Πέμπτη μεσημέρι απογειώνομαι από τη Θεσσαλονίκη με προορισμό το νησί της Ρόδου. Ουρανός καταγάλανος και ήλιος λαμπερός συνταξιδιώτης. Λίγο προτού προσγειωθούμε, μικρό αδόρατο συννεφάκι αφήνει το παιχνιδιάρικο κλάμα του στα τζάμια του αεροπλάνου. Παίζει κρυφτό, αλλά κανείς δεν το βρίσκει. Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο, με υποδέχονται η Ευαγγελία από το βιβλιοπωλείο “ΤοΔέντρο”, στην οποία οφείλω και την πρόσκληση, η Μαρία -παλιά ροδίτικη (δλδ. Πελλοπονήσια και Κωνσταντινοπολιτικη) μεγάλη αγάπη που οδηγάει τον Τουϊτι της- κι ένα εκτυφλωτικό ουράνιο τόξο. Ο καλός οιωνός του θα επαληθευτεί προσεχώς. Το παλτό που φοράω αρχίζει ήδη να μου πέφτει βαρύ. Θάλασσα. Μόνο ο ουρανός μπορεί να τα συναγωνιστεί. Αλλά στον ουρανό δε βουτάς τόσο εύκολα…
Λίγη ξεκούραση στο ξενοδοχείο και μετά βολτίτσα στην όμορφη πόλη με τις θεόρατες βουκαμβίλες που σου καίνε την καρδιά και εξαίσιο δείπνο με τις δυο αγαπημένες κυρίες. Μοιάζει να ήμασταν από πάντα μαζί. Δεν χορταίνουμε το συναπάντημα.
Το πρωινό της Παρασκευής, η Ευαγγελιά με συνοδεύει στα τρία σχολεία τα οποία έχει κανονίσει να επισκεφτώ για να παρουσιάσω το χριστουγενννιάτικο παραμύθι μου, Νύχτα Θαυμάτων. Με εντυπωσιάζουν τα παλιά, μεγαλεπήβολα κτίρια με τα ψηλά ταβάνια, τις φαρδιές σκάλες και τους καλότατους εκπαιδευτικούς και διευθυντές. Με συγκινούν τα νηπιάκια και τα πρωτάκια που διψασμένα ακούν την ιστορία και εκφράζουν τις απορίες τους. Πρώτο στη σειρά ειναι το 2ο Πειραματικό σχολείο όπου τα δύο τμήματα της πρώτης τάξης θα συμπτυχθούν σε μιά άιθουσα. Ακολουθεί το 2ο Νηπιαγωγείο και το 12ο Δημοτικό, τα οποία στεγάζονται σε άλλο θαυμάσιο κτίριο που ξεκίνησε να λειτουργεί ως ορφανοτροφείο από τους Ιταλούς και τις Καθολικές καλόγριες και συνεχίζει και σήμερα να λειτουργεί με την υποδειγματική φροντίδα και μέριμνα Ορθοδόξων Καλογριών υπό ΄την επίβλεψη της Μητροπόλεως. Η τελευταία επίσκεψη θα γίνει στο 3ο Δημοτικό σχολείο (Βενετόκλειο) που βρίσκεται σε πιο λαϊκή γειτονιά και ήταν κτίριο του στρατού. Απέξω δε θα το έβρισκε μάλλον κανείς όμορφο, μέσα ομως οι κεπαιδευτικοί έχουν καταφέρει να το ομορφύνουν πολύ. Τα δύο τμήματα της τρίτης τάξης που προσέρχονται είναι παιδιά δροσερά, πανέξυπνα, από διάφορες φυλές και οικονομικές τάξεις. Είναι πιο μεγάλα από τα προηγούμενα που συνάντησα και έτσι η συζήτηση προχωράει σε βάθος και οι προεκτάσεις της θα φτάσουν μέχρι την μαγειρική…
Το βράδυ, στην γυναικεία συντροφιά μας θα προστεθεί ο σύζυγος της Ευαγγελίας, ο Λευτέρης. Σπάνιες φορές έχω συναντήσει βιβλλοπώλη με τέτοια ευαισθησία, πνευματικό βάθος, γνώση, αλλά και διεισδιτικότητα όπως και ευθυκρισία. Το πάθος που έχει το ταιριαστό αυτό ζευυγάρι για το βιβλίο και τους αναγνώστες του μεταμορφωνει τη δουλειά του σε λειτούργημα. Το να καταφέρνει σήμερα ένας βιβλιοπώλης -πόσο μάλλον δύο στην προκειμένη περίπτωση- να διατηρεί την ανθρωπιά του, τη γενναιοδωρία του και τη φιλομάθειά του, το θεωρώ άθλο. Και όταν συναντάς ανθρώπους με τους οποίους συμπίπτουν εκτός των άλλων και οι αναγνωστικές σου προτιμήσεις σε κάνει να τους αισθάνεσαι αδερφούς.
