Νύχτα θαυμάτων στο βιβλιοπωλείο "Το Δέντρο" της Ρόδου - 24.11.18

Πέμπτη μεσημέρι απογειώνομαι από τη Θεσσαλονίκη με προορισμό το νησί της Ρόδου. Ουρανός καταγάλανος και ήλιος λαμπερός συνταξιδιώτης. Λίγο προτού προσγειωθούμε, μικρό αδόρατο συννεφάκι αφήνει το παιχνιδιάρικο κλάμα του στα τζάμια του αεροπλάνου. Παίζει κρυφτό, αλλά κανείς δεν το βρίσκει. Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο, με υποδέχονται η Ευαγγελία από το βιβλιοπωλείο “ΤοΔέντρο”, στην οποία οφείλω και την πρόσκληση, η Μαρία -παλιά ροδίτικη (δλδ. Πελλοπονήσια και Κωνσταντινοπολιτικη) μεγάλη αγάπη που οδηγάει τον Τουϊτι της- κι ένα εκτυφλωτικό ουράνιο τόξο. Ο καλός οιωνός του θα επαληθευτεί προσεχώς. Το παλτό που φοράω αρχίζει ήδη να μου πέφτει βαρύ. Θάλασσα. Μόνο ο ουρανός μπορεί να τα συναγωνιστεί. Αλλά στον ουρανό δε βουτάς τόσο εύκολα…

Λίγη ξεκούραση στο ξενοδοχείο και μετά βολτίτσα στην όμορφη πόλη με τις θεόρατες βουκαμβίλες που σου καίνε την καρδιά και εξαίσιο δείπνο με τις δυο αγαπημένες κυρίες. Μοιάζει να ήμασταν από πάντα μαζί. Δεν χορταίνουμε το συναπάντημα.

Το πρωινό της Παρασκευής, η Ευαγγελιά με συνοδεύει στα τρία σχολεία τα οποία έχει κανονίσει να επισκεφτώ για να παρουσιάσω το χριστουγενννιάτικο παραμύθι μου, Νύχτα Θαυμάτων. Με εντυπωσιάζουν τα παλιά, μεγαλεπήβολα κτίρια με τα ψηλά ταβάνια, τις φαρδιές σκάλες και τους καλότατους εκπαιδευτικούς και διευθυντές. Με συγκινούν τα νηπιάκια και τα πρωτάκια που διψασμένα ακούν την ιστορία και εκφράζουν τις απορίες τους. Πρώτο στη σειρά ειναι το 2ο Πειραματικό σχολείο όπου τα δύο τμήματα της πρώτης τάξης θα συμπτυχθούν σε μιά άιθουσα. Ακολουθεί το 2ο Νηπιαγωγείο και το 12ο Δημοτικό, τα οποία στεγάζονται σε άλλο θαυμάσιο κτίριο που ξεκίνησε να λειτουργεί ως ορφανοτροφείο από τους Ιταλούς και τις Καθολικές καλόγριες και συνεχίζει και σήμερα να λειτουργεί με την υποδειγματική φροντίδα και μέριμνα Ορθοδόξων Καλογριών υπό ΄την επίβλεψη της Μητροπόλεως. Η τελευταία επίσκεψη θα γίνει στο 3ο Δημοτικό σχολείο (Βενετόκλειο) που βρίσκεται σε πιο λαϊκή γειτονιά και ήταν κτίριο του στρατού. Απέξω δε θα το έβρισκε μάλλον κανείς όμορφο, μέσα ομως οι κεπαιδευτικοί έχουν καταφέρει να το ομορφύνουν πολύ. Τα δύο τμήματα της τρίτης τάξης που προσέρχονται είναι παιδιά δροσερά, πανέξυπνα, από διάφορες φυλές και οικονομικές τάξεις. Είναι πιο μεγάλα από τα προηγούμενα που συνάντησα και έτσι η συζήτηση προχωράει σε βάθος και οι προεκτάσεις της θα φτάσουν μέχρι την μαγειρική…

Το βράδυ, στην γυναικεία συντροφιά μας θα προστεθεί ο σύζυγος της Ευαγγελίας, ο Λευτέρης. Σπάνιες φορές έχω συναντήσει βιβλλοπώλη με τέτοια ευαισθησία, πνευματικό βάθος, γνώση, αλλά και διεισδιτικότητα όπως και ευθυκρισία. Το πάθος που έχει το ταιριαστό αυτό ζευυγάρι για το βιβλίο και τους αναγνώστες του μεταμορφωνει τη δουλειά του σε λειτούργημα. Το να καταφέρνει σήμερα ένας βιβλιοπώλης -πόσο μάλλον δύο στην προκειμένη περίπτωση- να διατηρεί την ανθρωπιά του, τη γενναιοδωρία του και τη φιλομάθειά του, το θεωρώ άθλο. Και όταν συναντάς ανθρώπους με τους οποίους συμπίπτουν εκτός των άλλων και οι αναγνωστικές σου προτιμήσεις σε κάνει να τους αισθάνεσαι αδερφούς.

Την επόμενη μέρα, το Σάββατο, είναι κανονισμένη η επίσημη παρουσίαση στο πανέμορφο βιβλιοπωλείο της Ευαγγελίας Γκέλη και του Λευτέρη Καβαλιέρου. Εκεί υπάρχει ακόμα μία γλυκύτατη Μαρία η οποία εργάζεται στο μαγαζί και έχει μαζί της και την υπέροχη κορούλα της. Ενώ κανονκά η ώρα έναρξης της εκδήλωσης είναι στις 11.00, περιμένοντας να σταματήσει η συνεχής προσέλευση του κόσμου, αρχίζουμε μισή ώρα αργότερα. Το πατάρι έχει γεμίσει κόσμο, άλλον δεν χωράει. Η Καρδιτσιώτισα Ευαγγελία έχει στρώσει τα απίστευτα χειροποιητα υφαντά της γιαγιάς της στο πάτωμα, περισσότερα από εβδομήντα παιδιά όλων των ηλικιών έχουν καθίσει σ’ αυτά, ενώ γονείς, θείοι, παππούδες και γιαγιάδες κάθονται στις καρέκλες και στα σκαλιά. Μια νεαρή μαμά θηλάζει το μωρό της, μια άλλη το κουνάει για να κοιμηθεί. Μεγάλοι, μικροί περιτριγυρισμένοι από βιβλία σε πάγκους και βιβλιοθήκες, μουσικές διάχυτες, πανηγύρι. Το παραμύθι ανοίγει τα φτερά του, οι ανάσες το ακολουθούν κατά πόδας, στο τέλος τραγουδάμε και τα κάλαντα με ένα τριγωνάκι για το καλό του μαγαζιού και των νοικοκυραίων του. Εγώ αρχίζω να υπογράφω τα βιβλία που αγοράζουν τα παιδιά, ενώ παράλληλα η Ευαγγελία φτιάχνει μαζί τους χριστουγεννιάτικους σελιδοδείκτες. Κόβουν, κολλούν, ζωγραφίζουν και το καλύτερο είναι πως τα μεγαλύτερα βοηθούν τα μικρότερα και όλα συνεργάζονται με υποδειγματική ευγένεια. Ο σπόρος του παραμυθιού έχει ήδη καρπίσει στις καρδιές τους. 

