Τραγούδι των αγίων Ακινδύνων

Ακίνδυνος, Πηγάσιος, μα και Ελπιδοφόρος

μαζί ο Ανεμπόδιστος κι ο Αφθόνιος, το όρος

του μαρτυρίου πάτησαν κι έφτασαν στην κορφή του

επί Σαπώρ του δεύτερου που κατά διαταγή του

τους κάλεσε ως χριστιανούς για να απολογηθούνε

την πίστη τη χριστιανική αυτοί να αρνηθούνε

Ακίνδυνο, Ανεμπόδιστο, Πηγάσιο ρωτάει:

Θέλετε να αλλάξετε κι ό,τι η ψυχή ζητάει,

πλούτη, δόξα, αξιώματα, εγώ να σας τα δώσω;

Μ' ένα στόμα φωνάζουνε: Χριστό πώς να προδώσω;

Αρχίζουνε μαρτύρια φρικτά ομολογουμένως

Πάνω στους μάρτυρες ξεσπά όλο το άγριο μένος

Τους βάζουν μέσα στη φωτιά, μα κείνη δεν τους καίει

και ο λαός που τους κοιτά συντρίβεται και κλάει

Ανάμεσα στους θεατές, άρχοντας συγκινείται

Αυτός είναι ο Αφθόνιος που μοναχός κινείται

προς τους αγίους θαρρετά και δυνατά φωνάζει:

Κι εγώ λογιούμαι χριστιανός, ό,τι και να προστάζει

η αφεντιά σου, βασιλιά. Βάλε με στο καμίνι

Τον βάζουν και δεν καίγεται. Αλώβητος θα μείνει

Αξιωματούχος έτερος μέσα απ' το πλήθος βγαίνει

Ο Ελπιδοφόρος είναι αυτός. Και τούτος μεταβαίνει

προς τους αγίους θαρρετά την ίδια κείνη ώρα

Κι εγώ από τώρα χριστιανός, κι εγώ μαζί τους τώρα

Κι εφτά χιλιάδες άνθρωποι φωνάζουν απ' το πλήθος

πως χριστιανοί λογίζονται και του Χριστού το ήθος

θέλουν να ακολουθήσουνε. Ο βασιλιάς τα χάνει

Μέχρι και η μητέρα του αυτά λέει και κάνει

Να αποκεφαλισθούν, διατάζει τρομαγμένος,

φοβούμενος σιγά σιγά πως απομονωμένος

θα μείνει από το λαό και τους αξιωματούχους

Και των μαρτύρων οι ψυχές στεφάνια απ' τους κλειδούχους

του ουρανού αμάραντα δέχονται κι αγιάζουν

Να μας φροντίζουν πάντοτε κι όλους να μας σκεπάζουν

  

Εμπνευσμένα από το Φθινοπωρινό Συναξάρι του Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη, τόμος Β ΄, Ακτή, Λευκωσία 2008