Ο άγιος μάρτυς Καλλίστρατος και οι συν αυτώ 49 συστρατιώτες του

Ἀπολυτίκιον  
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Τῷ θείῳ Πνεύματι, περιφραξάμενος, Μάρτυς Καλλίστρατε, λαμπρῶς ἠρίστευσας, καταβολῶν τὸν δυσμενῆ, σοφία τῶν σῶν ἀγώνων ὅθεν καὶ προσήγαγες, τῷ Χριστῷ ὡς θυμίαμα, δῆμον παναοίδιμον, Ἀθλητῶν πιστευσάντων σοί, μεθ' ὧν ὑπὲρ ἠμῶν ἐκδυσώπει, τῶν εὐφημούντων σὲ ἐν ὕμνοις.

"... γιορτάζει ο άγιος μάρτυς Καλλίστρατος και οι συν αυτώ 49 συστρατιώτες του. Έζησε στα χρόνια του Διοκλητιανού και υπηρετούσε στον στρατό τον Ρωμαϊκό. Διέμενε στη Ρώμη, καταγόμενος από την Καρχηδόνα της Βορείου Αφρικής. Ήταν χριστιανός εκ προγόνων. Μεγάλη ευλογία. Και έδειχνε την πίστη του με τα έργα και με την αγάπη και το φως της ψυχής του. Τον κατέδωσαν στον στρατηγό πως είναι χριστιανός και πως ομολογεί τον Ιησού Χριστό. Εκείνος τον εκάλεσε, τον εξέτασε, και αυτός είπε: 

"Σίγουρα είμαι χριστιανός. Και θέλω να είμαι πάντοτε. Και δεν αλλάζω ό, τι κι αν κάνετε. Γι' αυτό, αν θέλετε, μην αργοπορείτε. Κάντε αυτό που νομίζετε, κι ο Χριστός μου εμένα θα με βοηθήσει να νικήσω".

Και όντως τον υπέβαλαν τον άγιο Καλλίστρατο σε φριχτά μαρτύρια και βασανιστήρια. Τόσο πολύ, που υπέφερε τα μέγιστα. Τον ενδυνάμωνε, όμως η Θεία Χάρη, και βγήκε πέρα. Τον ξύσαν με νύχια, τον εράβδισαν με βούνευρα, ωμά νεύρα βοδιών, ξεραμένα, και τον κύλησαν επάνω σε θραύσματα γυαλιών. Και, καταλαβαίνετε, ο άνθρωπος δυσκολεύτηκε τα μέγιστα. Αλλά άντεχε. Κι εμείς οι καημένοι, πολλές φορές μαρτυράμε, με μέσα κι έξω βάσανα, ψυχικά και σωματικά. Κι εκεί που πάει να βγει η ψυχή μας, κρατιέται. Κάποιος μας κρατάει. Είναι το χέρι του Χριστού το φιλάνθρωπο. Η στοργή της Παναγίας. Και η ανάσα των αγίων Ύστερα, τον έβαλαν σ' ένα σάκκο δερμάτινο, σ' ένα ασκί, και τον πέταξαν στη θάλασσα, να ησυχάσουνε. Αμ, δε; Άμα δε θέλει ο Θεός, δε γίνεται τίποτα. Ό, τι κι αν κάνουν οι άνθρωποι. Αυτό να το ξέρουμε. Παραδόξως, ο ασκός εσκίσθη και ο άγιος βγήκε από τη θάλασσα.

Και τότε, 49 από τους συστρατιώτες του που είδαν το θαύμα και την υπομονή του αγίου στα μαρτύρια και την λαμπερή όψη του προσώπου του, του μαρτυρικού του προσώπου, πίστεψαν στον Χριστώ. Και είπαν: "Μέγας ο Θεός του Καλλίστρατου. Αληθινός είναι ο Χριστός του. Κι εμείς χριστιανοί είμαστε, από τούτη την ώρα." Και τους έβαλαν στη φυλακή, μαζί με τον Καλλίστρατο, δεμένους. Κι εκεί, ο στρατιώτης Καλλίστρατος, καλή στράτα, καλός στρατός, ωραίες λέξεις, ελληνικότατες, τους κατήχησε. Τους μίλησε για τον Χριστό. Για την Κρίση, για την Ανάσταση των νεκρών και περί ψυχής. Και τι; Πίστεψαν κι εκείνοι περισσότερο. Είχαν πιστέψει με τα θαύματα, αλλά τώρα που κατηχήθηκαν, ήλθαν σε επίγνωση μεγαλύτερη. Αυτό θέλω να πω.

Τους έβγαλε, λοιπόν, όλους απ' τη φυλακή ο στρατηγός, και ο άγιος Καλλίστρατος τότε, προσευχήθηκε κι όλα τα είδωλα, που 'σαν εκεί σ' ένα ναό κοντά, πέσαν κι έγιναν σκόνη. Και τότε αποφάσισε ο αυτοκράτορας και αποκεφάλισε τον Καλλίστρατο και τους 49. Αλλά, καθώς έγινε αυτό το θαύμα της συντριβής των ειδώλων, άλλοι 185 στρατιώται πίστεψαν κι αυτοι στον Χριστό. Αλλά, μη θέλοντας, όμως, ο αυτοκράτορας να εξαφανίσει το στράτευμα όλο, τους λέει: "Σας χαρίζω τη ζωή, κι ας είστε χριστιανοί." Κι οι καημένοι τι κάνανε; Συγκινήθηκαν από το μαρτύριο των άλλων, στεναχωρέθηκαν που δεν μαρτύρησαν οι ίδιοι, κι όταν έφυγαν όλοι, πήραν κι έθαψαν τα λείψανα του αγίου Καλλίστρατου και των 49 συστρατιωτών του. Οι ψυχές τους απήλθαν στον ουρανό, κι όπως λέει ωραιότατα το Συναξάρι, έλαβαν του μαρτυρίου, τον αμάραντον στέφανον."

Φθινοπωρινό Συναξάρι, Αρχιμανδρίτης Ανανίας Κουστένης, εκδ. Ακτή, Λευκωσία 2008 

Βοήθειά μας ο άγιος Καλλίστρατος, που τον θεωρώ συνπροστάτη μου άγιο, -μαζί με τον άγιο Βασίλειο-, μετά τη σειρά των παραμυθιών που ξεκινήσαμε με την Ελλήνική Βιβλική Εταιρεία και φέρει στον τίτλο το όνομά του, ως ο παραμυθάς, που κατά κάποιον τρόπο, κατηχεί κι αυτός τα μικρά παιδιά με τα παραμύθια του, που είναι βασισμένα στις παραβολές του Ευαγγελίου. Το πρώτο ήταν "Ο Καλλίστρατος και το χωράφι της καρδιάς", βασισμένο στην παραβολή του Καλού Σπορέα, και το δεύτερο με το καλό που θα βγει τον εχόμενο Δεκέμβριο, "Ο Καλλίστρατος και οι περιπέτειες των χαρισμάτων" βασισμένο στην παραβολή των Ταλάντων. Με την ευχή του.