Χαίρομαι που οι γονείς προσέρχονται συγκινημένοι από το παραμύθι που άκουσαν. Χαίρομαι που τα πρόσωπα των παιδιών λάμπουν σαν αστέρια. Χαίρομαι που τα μεγαλύτερα αποφασίζουν τι βιβλίο θα πάρουν αφού διαβάσουν πρώτα όλα τα οπισθόφυλλα. Είναι ολοφάνερο πως το ζευγάρι των βιβλιοπωλών εκπαιδεύει και καλλιεργεί τους μικρούς αναγνώστες του με τον καλύτερο τρόπο. 

Θα πιούμε ένα καφεδάκι στην παραλία της Ρόδου πριν πάρουμε το δρόμο για το αεροδρόμιο, πάντα με οδηγό τη Μαρία στον Τουϊτι της και την Ευαγγελία παρέα. Στον παραθαλάσσιο  δρόμο η Μαρία προτείνει να επισκεφτούμε μια σπηλιά πάνω απ’ το νερό όπου βρέθηκε μια εικόνα του Ταξιάρχη και την έκαναν εκκλησάκι. Η εμπειρία είναι μοναδική και σε επόμενη ανάρτηση θα δημοσιεύσω φωτογραφίες.  Η χαρά μάς παρασέρνει τόσο που στο παρά τρίχα δεν χάνω την πτήση. Έχε χάρη που ο Αρχάγγελος είναι προστάτης των ιπταμένων… Επιστρέφω κουβαλώντας στην καρδιά μου της αγάπη αυτών των ανθρώπων και η ευγνωμοσύνη μου ξεχειλίζει για την αλησμόνητη φιλοξενία τους και τη μεγάλη ψυχή τους. 

Κυριακὴ ΙΓ’ Λουκᾶ

(Λουκ. 18,18-27)

Τῷ καιρῷ ἐκείνω, ἄνθρωπος τίς προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ, γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων· 

18. διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; 

19. εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός. 

20. τὰς ἐντολὰς οἶδας· μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου. 

21. ὁ δὲ εἶπε· ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου. 

22. ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἔτι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι.

23. ὁ δὲ ἀκούσας ταῦτα περίλυπος ἐγένετο· ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα.

24. ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς περίλυπον γενόμενον εἶπε· πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ 

25. εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ῥαφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν.

26. εἶπον δὲ οἱ ἀκούσαντες· καὶ τίς δύναται σωθῆναι;

27. ὁ δὲ εἶπε· τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν.

https://aerapatera.wordpress.com/2018/11/25/κυριακὴ-ιγ-λουκᾶ-3/

Τραγούδι της αγίας Αικατερίνας

Από την Αλεξάνδρεια ήταν η Αικατερίνη

Λαφίνα αξεδίψαστη στων γνώσεων την κρήνη

Φιλομαθής και ευφυής, κατείχε τόση γνώση

που τη θαυμάζαν χριστιανοί κι ειδωλολάτρες πόσοι

Φιλολογία ελληνική, ρωμαϊκή, Λατίνων

Φιλοσοφία κλασικών και νεοτέρων τίνων

Όμηρο και Βιργίλιο γνώριζε κι Ιπποκράτη

Ασκληπιού και Γαληνού ιατρική θα πράττει

Αριστοτέλη, Πλάτωνα κι αυτού του Ευσεβίου

μα και του Φιλιστίωνα του έργου και του βίου

γνώστης, και Διονύσιου της των γραπτών του ύλης,

του Ιαμβή και Ιαννή των μάγων και Σιβίλλης.

Κατηρτησμένη άρτια στα δόγματα της πίστης,

των μυστηρίων του Χριστού έγινε τέτοια μύστης

που δαχτυλίδι δέχθηκε πνευματικής μνηστείας

από τον ίδιο τον Χριστό, ένδειξη αριστείας.

Ήτανε κόρη ευγενών, θυγάτηρ βασιλίσκου,

του Κώνστου, και ανέλαβε ομολογιας ρίσκου,

αρχές αιώνα τέταρτου επί του Μαξεντίου

εχθρού του χριστιανισμού και μέγα εναντίου,

να διαλαλεί πως ο Χριστός, αληθινός υπάρχει

Θεός όπου τα σύμπαντα τα κυβερνά και άρχει.

Πήγε στον αυτοκράτορα μήπως και τον αλλάξει,

μήπως την πάψη των διωγμών εκείνος διατάξει

Η σύζυγός του πείστηκε αντί του βασιλέα

Των μαρτυρίων άνοιξε εκείνος την αυλαία

Τη συλλαμβάνει έπαρχος. Για να την μεταπείσει

να αρνηθεί την πίστη της, πάει να συζητήσει

Μα νιώθει τόσο αδύναμος μπρος στην ανωτερότητά της

που συγκαλεί τους ρήτορες και έρχονται μπροστά της

Πενήντα σοφούς ρήτορες τότε αποστομώνει

δημόσια η πάνσοφη και πείθονται πως μόνη

αλήθεια είναι του Χριστού οι συνομιλητές της

Ασπάζονται την πίστη της, τις αγαθές αρχές της

Βλέποντας την κατάληξη, ο έπαρχος διατάζει

να βασανίσουνε σκληρά την κόρη και της βάζει

το σώμα σε οδοντωτό τροχό. Εκείνη δεν λυγίζει

και τέλος ένας δήμιος την αποκεφαλίζει.

