Εν δυο τρία! Εν δυο τρία!

Έλα μικρό μου,

πέρνα το φτεράκι σου απ' τη μέση μου,

-λεπτή γραμμή του ορίζοντά μου

που ενώνει ουρανό και γη-.

Έλα μου, τώρα,που προσμένω μήνες τούτο το βαλσάκι να χορέψουμε,δυο βήματα να κάνουμε μπροστά κι ένα λίγο πιο πίσω,

βήμα το βήμα να διαβούμε όλη τη σάλα της ζωής χορεύοντας.

Έλα, χαρά μ ου,

ανάψανε τα φώτα, άρχισε η γιορτή!

Άσε τον κόσμο να κοιμάται περιμένοντας τα όνειρα.

Εμεις γεννάμε τα όνειρα

αγρυπνώντας μαγεμένοι απ' το αιώνιο φως.

Τη μέρα πίνουμε τον ήλιο

να ξεχειλίσει το φιλί μας τη φωτιά,

τη νύχτα πλέκουμε φωλιές τα δάχτυλα για πεφταστέρια,

να τα στρώσουμε φανάρια στα μονοπάτια της καρδιάς

όταν θά έρθουν μαύρα τα σκοτάδια.

Έλα, ακριβό μου, να χορέψουμε,

εγώ από δω κι εσύ από κει, τα δυο μας

πάνω απο την αποσταση, τις πίκρες και το θάνατο

που νόμιζε μπορεί να μας χωρίσει.

Αγαπούλα μου, έλα,

σβήνουν τα φώτα της γιορτής,

οι οργανοπαίχτες μάζεψαν τις νότες,

κι οι πόρτες κλείνουν με βαριά κλειδιά.

Μας βγάζουν έξω μάτια μου, τέλειωσε, λέει, ο χορός.

Νομίζυον πως μας μέλλει... Τι ξέρουν, άραγε, αυτοί;

Για μας η μουσική ειναι η αδιάκοπη πνοή μας.

Δεν έχει πόρτες ανοιχτές - κλειστές για μας,

αφού στους δρόμους γεννηθήκαμε

κι αυτούς ταχτήκαμε να περπατούμε.

Τους δρόμους που χρυσή κλωστή

υφαίνουν πόντο πόντο οι Κυριακές μας

Κράτα με, μικράκι μου,

χόρευε και γέλα με τ' αθώο γέλιο σου,

αυτό που τόσο γρήγορα χώνεψε μέσα του
τα δάκρυα του κόσμου,

χάιδεψε τη λύπη του, έπαιξε τους καημούς του βόλους...

Κράτα με, χόρευε και γέλα!

Γιορτάζεις σήμερα, αγγελάκο μου!

Τα χέρια μας και τα φτερά μας εκτινάχτηκαν,

αγκάλιασαν τον χρόνο, άυλο και ύλη, σώμα ψυχή.

Κράτα με, χόρευε και γέλα, να σ' ακούω πάντα!

Κάνε γιορτή την κάθε μέρα μου,

κάθε μου μέρα κάνε Κυριακή,

για να σου μοιάζει, μη σε λησμονώ...

Το κείμενο αφιερώνεται στη μνήμη του Θεολόγη-Μηνά που γιόρταζε χθες.
Οι φωτογραφίες είναι του Πορφύρη και τον ευχαριστώ θερμά.
Η μουσική το Οριένταλ βαλς του Κυριάκου Καλαϊτζίδη από το cd Εξορία, εκδ. Εν Χορδαίς, τον οποίο επίσης ευχαριστώ πολύ.