Τραγούδι του αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως

Χίλια οχτακόσια ήτανε κι άλλα σαράντα έξι

Στη Σηλυβρία έμελλε νέος ήλιος να φέξει

Πρώτη του Οκτώβρη οι γονείς που ‘χαν τέσσερα άλλα

Παιδιά, το πέμπτο αποκτούν, με επίθετο Κεφάλα

Ο Δήμος κι η Βασιλική βαφτίζουν Αναστάση

Το πέμπτο το παιδάκι τους κι όταν αυτό θα φτάσει

Να γίνει δεκατέσσερα στην Πόλη ταξιδεύει

Και παιδονόμος σε σχολειό αργότερα δουλεύει

Που ‘ταν στο Αγιοταφίτικο Μετόχι, και στη Χίο

Ως νέος εικοσάχρονος, εις το χωρίον Λίθειο

Πάει δημοδιδάσκαλος ως το εβδομήντα έξι

Στη Νέα, Χίου, τη Μονή το δρόμο θα διαλέξει

Του βίου του μοναχικού, και μοναχός θα γίνει

Θα τον επούνε Λάζαρο κι έτσι απλός θα μείνει

Ιερομόναχος σεμνός για μια δεκαετία

Ωσότου το εβδομήντα εφτά γίνει η χειροτονία

Του Λάζαρου σε διάκονο, Νεκτάριο θα τον πούνε

Από τον Χίου Γρηγόριο. Θα του εμπιστευθούνε

Της Μητροπόλεως αυτής τότε τη Γραμματεία

Το ογδόντα ένα που ποθεί να πάει Θεολογία

Τον στέλνει ο Σωφρόνιος, ο της Αλεξανδρείας

Αθήνα διαβλέποντας μέγεθος της ανδρείας

Που έχει ο Νεκτάριος και τα έξοδα  πληρώνει

Το ογδόντα πέντε τη σχολή επιτυχώς τελειώνει

Κι ένα χρόνο αργότερα θα τον χειροτονήσει

Πρεσβύτερο κι ύστερα εκεί αυτός θα αποκτήσει

Ρόλο ιεροκήρυκα όπως και  γραμματέα

Μέχρι να έρθει η στιγμή για άλλη θέση νέα

Πατριαρχικός επίτροπος έτσι θα διατερλέσει

Στο Κάιρο, και το ογδόντα εννιά τη μήτρα θα φορέσει

Μέσα Γενάρη ήτανε, έγινε Πενταπόλεως

Μητροπολίτης ο άγιος και κόσμημα της πόλεως

Ένεκα θαυμαστής ζωής, σαν έρχεται η ώρα

Στο θρόνο τον Πατριαρχικό νέον να εκλέξουν τώρα

Θα είναι υποψήφιος να γίνει Αλεξανδρείας

Μα εισηγούνται οι φθονεροί δούλοι της ανανδρείας

Συκοφαντίες ποταπές στον γέροντα Σωφρόνιο

Κι ο ταπειός Νεκτάριος, ένα δεν θέλει μόνο

Να λυπηθεί ο γέροντας. Έτσι θα επιστρέψει

Ελλάδα το ογδόντα εννία. Στο κήρυγμα θα στρέψει

Το ποιητικό του χάρισμα. Σε Εύβοια, Φωκίδα

Φθιώτιδα κι όπου μπορεί μοιράζει την ελπίδα

Στην Εκκλησιαστική Σχολή της Ριζαρείου πάει

Και το ενενήντα τέσσερα αυτή την οδηγάει

Διευθυντής της κι οδηγός, δούλος και υπηρέτης

Και το καλό παράδειγμα γίνεται νομοθέτης

Χρόνια οχτώ θαυμάσια κι όταν θα τον καλέσουν

Ύστερα από τον θάνατο Σωφρόνιου να τον θέσουν

Αλεξανδρείας άξιο και νέο Πατριάρχη 

Θα αρνηθεί ο άγιος που δε θέλει να άρχει

Πλήθος λαού μαζεύεται όταν αυτός κηρύττει 

Ρουφούν νέκταρ των λόγων του απ’ της καρδιάς του κρύπτη

Χίλια εννιακόσια τέσσερα στην Αίγινα θα ιδρύσει

Τη γυναικεία τη Μονή και θα τη διοικήσει

Κι απ’ το οχτώ μες στη Μονή θα εγκαταβιώσει

Ύστερα απ’ την παραίτηση που στη Σχολή θα δώσει

Κι αν έγραψε συγγράμματα κι αν έστερξε μυριάδες

Οι αρετές του αμέτρητες, οι χάρες του πλειάδες

Μα ήρθε ένα απόγευμα ογδόης Νοεμβρίου

Χίλια εννιακόσια ήταν και είκοσι. Του αγίου

Η άσπιλη και καθαρή ψυχούλα του ανεπαύθη

Μα η περίσσια χάρη του ποτέ της δεν επαύθη

Κι αφού ενταφιάστηκε το σώμα στη μονή του

Δεν έπαψε τα θαύματα ούτε με τη θανή του

Πενήντα τρία έγινε η ανακομιδή του

Το εξήντα ένα έγινε η αγιοκατάταξή του

Είχε μαρτυρική ζωή, υπέμεινε τον φθόνο

Συκοφαντίες και διωγμούς και να ‘ταν αυτά μόνο

Μα ταπεινά και συνετά υπέμενε ο άγιος

Γι’ αυτό και τον χαρίτωσε τόσο και ο Πανάγιος

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Σηλυβρίας τὸν γόνον καὶ Αἰγίνης τὸν ἔφορον,

τὸν ἐσχάτοις χρόνοις φανέντα ἀρετῆς φίλον γνήσιον,

Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί,

ὡς ἔνθεον θεράποντα Χριστοῦ,

ἀναβλύζει γὰρ ἰάσεις παντοδαπὰς τοῖς εὐλαβῶς κραυγάζουσι.

Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ,

δόξα τῷ σὲ θαυματώσαντι,

δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

*βασισμένο και εμπνευσμένο από το συναξάρι του αγίου: https://aerapatera.wordpress.com/