Κουβέιτ: Μια άλλη πραγματικότητα

Κουβέιτ, μια άλλη πραγματικότητα που στο μεγαλύτερο βαθμό της καθορίζεται από το φυσικό πλούτο της χώρας. Ναυτικός λαός, οι Κουβετιανοί, μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα ασχολούνταν με το εμπόριο των μαργαριταριών που πουλούσαν στις Ινδίες, παίρνοντας ως αντάλλαγμα μπαχαρικά. Οταν στις αρχές του 19ου αι. ανακαλύφθηκαν οι πετρελαιοπηγές, την εκμετάλλευσή τους ανέλαβαν οι Άγγλοι. Με τα χρόνια όμως, το κράτος του Κουβέιτ κατάφερε να πάρει την αποκλειστική τους διαχείριση. Οι θεσμοί που φτιάχτηκαν πάνω στο νέο μοντέλο ζωής, εξασφαλίζουν μέχρι σήμερα τις επόμενες γενιές. Τα προνόμια αφορούν αποκλειστικά στους ντόπιους και όχι στους ξένους κι ας αποτελεούν οι τελευταίοι περισσότερο από το μισό πληθυσμό της χώρας, κάνοντας όλες αυτές τις δουλειές που οι ντόπιοι δεν κάνουν.

Κάθε ενήλικας Κουβετιανός ειπράττει ένα μηνιαίο επίδομα γύρω στα 2000 ευρώ. Κάθε παιδί του, με το που γεννιέται, γύρω στα 500. Οταν το παιδί παντρεύεται, το κράτος του δίνει 300.000 ευρώ για να εξπολίσει το σπίτι του και επιπλέον του χαρίζει και ένα κομμμάτι γη. Η περίθαλψη είναι δωρεάν και αν ο γιατρός επιβεβαιώσει πως πρέπει ο ασθενής να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο του εξωτερικού, το κράτος θα πληρώσει όλα τα έξοδα για τον ασθενή και τον συνοδό του, για όσο διάστημα χρειαστεί, μέχρι να επιστρέψουν πίσω. Αντιστοίχως, το κράτος αναλαμβάνει πλήρως όλα τα έξοδα των νέων που φοιτούν σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, εισητήρια, δίδακτρα, διαμονή. Γι' αυτούς που επιστρέφουν πίσω ως πτυχιούχοι, το κράτος δίνει ένα επιπλέον επίδομα. Ένας Κουβετιανός που εργάζεται ως οδηγός αμόιβεται μηνιαίως μ' ένα ποσό περίπου στα 4.000 ευρώ, ενώ μια γραμματέας, αντιστοίχως, με 5.000 ευρώ. Το ετήσιο πλεόνασμα της χώρας τα τελευταία χρόνια ήταν 30.000.000 δολλάρια. Τελευταία με την πτώση της τιμής του πετρελαίου, που το βαρέλι από 100 δολλάρια έχει έπεσε στα 30, και πάλι οι Κουβετιανοί στάθηκαν τυχεροί. Η κλίση που έχει το έδαφος από το σημείο των πηγαδιών μέχρι τη θάλασσα που στα πλοία της φορτώνουν τα βαρέλια, είναι τέτοια που το πετρέλαιο φτάνει ως εκεί ρέοντας φυσικά, χωρίς πρόσθετη μηχανική βοήθεια. Έτσι, σε κάθε βαρέλι, το κόστος μεταφοράς και ασφάλειας είναι μόνο  5 δολλάρια και το καθαρό κέρδος 25. Το χρηματικό  πλεόνασμα,  το κράτος το αποθηκεύει σε ένα ταμείο για τις επερχόμενες γενιές. Οι Κουβετιανοί κάνουν συντηρητικές και μακροχρόνιες επενδύσεις ανά τον κόσμο. 

Το μεγάλο πρόβλημα που έχει το κράτος είναι ότι όλη τη διοίκηση την έχουν ξένοι, διότι  κανένας Κουβετιανός δε θέλει και δε βρίσκει και κανένα λόγο να εργαστεί σε τέτοιες θέσεις. Η πιο φτωχή οικογένεια μπορεί να ζήςει αρκετά καλά, χωρίς να εργαστεί κανένα μέλος της. Βεβαίως υπάρχουν και φτωχές οικογένειες, αλλά είναι όσων έχουμε πέσει στα ναρκωτικά ή τον αλκοολισμό κι έχουν πολλά παιδιά να θρέψουν. Κάθε μήνα το κράτος παρέχει σε όλους τα βασικά τρόφιμα του μήνα, που οι πλουσιότεροι, δηλαδή εκείνοι που αχολούνται με επιχειρήσεις,  τα δινουν στους υπηρέτες τους. Τη διοίκηση τη  στελέχωναν αποκλειστικά Παλαιστίνιοι όταν ο Αραφάτ έκανε μεγάλες επενδύσεις στη χώρα. Όταν  ένιωσαν προδωμένοι από τον Αραφάτ, έδιωξαν και   όλους τους Παλαιστίνιους μέσα σε ελάχιστο χρόνο και τους αντικατέστησαν με Αιγυπτίους, οι οποίοι όμως αποδείχθηκαν ιδιαίτερα ανεπαρκείς σε εργατικότητα και τυπικά προσόντα και δημιούργησαν μεγάλα προβλήματα. Τελευταία γίνεται  μια μεγάλη προσπάθεια να στελεχωθεί η διοίκηση με ντόπιους.