Έρχονται τότε άγγελοι, το λείψανό της παίρνουν

επάνω στα φτερούδια τους και ύστερα το φέρνουν

πάνω στου όρους  του Σινά της κορυφής τα χιόνια

Αιώνες μένει άταφο μέχρι έκτο αιώνα

όπου αποκαλύπτεται στων μοναχών τον ύπνο

η θέση του, κι οι μοναχοί αρχίζουνε τον ύμνο

Αφού το κατεβάσουνε, σε μαρμαρένια θήκη

το βάζουνε και το τιμούν. Ιουστινιανός κατόπι

μαθαίνοντας πως του Σινά 'στραποβολούν οι τόποι

θα κτίσει ιερά μονή στ' όνομα της αγίας

και τ' άγιο λείψανο θα μπει στη μέση εκκλησίας

Σ' όλον τον κόσμο ξακουστή θα γίνει η αγία

και η μονή προσκύνημα τρανό θα γίνει η θεία.

Η πάνσοφη και πάγκαλη αγνή Αικατερίνη

προστάτιδα των κοριτσιών και των σοφών θα γίνει

Η τους κομψούς των ασεβών όπου λαμπρώς φιμώνει

με την μαχαίρα Πνεύματος, εμάς ας χαριτώνει.

Απολυτίκιο της Αγίας Αικατερίνης

Την πανεύφημον νύμφην Χριστού υμνήσωμεν,

Αικατερίναν την θείαν και πολιούχον Σινά,

την βοήθειαν ημών και αντίληψιν ότι

εφήμωσε λαμπρώς τους κομψούς

των ασεβών, του Πνεύματος τη μαχαίρα,

και νυν ως μάρτυς στεφθείσα,

αιτείται πάσι το μέγα έλεος.

Εμπνευσμένο από το συναξάρι της αγίας Αικατερίνης στους ακόλουθους συνδέσμους:

https://el.m.wikipedia.org/wiki/Αγία_Αικατερίνη_η_Μεγαλομάρτυς

και

http://www.saint.gr/1060/saint.aspx

Ο λαμπερός πολεμιστής - της Βασιλικής Νευροκοπλή σε εικονογράφηση Ρ.Κ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη

Οπισθόφυλλο 

“…Μέσα στα αναρίθμητα αστέρια υπάρχουν και κάποια δίδυμα... Όταν ένα απ’ αυτά πέσει στη γη, ούτε σβήνει ούτε χάνεται, όπως νομίζουν πολλοί. Μόνο γεννιέται σαν ένα πλάσμα που δε μοιάζει πολύ με τα άλλα και γι’ αυτό δεν το αναγνωρίζει κανείς.

Τα πλάσματα αυτά για να ανακαλύψουν τον εαυτό τους, κάνουν τα μεγαλύτερα ταξίδια αντιμετωπίζοντας πολλούς εχρθούς και κινδύνους. Αλλά ο ουρανός που τα γέννησε τους χαρίζει τα όπλα του και μ’ αυτά γίνονται οι πιο λαμπεροί πολεμιστές της ζωής..” 

Σημείωμα της συγγραφέως

Άνοιξε από χθες τα φτερά του "Ο λαμπερός πολεμιστής" μας και ήδη ταξιδεύει σε όλη τη χώρα. Είναι όμως μαθημένος στα ταξίδια. Από τη στιγμή που γεννήθηκε απόρησε για τον εαυτό του, απόρησε μαζί του κι όλος ο κόσμος. Τι πλάσμα είναι αυτό; αναρωτήθηκαν όλοι. Δεν ήταν, βλέπετε, αναγνωρίσιμος. Αν αυτό στην αρχή του γέννησε θλίψη, δε θα αργήσει να γίνει η αιτία που θα τον οδηγήσει στα ωραιότερα και μεγαλύτερα ταξίδια. Ένα αστέρι θα σταθεί ο εμψυχωρής του, ο βοηθός του, ο οδηγός του. Τι είναι αυτό το αστέρι, θα το μάθουμε στο τέλος. Αλλά το παραμύθι αυτό έχει κι από μόνο του μια παραξενιά. Αρχίζει πριν από την αρχή του και τελειώνει μετά το τέλος του...

Η αναζήτησή της ταυτότητας για τα "αδικημένα" πλάσματα της ζωής, θα αποδείξει πως αυτά είναι οι εκλεκτοί του ουρανού... Και ο λαμπερός πολεμιστής μας, αφού βρει τον εαυτό του, επιστρέφει σε μας για να μας διηγηθεί την ιστοριά του... είναι η σειρά του να μας εμψυχώσει, να μας οδηγήσει, να μας φωτίσει στον δύσκολο δρόμο της ζωής!

Τὰ Εἰσὸδεια τῆς Θεοτὸκου

Ἔνδον τρέφει σε Γαβριὴλ ναοῦ, Κόρη, Ἥξει δὲ μικρὸν καὶ τὸ Χαῖρέ σοι λέξων. Βῆ ἱερὸν Μαρίη τέμενος παρὰ εἰκάδι πρώτῃ.

