
αιώνες, -εν γη...




3. Ανάγλυφο χέρι
υπαινίσσεται στήλη
μαρμαρόγλυπτη




Χάι κου αφιερωμένα στην Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδας των Τζαγκαρόλων

Wednesday, August 20, 2014

Χάι κου της μονής


1. Τρούλος στον τρούλο
του ναού, ο ουρανός,
σκεύος αγκάλης.



2. Καμαρόφρυδο
η αψίδα, οφθαλμού
του Παντεπόπτου.



3. Γραμμή σκοτιας
στο μάρμαρο, προωθεί
το λευκό του φως.




Χάι κου αφιερωμένα στην Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδας των Τζαγκαρόλων


Tuesday, August 19, 2014

Ιερά μονή Αγίας Τριάδος των Τζαγκαρόλων στα Χανιά




Η Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή της Αγίας Τριάδος των Τζαγκαρόλων είναι ένα από τα πιο σημαντικά μοναστηριακά συγκροτήματα του τέλους της Βενετοκρατίας στην Κρήτη με πλούσια προσφορά στην Ιστορία και την Παιδεία του νησιού. Βρίσκεται στους πρόποδες της οροσειράς του Σταυρού, στη θέση "Τζομπόμυλος" του ακρωτηρίου Μελέχα.

Σύμφωνα με την παράδοση που επιβεβαιώνεται και από έγγραφα των αρχείων της Βενετίας, κτίστηκε από τους αδελφούς Ιερεμία και Λαυρέντιο Τζαγκαρόλους που καταγόταν από μεγάλη Βενετοκρητική οικογένεια και είχαν ισχυρή επιρροή τόσο στον Ορθόδοξο πληθυσμό όσο και στους Καθολικούς Βενετούς. Ο Ιερεμίας ήταν ένας σπουδαίος λόγιος, φίλος του μεγάλου Πατριάρχη Αλεξάνδρειας Μελετίου Πηγά και υποψήφιος ο ίδιος για το θρόνο του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Ήταν κάτοχος της Ελληνικής και Λατινικής παιδείας, όπως φαίνεται από τα γραφτά του, αλλά και τις δίγλωσσες επιγραφές που σώζονται σε μεγάλο αριθμό στα κτίσματα της Μονής. Η παιδεία του και οι γνώσεις του πάνω στη σύγχρονη Ευρωπαϊκή Αρχιτεκτονική της εποχής του είναι φανερές από το ίδιο το συγκρότημα που σχεδίασε και έκτισε και όπου έχουν εντοπιστεί συγκεκριμένες επιδράσεις από το Βερονέζο αρχιτέκτονα του 16ου αιώνα Sebastiano Serlio.



Στη θέση της Αγίας Τριάδος υπήρχε μικρή Μονή που ανήκε στον ιερομόναχο Ιωακείμ Σοφιανό και η οποία ήταν σε παρακμή μετά το θάνατό του. Για το λόγο αυτό ανατέθηκε από τις Βενετσιάνικες αρχές στον ιερομόναχο της Μονής της Αγίας Κυριακής Ιερεμία Τζαγκαρόλο η ανασυγκρότησή της το 1611. Ο Ιερεμίας αρχίζει την ανοικοδόμηση ενός πολύ μεγάλου συγκροτήματος που θα συνεχίσει ο αδελφός του Λαυρέντιος μετά το θάνατό του, γύρω στα 1634. Στα 1645 τα Χανιά πέφτουν στα χέρια των Τούρκων και διακόπτονται οι οικοδομικές εργασίες που είχαν φτάσει στη βάση του μεγάλου τρούλου. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας η Μονή είναι γνωστή ως Selvili Manastir (το Μοναστήρι με τα κυπαρίσσια) και βρίσκεται συχνά σε δύσκολη θέση, όπως μας πληροφορούν τα έγγραφα και οι περιηγητές. Στη μεγάλη ελληνική επανάσταση του 1821 οι μοναχοί φεύγουν χωρίς όμως να προλάβουν να κρύψουν τα πολύτιμα κειμήλια που καίγονται από την πυρπόλησή της, ή αρπάζονται.

Μετά από την επανάσταση η Μονή ανασυγκροτείται και ολοκληρώνονται οι οικοδομικές εργασίες. Στα χρόνια αυτά είχε αποκτήσει μεγάλη κτηματική περιουσία και είχε πολλά εξαρτήματα (μετόχια), ακόμη και στη Σμύρνη.




