Παιδίον και Θεός - π. Αλέξανδρος Σμέμαν

Οι λέξεις "παιδίον και Θεός" είναι οι πλέον αποκαλυπτικές για το μυστήριο των Χριστουγέννων. Κατά κάποιο τρόπο είναι ένα μυστήριο που απευθύνεται στο παιδί που συνεχίζει να ζει μυςτικά μέσα σε κάθε σπηλιά, στο παιδί που συνεχίζει να ακούει ό,τι ο ενήλικας έχει πάψει να ακούει, και που ανταποκρίνεται με μια χαρά, που ο ενήλικας μέσα στο, υπερώριμο, κουρασμένο και κυνικό κόσμο που ζει, αδυνατεί να νίωσει. Μάλιστα, τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή για τα παιδιά, όχι μόνο εξαιτίας του Χριστουγεννιάτικου δέντρου που στολίζουμε και φωτίζουμε, αλλά μ' έναν πολύ βαθύτερο τρόπο, και μόνο τα παιδιά δεν ξαφνιάζονται για το ότι όταν ο Θεός κατέρχεται στη γη, έρχεται ως παιδί.

Ό,τι είναι ουσιαστικότερο και πλέον χαρμόσυνο στον Χριστιανισμό βρισκεται ακριβώς έδω, σ' αυτήν την αιώνια παιδικότητα του Θεού. Οι ενήλικες, ακόμα κι αυτοί που "συμπαθούν περισσότερο τα θρησκευτικά θέματα" περιμένουν και προσδοκούν από τη θρησκεία να δώσει εξηγήσεις και αναλύσεις. Τη θέλουν έξυπνη και σοβαρή. Οι αντίπαλοί της, είναι εξίσου σοβαροί, και τελικά τόσο βαρετοί, καθώς αντιμετωπίζουν τη θρησκεία μ' ένα χαλάζι από "ορθολογικές" σφαίρες. Στην κοινωνία μας δεν υπάρχει καμιά φράση που να μεταφέρει καλύτερα την περιφρόνησή μας από το να χαρακτηρίσουμε κάτι λέγοντας πως είναι "παιδιάστικό". Μ' άλλα λόγια δεν είναι για τους ενήλικες τους έξυπνους και σοβαρούς. Έτσι τα παιδια μεγαλώνουν και γίνονται εξίσου σοβαρά και βαρετά. Τι λείπει από τους ενήλικες ή καλύτερα τι έχει στραγγαλισθεί, καταπνιγεί, εκμηδενισθεί από ένα παχύ στρώμα ενηλικότητας; Δεν είναι πάνω απ' όλα αυτή η ικανότητα, η τόσο χαρακτηριστική των παιδιών, να θαυμάζουν, να αγαλλιούν και το πιο σπουδαίο να είναι γνήσια στη χαρά και στη λύπη; Η ενηλικίωση στραγγαλίζει επίσης, την ικανότητα να εμπιστεύεσαι, να αυτοεγκαταλείπεσαι, να αφήνεσαι τελείως στην αγάπη και να πιστεύεις με όλη σου την ύπαρξη. Τελικά τα παιδιά παίρνουν στα σοβαρά ό,τι οι ενήλικες δεν μπορούν να αποδεχθούν: τα όνειρα, αυτά που διασπούν την καθημερινή μας εμπειρία και την κυνική μας καχυποψία, αυτό το βαθύ μυστήριο του κόσμου και κάθε τι που αποκαλύπτεται στους αγίους, στα παιδιά και στους ποιητές. 

Μας το έστειλε ο π. Βασίλειος Χριστοδούλου