Η ευσεβής Άννα σύζυγος του Ιωακείμ, πέρασε τη ζωή της χωρίς να μπορέσει να τεκνοποιήσει, καθώς ήταν στείρα. Μαζί με τον Ιωακείμ προσευχόταν θερμά στον Θεό να την αξιώσει να φέρει στον κόσμο ένα παιδί, με την υπόσχεση ότι θα αφιέρωνε το τέκνο της σε Αυτόν. Πράγματι, ο Πανάγαθος Θεός όχι μόνο της χάρισε ένα παιδί, αλλά την αξίωσε να φέρει στον κόσμο τη γυναίκα που θα γεννούσε το Μεσσία, το Σωτήρα μας Ιησού Χριστό. Όταν η Παναγία έγινε τριών χρόνων, σύμφωνα με την παράδοση, η Άννα και ο Ιωακείμ, κρατώντας την υπόσχεσή τους, την οδήγησαν στο Ναό και την παρέδωσαν στον αρχιερέα Ζαχαρία. Ο αρχιερέας παρέλαβε την Παρθένο Μαρία και την οδήγησε στα Άγια των Αγίων, όπου δεν έμπαινε κανείς εκτός από τον ίδιο, επειδή γνώριζε έπειτα από αποκάλυψη του Θεού το μελλοντικό ρόλο της Αγίας κόρης στην ενανθρώπιση του Κυρίου. Στα ενδότερα του Ναού η Παρθένος Μαρία έμεινε δώδεκα χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα ο αρχάγγελος Γαβριήλ προμήθευε την Παναγία με τροφή ουράνια. Εξήλθε από τα Άγια των Αγίων, όταν έφθασε η ώρα του Θείου Ευαγγελισμού.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις  ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ, τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται,  καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν, Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις. Κοντάκιον Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς. Ὁ καθαρώτατος ναὸς τοῦ Σωτῆρος, ἡ πολυτίμητος παστὰς καὶ Παρθένος, τὸ Ἱερὸν θησαύρισμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, σήμερον εἰσάγεται, ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, τὴν χάριν συνεισάγουσα, τὴν ἐν Πνεύματι θείῳ· ἣν ἀνυμνοῦσιν Ἄγγελοι Θεοῦ·  Αὕτη ὑπάρχει σκηνὴ ἐπουράνιος. https://aerapatera.wordpress.com/2018/11/21/τὰ-εἰσὸδεια-τῆς-θεοτὸκου-3/

Σας αγαπώ! - άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Τίποτε δεν μου είναι πιο ποθητό από σας, ούτε τούτο το φως!

Γιατί μυριάκις θα ευχόμουν ο ίδιος να τυφλωθώ, αν ήταν δυνατό με αυτό να σώσω τις ψυχές σας˙

ναι! έτσι, ειλικρινά, από το ίδιο το φως πιο γλυκειά μου είναι η σωτηρία σας!

Διότι, τι θα με ωφελήσουν οι ακτίνες του ήλιου, όταν ο πόνος μου για σας απλώνη πάνω στα μάτια μου το σκοτάδι;

Πράγματι! Το φως τότε είναι ωραίο, όταν γίνεται μέσα στη χαρά, αφού στην θλιμμένη ψυχή αντίθετα φαίνεται ενοχλητικό.

Ότι δε δεν σας λέγω ψέματα, ο Θεός να μη δώση να το επιβεβαιώσετε.

Αλλά, αν κάποτε συμβή κάποιος από σας να αμαρτ
ήση, ελάτε να με δήτε εκεί που κοιμάμαι˙ να χαθώ, αν δεν μοιάζω με τους παράλυτους, αν δε κάνω σαν τρελλός, αν, σύμφωνα με τον Προφήτη, «και το φως των οφθαλμών μου και αυτό ούκ έστι μετ’ εμού» (Ψαλμ. 37,11).

Τι να ελπίζουμε, αν σεις δεν προοδεύετε; Ποιά άλλη η δική μας στενοχώρια, αν σεις δεν ευδοκιμείτε;

Μου φαίνεται σαν να πετώ όταν ακούσω κάτι καλό για σας!

«Πληρώσατέ μου την χαράν» (Φιλιπ. 2,2)!

Τόσο μόνο παρακαλώ, όσο και η επιθυμία μου για την προκοπή σας. Εκείνο δε που συναγωνίζομαι με όλους είναι τούτο, ότι σας αγαπώ, ότι σας έχω σφιχταγκαλιάσει, ότι εσείς μου είστε το πάν, και πατέρας και μητέρα και αδέλφια και παιδιά!

Μη, σας παρακαλώ, μη νομίσετε ότι κάτι που λέγω, το λέγω από κακία, από αποστροφή. Όχι! το λέγω για διόρθωση.

Γιατί λέγει η Γραφή «αδελφός υπό αδελφού βοηθούμενος, ως πόλις οχυρά» (Παροιμ. 18,19).

Μη περιφρονήσετε τον λόγο μου! Ούτε εγώ περιφρονώ τον δικό σας!

Αντίθετα θα ήθελα να διορθώνομαι από σας, θα ήθελα να μαθαίνω! Όλοι εμείς είμαστε αδέλφια, ένας είναι ο Καθηγητής μας!

Πλην όμως είναι δυνατόν ανάμεσα στ’ αδέλφια ένας να διατάζη και οι άλλοι να υπακούουν!

Μη, λοιπόν, μη περιφρονείτε, αλλά όλα ας τα κάνουμε προς δόξαν Θεού, ότι αυτώ η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

(Από τη Γ Ομιλία στις Πράξεις των Αποστόλων, Α.Α.Π. 76,268, στο Αρχιμ. Χρυσοστόμου Αβαγιανού, Αυτοβιογραφικές σελίδες..., εκδ. Αποστολική Διακονία, σελ. 60-61)


http://www.sostis.gr/blog/item/1246-sas-agapw

Ο άγιος Νεκτάριος στον ασπρόμαυρο ελληνικό κινηματογράφο

Στην αρχή της περασμένης εβδομάδας έτυχε να παρακολουθήσω τη γνωστή ταινία του παλιού ασπρόμαυρου ελληνικού κινηματογράφου “Ο θησαυρός του μακαρίτη”. Η παραγωγή ήταν της Φίνος Φιλμ, και η σκηνοθεσία του Νίκου Τσιφόρου. Το σενάριο γράφτηκε από τον ίδιο τον σκηνοθέτη και τον Πολύβιο Βασιλειάδη. Στην έξοχη αυτή ταινία πρωταγωνιστούν δύο από τα ιερά τέρατα της εποχής, η Γεωργία Βασιλειάδου και ο Βασίλης Αυλωνίτης, αλλά και οι Νίκος Ρίζος και Ξένια Καλογεροπούλου.

Όταν τρεις μέρες αργότερα ξημέρωσε η εορτή του αγίου Νεκταρίου, διαβάζοντας το συναξάρι του πρόσεξα πως η αγιοκατάταξή του έγινε στις 20 Απριλίου του 1961 με πράξη από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η ταινία ξανάρθε τότε στο νου μου μιας και θυμόμουν πως δύο φορές κατά τη διάρκειά της, οι πρωταγωνιστές σταυροκοπούμενοι επικαλούνταν τον άγιο να τους βοηθήσει και να κάνει το θαύμα του. Αναρωτήθηκα, λοιπόν, πότε γυρίστηκε η ταινία και είδα έκπληκτη πως έχει γυριστεί δύο χρόνια πριν την αγιοκατάταξη, στις 18 Ιουνίου του 1959.

