Κείμενο του Μ. Βασιλείου:
«Τὸ κοινωνεῖν καθ' ἑκάστην ἡμέραν καὶ μεταλαμβάνειν τῶν θείων μυστηρίων καλὸν καὶ ἐπωφελές, αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ λέγοντος· Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον. Ἡμεῖς μέντοι τέταρτον καθ' ἑκάστην ἑβδομάδα κοινωνοῦμεν, τῇ Κυριακῇ, τῇ τετράδι, τῆ παρασκευῇ καὶ τῷ σαββάτῳ, καὶ ἐν ταῖς ἄλλαις ἡμέραις, ἐὰν ᾖ μνήμη ἁγίου τινός. Τὸ δὲ ἐν τοῖς τοῦ διωγμοῦ καιροῖς ἀναγκάζεσθαί τινα, μὴ παρόντος ἱερέως ἢ λειτουργοῦ, τὴν κοινωνίαν ἰδίᾳ χειρὶ λαμβάνειν, μηδαμῶς εἶναι βαρύ, περιττόν ἐστιν ἀποδεικνύναι, διὰ τὸ καὶ τὴν μακρὰν συνήθειαν τοῦτο δι᾽ αὐτῶν τῶν πραγμάτων πιστώσασθαι. Πάντες γὰρ οἱ κατὰ τὰς ἐρήμους σχολάζοντες, ἔνθα μή ἐστιν ἱερεύς, κοινωνίαν οἴκοι κατέχοντες ἀφ’ ἑαυτῶν μεταλαμβάνουσιν. Ἐν Ἀλεξανδρείᾳ δὲ καὶ ἐν Αἰγύπτῳ ἕκαστος καὶ τῶν ἐν λαῷ τελούντων ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἔχει κοινωνίαν ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ καὶ ὅτε βούλεται μεταλαμβάνει δι' ἑαυτοῦ. Ἅπαξ γὰρ τοῦ ἱερέως τὴν θυσίαν τελειώσαντος καὶ δεδωκότος, ὁ λαβὼν αὐτὴν καὶ μεταλαμβάνων, ὡς παρὰ τοῦ ἱερέως μεταλαμβάνειν πιστεύειν ὀφείλει. Καὶ γὰρ καὶ νῦν τῇ ἐκκλησίᾳ, ὁ ἱερεὺς ἐπιδίδωσι τὴν μερίδα, καὶ κατέχει αὐτὴν ὁ ὑποδεξάμενος μετ' ἐξουσίας ἁπάσης, καὶ οὕτω προσάγει τῷ στόματι τῇ ἰδίᾳ χειρί. Ταὐτὸν οὖν ἐστι τῇ δυνάμει, εἴτε μίαν μερίδα δέξεταί τις παρὰ τοῦ ἱερέως, εἴτε πολλὰς μερίδας ὁμοῦ» (PG 32, 484B-485B).
Απόδοση από την Β.Ν
«Καλό και επωφελές είναι να μεταλαβαίνουμε των θείων μυστηρίων, του Χριστού.
«Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον».
Εμείς, λοιπόν, κοινωνούμε τέσσερις φορές την εβδομάδα, την Κυριακή, την Τετάρτη, την Παρασκευή, το Σάββατο και στις άλλες ημέρες, εάν υπάρχει κάποια μνήμη αγίου. Το να αναγκάζεται κάποιος σε καιρούς διωγμού και μη παρόντος ιερέως ή λειτουργού να λαμβάνει την κοινωνία με τα ίδια του τα χέρια, σε καμία περίπτωση δεν είναι βαρύ (αμαρτία, παράπτωμα). Αυτό είναι περιττό να το αποδείξουμε γιατί αυτή η μακρά συνήθεια πιστοποιείται από τα ίδια τα πράγματα. Όλοι όσοι ζουν στην έρημο (ερημίτες) όπου δεν υπάρχει ιερέας και κατέχουν την θεία κοινωνία στο κατάλυμά τους μεταλαμβάνουν αφ’ εαυτού, μόνοι τους.
Στην Αλεξάνδρεια και στην Αίγυπτο οι περισσότεροι έχουν θεία κοινωνία στο σπίτι τους και μεταλαμβάνουν όταν θέλουν μόνοι τους. Από τη στιγμή που ο ιερέας έχει τέλεσει τη θυσία και τους έχει δώσει την κοινωνία, αυτός που την έχει παραλάβει από τον ιερέα, μεταλαμβάνει οφείλονγζς να πιστεύει όπως θα μεταλάμβανε από το ίδιο τον ιερέα.
Διότι και τώρα στην εκκλησιά ο ιερέας παραδίδει την μερίδα και αυτός που την δέχεται την κατέχει με κάθε εξουσία και έτσι την προσάγει στο στόμα του με τα ίδιο του το χέρι. Αυτό, λοιπόν, είναι δυνατόν, είτε μία μερίδα δέχεται κανείς από τον ιερέα είτε πολλές μερίδες μαζί.»
(PG 32, 484B-485B).
ΥΓ.2: Η εικόνα είναι από το https://www.jornaldamadeira.com/…/solenidade-do-santissimo…/
Το κείμενο του Μ. Βασιλείου το δημοσίευσε ο Θανάσης Παπαθανασίου μέσα σε ένα δικό του κείμενο:
No comments:
Post a Comment
Σχόλια