Labels

Sunday, September 9, 2007

Εγώ 'ψηφίζω' Πολύκαρπο!



Ο άρχοντας των υγειών και των αναπήρων του κόσμου. Εκ γενετής τυφλοκωφάλαλος. Παιδί ακόμα, τον βρήκαν άνθρωποι πονετικοί, σε κάποιο χωριό της Κρήτης και τον έφεραν στη σχολή τυφλών Θεσσαλονίκης, όταν ακόμα η σχολή βρίσκονταν στις δόξες της με τους «Φιλάνθρωπους».
Αυτοί, έφεραν μια δασκάλα από την Αμερική που ή είχε φτιάξει η ίδια, ή γνώριζε την γλώσσα των τυφλοκωφαλάλων, δηλαδή τη γλώσσα της αφής.



Όλα τα γράμματα παρασταίνονται από συνδυασμούς δαχτύλων του ενός χεριού που μιλά μέσα στην παλάμη του άλλου που την αγκαλιάζει. Αν κάνεις λάθος, φυσάς πάνω στα χέρια κι ο αέρας τα σβήνει όλα. Ξεκινάς απ’ την αρχή. Όταν θέλει να σου μιλήσει ο άλλος αλλάζουν θέση τα χέρια. Μια διαδικασία αργή και σιωπηλή.
Αυτή η περίφημη δασκάλα έβαζε ολόκληρο το χέρι της μέσα στο στόμα του προκειμένου να τοποθετήσει τη γλώσσα στις θέσεις που παράγονται φωνήματα και με τη βοήθεια αναπνοών του έμαθε να βγάζει ήχους. Ύστερα ο ίδιος έμαθε το σύστημα «Μπρέιλ», καθώς και να σχεδιάζει τα κεφαλαία γράμματα στο εσωτερικό της ανοιχτής παλάμης για να συνομιλεί με όσους δεν γνωρίζουν τη δική του γλώσσα.



Έμαθε τόσο καλά να υφαίνει στον αργαλειό ώστε γρήγορα έγινε δάσκαλος και απέκτησε τη φήμη μεγάλου μάστορα. Απ’ αυτή τη δουλειά πήρε τη σύνταξή του. Σήμερα είναι ο νοικοκύρης της σχολής. Σηκώνεται από τα χαράματα, περνάει και μαζεύει τα άπλυτα ρούχα των παιδιών σε ένα καλάθι, βάζει πλυντήριο, τα απλώνει, τα μαζεύει κι αν κάποιος χάσει κάτι, αυτός το βρίσκει αμέσως, σαν τον άγιο Μηνά. Όλα τα ρούχα των τυφλών έχουν κεντημένα σε μια άκρη τα αρχικά τους.
Το πρωί φτιάχνει το καφεδάκι του καθώς και τους καφέδες που του παραγγέλνουν οι φίλοι του και κάθεται να απολαύσει το τσιγαράκι του έχοντας τον δείκτη του χεριού ακριβώς εκεί που τελειώνει η κάφτρα.
Είναι ακόμα ο κουρέας της σχολής. Τους ξυρίζει και τους κουρεύει όλους κι αν κάποιος κουνηθεί την ώρα του ξυρίσματος του δίνει και καμιά σφαλιάρα έχοντας πλήρη συναίσθηση της επικινδυνότητας της δουλειάς του.
Συμμαζεύει τα ξεχαρβαλωμένα καλώδια που κρέμονται στις γωνιές των διαδρόμων και στους τοίχους των δωματίων.


Η σχολή τυφλών, αποτελεί σήμερα ένα από τα καλύτερα και αντιπροσωπευτικότερα δείγματα απουσίας της κοινωνικής μέριμνας της χώρας μας. Βγαίνοντας από εκεί ο επισκέπτης το μόνο που θέλει είναι να κάνει εμετό. Τα σπασμένα κρεβάτια στα οποία δεν μπορούν οι άνθρωποι να κοιμηθούν, οι διαλυμένες ντουλάπες των οποίων οι πόρτες κρέμονται ανοιχτές και που οι τυφλοί χτυπούν επάνω τους με κίνδυνο να βγάλουν τα χαλασμένα τους μάτια, τα διαλυμένα πόμολα που επιτρέπουν σε επιτήδειους να μπαίνουν και να κλέβουν -αφού κανείς δεν τους βλέπει-, τα σκόρπια καλώδια των τηλεοράσεων και οι παλιές σαπσμένες τουαλέτες, είναι μόνο μερικά από αυτά που σε κάνουν να αναρωτιέσαι για το έγκλημα αυτών των ανθρώπων σύμφωνα με το οποίο η πολιτεία τους τιμώρησε με μια τέτοια βάναυση τιμωρία.


