O μεταμφιεσμένος βασιλιάς - Soren Kierkegaard

                       Γιάννη Τσαρούχη, Παραδοσιακά ελληνικά επαγγέλματα

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας πρίγκιπας που ήταν μόνος και ήθελε πολύ να παντρευτεί μια όμορφη κοπέλα που θα γινόταν η αυριανή βασίλισσα. Κοντά στο παλάτι υπήρχε μια πόλη και ο πρίγκιπας συχνά ανέβαινε στην άμαξά του και επισκετπτόταν την πόλη για τις διάφορες δουλειές του πατέρα του.

Μια μέρα, για να βρει έναν έμπορο, κατέβηκε στην αγορά, σ' ένα φτωχικό μέρος της πόλης. Πώς έτυχε να ρίξει τα μάτια του έξω από το παράθυρο και να αντικρίσει τα πανέμορφα μάτια μιας κόρης!

Είχε και πάλι την ευκαιρία μετά από λίγες μέρες να ξανακατέβει στο ίδιο μέρος -ίσως και να τον τραβούσαν τα μάτια της κοπελιάς. Ήταν καλότυχος και τη συνάντησε μια δυο φορές...

Σύντομα κατάλαβε πως την είχε ερωτευθεί. Αλλά υπήρχε μια δυσκολία. Πώς να προχωρήσει και να τη ζητήσει σε γάμο;

Ασφαλώς θα μπορούσε να διατάξει να τη φέρουν στο παλάτι και εκεί να της προτείνει να τον παντρευτεί.  

Μήπως να έκανε κάτι πιο χαριτωμένο... Να έρθει στην πόρτα της με την πιο λαμπρή του στολή, και μια υπόκλιση, να ζητήσει το χέρι της... Μα ακόμα κι ένας πρίγκιπας θέλει να παντρευτεί από αγάπη.

Και πάλι: θα μπορούσε να μασκαρευτεί σαν χωρικός και να προσπαθήσει να της ελκύσει το ενδιαφέρον. Μόλις της κάνει την πρόταση, θα βγάλει την "μάσκα". Μα αν δεν τα καταφέρει;

Τότε του ήρθε στο νου η σωστή λύση. Θα εγκαταλείψει το βασιλικό του ρόλο και θα μετακομίσει στη γειτονιά της. Κι εκεί θα πιάσει δουλειά. Ας πούμε, θα κάνει τον ξυλουργό. Όσο θα δουλεύει το πρωί και στην ώρα της ανάπαυσής του το απόγευμα, θα γνωρίσει τους ανθρώπους, θα αρχίσει να μοιράζεται μαζί τους τις έγνοιες και τα βάσανά τους, θα μάθει να μιλά τη γλώσσα τους. Και στην κατάλληλη στιγμή, αν έχει και την τύχη με το μέρος του, θα τη γνωρίσει με τρόπο φυσικό. Κι αν κι αυτή τον αγαπήσει, όπως αυτός ήδη την αγαπούσε, τότε θα της ζητούσε το χέρι.

Μας το έστειλε ο π. Βασιλειος Χριστοδούλου