Πληροφορίες από το:
http://www.agiatriada-chania.gr/the_monastery_history.php


Saturday, August 16, 2014

Χάι κου του νερού, του γενναίου, του φωτός



Του νερού

Ουρανόσταλτο
χτυποκάρδι της γης μας
Νερό των πηγών




Του γενναίου

Πάλεψε δράκους
Κατέρρευσε στ' άγγιγμα
μιας πεταλούδας





Του φωτός

Νυχτώνουν λόγγοι
Στερνό χάδι του φωτός
στις βουνοκορφές


Thursday, August 14, 2014

Η Κοίμησις της Θεοτόκου





Τρεις μέρες πριν από την ορισμένη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, κατέβηκε και πάλι ο αρχάγγελος Γαβριήλ κι επισκέφτηκε την Παναγία. Παλιός γνωστός της. Αυτός της έφερνε το μάννα από τον ουρανό για να τραφεί, όταν παιδί ακόμα υπηρετούσε στα Άγια των Αγίων του ναού. Αυτός της έφερε τον κρίνο, σύμβολο της παρθενίας, ευαγγελί΄ζοντας την σύλληψη του Υιού και Θεού της εκ Πνεύματος Αγίου. Αυτός και τώρα, ο άγγελος των καλών ειδήσεων, της τρυφερότητας, της χάρης, ο δικός της άγγελος, ήρθε και πάλι, κρατώντας αυτή τη φορά κλαδί φοίνικα, σύμβολο νίκης και αθανασίας. Κι εκείνη το παίρνει, σκιρτά και χαίρεται που η ώρα να βρεθεί κοντά στον Υιό της που τόσο της έλειψε, πλλησιάζει. Με το φοινικόκλαδο στο χέρι φεύγει και πάει στο Όρος των Ελαιών. Εκεί αναλήφθηκε ο Μοναχογιός της, εκεί κατέφευγε κι εκείνη μετά την Ανάληψή Του και προσευχόταν. Εκεί γονατίζει και προσεύχεται και πάλι όλο θέρμη, όλο πόνο για την απουσια Του κι όλο χαρά για το οριστικό τους αντάμωμα.

Κατεβαίνει απ' το άγιο βουνό, πατά και δεν πατά το ελαφρύ της πόδι στη γη. Δρασκελίζει η Ελαφίνα το βουνό και τα κυπαρίσσια χαμηλώνουν, τ' άνθη ριγούν, όλη η φύση σκυβει στο πέρασμά της και προσκυνά τη Μητέρα της και Μητέρα του Πλάστη της. Συγκινείται η Μεγαλόχαρη, συγκλονίζεται η άπειρη ευαισθητία της και πάει, πάει. Φτάνει στο σπίτι το χαμηλό η Ταπεινή. Το σπίτι του Ιωάννη, του αγαπημένου μαθητή του Υιού της, που σαν μάνα του τη φρόντισε όλα τούτα τα χρόνια. Και φτάνοντας στο σπίτι του ευαγγελιστή, σεισμός μεγάλος γίνεται, σημάδι της Θείας Του παρουσίας, πως έρχεται, πλησιάζει.