Μη έχοντας, βέβαια, στα χέρια μου το σενάριο του Νίκου Τσιφόρου, αλλά και μη γνωρίζοντας αν οι δύο επικλήσεις στην χάρη του αγίου ήταν αυτοσχέδιες των μεγάλων ηθοποιών που συνήθιζαν πολλές φορές να αυτοσχεδιάζουν κατά τα γυρίσματα, δεν μπορώ να γνωρίζω τι από τα δύο συνέβη. Αυτό όμως που είναι βέβαιο είναι πως το γεγονός παραμένει και όποιος δει την ταινία μπορεί να το επιβεβαιώσει. 

Ο πλέον συκοφαντημένος εν ζωή άγιος, ήταν ήδη άγιος στην συνείδηση του κόσμου, και μάλιστα στον αθηναϊκό κύκλο των καλλιτεχνών που αυθόρμητα και αυτονόητα δεν δίστασαν να εκφράσουν την πίστη και την αγάπη τους στον άγιο σε ένα έργο τέχνης και μεγάλης εμπορικής επιτυχίας, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων η εν λόγω ταινία.

Θεώρησα σημαντικό να κρατήσω αυτή την υποσημείωση, διότι κατά τη γνώμη μου αποδεικνύει περίτρανα, ότι αφενός ο κάθε άγιος είναι άγιος πρώτα στη συνείδηση του κόσμου και μετά αγιοκατατάσσεται, αν αγιοκατατάσσεται, από την Εκκλησία και αφετέρου, όσο συκοφαντημένος και διωγμένος κι αν είναι από κάποια κυκλώματα, η χάρη του υπερβαίνει τις ίντριγκες που ουδόλως την εμποδίζουν και την επηρεάζουν, για να μην πω πως την πολλαπλασιάζουν κιόλας.

Κυριακὴ Η’ Λουκᾶ

(Λουκ. 10,25-37)

Τῷ καιρῷ ἐκείνω, νομικός τίς προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ, 

25. πειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; 

26. ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις;

27. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. 

28. εἶπε δὲ αὐτῷ· ὀρθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ. 

29. ὁ δὲ θέλων δικαιοῦν ἑαυτὸν εἶπε πρὸς τὸν Ἰησοῦν· καὶ τίς ἐστί μου πλησίον; 

30. ὑπολαβὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· ἄνθρωπός τις κατέβαινεν ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ εἰς Ἱεριχώ, καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν· οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον ἀφέντες ἡμιθανῆ τυγχάνοντα. 

31. κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἀντιπαρῆλθεν. 

32. ὁμοίως δὲ καὶ Λευΐτης γενόμενος κατὰ τὸν τόπον, ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ἀντιπαρῆλθε. 

33. Σαμαρείτης δέ τις ὁδεύων ἦλθε κατ’ αὐτόν, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη,

34. καὶ προσελθὼν κατέδησε τὰ τραύματα αὐτοῦ ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον, ἐπιβιβάσας δὲ αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ·

35. καὶ ἐπὶ τὴν αὔριον ἐξελθών, ἐκβαλὼν δύο δηνάρια ἔδωκε τῷ πανδοχεῖ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καὶ ὅ τι ἂν προσδαπανήσῃς, ἐγὼ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι. 36. τίς οὖν τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς;

37. ὁ δὲ εἶπεν· ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ’ αὐτοῦ. εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως.

https://aerapatera.wordpress.com/2018/11/11/κυριακὴ-η-λουκᾶ-2/

Ἃγιος Νεκτὰριος ἐπὶσκοπος Πενταπὸλεως ὁ ἐν Αἰγὶνῃ

Γεννήθηκε στις 1 Οκτωβρίου του 1846 μ.Χ. στη Σηλυβρία της Θράκης από τον Δήμο και τη Βασιλική Κεφάλα και ήταν το πέμπτο από τα έξι παιδιά τους. Το κοσμικό του όνομα ήταν Αναστάσιος.Μικρός, 14 ετών, πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου εργάστηκε ως υπάλληλος και κατόπιν ως παιδονόμος στο σχολείο του Μετοχίου του Παναγίου Τάφου. Κατόπιν πήγε στη Χίο, όπου, από το 1866 μ.Χ. μέχρι το 1876 μ.Χ. χρημάτισε δημοδιδάσκαλος στο χωριό Λίθειο. Το 1876 μ.Χ. εκάρη μοναχός στη Νέα Μονή Χίου με το όνομα Λάζαρος και στις 15 Ιανουαρίου 1877 μ.Χ. χειροτονήθηκε διάκονος, ονομασθείς Νεκτάριος, από τον Μητροπολίτη Χίου Γρηγόριο (1860 – 1877 μ.Χ.), και ανέλαβε τη Γραμματεία της Μητροπόλεως. Το 1881 μ.Χ. ήλθε στην Αθήνα, όπου με έξοδα του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρονίου Δ’ (1870 – 1899 μ.Χ.), σπούδασε Θεολογία και πήρε το πτυχίο του το 1885 μ.Χ. Έπειτα, ο ίδιος προαναφερόμενος Πατριάρχης, τον χειροτόνησε το 1886 μ.Χ. πρεσβύτερο και του έδωσε τα καθήκοντα του γραμματέα και Ιεροκήρυκα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Διετέλεσε επίσης πατριαρχικός επίτροπος στο Κάιρο. Στις 15 Ιανουαρίου 1889 μ.Χ., χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Πενταπόλεως. Η δράση του ως Μητροπολίτου ήταν καταπληκτική και ένεκα αυτού ήταν βασικός υποψήφιος του πατριαρχικού θρόνου Αλεξανδρείας. Λόγω όμως φθονερών εισηγήσεων (αισχρών συκοφαντιών), προς τον Πατριάρχη Σωφρόνιο, ο ταπεινόφρων Νεκτάριος, για να μη λυπήσει τον γέροντα Πατριάρχη, επέστρεψε στην Ελλάδα (1889 μ.Χ.). Διετέλεσε Ιεροκήρυκας (Ευβοίας) (1891 – 1893 μ.Χ.), Φθιώτιδος και Φωκίδας (1893 – 1894 μ.Χ.) και διευθυντής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής στην Αθήνα (1894 – 1904 μ.Χ.). Μετά τον θάνατο του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρονίου (1899 μ.Χ.), ο Νεκτάριος εκλήθη να τον διαδεχθεί, αλλά ο Άγιος αρνήθηκε. Στα κηρύγματα του, πλήθος λαού μαζευόταν, για να «ρουφήξει» το νέκταρ των Ιερών λόγων του. Το 1904 μ.Χ. ίδρυσε γυναικεία Μονή στην Αίγινα, της οποίας ανέλαβε προσωπικά τη διοίκηση, αφού εγκαταβίωσε εκεί το 1908 μ.Χ., μετά την παραίτηση του από τη Ριζάρειο Σχολή. Έγραψε αρκετά συγγράμματα, κυρίως βοηθητικά του θείου κηρύγματος. Η ταπεινοφροσύνη του και η φιλανθρωπία του υπήρξαν παροιμιώδεις. Πέθανε το απόγευμα της 8ης Νοεμβρίου 1920 μ.Χ. Τόση δε ήταν η αγιότητά του, ώστε επετέλεσε πολλά θαύματα, πριν αλλά και μετά τον θάνατο του. Ενταφιάστηκε στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος στην Αίγινα. Η ανακομιδή των Ιερών λειψάνων του έγινε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1953 μ.Χ. και στις 20 Απριλίου του 1961 μ.Χ. με Πράξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, διακηρύχτηκε Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης. Σηλυβρίας τὸν γόνον καὶ Αἰγίνης τὸν ἔφορον,  τὸν ἐσχάτοις χρόνοις φανέντα ἀρετῆς φίλον γνήσιον,  Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί,  ὡς ἔνθεον θεράποντα Χριστοῦ, ἀναβλύζει γὰρ ἰάσεις παντοδαπὰς τοῖς εὐλαβῶς κραυγάζουσι.  Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυματώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

