Των πενήτων

Όλα έχουν βγει απ' τη γραμμή τους. 

Οι λέξεις μου, οι σκέψεις μου, οι επιθυμίες μου. 

Αντάρτικο. 

Σήκωσε το καθένα την παντιέρα του. 

Όσο κι αν προσπαθώ δε με υπακούνε. 

Ούτε στοιχιση, ούτε ανάπαυση και προσοχή. 

Ό, τι απόμεινα σηκώθηκε λίγο ψηλότερα 

από τη γη του αίματος 

Και είδα τον ιδρώτα να στεγνώνει 

στις πατούσες μου 

το βάρος μου σύννεφο λευκό στη νηφάλια τάξη 

που ορίζει το εκκρεμές μου. 

Πότε γίνανε πούπουλα στους αιθέρες 

τα μαύρα μου δάχτυλά; 

Πώς το καθένα προφητεύει 

στιγμές του παρελθόντος που το μυαλό μου έσβησε; 

Το σώμα μου ψηφιδωτό από μάτια. 

Μάτια φτωχών αιώνων. 

Μάτια πενήτων.

Ο άγιος Σώστης σήμερα το πρωί 

έκοψε το χρυσό χέρι της Αρτέμιδας, 

το πούλησε και μοίρασε στους φτωχούς το αντίτιμο.

Ό, τι δικό του είχε ο καλός βοσκός, 

το είχε ήδη δώσει. 

Δίκαζαν άλλους για την ανίερη κλεψιά. 

Κλεψιά ανήκουστη ν' αφαιρείς από άγαλμα χρυσό 

ένα χέρι για να φάνε οι πεινασμένοι. 

Πήγε και ομολόγησε, 

να μη τιμωρηθούνε άδικα οι αναίτιοι. 

Χίλια νύχια στις σάρκες του, 

στα πόδια του χίλια καρφιά 

κι άλλα τόσα σφυριά στα οστά, 

έκαναν θρύψαλα το σώμα του. 

Χίλιες χιλιάδες φτερά 

στεφάνι φόρεσαν 

στο προβατίσιο του κεφάλι...





http://syndesmosklchi.blogspot.gr/2012/09/blog-post_7.html