Να γκρεμιστούν όλα τα επιτεύγματα των σπουδαίων πολιτισμών της αρχαιότητας, του Βυζαντίου και τα σύγχρονα, να γίνουν όλα σκόνη, αν ο άνθρωπος, η κοινωνία και η πολιτική καταδικάζουν τους αδύναμους και ανήμπορους να ζουν σαν τα ζώα.
Ο Πολύκαρπος φαίνεται πως δεν έχει ανάγκη κανέναν από αυτούς που δίνουν υποσχέσεις. Κάποιοι άλλοι, όμως, τους έχουν. Από τότε που του έβαλαν ένα ακουστικό βαρηκοΐας το αφτί του πιάνει κάποιες συχνότητες κι έτσι αγόρασε ένα ραδιοφωνάκι για να ακούει μουσική και μια τηλεόραση ν’ ακούει την... Βουλή! Όταν κάνει τις βόλτες του στην αυλή φυσάει μια φυσαρμόνικα. Δεν παίζει βέβαια μελωδίες που θα αναγνωρίζαμε. Όχι. Εισπνέει και εκπνέει χορεύοντας. Είναι το τραγούδι της δικής του ευτυχίας που αν δεν έχεις ανάλογα αφτιά στην καρδιά σου ποτέ δεν θα το ακούσεις και δεν θα μαγευτείς απ’ αυτό.


Το σχολικό έρχεται να πάρει τα παιδάκια από το σχολείο για το σπίτι τους. Ο Πολύκαρπος είναι πάντα εκεί. Κάθε τόσο ανοίγει το καπάκι από το ρολόι του να ψηλαφίσει τους δείκτες, να βεβαιωθεί πως ήρθε η ώρα. Στέκεται στην έξοδο του σχολείου, τα πιάνει ένα ένα από το χέρι και τα βοηθά να ανέβουν. Τα παιδάκια αυτά δεν είναι μόνο τυφλά. Τα περισσότερα έχουν και άλλα προβλήματα υγείας, αυτισμό, παραλυσίες σε άκρα κλπ.
Περνάω λίγο πιο μακριά του και τον κοιτώ, εγώ που ακόμα έχω το προνόμιο της όρασης. Γυρνάει το κεφάλι προς το μέρος μου. Έχει αντιληφθεί το άρωμά μου και χαμογελά. Το σχολικό φεύγει κι εγώ πηγαίνω, τον αγκαλιάζω και τον φιλώ. Παίρνω γλυκά το χέρι του και το βάζω στον χνουδωτό γιακά του μπουφάν μου. Όχι μόνο για να σιγουρευτεί για το ποια είμαι –στην πραγματικότητα να σιγουρευτώ εγώ πως με αναγνώρισε, γιατί εκείνος είναι σίγουρος-, αλλά, και γιατί του αρέσει πολύ να τον χαϊδεύει.



Όταν τον πρωτοσυνάντησα κράτησε για ώρα τα χέρια μου σαν αλαβάστρινο εύθραυστο βάζο. Ύστερα, ακούμπησε απαλά το σβέρκο μου. Αυτή είναι η δική του χειραψία. Από το σβέρκο ξεχωρίζει τους ανθρώπους. Στην επόμενη συνάντησή μας ήθελε να καταλάβει το πρόσωπό μου. Αφού άνοιξε όλη την παλάμη και αγκάλιασε το σαγόνι μου, έβαλε πολύ προσεκτικά το δείκτη του ακριβώς κάτω από τα χείλια και παράλληλα προς αυτά, –θαρρείς και δεν ήθελε να μου χαλάσει το κραγιόν-, κούνησε καταφατικά το κεφάλι και χαμογέλασε. Γύρισε κι έγραψε στο χέρι του κοινού μας φίλου που έπαιζε τον ρόλο του διερμηνέα, «Είναι όμορφη!». Ποτέ δεν συγκινήθηκα τόσο από αυτή την τόσο απλή και τόσο κοινότυπη φιλοφρόνηση. Ο τυφλοκωφάλαλος Πολύκαρπος είπε πως είμαι όμορφη.