https://aerapatera.wordpress.com/2018/11/09/ἃγιος-νεκτὰριος-ἐπὶσκοπος-πενταπὸ-3/

Σύναξις των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και των λοιπών Ασωμάτων και Ουράνιων Αγγελικών Ταγμάτων

Στην Παλαιά Διαθήκη μετά από τη πτώση των πρωτοπλάστων άγγελοι φυλάσσουν το Παράδεισο και άγγελοι διδάσκουν στον Αδάμ τον τρόπο καλλιέργειας της γης. Άγγελοι εμφανίζονται στον Αβραάμ, τον Λωτ, κατά την έξοδο των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο και σε πολλούς από τους προφήτες. 

Στην Καινή Διαθήκη οι άγγελοι μνημονεύονται σε πολλά χωρία, τα ενδεικτικότερα ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου και καθ΄ όλη τη πορεία του Ιησού από τη Γέννηση μέχρι και την Ανάληψή του.

Δημιουργήθηκαν πριν από τον υλικό κόσμο. Στο βιβλίο της Π.Δ. «Ιώβ» παρουσιάζεται ο Θεός να μιλά και να ομολογεί ότι μόλις δημιούργησε τα άστρα, όλοι οι άγγελοι τον ύμνησαν με δοξολογίες.

Ο Μ. Βασίλειος αναφέρει ότι πριν τη δημιουργία του υλικού κόσμου υπήρχε υπέρχρονη και πρεσβύτερη κατάσταση, που είναι ο κόσμος των αγγέλων.

Ο τρόπος που δημιουργήθηκαν από το Θεό δεν μας είναι γνωστός. 

Ο άγιος Γρηγόριος Θεολόγος, λέγει ότι οι αγγελικές δυνάμεις δημιουργήθηκαν μόλις ο Θεός συνέλαβε την ιδέα της δημιουργίας τους. Δηλαδή η απόφαση του Θεού να δημιουργήσει τον αγγελικό κόσμο, σήμανε ταυτόχρονα και τη δημιουργία του.

Ο σκοπός της δημιουργίας των αγγέλων δεν έχει να κάνει με κάποια ανάγκη του Θεού. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, λέγει ότι ο Θεός τους έδωσε ύπαρξη και ζωή γι΄ αυτούς τους ίδιους, με κίνητρο την «εκστατική» του αγάπη και αγαθότητα και με σκοπό να συμμεριστούν ως λογικά όντα τη μακαριότητά του. Μετέχουν στη Θεία μακαριότητα και τρέφονται με τη διαρκή θέα του προσώπου του Θεού. Ωστόσο αυτή η συμμετοχή στη θεία μακαριότητα ωθεί τις αγγελικές δυνάμεις σε μία συνεχή ανοδική πορεία, σε μία πορεία προς τη πνευματική τελειότητα.

Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός προσπαθώντας να δώσει έναν ορισμό περί των αγγέλων λέγει ότι είναι φύσεις νοερές, αεικίνητες, αυτεξούσιες, ασώματες. Υπηρετούν το θεό και είναι κατά χάριν αθάνατες. Η φύση τους πνευματική. Επειδή όμως απολύτως άϋλος και ασώματος νοείται μόνο ο θεός, γι΄ αυτό το αγγελικό σώμα νοείται ως αιθέριο, πυροειδές, ταχύτατο και πολύ λεπτότερο από τη γνωστή μας ύλη.

Ως προς τη προαίρεση είναι ελεύθεροι και τρεπτοί, έχοντας δυνατότητα να προκόπτουν στο αγαθό, αλλά και να τρέπονται στο κακό. 

Σύμφωνα με τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά διαθέτουν νου και λόγο, δίχως όμως «πνεύμα ζωοποιό» επειδή δεν έχουν σώμα. Γι΄ αυτό δεν συνάγουν τη θεία γνώση μέσα από τις αισθήσεις ή από αναλύσεις λογισμών, αλλά μένοντας καθαροί από κάθε υλικό στοιχείο συλλαμβάνουν τα νοητά νοερώς και αϋλως. Παρ΄ όλη τη καθαρότητα και απλότητα της αγγελικής φύσης, οι άγγελοι είναι δεκτικοί της κακίας. Έτσι μπορούν να επιλέξουν τη συνεχή προαγωγή στην άνωθεν Γνώση και τη κοινωνία της Αγάπης ή την άρνηση αυτής της Αγαθότητας. 

