Τύψεις
όσο περνούν οι μέρες
και μακραίνει η ηλικία της σεμνότητας
αισθάνομαι
τις ανεπαίσθητες ραγισματιές εντός μου
από νύχτα σε νύχτα να πληθαίνουν:
δρόμοι που πήρα με χαμηλωμένα μάτια
φώτα που πέσαν πάνω μου ανελέητα
λόγια πιο πρόστυχα κι απ' τις χειρονομίες
- μα πιο πολύ, η όψη της μητέρας μου
όταν γυρνώ αργά το βράδυ
και τη βρίσκω
μ' ένα βιβλίο στο χέρι
να προσμένει
βουβή ξενυχτισμένη και χλομή.
No comments:
Post a Comment
Σχόλια