Με χέρια σηκωμένα - T.S. Eliot

«Τὴν χεῖρά σου τὴν ἁψαμένην, τὴν ἀκήρατον κορυφὴν τοῦ Δεσπότου,

Μεθ' ἧς καὶ δακτύλῳ αὐτόν, ἡμῖν καθυπέδειξας,

Ἔπαρον ὑπὲρ ἡμῶν, Βαπτιστά, ὡς παῤῥησίαν ἔχων πολλήν»

ad

Αλλά φαίνεται ότι κάτι έχει συμβεί που ποτέ προηγουμένως δεν είχε συμβεί: 
αν και δεν γνωρίζουμε ακριβώς πότε ή γιατί, ούτε πώς, ή σε ποιό μέρος. 

Οι άνθρωποι εγκατέλειψαν το ΘΕΟ όχι γι άλλους θεούς, λένε, αλλά για μη θεό· 
κι αυτό ποτέ προηγουμένως δεν είχε συμβεί 

Δηλαδή οι άνθρωποι ν' απαρνούνται θεούς και συγχρόνως να λατρεύουν θεούς, 
προσφέροντας πίστη πρώτα στη Λογική

Και ύστερα στο Χρήμα, τη Δύναμη 
και σ' ό,τι ονομάζουν Ζωή, ή Ράτσα, ή Διαλεκτική.

Η Εκκλησία απαρνημένη, 
το καμπαναριό πεταμένο, 
οι καμπάνες αναποδογυρισμένες, 
τί πρέπει να κάνουμε

Όμως εμείς στεκόμαστε με άδεια χέρια 
και παλάμες γυρισμένες προς τα επάνω

Σε μια εποχή πού προχωράει προοδευτικά προς τα πίσω;

*Μας το έστειλε ο π. Βασίλειος Χριστοδούλου