Ξέσπασε ο ουρανός
Προσηλώθηκα ν' ακούσω
της βροχής τον μονόλογο
-μακρύς, ακατάπαυστος, ορμητικός
Όλο το καλοκαίρι μάζευε θλίψεις
μα σιωπουσε, υπέμενε καρτερικά
μέχρι το τέλος του Οκτώβρη
Μια μέρα πριν του άη Δημήτρη
δεν άντεξε άλλο, ξέσπασε
Τα ίδια και τα ίδια έλεγε η βροχή
τα πάθια των ανθρώπων ιστορούσε
κι έκλαιγε, όλη νύχτα έκλαιγε
εγώ την άκουγα, όλη τη νύχτα άκουγα
Ώσπου, λίγο πριν τη χαραυγή
άρχισε να μερεύει, να κουρνιάζει
μες στην απαντοχή της ακοής μου
να μαλακώνει και να συγχωρεί
Ακόμα και ο ουρανός
αποζητά κάποιον να τον ακούει
Είναι αρκετό ένα προσηλωμένο αφτί
για να περάσει η μπόρα
και να 'ρθει η πολυπόθητη γαλήνη
No comments:
Post a Comment
Σχόλια