Όταν κάθομαι δίπλα του με ακουμπά στην πλάτη. Έτσι ξέρει πότε μιλώ ή γελώ, βήχω ή κλαίω. Μπορεί να μη ρωτήσει ποτέ τι λέμε όταν τον έχουμε στη μέση και συνομιλούμε με τον κοινό μας φίλο. Αλλά όταν καταλάβει ότι γελάμε –και πάντα το καταλαβαίνει- θέλει οπωσδήποτε να μάθει τον λόγο, τρελαίνεται για αστεία και ανέκδοτα. Έχει μια απίστευτη αίσθηση του χιούμορ.
Αν σου χαϊδέψει ο Πολύκαρπος τα μαλλιά, μένει ανεξίτηλο το χάδι του αγγέλου πάνω σου. Είναι τόσο λεπτό το άγγιγμά του που ενδέχεται και να μην το αντιληφθείς καθόλου αν δεν σε έχουν ξαναχαϊδέψει άγγελοι.
Λένε πως οι τυφλοί δεν γερνούν ποτέ ή τουλάχιστον δεν αποκτούν ποτέ συνείδηση της ηλικίας τους. Νομίζουν πως πάντα είναι νέοι. Βλέπεις τον Πολύκαρπο και δεν μπορείς να προσδιορίσεις την ηλικία του κι ας έχει άσπρα τα μαλλιά. Το δέρμα του είναι λείο και τα μάγουλά του ροδοκόκκινα. Είναι ο πιο χαρούμενος, ο πιο ευγενής, ο πιο ταλαντούχος και ο πιο τρυφερός άνθρωπος που γνώρισα μέχρι σήμερα.

Περπατώ. Βλέπω. Ακούω. Μυρίζω. Αισθάνομαι.
Το σώμα μου ενώνεται με τα σώματα των ανάπηρων και παραπληγικών. Πιο πολύ με τα σώματα των τυφλών. Κουτσαίνω. Δεν έχω χέρια. Εγκαύματα γεμάτο το σώμα μου.
Τυφλή. Μουγκή. Κουφή. Περπατώ.
Σέρνομαι. Αρκουδίζω στους δρόμους του κόσμου. Υποφέρω για όλους. Χλευάζόμαι από τους υγιείς. Ζητιανεύω την αγάπη, όχι των ακέραιων και ισχυρών, μα των ανάπηρων, αδύναμων και ανυπεράσπιστων.


Οι φωτογραφίες είναι του ποιητή φωτογράφου μας.
Το κείμενο είναι κεφάλαιο του ανέκδοτου πεζογραφήματος: ' ψυχή μου'.

41 comments:

  1. Δεν έχω ξαναγράψει έχοντας ανατριχιάσει ολόκληρη, αλλά λέω να το κάνω πρώτη μήπως ξεμουδιάσουν από τη συγκίνηση και οι άλλοι... Είναι απίστευτη ζηή, η δύναμη και η αγάπη τέτοιων υπερ-ανθρώπων...Μου φαίνονται απίστευτα αυτά που λές...δε θέλω να σκεφτώ πως ζούσαν σε άλλες εποχές τέτοιοι αγγέλοι..
    Το είπα και αλλού και το ξαναλέω....
    Η επιστήμη, ο ορθός λόγος και όλα αυτά είναι μηδέν από τη στιγμή που κανείς δεν ξέρει να μας πεί τί όνειρα βλέπει ένας τυφλός, πόσο μάλλον ο φίλος μας ο Πόλύκαρπος...
    Ένας πολύ- καρπος όντως κι όχι άγονος και καμένη γη σαν τους περσσότερους από εμάς.
    Σ'ευχαριστώ που μου υπέδειξες πόσο αξιοθρήνητα αβοήθητοι είμαστε μπροστά σε τέτοιους ανθρώπους...
    Αφιερωμένο εξαιρετικά το "Λετ ιτ μπη" των Μπήτολς που μου κόλλησε απ'το πρωϊ...(δεν έχω τίποτα άλλο επάνω μου τώρα να σου δώσω...την αγάπη μου μόνο κι αυτό)
    Γεια χαρά

