Ο άγιος Νεκτάριος στον ασπρόμαυρο ελληνικό κινηματογράφο

Στην αρχή της περασμένης εβδομάδας έτυχε να παρακολουθήσω τη γνωστή ταινία του παλιού ασπρόμαυρου ελληνικού κινηματογράφου “Ο θησαυρός του μακαρίτη”. Η παραγωγή ήταν της Φίνος Φιλμ, και η σκηνοθεσία του Νίκου Τσιφόρου. Το σενάριο γράφτηκε από τον ίδιο τον σκηνοθέτη και τον Πολύβιο Βασιλειάδη. Στην έξοχη αυτή ταινία πρωταγωνιστούν δύο από τα ιερά τέρατα της εποχής, η Γεωργία Βασιλειάδου και ο Βασίλης Αυλωνίτης, αλλά και οι Νίκος Ρίζος και Ξένια Καλογεροπούλου.

Όταν τρεις μέρες αργότερα ξημέρωσε η εορτή του αγίου Νεκταρίου, διαβάζοντας το συναξάρι του πρόσεξα πως η αγιοκατάταξή του έγινε στις 20 Απριλίου του 1961 με πράξη από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η ταινία ξανάρθε τότε στο νου μου μιας και θυμόμουν πως δύο φορές κατά τη διάρκειά της, οι πρωταγωνιστές σταυροκοπούμενοι επικαλούνταν τον άγιο να τους βοηθήσει και να κάνει το θαύμα του. Αναρωτήθηκα, λοιπόν, πότε γυρίστηκε η ταινία και είδα έκπληκτη πως έχει γυριστεί δύο χρόνια πριν την αγιοκατάταξη, στις 18 Ιουνίου του 1959.

Μη έχοντας, βέβαια, στα χέρια μου το σενάριο του Νίκου Τσιφόρου, αλλά και μη γνωρίζοντας αν οι δύο επικλήσεις στην χάρη του αγίου ήταν αυτοσχέδιες των μεγάλων ηθοποιών που συνήθιζαν πολλές φορές να αυτοσχεδιάζουν κατά τα γυρίσματα, δεν μπορώ να γνωρίζω τι από τα δύο συνέβη. Αυτό όμως που είναι βέβαιο είναι πως το γεγονός παραμένει και όποιος δει την ταινία μπορεί να το επιβεβαιώσει. 

Ο πλέον συκοφαντημένος εν ζωή άγιος, ήταν ήδη άγιος στην συνείδηση του κόσμου, και μάλιστα στον αθηναϊκό κύκλο των καλλιτεχνών που αυθόρμητα και αυτονόητα δεν δίστασαν να εκφράσουν την πίστη και την αγάπη τους στον άγιο σε ένα έργο τέχνης και μεγάλης εμπορικής επιτυχίας, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων η εν λόγω ταινία.

Θεώρησα σημαντικό να κρατήσω αυτή την υποσημείωση, διότι κατά τη γνώμη μου αποδεικνύει περίτρανα, ότι αφενός ο κάθε άγιος είναι άγιος πρώτα στη συνείδηση του κόσμου και μετά αγιοκατατάσσεται, αν αγιοκατατάσσεται, από την Εκκλησία και αφετέρου, όσο συκοφαντημένος και διωγμένος κι αν είναι από κάποια κυκλώματα, η χάρη του υπερβαίνει τις ίντριγκες που ουδόλως την εμποδίζουν και την επηρεάζουν, για να μην πω πως την πολλαπλασιάζουν κιόλας.