Της ΜΑΡΙΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Όταν πριν ένα χρόνο ρώτησα τη συγγραφέα των τριών μέχρι τότε ιστοριών του Καλλιστράτου, Βασιλική Νευροκοπλή, αν ο σοφός αυτός γέροντας έχει να μας διηγηθεί κι άλλες ιστορίες μου απάντησε : «Δεν κάνω σχέδια μακροπρόθεσμα. Λέω, γεροί να είμαστε και να μας φωτίζει ο Θεός. Έχει πολλές παραβολές ακόμα, δεν έχω όμως κάτι στο μυαλό μου, θα έρθει μόνο του… Θα είναι πάλι μια παραβολή συμβολική και όχι πολύ ρεαλιστική, ώστε να σηκώνει το πλάσιμο ενός παραμυθιού, όπως οι προηγούμενες».
Το πλήρωμα του χρόνου ήρθε κι εδώ και λίγο καιρό ο καλός παραμυθάς βρίσκεται στο Νησί του θησαυρού.
Αλλά ποιος είναι ο Καλλίστρατος , που με τις ιστορίες του παίρνει θάρρος η καρδιά και γεμίζει ελπίδα;
Τον Καλλίστρατο μας τον συστήνει η συγγραφέας στο πρώτο βιβλίο της σειράς των ιστοριών του.
Από μικρός αγαπούσε τα παραμύθια και τα λόγια του Θεού. Όταν η γιαγιά του, μια μέρα, του είπε πως στη ζωή υπάρχουν μόνο δυο δρόμοι, του Καλού και του Κακού, και πρέπει να διαλέξει ποιον θ’ ακολουθήσει, εκείνος διάλεξε αμέσως το δρόμο του Καλού. Έτσι, η γιαγιά του τον ονόμασε Καλλίστρατο (καλή στράτα) και τον ανάθρεψε με τα λόγια του Θεού.
Ο Καλλίστρατος ήταν κάποτε ψαράς που αναζητώντας το Θεό τα παράτησε κάποια στιγμή όλα και μετά από πολλές περιπέτειες έφτασε να γίνει βασιλιάς, που και το στέμμα του άφησε όταν γέρασε, για να γίνει παραμυθάς.
Ένας παραμυθάς που εμπνέεται από τις παραβολές και δημιουργεί ιστορίες που ευφραίνουν το νου και την ψυχή.
Ο Καλλίστρατος , λοιπόν, αρχικά εμπνεύστηκε από την παραβολή του καλού σπορέα και μας διηγήθηκε μια ιστορία για Το χωράφι της καρδιάς. Στη συνέχεια μας μίλησε για δώρα και μας εξιστόρησε τις Περιπέτειες των χαρισμάτων. Έπειτα βρέθηκε στην Πολιτεία των αηδονιών, μια πολιτεία ιδιαίτερη, με κρυμμένα μυστικά και εδώ και λίγο καιρό βρίσκεται σ΄ ένα νησί για να βοηθήσει τα παιδιά να βρουν τον Κρυμμένο Θησαυρό του ,έναν θησαυρό που κανένας «πειρατής» δεν μπορεί ποτέ να κλέψει.
Οι ιστορίες του Καλλίστρατου δεν κατατάσσονται εύκολα γιατί δεν έχουν προηγούμενο εκδοτικό εγχείρημα πουθενά στον κόσμο. Συνδιάζουν την παραβολή -που ειπώνεται με απλό και παραμυθένιο τρόπο μέσα στο βιβλίο- με το παραμύθι. Το καθεαυτό παραμύθι έχει τη δομή και τη γλώσσα των παλιών κλασικών παραμυθιών.
«Πολλοί νομίζουν ότι τα αντιγράφω από κάποια λαϊκή παράδοση, αλλά δεν είναι έτσι. Εμπνέονται από την παράδοση που όλοι μας κουβαλούμε, αλλά είναι πρωτότυπα κείμενα. Σκεφτείτε ένα “βιβλίο μπάμπουσκα”. Μέσα στο παραμύθι μπαίνει η παραβολή κι όλο μαζί στην προσωπική ιστορία του πρωταγωνιστή Καλλίστρατου, στον τόπο και τον χρόνο της ζωής του. Τρία σε ένα…» επισημαίνει η συγγραφέας.
Οι ιστορίες του σοφού γέροντα είναι ιδανικές για τα παιδιά που εισάγονται στο μάθημα των θρησκευτικών, δηλαδή της τρίτης τάξης του δημοτικού και πάνω. Κυρίως διότι είναι μια άλλη προσέγγιση των κειμένων της πίστης μας. Είναι ένα σύγχρονο βλέμμα πάνω τους μέσα από τη λογοτεχνία του παραμυθιού με πολύ ελκυστική εικονογράφηση.
Για κάθε παραβολή γράφεται ένα παραμύθι που την ερμηνεύει χωρίς να την εξηγεί. Την ερμηνεύει βιωματικά, παραδειγματικά, μέσα από μία φανταστική ιστορία που την αφηγείται πάντα ο Καλλίστρατος, κι έτσι τα παιδιά την κατανοούν σύμφωνα με τα δικά τους εφόδια και τις δικές τους εμπειρίες.
Είναι ένας σύγχρονος τρόπος ανάγνωσης, ένα παραμυθένιο ψηλάφισμα, αυτών των “μικρών θησαυρών” του Ευαγγελίου-του ποιητικότερου κειμένου όλων των εποχών- που άντεξαν και θα αντέξουν αιώνες επειδή ταυτίζονται με την αλήθεια.
No comments:
Post a Comment
Σχόλια