Αποτέλεσμα της ελευθερίας τους είναι και η πτώση του τάγματος του Εωσφόρου. Αυτό το αγγελικό τάγμα δεν αρκέστηκε στη θαυμαστή λαμπρότητά του, αρνήθηκε την ιεραρχημένη πρόοδο της θείας γνώσης και θέλησε τη πλήρη και άμεση εξομοίωσή του με το Θεό. Γι΄ αυτό το λόγο ηθελημένα δόθηκε στη κακία, στερήθηκε την αληθινή ζωή, την οποία μόνο του (το τάγμα των δαιμόνων) αρνήθηκε. Κατ΄ αυτό τον τρόπο έγιναν πνεύματα νεκρά αφού απέβαλαν την αληθινή ζωή και δεν αισθάνονται κόρο από την ορμή τους προς τη κακία προσθέτοντας με άθλιο τρόπο διαρκώς κακία επάνω στην ήδη υπάρχουσα.

Οι άγγελοι όμως που δεν ακολούθησαν τον Εωσφόρο στην αποστασία του, απέκτησαν το χάρισμα της τέλειας ατρεψίας και ακινησίας προς το κακό. Αυτό συνέβη με την ενανθρώπηση, τη σταυρική θυσία και την ανάσταση του Χριστού, αφού έμαθαν ότι ο δρόμος που οδηγεί στην ομοίωση με το Θεό δεν είναι η έπαρση, αλλά η ταπείνωση.

Η ακινησία των αγγέλων προς το κακό δεν σημαίνει ότι εξαφανίζεται το αυτεξούσιό τους, αλλά ότι εξαγιάζεται με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Έχουν μεγαλύτερες και ανώτερες γνωστικές ικανότητες από τους ανθρώπους. Βέβαια δεν είναι ούτε παντογνώστες, ούτε παντοδύναμοι όπως ο Θεός.

Δεν προγνωρίζουν τα μέλλοντα, παρά μόνο αν τους τα αποκαλύψει ο Θεός, ούτε γνωρίζουν τι ακριβώς κρύβεται στη καρδιά κάθε ανθρώπου. Δεν γνωρίζουν πότε θα γίνει η συντέλεια του κόσμου και η Δευτέρα παρουσία του Χριστού. Η μετακίνησή τους γίνεται ταχύτατα, αλλά δεν είναι πανταχού παρόντες. Κάθε φορά βρίσκονται σε συγκεκριμένο τόπο, δίχως να γνωρίζουν το τι συμβαίνει αλλού.

Δεν έχουν φύλο, γιατί η φύση τους είναι πνευματική, ενώ δεν χρειάζονται τροφή για να ζήσουν, ή ανάπαυση για να ξεκουραστούν, αλλά ούτε πεθαίνουν και ούτε πολλαπλασιάζονται. Η αθανασία τους δεν πηγάζει από τη φύση τους, αλλά επειδή μετέχουν «κατά χάριν» στην αγιότητα του Θεού.

Ο αριθμός τους ανυπολόγιστος και απροσμέτρητος. Ο ίδιος ο Ιησούς ομιλεί στη Γεσθημανή για περισσότερες από δώδεκα λεγεώνες αγγέλων, ενώ ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μαρτυρεί ότι είδε και άκουσε γύρω από το Θεϊκό θρόνο χορωδία από μυριάδες μυριάδων και χιλιάδες χιλιάδων αγγέλων.

Όλοι αυτοί οι αναρίθμητοι άγγελοι είναι οργανωμένοι σε τάγματα ή αλλιώς σε τάξεις. Συγκεντρώνοντας τις αναφορές σε αυτό το θέμα του Προφήτη Ησαϊα, του προφήτη Ιεζεκιήλ, του αποστόλου Παύλου, του αγίου Διονυσίου του αρεοπαγίτη και του Οσίου Νικήτα Στηθάτου, μπορούμε να καταλήξουμε στα εξής:

Τα τάγματα των αγγέλων είναι εννέα, τα οποία ταξινομούνται σε τρεις τρίχορες ιεραρχίες ή ταξιαρχίες, κατά τον ακόλουθο τρόπο: 

- Σεραφείμ, Χερουβείμ, Θρόνοι 

Ιδίωμά τους η πύρινη σοφία και η γνώση των ουρανίων, έργο τους ο θεοπρεπής ύμνος του «γελ».

• Κυριότητες, Δυνάμεις, Εξουσίες 

Ιδίωμά τους η διευθέτηση των μεγάλων πραγμάτων και ην διενέργεια των θαυμάτων, έργο τους ο τρισάγιος ύμνος «Άγιος, Άγιος, Άγιος».

• - Αρχές, Αρχάγγελοι, Άγγελοι

Ιδίωμά τους να εκτελούν θείες υπηρεσίες και έργο τους ο ύμνος «Αλληλούϊα».

Πέρα από τα ονόματα των εννέα τάξεων, η Αγία Γραφή μας φανερώνει και τα προσωπικά ονόματα ορισμένων. Γνωρίζουμε το Γαβριήλ, που σημαίνει «ήρωας του Θεού», από την εμφάνισή του στο προφήτη Δανιήλ, στο προφήτη Ζαχαρία και στη Θεοτόκο. 

Γνωρίζουμε το Μιχαήλ, που σημαίνει «τις ως ο Θεός ημών», ενώ εμφανίζεται πολλές φορές στη Παλαιά Διαθήκη. 

Ο Ραφαήλ που το όνομά του σημαίνει «ο Κύριος θεραπεύει» και εμφανίζεται στον Τωβίτ μεταφέροντας τις ανθρώπινες προσευχές στο θρόνο του Θεού. 

Τέλος γνωστός από την εβραϊκή παράδοση είναι και ο Ουριήλ.

Τριπλό το έργο τους. 

Πρώτα απ΄ όλα δοξολογούν ακατάπαυστα το Θεό. Αυτή η δοξολογία δεν τους έχει επιβληθεί ως εντολή, αλλά είναι τελείως αυθόρμητη, που ξεπηγάζει από τους ίδιους, όταν αντικρύζουν το κάλλος του Θεϊκού προσώπου και τα μεγαλεία της δημιουργίας του. Τη νύχτα των Χριστουγέννων π.χ. εμφανίσθηκε πλήθος στρατιάς ουρανίου που αινούσε το Θεό για το γεγονός της θείας ενσαρκώσεως.