Οι παλιές οικογένειες έχουν διατηρήσει τα παλιά έθιμα. Ένα από αυτά που βοηθά στο να διατηρείται η κοινωνική συνοχή είναι το ότι μια φορά τη βοδμάδα θα συγκεντρωθούν σ' ένα από τα σπίτια της συζύγου όλη η πατρική της οικογένεια και άλλη μία φορά την εβδομάδα η ευρύτερη οικογένεια του συζύγου. Αυτό γίνεται από τη στιγμή που παντρεύεται το ζευγάρι και για όσο ζει. Γονείς, αδέρφια, θείοι, ξαδέρφια, παιδιά, εγγόνια, όλοι. Όλοι θα συγκεντρωθούν γύρω από το κοινό τραπέζι, φέρνοντας ο καθένας κι από ένα φαγητό. Τέτοια μέρα δε δέχονται ξένους στο σπίτι τους. Αν το κάνουν, αποτελεί ένδειξη μεγάλης εκτίμησης και συμπάθειας προς τον ξένο.

 Στο Κουβέιτ το αλκοόλ απαγορεύεται. Δεν υπάρχει πιο πολύτιμο δώρο από ένα μπουκάλι κρασί που μόνο λαθραία μπορεί να μπει στη χώρα. Οι πολύ πλούσιοι βρίσκουν τους τρόπους.

Μία φορά την εβδομάδα πολύ απ' αυτούς κάνουν συνάθροισεις στα σπίτια τους για να συζητήσουν πολιτικά ή να ακούσουν ζωντανή μουσική. Αυτό ονομάζεται Ντουανία. Η Ντουανία είναι και ο χώρος του σπτιού στον οποίο μαζεύονται, αλλά και το περιεχόμενό της εκδήλωσης. Στα πλούσια σπίτια συνοδεύεται με δείπνο και κρασί.

Στο ερώτημα γιατί αυτή η χώρα δεν δέχεται Σύριους πρόσφυγες και μετανάστες, απάντησαν πως οι Σύριοι έχουν ήδη μια πολυληθή ομογένεια εκεί, με πολύ καλούς μισθούς που φθάνουν τα 15.000 ευρώ το μήνα και ακόμα κι αυτοί σιγά σιγά εγκαταλείπουν το Κουβέιτ και  φεύγουν στην Ευρώπη για να διασφαλίσουν το μέλλον των παιδιών τους, γιατί εκεί νιώθουν ανασφάλεια και το επίπεδο της εκπαίδευσης είναι χαμηλό. Οι Κουβετιανοί δε θέλουν πλέον ξένους στη χώρα τους, ώστε να αναγκαστούν να αναλάβουν τα καίρια πόστα οι δικοί τους. Ωστόσο στέλνουν πολλά χρήματα για τους πρόσφυγες, για τους οποίους αξίζει να σημειωθεί πως αρνούνται να καταφύγουν στις πλούσιες αραβικές χώρες και προτιμούν τις ευρωπαϊκές, οι οποίες ενώ τους υπόσχονται πολύ χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο, ωστόσο, λόγω των δημοκρατικών θεσμών τους, θα τους προσφέρουν μεγαλύτερη ασφάλεια και μια ανώτερη εκπαίδευση.

Οι πλούσιες Κουβετιανές περνούν τη ζωή τους στα πολυτελή και υπερμεγέθη mall τα οποία είναι προσσομοιάζουν με δρόμους και καοικίες ποικίλλων αρχιτεκτονικών σχολών ανά τον κόσμο, ψωνίζοντας καθημερινά, στα spa, στα κομμωτήρια, στα γυμναστήρια και στα ταξίδια. Τα παιδιά τους συχνά ξεκινούν σπουδές στο εξωτερικό που κάποια στιγμή όμως τις εγκαταλείπουν για να ξοδέψουν τα χρήματά τους ταξιδεύοντας. Το κενό αυτής της ζωής που δαπανάται κατ' αυτούς τους τρόπους αναδύεται κυρίως στις μεγάλες ηλικίες, οι οποίες αρχίζουν πλέον να αιτούνται ένα καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα και δημιουργικές ασχολίες, και να οργανώνουν φιλανθρωπικές οργανώσεις που θα βοηθούν τους αδύναμους.