Ζούμε στην καλύτερη εποχή - Το σχόλιο της Δευτέρας - Καλή βδομάδα!

Ξαφνικό σκοτάδι απλώθηκε πάνω απ' τη χώρα του φωτός και τους ανθρώπους της. Ποιος δαίμονας το σκόριπισε; Αιώνων πόλεμοι, επαναστάσεις, σεισμοί και καταποντισμοί δεν κατάφεραν να διώξουν το φως. Τι συνέβη; Πώς βρέθηκαν οι απόγονοι του Αριστοτέλη και του Σολωμού μέσα σε τέτοιο πηχτό, βαθύ σκοτάδι; Σκιάχτηκαν οι άνθρωποι. Μερικοί το 'βαλαν στα πόδια. Έφυγαν σε τόπους που έχουν όλα τα καλά, αλλά από φως δεν ξέρουν τίποτα.

Το πολύ φως θα φταίει. Αυτό τους τύφλωσε. Έτσι που μπερδεύτηκε με άλλα φώτα ψεύτικα, μπερδεύτηκαν κι αυτοί και πήραν δρόμους που τους οδηγούσαν στο σκοτάδι δίχως να το ξέρουν. Οι προφήτες βέβαια το 'χαν προβλέψει, μα δεν τους άκουσε κανείς. Μες στη φασαρία που έκαναν οι γεννήτριές αυτών που κατασκεύαζαν τις απομιμήσεις του φωτός, φαίνεται πως έχασαν την ακοή που κάποτε σκιρτούσε στο φύσημα της αύρας του.  

Αφού όμως το αγαπούμε, είπαν κάποτε, η νύχτα δεν μπορεί να είναι τίποτα περισσότερο από φύλακας άγγελός του. Είναι ο υπερασπιστής κι ο οδηγός του. Είναι ο αγγελιοφόρος κι ο ντελάλης του. Δεν πρέπει πια να τη φοβόμαστε. Πρέπει να την εμπιστευτούμε και να τη διασχίσουμε. Το σκοτάδι που απλώθηκε πάνω απ' τη χώρα μας, θα μας οδηγήσει στο φως εκείνο που αιώνες φώτιζε το αλωνάκι μας. 

Άρχισαν τότε να ξεχωρίζουν μέσα στο πηχτό σκοτάδι πρόσωπα που φώτιζαν σαν φανοστάτες. Φωτεινές συνηδήσεις ξεδιπλώνονταν σαν λεωφόροι απαστράπτουσες. Στόματα ψέλλίζαν προσευχές κι οι άνθρωποι που αγαπούσαν το αληθινό φως, έςτηναν  αφτί να τις ακούσουν. Ακούγοντάς τες ένιωθαν το φως της καρδιάς τους που το νόμιζαν σβηστό, να αναδεύει. Και το φως μεταλαμπαδευόταν από μάτια σε μάτια κι από καρδιά σε καρδιά.

Μέσα στο βαθύ σκοτάδι φανερώνονταν οι πάμφωτοι που κανείς δεν γνώριζε  το όνομά τους κι η νύχτα φώτιζε. Πού ήταν όλοι αυτοί όταν το φως κυριαρχούσε; Πώς δεν τους προσέξαμε; Είχαμε τόσο τυφλωθεί που δεν τους βλέπαμε; Πώς υφαίνεται τώρα τόσο φως μες στο σκοτάδι; Τόσες φωτεινές κλωστές ξεπήδησαν άραγε από τα πρόσωπά   τους ή πρόκειται για ξέφτια των αγγέλων που σκύβουν να μας βγάλουν απ' τους βάλτους; Μήπως είναι τα δάκρυα του Θεού ή αστέρια που κατρακυλούν να κάνουμε την ευχή μας στο όνομά τους; Πού ήταν σφαλισμένη τόση καλοσύνη;

Ζούμε στην καλύτερη εποχή, είπε ο προφήτης. Τώρα ξέρουμε. Γονατίστε...