Η επόμενη μέρα

Πολλά μας δίδαξε και μας διδάσκει η ανατροπή της καθημερινότητάς μας. Το θέμα είναι πόσο καλοί μαθητές θα αποδειχθούμε, όχι μόνο για τους άλλους, αλλά και για τον εαυτό μας. Ακροβατούμε πάνω σε μια κοφτερή λεπίδα που απ’ τη μια έχει τη ζωή κι απ’ την άλλη τον θάνατο. Εκεί ακροβατούσαμε πάντοτε, απλώς μια αίσθηση τεχνητής ασφάλειας, μας έκανε να το λησμονούμε και να εφησυχάζουμε. Παραμελημένα υπαρξιακά ερωτήματα αναδύθηκαν από τα έγκατα της συνείδησής μας και ζητούν απαντήσεις. Άλλοι καταφεύγουμε σε ιδεολογήματα που αφήνουν για μια ακόμη φορά αμέτοχη την καρδιά μας, και άλλοι επιχειρούμε το μέγα άλμα που μόνο ψυχικό και πνευματικό μπορεί να είναι ως ενάντιο στη βόλεψη μας, στα θέλω μας, στο Εγώ μας, χάριν του άλλου. 

Ναι, δεν έγινε ο άνθρωπος για το Σάββατο, αλλά το Σάββατο για τον άνθρωπο. Δεν έγινε ο άνθρωπος για την Λατρεία, αλλά η Λατρεία για τον άνθρωπο. Αν ο άνθρωπος χαθεί, η Λατρεία παύει να έχει νόημα. Αν δεν χάσεις την ψυχή σου δεν θα την βρεις. Με άλλα λόγια αν δεν αφήσεις στην άκρη το Εγώ σου χάριν του άλλου, δεν θα τη βρεις την ψυχή σου. Θα χαθεί και θα είσαι εσύ που θα την οδήγησες στον χαμό.

Η επόμενη μέρα δεν επιτρέπεται να είναι ούτε καταθλιπτική ούτε κυριευμένη από τον φόβο. Δεν μπορεί να ειδωθεί ως ήττα ούτε ως καταστροφή επί των πεδίων της κοινωνικής και της προσωπικής ζωής μας. Μπροστά μας ανοίχτηκε ένα απέαντο στάδιο μεγάλου αγώνα. Σώθηκαν πολλές ζωές μέχρι σήμερα στην πατρίδα μας και οφείλουμε να κάνουμε τα πάντα για να σωθούν κι άλλες. Αντί να σκεφτόμαστε τι χάσαμε ο καθένας μας προσωπικά, θα εστιάσουμε στις ζωές που θα κερδηθούν κι ας τα χάσουμε εμειίς όλα. Πάντα θα είναι πιο σημαντικός ο άλλος και η ζωή του, από εμάς τους. ίδιους και τη ζωή μας, τη βόλεψή μας, τις επιθυμίες και συνήθειές μας. Μόνο χαρά μπορούμε να έχουμε που καλούμαστε να συμμετέχουμε σ’ αυτόν τον αγώνα. Μόνο χαρά. Χαρά πεισματική, περήφανη, ακατάλυτη, ανεμπόδιστη, απροσκύνητη σε πάθη και μικρότητες που μας χωρίζουν, μας κάνουν μίζερους, τυπολάτρες, μικρόψυχους, θλιβερούς εγωκεντρικούς ατομιστές.

Αυτά σκέφτομαι όταν περπατώ κάθε απόγευμα στο δασάκι της γειτονιάς μου. Δεν είναι δικές μου οι σκέψεις. Τις τραγουδούν κάθε απόγευμα τα πουλιά. Εγώ απλώς μια μετάφραση κάνω...