Εικόνες της αντίπερα όχθης - Princeton

Οι μέρες σαν σελίδες του συναρπαστικού κεφαλαίου Ταξίδι στην Αμερική καλπάζουν  ίδια άλογα σε παραμυθένια ακρογυάλια.
Από τόπο σε τόπο φίλοι παλιοί, νέες γνωριμίες, η καρδιά τριαντάφυλλο δεν χορταίνει να ανθίζει καταμεσής του χειμώνα που φτάνει να μετουσιώνεται σε εποχή συμβολική σαν δοκιμασία που πρέπει να υπομείνεις αν θέλεις να ανθίσεις.
Ο Κυριάκος δίνει συναυλιες σε μερικά από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια που βρίσκονται στην αντίπερα όχθη του κόσμου. Princeton, Cornell, Harvard. Συνεργάζεται με το μουσικό σχήμα Φάρος που αποτελείται από τέσσερα νέα παιδιά, τον Γιώργο στα κρουστά, τον Βασίλη στο λαούτο, τον Πάνο στο κανονάκι και την Ειρήνη στο τραγούδιι. Τέσσερις ταλαντούχοι μουσικοί που σπούδασαν μουσική εδώ, εμβάθυναν στα άδυτα της τέχνης τους και δίνουν ήδη το προσωπικό τους στίγμα που γράφει ιστορία.

Φεύγοντας από την Νέα Υόρκη ο πρώτος σταθμός είναι το Πρίνστον. Μια λέξη που καθένας γνωρίζει και κάθε νους με διαφορετικό τρόπο τη φαντασιώνεται. Κι όμως καμιά φαντασία δεν μπορεί να πλησιάσει το ονειρώδες περιβάλλον στο οποίο εισέρχεται ο ταξιδευτής. Ο τόπος έχει από τη μία πλευρά το μεγάλο πανεπιστήμιο μέσα σε μια τεράστια έκταση πάρκου με πολλά κτίρια υποδειγματικής αρχιτεκτονικής της αρχοντιάς κι από την άλλη την ομώνυμη κουκλίστικη πόλη που χτίστηκε για το πανεπιστήμιο. Συναντούμε τον Δημήτρη Γόντικα, διευθυντή του Ελληνικού κέντρου σπουδών που ως ίδρυμα φέτος γιορτάζει τα σαράντα του χρόνια. Πατρική φιγούρα ο Δημήτρης,  έμπλεος  στοργής για τους φοιτητές που προστρέχουν σαν διψασμένα ελάφια στην ελληνική γραμματεία, τη λογοτεχνία και την ιστορία της. Ένας ιδιοφυής άνθρωπος που αφιέρωσε όλη του τη ζωή σ’ αυτή τη θέση και ανέδειξε τον τομέα που διευθύνει σε πρότυπο επιστημονικής μελέτης και διάδοσης της γλώσσας μας. Οι βιβλιοθήκες έχουν σήμερα πάνω από 20 εκατομμύρια βιβλία. Ανάμεσα σ’ αυτά υπάρχουν μοναδικά αντίτυπα που αγοράζονται σε δημοπρασίες όπως τα πρώτα βιβλία που εξέδωσε ο Cutemberg. 

Με παραδίδει σε μια Αμερικανίδα για να με οδηγήσει στην παιδική βιβλιοθήκη του Πρίνστον που είναι μια από τις πέντε μεγαλύτερες του κόσμου με 150.000 βιβλία απ’ όλα τα μέρη του πλανήτη. Ο μεγάλος ευεργέτης της αποφάσισε να δώσει ένα μέρος των χρημάτων του για να φτιαχτεί αυτός ο χώρος ύστερα από ένα τραγικό συμβάν στη ζωή του. Επιστρέφοντας μια μέρα στο σπίτι του βρήκε σφαγμένους τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Μπαίνω στη βιβλιοθήκη και το παραμύθι ζωντανεύει. Οι κατασκευές που διακοσμούν τον χώρο ειναι έργα μεγάλων καλλιτεχνών φτιαγμένα από φυσικά υλικά για να αγκαλιάζουν το πλέον φυσικό πλάσμα της ζωής, το παιδί. Ο μεγάλος όγκος των συλλεκτικών βιβλίων βρίσκεται στα υπόγεια. Για να τον επισκεφτώ θα πρέπει να κάνω μια αίτηση και να εγκριθεί. Δυστυχώς δεν υπάρχει ο χρόνος που απαιτεί αυτή η διαδικασία. Την επόμενη μέρα αναχωρούμε. Έτσι θα μείνω διψασμένη να ονειρεύομαι την επόμενη μετάβαση.
Βγαίνουμε έξω με τη συνοδό μου που με ρωτά τι θα ήθελα να κάνω. Της απαντώ πως θέλω να καθίσω κάπου να γράψω. Ψάχνεις, λοιπόν, ένα όμορφο μέρος; Ναι. Έλα μαζί μου. Με οδηγεί σε έναν ακόμη μυθικό χώρο. Είναι μια βιβλιοθήκη σε σχήμα ροτόντας που πηγαίνουν οι φοιτητές να εργαστούν. Καθένας τους έχει τον υπολογιστή του, τα χαρτιά του και τα βιβλία του. Τι ωραία που είναι να αλληλεπιδρούν και τα τρία αυτά μεταξύ τους. Δε θέλω να φύγω. Ξεχάστε με, λέω, αφήστε με εδώ για πάντα.
Η βραδινή συναυλία που στεγάζεται κάτω από τον τίτλο Εξορία, θα συγκεντρώσει καθηγητές και φοιτητές που ενδιαφέρονται για την ελληνική μουσική. Στη διάρκειά της θα βγουν χαρτομάντιλα, θα τρέξουν δάκρυα, θα δονηθούν καρδιές. Κι εγώ θα αποκτήσω μια νεαρή φίλη με την οποία θα περάσω τις επόμενες ώρες συζητώντας όπως συζητούν δυο φωτιές που ανταμώνουν.