Τραγούδι του αγίου Χαραλάμπους

O άγιος Χαράλαμπος απ' τη Μικρά Ασία

τέλος αιώνα δεύτερου ζούσε στη Μαγνησία

Ως ιερέας, με χαρά και φως διακονούσε

τον Κύριό του και Θεό κι ανθρώπους βοηθούσε

Δυο χρόνια πριν ο δεύτερος αιώνας λάβει τέλος

διωγμούς κηρύσσει ο Σέβηρος που 'χε μεγάλο μένος

απέναντι στους χριστιανούς. Ο έπαρχος του τόπου

Λουκιανός ονόματι, άνευ σκέψης και κόπου

συνέλαβε τον άγιο. Θέλει να τον ξεκάνει

την πίστη του προς τον Χριστό ελπίζει πως τη χάνει

μπρος στα βασανιστήρια που αριθμεί με σθένος

Μα την καρδιά του μάρτυρα την πλημμυρίζει αίνος

Ολόθερμα την πίστη του αυτός διακηρύττει 

δηλώνοντάς του ευθαρσώς πως τίποτα δεν πλήττει

τον έρωτα για τον Χριστό πο 'χει στα σωθηκά του

"Όποιο βασανιστήριο" τα χείλη τα δικά του

λένε "κι αν δοκιμάσετε, την πίστη δεν αλλάζω.

Στη θέση του Κυρίου μου, άλλον εγώ δεν βάζω".

Παρόλο που Λουκιανός σημαίνει φως και λάμψη

του έπαρχου την σκοτεινιά τίποτα δε θα κάμψει

Πάρα πολύ οργίστηκε, διέταξε φρικώδη

βασανιστήρια πολλά, μακάβρια, σκαιώδη

Τον γέροντα γυμνώνουνε. Τότε αυτοπροσώπως 

ο έπαρχος με το σπαθί χτυπάει όπως όπως

Χαράζει τ' άγιο σώμα του μα πριν χαρεί πονάει

και στη στιγμή τα χέρια του κόβονται και κοιτάει

τα δυο του χέρια στο κορμί του μάρτυρα να στέκουν 

σαν κάρβουνα δίχως ψυχή που τη ζωή δεν έχουν

Βουβοί μένουν οι δήμιοι, οι θεατές σιγούνε

Ο άγιος προσεύχεται πάλι αυτά να μπούνε

στο σώμα του Λουκιανού, κι όντως το κατορθώνει

Οι δήμιοι πιστεύουνε, ο έπαρχος θυμώνει

Ζητά να διαπομπεύσουνε τον άγιο στους δρόμους

και να τον σύρουν δένοντας και χαλινό στους ώμους

Έχει τον ζόφο μες στο νου, μια πέτρα για καρδιά του

Κι αλλοίμονο, θα το χαρεί όταν στην αγκαλιά του

θα πάρει ο αιμοχαρής την κεφαλή του αγίου

δίχως να δει τον στέφανο που 'χε του μαρτυρίου

Σε ηλικία εκατό ετών και δεκατρία

ο άγιος επόρθησε του ουρανού την Τροία.

Δος την ευχή σου γέροντα και καθοδήγησέ μας

Το δρόμο που περπάτησες κι εμάς αξίωςέ μας

Φώτιζε τα σκοτάδια μας, γίνε χαρά στη λύπη

Χαράλαμπε, η χάρις σου μη μας εγκαταλείπει

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)

Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Ὡς στύλος ἀκλόνητος, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, καί λύχνος ἀείφωτος τῆς οἰκουμένης σοφέ, ἐδείχθης Χαράλαμπες· ἔλαμψας ἐν τῷ κόσμῳ, διά τοῦ μαρτυρίου, ἔλυσας τῶν εἰδώλων, τήν σκοτόμαιναν μάκαρ, διό ἐν παρρησίᾳ Χριστῷ, πρέσβευε σωθῆναι ἡμᾶς.