Σαρακοστή: η προσφορά του χρόνου της ζωής μας - Κάλλιστος Ware

Στην Παλαιά Διαθήκη, ο λαός του Ισραήλ είχε διδαχθεί να προσφέρει μια δεκάτη κάθε χρόνο στον Θεό, το ένα δέκατο δηλαδή από την παραγωγή της γης ... Οι Ισραηλίτες αισθάνονταν πώς αυτή η πράξη της προσφοράς δεν ήταν μια απώλεια, αλλά ένας εμπλουτισμός. Ο εορτασμός της σοδειάς ήταν καιρός χαράς και αγαλλιάσεως: Αυτή η ιδέα της δεκάτης εφαρμοζόταν από τους πρώτους Χριστιανούς κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Η περίοδος της Σαρακοστής εθεωρείτο ως η δεκάτη του έτους, το ένα δέκατο που αφιερώνεται ειδικά στον Θεό. Τηρώντας τη Σαρακοστή, ομολογούμε πώς ολόκληρη η ζωή μας, μαζί με όλες τις στιγμές της, είναι δώρο του Θεού προς εμάς. Προσφέροντας έτσι ένα κομμάτι της επικαλούμαστε την ευλογία Του σε ολόκληρη τη ζωή μας. Η Σαρακοστή υποδηλώνει τον εξαγιασμό του χρόνου. Ο ασκητισμός της Σαρακοστής επιβεβαιώνει ότι ο χρόνος δεν βρίσκεται απλώς υπό τον έλεγχο μας, ούτε μπορούμε να τον εκμεταλλευόμαστε εγωιστικά και με τον τρόπο πού θεωρούμε καλύτερο, αλλά ότι ανήκει στον Θεό. Εμείς δεν είμαστε οι κυρίαρχοί του αλλά οι οικονόμοι του. Έτσι, η νηστεία της Σαρακοστής γίνεται ένας τρόπος να επιστραφεί στον Θεό ό,τι είναι δικό Του, και μπορούμε να εφαρμόσουμε πάνω της τα λόγια πού χρησιμοποιούνται στη Θεία Λειτουργία αμέσως πριν από την επίκληση του Αγίου Πνεύματος, πάνω από τα δώρα του άρτου και του οίνου: «Τα σα εκ των σων σοι προσφέρομεν κατά πάντα και δια πάντα».

Επιπλέον, όπως ακριβώς οι Ισραηλίτες βίωναν την προσφορά της δεκάτης ως περίοδο αγαλλιάσεως, ως εμπλουτισμό και όχι ως απώλεια, το ίδιο θα μπορούσε να συμβαίνει και για μας. Η Σαρακοστή είναι μια περίοδος χαράς, όπως μας διαβεβαιώνουν με σαφήνεια οι ύμνοι πού ψέλνονται την Καθαρά Δευτέρα, την πρώτη μέρα της νηστείας.

Σημείωση: Όσοι έχουν μαθηματικό μυαλό θα αναρωτιούνται ίσως για το πώς η Σαρακοστή αποτελεί το ένα δέκατο του έτους. Ο ένας τρόπος πού χρησιμοποιείται από τους Ορθοδόξους για να υπολογίσουν το μήκος της Σαρακοστής είναι να θεωρήσουν ότι αποτελείται από εφτά εβδομάδες, που η καθεμιά περιλαμβάνει πέντε μέρες νηστείας (επειδή το Σάββατο και η Κυριακή των πρώτων έξι εβδομάδων της Σαρακοστής δεν θεωρούνται ως ημέρες αυστηρής νηστείας). Προστίθεται κατόπιν σ' αυτό τον αριθμό το Μεγάλο Σάββατο, επειδή είναι το μόνο Σάββατο του έτους που είναι αυστηρά νηστίσιμο, και έτσι φτάνουμε στις τριάντα έξι ημέρες. 

Κάλλιστος Ware