Τρίτη 21 του Μάη έχω στο πρόγραμμα να επισκεφτώ το 25ο Δημ. Σχ. Ευόσμου. Από βραδύς αναζητώ τη διεύθυνση του σχολείου και βρίσκω την εξής: Άνωθεν περιφερεακού. Μα τι διεύθυνση είναι αυτή, σκέφτομαι, κάτι δεν κάνω καλά. Όσο κι αν ψάχνω όμως, δεν βρίσκω τίποτα διαφορετικό. Το πρωί μπαίνω στο ταξί και λέω στον ταξιτζή το και το. Τι διεύθυνση είναι αυτή, μου λέει. Έλα μου ντε. Και αρχίζει η αναζήτησή...
Όταν κάποτε εντοπίζουμε το σχολείο, βρίσκομαι έκπληκτη μπροστά σε μαι παράταξη λυώμενων κουτιών δίπλα σε ένα μικρό κτίριο που ήταν το μόνο χτιστό κτίριο. Με υποδέχεται η ευγενέστατη και χαμογελαστή διευθύντρια στην είσοδο της αυλής. Σημειωτέον πως έχει τα ωραιότερα μάτια που έχω δει ποτέ, καθαρό ατόφιο ακηλίδωτο μελί!
- Μα πείτε μου, σας παρακαλώ, ποια είναι η διεύθυνση του σχολείου; Τη ρωτώ.
- Δεν υπάρχει διεύθυνση, μου απαντά.
- Και πώς σας βρίσκει ο ταχυδρόμος; Τα γράμματα, τα έγγραφα, πού έρχονται;
- Δεν υπάρχει ταχυδρόμος, δεν υπάρχει γραμματοκιβώτιο, δεν έρχονται ποτέ έγγραφα. Αν δεν είχαμε υπολογιστή δεν θα μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε με κανένα και με τίποτα.
- Και όλες αυτές οι οικοδομές που υπάρχουν γύρω από το σχολείο και σε όλη την περιοχή;
- Πουθενά δεν υπάρχει οδός και αριθμός. Κάποιοι κάτοικοι έχουν κάποιες θυρίδες κάπου στα χωράφια.
- Τι δύναμη έχει το σχολείο σας;
- Έχουμε 380 παιδιά. Είμαστε 17θέσιο. Είμαι 12 χρόνια εδώ, από τότε που ήρθα ρωτώ τι γίνεται με το κτίριο που μας έχουν υποσχεθεί, γίνεται μελέτη και γίνεται μελέτη ακούω χρόνια. Το 2017 μας ανακοίνωσαν πως τελείωσε η μελέτη και τα λεφτά μπήκαν στον λογαριασμό. Από τόσε μέχρι σήμερα ούτε τούβλο δεν είδαμε...
Σοκάρομαι, θυμώνω, αηδιάζω με τις πολιτικές.των δημοτικοών συμβούλων και των δημάρχων που βρίσκονται πού; Σε μια περιοχή της Θεσσαλονίκης, τον Εύοσμο, απλώς από την πάνω μεριά του περιφερειακού, όχι από την κάτω. Αλλά πρέπει να συγκρατηθώ, να αυτοκυριαρχθώ, τα παιδιά περιμένουν την παρουσίαση του Μικρού Μονομάχου στοιβαγμένα σε ένα κουτί που πυρώνει το καλοκαίρι και παγώνει το χειμώνα...
Εννοείται πως δεν υπάρχει αίθουσα πολλαπλών χρήσεων ή γυμναστήριο. Αστεία πράγματα. Να μιλήσουμε για μικρόφωνο είναι περιττό, ποιος ο λόγος;
Δε θα μιλήσω για την παρουσίαση, για τα παιδιά τους καλούς τους δασκάλους. Αγωνίζονται όλοι ηρωϊκά και εύγε τους! Απλώς ντρέπομαι αφάνταστα ως πολίτης αυτής της χώρας και αυτής της πόλης που αποδέχονται να υπάρχουν συνοικισμοί και σχολεία φαντάσματα...
No comments:
Post a Comment
Σχόλια