Σκουπίζει, καθαρίζει, συμμαζεύει το σπίτι, να είναι όλα καθαρά, όλα σε τάξη, όλα έτοιμα για τη μεγάλη στιγμή της χαρά της. Κατόπιν, καλεί τους φίλους και τους αγαπημενους, όσους τη φρόντιζαν και της κρατούσαν συντροφιά, και τους ανακοινώνει την αναχώρησή της, τη μετάσταση, την κοίμησή της. Ξεσπούν σε θρήνους οι αγαπημένοι, κλαίνε γοερά. Πώς ν' αποχωριστούν το επίγειο άνθος του Παραδείσου που τους γλύκανε τη ζωή, πώς να αφήσουν την παραμυθία τους να πετάξει μακριά τους; Μα εκείνη έχει χαρά μεγαλύτερη απ' τον πόνο τους, χαρά ανείπωτη. Λάμπει σαν ήλιος τώρα που ετοιμάζεται να βρεθεί και παλι και για πάντα κοντά στον Υιό της. Τους θερμοπαρακαλεί να μην της χαλάσυν αυτή τη χαρά, αυτό το πανηγύρι το ανείπωτο, το δεύτερο Πάσχα. "Θα είμαι μαζί σας", τους υπόσχεται, "ποτέ δε θα σας αφήσω, ορατώς και αοράτως θα στέκω στο πλάι σας", λέει. Πάλι τους παρηγορεί η τρυφερότατη και καθώς ευπρεπίζει την νεκρική της κλίνη, έτοιμη να τη βρει ο Υιός της, έρχονται νεφέλες, νεφέλες ουράνιες κατεβαίνουν στο σπίτι. Κάθε νεφέλη κι ένας απόστολος. Από τα πέρατα της οικουμένης, το Άγιο Πνεύμα, που με νεφέλη συμβολίζεται, φέρνει όλους τους μαθητές και κήρυκες του Ευαγγελίου απ' όλα τα σημεία της γης στην Ιερουσαλή, στο σπίτι της Κυρίας τους και Κυρίας του κόσμου, για το ξόδι και τη θανή της. Μαζί τους είναι και ο άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης κι ο άγιος Ιερόθεος, ο άγιος Τιμόθεος, επίσκοπος Εφέσου και μαθητής του αποστόλου Παύλου. Όλοι σαν φτάνουν την προσκυνούν και τη  ρωτούν γιατί τους έφερε εκεί ο Χριστός, τι τρέχει, τι μεγάλο πρόκειται να συμβεί;  "Για τη χαρά σας έφερε", τους απαντά η τρισχαριτωμένη, "για το γάμο μου, την ωραιότερη μέρα της ζωής μου, τη θανή και κοίμησή μου. Για την αναχώρηση και το φευγιό μου".

Άνοιξαν τότε οι κρουνοί των ματιών τους και τα δάκρυα ποτάμια ανάβλυσαν. Έκλαιγαν κι έκλαιγαν, μα έβλεπαν και τη χαρά της Μητέρας τους και λίγο λίγο επαιρναν κουράγιο. Τη συμμερίστηκαν κι άφησαν κατά μέρος τη δική τους λύπη. Λησμόνησαν τον εαυτό τους κι άρχισαν να χαίρονται στη χαρά της. Άρχισαν να την επαινούν, να την επευφημούν, να τη δοξάζουν. Της είπαν πόσο θα τους λείψει, πόσο μεγάλη παρηγοριά και καύχημα την είχαν και παρουσία ορατή που τους γλύκαινε τα πικρά κι ημέρευε τα άγρια. Κι έστειλαν μηνύματα και χαιρετίσματα και την αγάπη τους όλη, να τα πάει στον Χριστό μόλις θα τον δει. Της είπαν πως τη ζηλεύουν που θα Τον ανταμώσει και πόσο θα 'θελαν να  πάνε μαζί της κι αυτοί. Τόσος έρωτας πώς ν' αντέξει την απόσταση και το χωρισμό;

"Εγώ Χριστό δεν γνώρισα με το σώμα Του στη γη, Μητέρα μου", είπε ο Παύλος. "Οι άλλοι Τον εγνώρισαν και μου λείπει απ' όλους περισσότερο. Αλλά να πας, Κυρία μου, να πας Δέσποινά μου, γιατί κι εγώ θέλω να πάω το γρηγορότερο, αλλά η ώρα μου δεν έφτασε ακόμα. Γι' αυτό πανηγυρίζω στη δική σου ώρα. Στη μετάσταση και στο Πάσχα σου".
Ανέβηκε τότε, η Θεοτόκος, στη νεκρική της κλίνη, στο κρεββατάκι της, έλαβε το κανονικό της σχήμα, και τους ευλόγησε όλους, και τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα ευλόγησε και τα πέρατα της γης. Και παρακάλεσε το Σπλάχνο της να δίνει ειρήνη και αγάπη στον κόσμο, με τις ευχές της να τον φυλάει και να τον φρουρεί.

