Η φωτο 'Στάχτη' του None, 'Η γυναίκα του Λοτ' της Αχμάτοβα και "Η Αχμάτοβα" του Μοντιλιάνι.

Και ο ενάρετος άνθρωπος που ακολούθησε του Θεού τον απεσταλμένο
θεόρατο και φωτεινό, ψηλά στο μαύρο το βουνό
Μα η οδύνη μίλησε στη σύζυγό του βροντερά:
Μπορείς ακόμα να κοιτάξεις, της είπε, δεν είναι δα και τόσο αργά

Στων οικείων σου Σοδόμων τα κόκκινα κάστρα
Στη γωνιά που τραγούδησες, στην αυλή που έκλωσες
Στου θεόρατου σπιτιού τ' αδειανά παράθυρα
Εκεί που του λατρεμένου σου συζύγου το παιδί του γέννησες.

Εκείνη κοίταξε, παρέλυσε, πόνος θανατερός,
Τα μάτια της ποτέ δεν άνοιξαν ξανά'
Το σώμα της αλάτι, διαυγής σωρός
Τα σβέλτα πόδια της στον τόπο ρίζωσαν διαπαντός.
Κανείς δεν θα κλάψει για τούτη τη γυναίκα;
Μηδαμινή απώλεια στην κολασμένη μοίρα;
Μα η καρδιά μου πάντα θα την θυμάται για ένα
Που τη ζωή της έδωσε για ένα μονάχα βλέμμα.

(24 Φεβρουαρίου 1924)

Άννα Αχμάτοβα, Η θυελλώδης ζωή μιας μεγάλης ποιήτριας, Βόλφγκανγκ Χέσνερ, εκδ. Μελάνι

Η φωτογραφία είναι του None.

Ο πίνακας είναι του Αμεντέο Μποντιλιάνι. Το 1911 είναι η χρονιά του θυελλώδους έρωτά τους.