Είναι λίγο πιο έξω από τη Θεσσαλονίκη, έχει γύρω στους 2.500 κατοίκους, ντόπιους και Θρακιώτες, το λένε Άδενδρο κι ας έχει δένδρα. Θα μπορούσε να το ονομαζόταν Ανθρώπινο, γιατί έχει αληθινούς Ανθρώπους. Αληθινοί είναι οι άνθρωποι που αγαπούν με ειλικρίνεια και ανιδιοτέλεια τα παιδιά, τη φύση, τα παραμύθια και πολλά άλλα όμορφα καθημερινά πράγματα και ζουν κάθε στιγμή της ζωής τους με όλες τους τις δυνάμεις. Όταν αυτοί είναι και Δάσκαλοι, τότε το σχολείο τους μεταμορφώνεται από ίδρυμα καταναγκαστικών έργων σε κήπο αγάπης που καλλιεργεί παιδιά μοσχοβολιστά.
Όλοι οι δάσκαλοι πήραν μέρος στο σημερινό πανηγύρι και όλα τα παιδιά. Κανείς δεν έμεινε απέξω. Ούτε ένας. Διάβασαν και εργάστηκαν με ευφάνταστους τρόπους πάνω σε τρία παραμύθια μου, "Και τι θα πει σ' αγαπάω;", "Χάρτινα όνειρα" και βέβαια το κύριο βάρος το σήκωσαν τα φτερά του "Αχτιδοϋφαντή".
Τα παιδιά χόρεψαν, τραγούδησαν, διάβασαν κείμενά τους που έγραψαν με αφορμή τα παραμύθια στα ελληνικά και στα αγγλικά, έκαναν την προβολή ενός βίντεο που έφτιαξαν για τη βία, έκαναν κατασκευές, δραματοποίησαν τον Αχτιδοϋφαντή και αφού μετά τους τον αφηγήθηκα, μου έδωσαν μία καρφίτσα για να σκάω τα μπαλόνια τους. Μέσα σε κάθε μπαλόνι υπήρχε και η ερώτηση που ήθελαν να μου κάνουν.
Δεν ξέρω πόσες φορές βούρκωσα, πόσες γέλασα, πόσες ερωτεύθηκα.
Θυμάμαι τώρα δύο από τις απαντήσεις τους στο ερώτημα
"και τι θα πει σ' αγαπάω;"
- Θα πει σου ζητώ συγνώμη.
- Θα πει σου κρατώ το χέρι για να μην πέσεις στην κατηφόρα.
Πώς καταφέρνει μαι ολόκληρη σχολική κοινότητα να πάρει φωτιά; Δεν ξέρω. Ξέρω όμως πως μπορούμε να είμαστε όλοι περήφανοι γι' αυτό το σχολείο. Και ξέρω ακόμα πως η διευθύντριά του, η κ. Σουσάνα, λάμπει. Πως χρωστώ ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Παυλο Κλαριδη από τον Εκδοτικό Οργανισμό Λιβάνη - Livani Publishing Organization και στον υπεύθυνο του βιβλιοπωλείου Βιβλιοφόρος, τον Αμβρόσιο Τσανταρλιώτη. Το πιο μεγάλο ευχαριστώ στους δασκάλους όλους και στα παιδιά και το ακόμα μεγαλύτερο στο Θεό.
No comments:
Post a Comment
Σχόλια