Το δεύτερο είναι η διακονία στη Θεία Οικονομία. Νιώθουν τόση αγάπη και ευγνωμοσύνη προς το Πλάστη τους και σφοδρή επιθυμία για τη δική τους πρόοδο, ώστε να διακονούν τα μυστήρια της Θείας Οικονομίας. Τα αγγελικά τάγματα μεταδίδουν ιεραρχικά το φωτισμό και τη γνώση το ένα στο άλλο. Τις αποκαλύψεις του Θεού τις διδάσκουν οι ανώτερες τάξεις στις κατώτερες και όταν επιτρέψει ο Θεός να αποκαλυφθεί κάποιο μυστήριο σε νου αγίου ανθρώπου, αυτό θα γίνει ιεραρχικά.

Το τρίτο έργο τους αφορά τη σωτηρία των ανθρώπων. Με αυτό επιφορτίσθηκαν μετά την δημιουργία του ανθρώπου και το επιτελούν με ιδιαίτερη προθυμία και χαρά, αφού κάθε φορά που μετανοεί ένας άνθρωπος για τις αμαρτίες του, πανηγυρίζουν και χαίρονται στον ουρανό.

Στο αρχαιότατο έργο «ποιμήν» του Ερμά, γίνεται λόγος για τον προσωπικό φύλακα άγγελο κάθε ανθρώπου. Αυτός μάλιστα είναι τρυφερός, σεμνός, πράος, διδάσκει στην ανθρώπινη καρδιά τη δικαιοσύνη και το δρόμο προς το αγαθό. 

Και άλλοι πατέρες της εκκλησίας μας διδάσκουν ότι απαραίτητη προϋπόθεση παραμονής του φύλακα αγγέλου δίπλα στον άνθρωπο, είναι ο άγιος βίος, διαφορετικά απομακρύνεται εξ΄ αιτίας των πονηρών και αμαρτωλών έργων. Ο άγγελος αυτός παρηγορεί στις θλίψεις, βοηθά στους πόνους, συμπάσχει με τον άνθρωπο, τον οδηγεί στη μετάνοια και τον προστατεύει από ορατούς και αόρατους εχθρούς.

Εκτός όμως από το φύλακα άγγελο του κάθε ανθρώπου, υπάρχουν και οι φύλακες άγγελοι των εθνών, των πόλεων και των κατά τόπους εκκλησιών. Στη Παλαιά Διαθήκη στο βιβλίο του Δευτερονομίου ο Θεός διαμοιράζει τα έθνη και τοποθετεί τα όρια των εθνών σύμφωνα με τον αριθμό των αγγέλων του. 

Έπειτα ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος παρατηρεί ότι ο Θεός έχει εγκαταστήσει σε κάθε πόλη στρατόπεδα αγγέλων που αναχαιτίζουν τις επιθέσεις των δαιμόνων. 

Ενώ τέλος ο άγιος Ιππόλυτος είναι ιδιαίτερα σαφής, όταν παρομοιάζει την εκκλησία με πλοίο που έχει ναύτες τους αγγέλους.

* Προσπάθησα να κάνω μία κάποια σύμπτυξη των όσων αναφέρει ο ακόλουθος σύνδεσμος: http://www.saint.gr/2494/saint.aspx

Το μυστικό

Κάθε μπουμπούκι που ανθίζει στο φως

κι ένα στόμα που ανοίγει 

να εξομολογηθεί τα πάθη του χώματος

Κάθε χρώμα και πάθος

Και κάθε εξομολογούμενο πάθος 

μυστική δοξολογία του ονόματος

Άρωμα η ταπείνωση των λουλουδιών

μες στον άοσμο κόσμο

Κι εγώ αθέατη σκόνη

στα πυκνά τους φυλλώματά

ξαναβρίσκω τη σβησμένη μου ανάσα

Αφύπνισέ με, Κύριε - Leonard Cohen

Αφύπνισέ με, Κύριε, από το όνειρο της απελπισίας και άσε με να περιγράψω την αμαρτία μου. Δε θα ’πεφτα στην αμηχανία στην οποία με κάλεσε το όνομά σου. 

Έστησα ένα δισκοπότηρο και αποκοιμήθηκα κάτω από ένα θρόνο και ονειρεύτηκα ότι θα μπορούσα να επιβληθώ στο κακό. 

Αφύπνισέ με στην πατρίδα της καρδιάς μου όπου λατρεύεσαι για πάντα. 

Αφύπνισέ με στο έλεος της ανάσας που αναπνέεις μέσα μου. Απόσυρε τον κόσμο που δημιούργησε μόνος του το δημιούργημά σου και κατοίκησε τις ημέρες που μου απομένουν. Διάλυσε το μοναχικό όνειρο που είναι η κρίση της άγνοιάς μου, σάρωσε το έργο των χειρών μου, τα φράγματα του μιάσματος που έστησα απέναντι στον χείμαρρο του ελέους. 

Άσε τη σοφία σου να πληρώσει τη μοναξιά μου και από τα ερείπια ανάγειρε τη σοφία σου.

Ευλογημένο το όνομα της βασιλείας σου για πάντα και πάντα. 

Ό,τι δεν έχω πει, δώσ' μου το θάρρος να το πω. Ό,τι δεν έχω κάνει δώσ' μου τη θέληση να το κάνω.   

Εσύ και μόνο εσύ λεπτύνεις την καρδιά, εσύ διδάσκεις τους θνητούς, εσύ απαντάς σ’ αυτόν που τρέμει ενώπιόν σου εν σοφία. 

Ευλογημένο το όνομα του ενός που μένει πιστός σ’ αυτούς που κοιμούνται στο χώμα, που με έσωσε πάλι και πάλι. 

Δική σου η μέρα και η νύχτα της περισυλλογής, σε σένα μόνο ανήκει καθε κράτος. 

Πρόσδεσέ με, ω οικείε, πρόσδεσέ με στην εγρήγορσή σου.

*Μας το έστειλε ο π.Βασίλειος Χριστοδούλου