    ReplyDelete
  2. καλησπέρα. ανακάλυψα το μπλογκ σου τυχαία και διάβασα το πρώτο κείμενο που βρήκα μπροστά μου. η αλήθεια είναι πως και εγώ ψηφίζω Πολύκαρπο. αν δεν σου κάνει κόπο θα ήθελα να μάθω πριν πόσο καιρό εκδώθηκε το πεζογράφημα αυτό που προφανώς αναφέρετε σε αληθινά γεγονότα. δεν ξέρω πόσο ανόητη ακούγομαι αλλά πραγματικά θέλω να μάθω ότι έχει να κάνει με το βιβλίο και τα πρόσωπα του ή μαλλον ότι έχει να κάνει με τον ΚΥΡΙΟ Πολύκαρπο.

    Νάντια

    ReplyDelete
  3. @Dokisisofi μου, οι άγγελοι δεν έχουν εποχές... νομίζω...
    Τα όνειρα που βλέπει ένας τυφλός καθορίζονται από το αν είναι εκ γενετής τυφλός ή τυφλώθηκε στην πορεία της ζωής του. Αν συμβαίνει το δεύτερο τότε με το πέρασμα του χρόνου ξεθωριάζουν οι εικόνες, συνήθως γίνονται εφιαλτικά και αφορούν κυρίως το περιστατικό της τύφλωσης.
    Για τους εκ γενετής τυφλούς είναι παντελώς διαφορετικά όχι μόνο τα όνειρα, αλλά όλη η πραγματικότητα. Δεν έχουν τα ψυχολογικά προβλήματα που έχουν οι άλλοι τυφλοί, και αυτό τους βοηθά -ας πούμε... Το μυαλό τους λειτουργεί όπως και το κομπιούτερ. Γεμίζει πληροφορίες που καταχωρούνται όπως τα γεωμετρικά σχήματα σε μια σειρά. Αν αλλάξεις ένα δεδομένο ή βάλεις ένα παραπλήσιο σχήμα δίπλα ξαφνικά, δεν το αναγνωρίζουν. Δεν ξέρω όμως περισσότερα γι' αυτούς όσο για τους άλλους γιατί εγώ έχω πολύ φίλο μου στην άλλη περίπτωση όπως και μερικά γυφτάκια που όταν πάω τους δίνω το ποδήλατό μου να κάνουν βόλτες στην αυλή, σούζες ήθελα να πω και φυσικά μιλώ για τυφλά γυφτάκια.

    ο Πολύκαρπος όμως είναι παντελώς ένα μοναδικό φαινόμενο. Πολλά δεν έχω γράψει ακόμη. Είναι ιδιοφυής απίστευτα. Δεν χάνει ποτέ μα ποτέ τον προσανατολισμό του. Με το που τον πλησιάζω ξέρει την ψυχολογική μου κατάσταση πριν χαιρετιστούμε. Ο Πολύκαρπος είναι ένας και μοναδικός και πολύ καιρό τώρα ήθελα να ανεβάσω αυτό το απόσπασμα και ζητούσα ευκαιρία. Με αφορμή τα σχόλια θα πω κι άλλα.
    Ευχαριστώ και για το τραγούδι και για την αγάπη.

