Τραγούδι της αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας

Χρόνοι Διοκλητιανού, τέλη τρίτου αιώνα

μια αρχοντοπούλα όμορφη σαν πλουμιστή παγώνα

γεννιέται κι ανατρέφεται με χριστιανή μητέρα, 

Φλαβία που την λέγανε, και από τον πατέρα

Πραιτέξτατο, τον προύχοντα μα και ειδωλολάτρη,

στη Ρώμη που 'τανε τρανή μες στον παγκόσμιο χάρτη

Η Αναστασία χριστιανή βαφτίζεται απ' τη μάνα

κι ο δάσκαλος Χρυσόγονος αναλαμβάνει άμα

πεθαίνει η μανούλα της, να την καθοδηγησει

στα άδυτα μυστήρια κι έτσι θα την μυήσει 

στα θεία λόγια του Χριστού, την πίστη την αγία

Όταν θα φτάσει κάποτε  σ' ώριμη ηλικία

της λέει ο πατέρας της να παντρευτεί Ρωμαίο,

τον εθνικό τον Πόπλιο πλούσιο και ωραίο

Ο γάμος πραγματώθηκε παρά τη θέλησή της

Εκείνη τον απεύφευγε. Να κοιμηθεί μαζί της

στεκότανε αδύνατον,  όλο προφασιζόταν

πως είναι άρρωστη πολύ, κι ενώ αναπαυόταν

εκείνος της κατέτρωγε όλη την περιουσία

σε εκδηλώσεις άσωτες, άσωτος στην ουσία

Η κόρη υπέφερε πολύ γιατί, να εκδηλώσει 

το χριστιανικό το πνεύμα της, αδύνατον. Να λιώσει

κόντευε έτσι η ψυχή, ωσότου σε ταξίδι

που κάνει εκείνος πνίγεται κι αυτή που ήταν ήδη

έν' άνθος, άνθισε μεμιάς κι ευώδιασε ο τόπος

Τα πλούτη και τον χρόνο της τα 'δώσε όλα όπως

σκιρτούσανε τα σπλάχνα της από την πρώτη ώρα

Ολημερίς στις φυλακές, να τη, κάθεται τώρα

Σκουπίζει αίματα, πληγές μ' αγάπη θεραπεύει

Τους πεινασμένους στοργικά ταϊζει και μερεύει

και ενθαρρύνει Χριστιανούς λίγο πριν μαρτυρήσουν

Γίνεται αλείπτρια ψυχών, στον φόβο μη λυγίσουν

Μέχρι τη Νικομήδεια θα φτάσει της Ασίας

Ιλλυρικό διέτρεξε, μέρη Μακεδονίας

Στη Σαλονίκη για καιρό θα μείνει να στηρίξει

τρεις αδελφές που κάθε μια μετά θα μαρτυρήσει

Χιονία, Αγάπη κι η μικρή, η τρίτη, η Ειρήνη

θα πιουν απ' της αγάπης της την υδροφόρα κρήνη

 Η Ειρήνη μαρτυρεί εκεί που της Αναστασίας

σήμερα είναι η μονή. Για λόγους ανταρσίας 

στο καθεστώς, ρωμαϊκές αρχές τη συλλαμβάνουν

σε φυλακές της πόλεως την παίρνουν και τη βάνουν

Τη βασανίζουν άγρια. Όταν πια την αφήνουν

τα σώματα των αδελφών αυτή ενταφιάζει 

Μένει ανυποχώρητη, το έργο δεν κοπάζει

Τη συλλαμβάνουνε ξανά, τη δένουν σε πααάλους 

Πολλά μαρτύρια τραβά που δεν είναι για άλλους

Αφού τ' αντέχει θαρρετά, μες στη φωτιά την καίνε

στη Σαλονίκη μαρτυρεί, μα άλλες πηγές λένε

στη Ρώμη πως μαρτύρησε. Το άγιό της σώμα

στον κήπο της, αρχόντισσα το 'θαψε, μα ακόμα

φροντίζει όσους αγαπούν το άγιο όνομά της

και στα φαρμάκια της ζωής δίνει τη γιατρειά της.

Εμπνευσμένο από το Φθινοπωρινό Συναξάρι, τόμος Α ΄, του Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη, εκδ. Ακτή, Λευκωσία 2008