Την επόμενη μέρα, το Σάββατο, είναι κανονισμένη η επίσημη παρουσίαση στο πανέμορφο βιβλιοπωλείο της Ευαγγελίας Γκέλη και του Λευτέρη Καβαλιέρου. Εκεί υπάρχει ακόμα μία γλυκύτατη Μαρία η οποία εργάζεται στο μαγαζί και έχει μαζί της και την υπέροχη κορούλα της. Ενώ κανονκά η ώρα έναρξης της εκδήλωσης είναι στις 11.00, περιμένοντας να σταματήσει η συνεχής προσέλευση του κόσμου, αρχίζουμε μισή ώρα αργότερα. Το πατάρι έχει γεμίσει κόσμο, άλλον δεν χωράει. Η Καρδιτσιώτισα Ευαγγελία έχει στρώσει τα απίστευτα χειροποιητα υφαντά της γιαγιάς της στο πάτωμα, περισσότερα από εβδομήντα παιδιά όλων των ηλικιών έχουν καθίσει σ’ αυτά, ενώ γονείς, θείοι, παππούδες και γιαγιάδες κάθονται στις καρέκλες και στα σκαλιά. Μια νεαρή μαμά θηλάζει το μωρό της, μια άλλη το κουνάει για να κοιμηθεί. Μεγάλοι, μικροί περιτριγυρισμένοι από βιβλία σε πάγκους και βιβλιοθήκες, μουσικές διάχυτες, πανηγύρι. Το παραμύθι ανοίγει τα φτερά του, οι ανάσες το ακολουθούν κατά πόδας, στο τέλος τραγουδάμε και τα κάλαντα με ένα τριγωνάκι για το καλό του μαγαζιού και των νοικοκυραίων του. Εγώ αρχίζω να υπογράφω τα βιβλία που αγοράζουν τα παιδιά, ενώ παράλληλα η Ευαγγελία φτιάχνει μαζί τους χριστουγεννιάτικους σελιδοδείκτες. Κόβουν, κολλούν, ζωγραφίζουν και το καλύτερο είναι πως τα μεγαλύτερα βοηθούν τα μικρότερα και όλα συνεργάζονται με υποδειγματική ευγένεια. Ο σπόρος του παραμυθιού έχει ήδη καρπίσει στις καρδιές τους.
Χαίρομαι που οι γονείς προσέρχονται συγκινημένοι από το παραμύθι που άκουσαν. Χαίρομαι που τα πρόσωπα των παιδιών λάμπουν σαν αστέρια. Χαίρομαι που τα μεγαλύτερα αποφασίζουν τι βιβλίο θα πάρουν αφού διαβάσουν πρώτα όλα τα οπισθόφυλλα. Είναι ολοφάνερο πως το ζευγάρι των βιβλιοπωλών εκπαιδεύει και καλλιεργεί τους μικρούς αναγνώστες του με τον καλύτερο τρόπο.
Θα πιούμε ένα καφεδάκι στην παραλία της Ρόδου πριν πάρουμε το δρόμο για το αεροδρόμιο, πάντα με οδηγό τη Μαρία στον Τουϊτι της και την Ευαγγελία παρέα. Στον παραθαλάσσιο δρόμο η Μαρία προτείνει να επισκεφτούμε μια σπηλιά πάνω απ’ το νερό όπου βρέθηκε μια εικόνα του Ταξιάρχη και την έκαναν εκκλησάκι. Η εμπειρία είναι μοναδική και σε επόμενη ανάρτηση θα δημοσιεύσω φωτογραφίες. Η χαρά μάς παρασέρνει τόσο που στο παρά τρίχα δεν χάνω την πτήση. Έχε χάρη που ο Αρχάγγελος είναι προστάτης των ιπταμένων… Επιστρέφω κουβαλώντας στην καρδιά μου της αγάπη αυτών των ανθρώπων και η ευγνωμοσύνη μου ξεχειλίζει για την αλησμόνητη φιλοξενία τους και τη μεγάλη ψυχή τους.
No comments:
Post a Comment
Σχόλια