    ReplyDelete
  4. @a girl callied ciementine
    καλώς μας ήρθες!
    Γράφω νομίζω πως είναι ανέκδοτο το πεζογράφημά μου, είναι αυτό που σε προηγούμενα σχόλια έλεγα πως τέλειωσα το καλοκαίρι και σε λίγες μέρες θα πάει σε εκδότη και θα έχω απάντηση για το πότε και αν θα εκδωθεί, -ελπιζω...
    Το βιβλίο αυτό αφορά κυρίως εικόνες, μνήμες και περιήγηση στην Θεσσαλονίκη όπου και ζω, πόλεις του εξωτερικού στις οποίες έχω ταξιδέψει, ανθρώπους ξεχωριστούς, και βιώματά μου, πώς βλέπω τον κόσμο και κάποια κείμενα που έγραφα παλιότερα στο μπλογκ του Άρη Δαβαράκη και στο δικό μου σαν διαχωριστικά των κεφαλαίων.
    Τι άλλο να σου πω για τον Πολύκαρπο; Στο βιβλίο αυτό είναι το κεφάλαιο που τον αφορά.
    Ξέρει όλο το εορτολόγιο απέξω. Του λες ένα όνομα ακόμα και σπάνιο και σου λέει πότε γιορτάζει.
    Φροντίζει τα λουλούδια και ταϊζει τα πουλιά. Δεν τρώει ποτέ το ίδιο φαγητό μεσημέρι και βράδυ. Ντύνεται πολύ κομψά και σπορ. Έχει κάτι χέρια σαν ντανάλιες από πούπουλο.
    Κατά καιρούς έχει υποστεί μεγάλη εκμετάλλευση, αλλά γι' αυτό δεν θέλω να μιλήσω, πολλά πράγματα δεν τα γνωρίζει ούτε ο ίδιος.
    Σηκώνεται κάθε πρωί στις 5 και μέχρι το βράδυ κάνει δουλειές...
    Ήθελα να ανεβάσω και φωτογραφία του αλλά δεν το έκανα γιατί έπρεπε να τον ρωτήσω πρώτα. Έχω δει γλυπτά του όταν μάθαινα εγώ το μπρέιλ στη σχολή τυφλών. Δεν περιγράφονται κορίτσι μου, είναι κάτι παραπάνω από του Χαλεπά... και τα έχουν παραπεταμένα...
    Προς το παρόν αυτά...

    ReplyDelete
  5. Εσύ καλά κάνεις και ψηφίζεις Πολύκαρπο αφού υπάρχουμε εμείς οι μαλάκες που θα τρέξουμε να ψηφίσουμε τον έναν και τον άλλον ελπίζοντας με τα μικρά μας τα μυαλά πως έτσι θα συμβάλλουμε ΟΣΟ μπορούμε να μην χειροτερέψουνε τα πράγματα, να σωθεί, κάτι, να υπάρχει ελπίδα. Μπορεί νάμαστε μαλάκες και θύματα ολοι εμείς, αλλά κάτι αγαπάμε, γι΄αυτό πάμε στην κάλπη. Κατα βάθος κάτι ανώτερο υπερασπιζόμαστε μέσα σ΄αυτό το αποπνικτικά στενό πλαίσιο που μας δόθηκε η άδεια να εκφραστούμε. Ο Πολύκαρπός ανήκει στην ποίηση και στην τέχνη, στην ανθρωπιά και τήν αγάπη. Η πολιτική όμως είναι υπαρκτή στον ρεαλισμό και πρέπει κανείς να την κοιτάει κατάματα και νάχει το θάρρος να τοποθετείται απέναντί της. Εγω τουλάχιστον έτσι έμαθα και απο το σπίτι μου, (παππούς Βασιλικός και με τον Μεταξά, το υπόλοιπο συγγενολόι Βενιζελικοί μέχρις αυτοθυσίας), κι΄αργότερα με την μάννα μου που ήταν "κεντρώα" του Παπανδρέου και τών Πεσματζόγλου, Τσουδερού, Μάυρου κ.λ.π.(τι σου λέω τώρα!) τον Μιχάλη που ψιλοφλερτάτιζε με την χούντα ως δεξιός και κόντεψε να του πετάξει την τηλεόραση απο τον 4ο όροφο η Ιωάννα μια μέρα που είπε "ησυχία τώρα ν΄ακούσουμε το διάγγελμα του Παπαδόπουλου", καί, καί, καί. Δεν είμασταν ποτέ αδιάφοροι και ο Μάνος, η επόμενη οικογένειά μου, έλεγε πως ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ν΄ασχολούμαστε με την πολιτική και όχι να αδιαφορούμε, γιατί αδιαφορώντας παίζουμε το παιχνίδι τους και γινόμαστε "μέρος του τέρατος". Καλύτερα να κάνουμε λάθος παρά να σνομπάρουμε. Ετσι πιστεύω κι΄εγώ. Και συγχώρεσέ με που στα γράφω έτσι όλα χύμα, αλλά έχω νέυρα γιατί έρχομαι απο μία πρόβα όπου με τσάντισε άγρια η συμπεριφορα μιάς πρώην στάρ παλαιάς εσοδείας και τάχω πάρει στο κρανίο. Οχι Βασιλική, ψυχή μου. Εγω δεν ψηφίζω Πολκαρπο΄γιατί δεν είναι υποψήφιος και αυτό δεν βοηθάει. Ψηφίζω μέσα στούς όρους του παιχνιδιού, όποιοι κι΄αν είναι αυτοί. Τούς έχουμε αποδεχτεί, αλλοιώς θα ζούσαμε εκτός κοινωνίας. Δεν θα γράφαμε, δεν θα εκδίδαμε, δεν θα ηχογραφούσαμε, δεν θα αρθρογραφούσαμε, δεν θα τραγουδούσαμε στα μεγάλα μαγαζιά και τα Μέγαρα. Θα παίζαμε τα τραγούδια μας με την κιθάρα στον Πολύκαρπο και η ζωή θα ήταν απλή.
    Δεν είναι όμως. Είναι αγώνας. Κι΄εγώ σ΄έχω για φίλη αλλά και για συναγωνίστρια. Οχι φυσικά "στο ίδιο κόμμμα", χέστηκα τι ψηφίζει ο καθένας μας αρκεί να μην σνομπάρει την διαδικασία. Σ΄αγαπώ, το αφήνω για το τέλος γαιτί είναι το βασικώτερο!