Κι ανοίγουν τότε, οι ουρανοί, άγγελοι προπορεύονται και ψυχές αγίων και δικαίων τους ακολουθούν. Όλη η Ιεροσαλήμ, κι η γη ολάκερη, απ' άκρη σ' άκρη η πλάση γεμίζει από παρουσίες τ' ουρανού. Φτάνει ο Υιός και Θεός της. Κι όπως υποσχέθηκε και στους μαθητές Του πως θα τους παραλάβει, όπως έρχεται και παραλαμβάνει κάθε χριστιανό, ήρθε να παραλάβει τη Μητέρα Του. Κι ήλθε με αγγέλους, με αγίους, με αποστόλος που είχαν ήδη κοιμηθεί και με μάρτυρες, και με δικαίους, μέσα σ' αυτούς και οι γονείς της Παναγίας, Ιωακείμ και Άννα.

Πήρε την αγία της ψυχή στα χέρια Του, την αγκαλιασε όπως Τον κράτησε κι εκείνη ως βρέφος στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, αντιστρέφοντας τώρα τα πράγματα και τους όρους. Πήρε την ψυχή της κι ανέβηκε στον ουρανό.

Έμειναν άφωνοι οι απόστολοι και όλοι οι παρευρισκόμενοι. Έκλαιγαν και δοξολογούσαν. Ανυμνούσαν, ικέτευαν και παρακαλούσαν, ενεοί και άφωνοι. Και σαν έμεινε το σκήνωμά της, το σώμα της νερκό στην κλίνη, έκαναν ξεσυνερια. Μάλωναν ποιος θα πρωτοστατήσει στο ξόδι, ποιος θα παραχωρήσει τη θέση του στον άλλο, ο μέγας Πέτρος παραχωρούσε τη θέση του στον μέγα Παύλο να λάβει εκείνος τα πρωτεία, "τη τιμή αλλήλους προηγούμενοι". Ο φοβερός Παύλος έπεισε τελικά τον Πετρο να πρωτοστατήσει κι εκείνος τον υπακουσε και δέχτηκε.

Κι άρχισε η πορεία, η λατρευτική και θριαμβευτική από το σπίτι της Ιερουσαλήμ στον τάφο. Πήγαιναν στη Γεθσημανή, στην κοιλάδα του Ιωσαφάτ, στον Χείμαρρο των Κέδρων. Ανάμεσα στα βουνά Μαρία και Ελαιών. Πήγαιναν κρατώντας στους ώμους τον κράββάτο με το ιερό σκήνωμα και συμπλέκονταν οι ύμνοι τους με τους ύμνους των αγγέλων που έψαλλαν στον ουρανό.

Στο δρόμο όμως που πήγαιναν συναντούν μια ομάδα Ιουδαίων, που βλέποντας την ιερή λιτανεία, ρώτησαν τι συμβαίνει κι έλαβαν την απάντηση πως πηγαίνουν στο μνήμα τη μητέρα του Ιησού Χριστού που εκείνοι σταύρωσαν. Αγρίεψαν εκείνοι, θύμωσαν κι ήθελαν να γκρεμίσουνε τον κράββατο. Όρμησαν και πήγαν ν' απλώσουν το χέρι τους. Τους ετύφλωσε ο Κύριος κι ένας που άγγιξε το σκήνωμα της Θεοτόκου κόπηκαν τα χέρια του. Τρόμαξαν οι ταλαίπωροι, αλλά ούτε η Παναγία τους άφησε, ούτε ο φιλευσπλαχνος Γιος της. Αυτοί μετενόησαν κι έπεσαν στα γόνατα ικετεύοντας συγχώρεση, ομολόγησαν το όνομα του Ιησού Χριστού και πως θέλουν κι αυτοί δικοί Του να γίνουν, μόνο να τους θεραπεύσει τα μάτια, τα χέρια να γειάνουν. Και τους σπλαχνίστηκε η Παναγιά, βρήκαν το φως τους, κι εκείνος τα χέρια του, κι έτρεξαν στην πλατεία της πόλης και φώναζαν και ομολογούσαν τον Χριστό κι έκλαιγαν. Πόσοι συγκινήθηκαν, πόσοι Ιουδαίοι κατάλαβαν και πίστεψαν κι όλοι μαζί, πλήθη μεγάλα πήγαν στο ξόδι και το ακολούθησαν, το συνόδεψαν στο μνήμα.

