Μεγάλωσες, μου είπαν, καιρός να γράψεις κι ένα πιο μεγάλο βιβλίο... Μεγάλωσαν, μου είπαν, και τα παιδιά που σε διαβάζουν εδώ και δέκα χρόνια, και περιμένουν κι αυτά από σένα ένα μεγαλύτερο βιβλίο... Τι να κάνω κι εγώ; Μπορεί να μην είμαι τίποτα, αλλά παιδί της υπακοής -μάλλον- είμαι... Αν το δώσει ο Θεός, είπα, θα γραφτεί... Και ο καλός Θεός είναι αλήθεια πως όχι μόνο το έδωσε, αλλά το παραέδωσε, το καλοκαίρι στην αγαπημένη Χίο... Το βιβλίο που γράφτηκε ήταν δυο φορές μεγαλύτερο και μετά από την ανάγνωσή του από ανθρώπους που εμπιστεύομαι το κριτήριό τους, αφαιρέθηκαν τα δύο τρίτα του για να μείνει στο τέλος καθαρός "Ο μικρός μονομάχος".
Εχθές, στην Αθήνα και στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων Λιβάνη Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη - Livani Publishing Organization το πήρα με μεγάλη συγκίνηση στα χέρια μου... Συγκίνηση γιατί οι εξαιρετικοί συνεργάτες μου κατάφεραν να το φτιάξουν ακριβώς όπως το ονειρεύτηκα! Ένα χειροποίητο βιβλίο που συνοδεύεται μέσα από είκοσι σκίτσα μου -σαν αυτό του εξωφύλλου- που διαχωρίζουν και τα κεφάλαιά του, τυπωμένα έξοχα σε μαύρο χαρτί που έχει ένα ειδικό βάρος σε σχέση με την ιστορία. Αφήνω το κείμενο που αναγράφεται στο οπισθόφυλλο και σας το παραδίδω με όλη μου την αγάπη, αφού εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου σε όλους όσους συνέδραμαν στην πραγματοποίηση αυτού του ονείρου, και ιδιαιτέρως στην Γιώτα Λιβάνη! Είναι λίγο αστείο, αλλά προχθές που χρειάστηκε να μετρήσω πόσα είναι τα μέχρι τώρα βιβλία μου, συνειδητοποίησα πως "Ο μικρός μονομάχος" είναι το 18ο. και επισήμως, λοιπόν, βρισκόμαστε σε μια συγγραφική ενηλικίωση!
Οπισθόφυλλο:
"Ο μικρός μονομάχος" - Βασιλική Νευροκοπλή
Δύο είναι οι κόσμοι του Αργύρη.
Ο κόσμος του σχολείου και ο ηλεκτρονικός.
Στον πρώτο ασφυκτιά, στον δεύτερο απελευθερώνεται.
Στον έναν θυμάται όσα θέλει να ξεχάσει,
στον άλλον ξεχνάει όσα δε θέλει να θυμάται.
Μέχρι τη στιγμή που μια παρατεταμένη διακοπή ρεύματος
θα αφαιρέσει από τη ζωή του και τους δύο κόσμους.
Οι εφιάλτες του θα ζωντανέψουν, οι μνήμες του θα ξυπνήσουν, οι απορίες του θα γιγαντωθούν. Γύρω του και μέσα του όλα σκοτεινιάζουν – όπως τότε...
Θα παραδοθεί και πάλι στο σκοτάδι, σαν δειλός και συνεσταλμένος που λένε όλοι πως είναι, ή θα παλέψει μαζί του γενναία, όπως πάλεψαν κάποτε οι μονομάχοι τους Ρωμαίους κατακτητές;
Ο κόσμος του σχολείου και ο ηλεκτρονικός.
Στον πρώτο ασφυκτιά, στον δεύτερο απελευθερώνεται.
Στον έναν θυμάται όσα θέλει να ξεχάσει,
στον άλλον ξεχνάει όσα δε θέλει να θυμάται.
Μέχρι τη στιγμή που μια παρατεταμένη διακοπή ρεύματος
θα αφαιρέσει από τη ζωή του και τους δύο κόσμους.
Οι εφιάλτες του θα ζωντανέψουν, οι μνήμες του θα ξυπνήσουν, οι απορίες του θα γιγαντωθούν. Γύρω του και μέσα του όλα σκοτεινιάζουν – όπως τότε...
Θα παραδοθεί και πάλι στο σκοτάδι, σαν δειλός και συνεσταλμένος που λένε όλοι πως είναι, ή θα παλέψει μαζί του γενναία, όπως πάλεψαν κάποτε οι μονομάχοι τους Ρωμαίους κατακτητές;
Χρυσούλα Καρολίδου
ReplyDeleteΜόλις το δίαβασα . Συγχαρητήρια Βασιλική !!!!!! Εύχομαι να διαβαστεί να αγαπηθεί και να μην αφήσει καθόλου ''......αξόδευτη αγάπη.......'' μιας και'' ....την αγάπη όσο την ξοδεύεις, τόσο αυξάνεται.....''
Barbara Dieuthudou
ReplyDeleteΒασιλικη Καλημερα.Παρελαβα χθες αυτο το υπεροχο βιβλιο τον μικρο μονομαχο με την τοσο κατανοητη γραφη ενα βιβλιο στο οποιο πραγματικα καταγραφεις την ωμη πραγματικοτητα αλλα και την ομορφια των απλων πραγματων που υπαρχουν γυρω μας και τα εχουμε ξεχασει...Συγχαρητηρια.......Υπεροχο......Καλες πωλησεις....στον μικρο μονομαχο...