    ReplyDelete
  6. Πολύ συγκινητικό. Κυρίως γιατί δίνει την ευκαιρία να φωτιστούν πραγματικά σπουδαίοι άνθρωποι σαν αυτόν κι όχι... (θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου). Επίσης μια ευκαιρία να δούμε πως "φωτιές" καίνε κάθε μέρα δίπλα μας κι έχουμε πάντα την ευκαιρία να προσφέρουμε.

    ReplyDelete
  7. Θα ζήσουμε ποτέ, θα προλάβουμε ένα κράτος που να βοηθάει αυτούς τους ανθρώπους ως ισότιμους πολίτες?

    Είναι ΤΟΣΟ εύκολο να τους παροπλίζουμε και ουσιαστικά να τους γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια, τόσο εύκολο, βολικό, γρήγορο...

    Οποτε κάνω παρέα με τυφλό (και φίλος μας, εκ γεννετής τυφλός, που όλοι έλεγαν στην εποχή του κρίμα το παιδί, είναι τώρα καθηγητής πανεπιστημίου - έξω φυσικά!) σκέφτομαι πόσο κακούργοι είμαστε, πόσο απάνθρωποι, πόσο βαθειά νυχτωμένοι...

    Large δε γίνεσαι με το να φροντίζεις τους όμοιούς σου, παρά με το να σκύβεις να φροντίσεις τους λίγο πιο αδύναμους στο σώμα - γιατί αν μη τι άλλο, εκείνοι είναι πράγματι large στο πνεύμα και την καρδιά...

    Και κάτι ακόμα: μέχρι να μπει το Μπρέιλ στα σχολεία, να το μάθουμε όλοι, μαζί με τη νοηματική, να χέσω τα μπαλέτα και τα πιάνα... Αν δεν κάνουμε μαθήματα έστω κάποια ώρα μες την εβδομάδα στα παιδιά μας, να εξοικειωθούν με το "αλλότριο", κι ας μην τα χρησιμοποιούν, πώς θα τους πλησιάσει η καινούρια γενιά (γιατί εμείς είμαστε καμμένοι, γουρούνια μην σας πω)...