Έτσι άρχισε να θαυματουργεί η Παναγία από την ώρα της κοιμησής της. Η Παναγία που κατά τη Δευτέρα Παρουσία, που θα γίνει στην κοιλάδα του Ιωσαφάτ, εκεί στο δικό της μνήμα, επειδή Ανέστη και Ανελήφθη και πήγε με το σώμα της στον παράδεισο, θα έλθει με τον Κύριο και τους αγγέλους, εκτός Κρίσεως η ίδια αφού ήδη έχει μεταστεί και αναστηθεί, και θα είναι η μεσίτριά μας προς τον Υιό της. Εκεί στη Γεθσημανή, την πόλη της Μαρίας, όπως την αποκαλούν οι Άραβες. Και για τελευταία φορά τότε, θα υψώσει τα χέρια για να μας ελεήσει όλους ο Μεσίτης Χριστός.

Ήταν κι ο δικός της τάφος λαξευτός, όπως του Κυρίου, μέσα σε βράχο. Την τοποθέτησαν μέσα οι απόστολοι και έμειναν τρεις μέρες εκεί, δεν ήθελαν να φύγουν. Μετά τρεις μέρες πήγαν στο σπίτι της να φάνε λίγο ψωμάκι, να ξεκουραστούν, να συνέλθουν, να συνεχίσουν το μέγα έργο τους στα πέρατα της οικουμένης κι ως εσχάτου της γης.

Και πάντα όταν έτρωγαν όλοι μαζί, άφηναν μια θέση και μια μερίδα για τον Χριστό κι όταν τέλειωναν έπαιρναν τούτη τη μερίδα, την ύψωναν κι έλεγαν: "Μέγα το όνομα της Αγίας Τριάδας" και "Κύριε Ιησού Χριστέ, βοήθει ημιν". Ύστερα τη μοιράζονταν μεταξύ τους για ευλογία. Το ίδιο έκαναν και τώρα και λέγοντας την πρώτη φράση, και πριν προλάβουν να πουν τη δεύτερη, τους επισκέφτηκε μέσα σε φως ουράνιο η Υπεραγία Θεοτόκος με το σώμα της και τους είπε: "Χαίρετε, μαθηταί και απόστολοι του Υιού και Θεού μου. Εγώ αναστήθηκα και με το σώμα μου. Και θα είμαι μαζί σας πάσας τας ημέρας της ζωής σας και μέχρι τη συντέλεια του κόσμου. Με όλη τη χριστιανοσύνη και την επίγεια Άκτιστη Εκκλησία".

Οι απόστολοι τα έχασαν κι αντί να πουν "Κύριε Ιησου Χριστέ, βοήθει ημίν", είπαν "Υπεραγία Θεοτόκε, βοήθει ημίν". Κι από τότε έμεινε η ύψωσις της Παναγίας στα μοναστήρια και αλλού, καθώς τρώγουν, να βάνουν και τη μερίδα της Παναγίας και να την υψώνουν στο τέλος και να τη μοιράζονται για Θεομητορική ευλογία.

Και κατά Θείαν Οικονομία, έλειπε και πάλι ο απόστολος Θωμάς, όπως και στη Ανάσταση του Κυρίου. Η νεφέλη τον έφερε μετά από τις τρεις εκείνες μέρες κι αφού είχαν δει την Κυρά Παναγιά μπροστά τους. Ήθελε να πάει να προσκυνήσει κι αυτός, να τη δει που δεν την είδε. Η καλή απιστία του Θωμά. Πάνε λοιπόν, και τι βλέπουν; Βλέπουν να λείπει το Θεοδόχον σκήνωμα, το πανάχραντον σώμα της Παναγίας. Και καταχάρηκε ο Θωμάς, καταχάρηκαν και όλοι οι απόστολοι που έτσι βεβαίωσαν κατόπιν αυτοψίας την Ανάσταση και Ανάληψη της Θεοτόκου.

Αυτη η μεγάλη μέρα είναι το Πάσχα του Καλοκαιριού. Πάσχα αληθινό, διαβαση, πέρασμα της Μητέρας μας στην άλλη ζωή, Αναστημένης και Αναληφθείσας. Η Αγία Ελένη έκτισε τον ναό της στη Γεθσημανή και ο αυτοκράτορας Μαυρίκιος, όρισε τον 6ο αιωνα την εορτη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου για όλον τον ορθόδοξο κόσμο. Προηγουμένως ήδη εορτάζονταν από το 460 επί Λέοντος του Α΄. Ο Μαυρίκιος και η Πουλχερία πήραν τα ιερά ενδύματα, τα εντάφια σπάργανα, την εσθήτα, τη ζώνη και το μαφόριο και τα τοποθέτησαν στο ναό της Παναγίας των Βλαχερνών που είχαν οικοδομήσει, που έτσι έγινε η νέα Γεθσημανή.


Το κείμενο είναι εμπνευσμένο και βασισμένο στο αντίστοιχο κείμενο του  Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη, από το βιβλίο "Θερινό Συναξάρι" τόμος Β΄, εκδ. ΑΚτή, Λευκωσία 2009. Οι φράσεις στα εισαγωγικά αποτελούν ακριβή αντιγραφή. 

Wednesday, August 13, 2014

Προσωνύμια Παναγίας - Γράμμα α (Μέρος β΄)


Ακηλίδωτοςν έσοπτρον
Ακηλίδωτος παστάς του Λόγου
Ακήρατος
Ακλείδου (Μυτιλήνη)
Ακίμοιτος Θεοτόκος
Ακρήτα
Ακρίτα
Ακροστιχίς των προρρήσεων
Ακρωτηριανή (Ηράκλειο)
Ακρώτις
Ακτίς
Ακτίς νοητού ηλίου
Αλανιώτισσα (Σμύρνη)
Αλάξευτον όρος
Αλατόμητον όρος
Αλευρού (Μύκονος)
Αληθής Θεοτόκος
Αληνθινή
Άλινδα (Σμύρνη)
Αλινιώτισσα (Λευκωσία)
Αλλοιώτισσα
Αλουργόχρους χλαμίς
Άλυπος
Αμαλφηνών (Κωνσταντινούπολη)
Αμαπγού (Λευκωσία)
Αμάραντον κρίνον
Αμαρίου (Κωνσταντινούπολη)
Αμαρτωλών σωτηρία (Καλάβρυτα)
Αμετάθητος ελπίς
Αμέτρητον βάθος
Αμπρού (Λεμεσσός)
Αμνάς
Αμόλυντος (Σίφνος)
Αμόλυντος μήτηρ
Αμόλυντος περιστερά
Αμπελακίου (Αρκαδίου)
Αμπελακιώτισσα (Ναυπακτία)
Αμπελιώτισσα 
Αμπελοκήπισσα (Λιδωρίκη)
Αμυντήριον αοράτων εχθρών
Άμωμος
Ανάβλεψις τυφλών
Ανακαίνισις του κόσμου
Ανακεφαλαίωσις
Ανάκλησις του πεσόντος Αδάμ
Ανάληψις (Χίος)
Αναπλιώτισσα
Άνασσα
Αναστόχητος καταφυγή
Αναφωνήτρια (Ζάκυνθος)
Ανέγερσις χαράς
Ανεξάντλητος κρήνη
Ανερμηνεήυτος πάναγνος
Ανημερίτισσα (Μακεδονία)
Άνθος αμάραντον (Κωνσταντινούπολη)
Άνθος ητς αφθαρσίας
Άνθρωπος αναμάρτητος
Ανίκητος θάρσος των οπλοφόρων
Ανοικτήριον παραδείσου θυρών
Ανοιχτοπορτούσα 
Ανομβρίας αυχμών καταπαύουσα
Ανόρθωσις
Ανόρθωσις των ανθρώπων
Ανόρθωσις των προπατόρων
Αντιβουνιώτισσα (Κέρκυτα)
Αντίδοσις
Αντιφωνήτισσα (Κωνσταντινούπολη)
Αντιφωνήτρια (Άθως)
Ανύμφευτος δάμαλις
Ανύμφευτος κόρη
Ανύμφευτος νυμφη
Άξιον Εστί (Άθως)
Απαλλαγή ασθενούντων
Απείρανδρος
Απείρανδρος μήτηρ
Απειρόγαμος
Αποθεωθείσα 
Απόρθητον τείχος της Εκκλησίας
Απροσμάχητος
Αρακιώτισσα
Αράκου (Κύπρος)
Αραπίτσα (Τρίγλια Χαλκιδικής)



Προσωνύμια της Παναγίας, Δημητρίου Καρέλλη, εκδ. Ρόπτρον, 1990