    ReplyDelete
  8. Α, και κατι ακόμα: προχτές, στο orientation του σχολείου, μίλησε η πρώτη -μην πω τώρα- της διεύθυνσης για το ότι πρέπει να είμαστε επιεικείς με τα βλαστάρια μας, που τώρα πάνε πρώτη φορά σχολείο, και τώρα ουσιαστικά μαθαίνουν να επικοινωνούν. Οτι εκείνοι στο σχολείο θα τους μάθουν τις αρχές της επικοινωνίας και μέχρι τώρα δεν ξέρουν την τύφλα τους και πρέπει να τους λέμε μπράβο ζήτω με την κάθε μικρή λεκτική πρόοδό τους, και βασικά να το αφήσουμε πάνω τους κτλ κτλ κτλ... (ναι, είπατε τίποτα για γονείς που απλώς "παρκάρουν" τα παιδιά τους στο σχολείο και δεν ασχολούνται? Εμείς είμαστε αυτοί βρε!)

    Και μου ήρθε που λέτε να της πάρω το μικρόφωνο να της το χώσω στο μάτι, που αν κάποιος μας έλεγε ότι υπάρχει τρόπος να επικοινωνήσει το μωρό μας μαζί μας από βρέφος, πριν καν αναπτυχθεί η ικανότητα του λόγου, θα τα βλέπαμε τελείως διαφορετικά...

    Και ποιά γλώσσα είναι αυτή?

    Η νοηματική φυσικά!

    Οχι στο βαθμό εξέλιξης γραμμάτων, αλλά συμβόλων.. απλές χειρονομίες, να σου δείχνει το παιδί σου τι θέλει, από τους 5-6 μήνες κιόλας, μόλις που μπορεί να συντονίζει κάποιες κινήσεις... όλο κι όλο που θέλει είναι κάποιες χειρονομίες που τις μαθαίνετε μαζί, βασικά αυτοσχεδιασμός δικός μας, κι αυτό είναι όλο... Μετά η ομιλία παίρνει το δρόμο της, αλλά κερδίζεις τόσα κι εσύ και το μωρό που δεν περιγράφεται...

    Δε θα ξεχάσω κάποια στιγμή που καταλάβαινα ότι η 8-μηνη τότε κόρη μου ήθελε παραμύθι, αλλά όποιο βιβλίο και να έπιανα δεν της άρεσε, γύρναγε τα μούτρα της... κι όταν την ρώτησα ποιό επιτέλους θέλεις, μου έκανε τη χειρονομία που σήμαινε "χταπόδι" (δική μας "εφεύρεση", γυρισμένο κυρτό το χεράκι, επάνω η ράχη του χεριού, τα δάχτυλα προς τα κάτω, να κάνουν σα να γαργαλούν τον αέρα ας πούμε, πώς κουνιέται ένα χταπόδι στο βυθό? Κάπως έτσι). Το είχα αφήσει στο άλλο δωμάτιο και δεν της το είχα παρουσιάσει σαν επιλογή, και το περίμενε. Οταν είδε ότι έπρεπε να μου το "φωνάξει", το έκανε και με χαμόγελο μάλιστα!

    Αν ξέραμε λοιπόν να μιλάμε έτσι και με τους ανθρώπους που δεν προχώρησε η ομιλία στο επόμενο επίπεδο...

    Αλλά μιλώ τελικά για άλλη κοινωνία, έτσι δεν είναι?

    Τεσπα, ας κάνουμε ό,τι μπορούμε, έστω και το ποστ σου Βασιλική είναι μια υπενθύμιση να δουλεύουμε στα δικά μας τα παιδιά, μπας και το μέλλον είναι καλύτερο, πιο αξιοπρεπές για όλους!

    Καληνύχτα φίλοι, υπομονή, Τρίτη ανοίγουν τα σχολεία!

    (Τρίτη θα κοιμηθώ εύχομαι, μετά από 4 μήνες βανδαλισμού από τα παιδιά μου!)
    :))))))))))))

    ReplyDelete
  9. σου έχω στήλει ένα μήνυμα στο e-mail που έχεις αποθηκευμένο στο προφίλ αν θέλεις ρίξε μια ματιά.
    Καλώς σας βρήκα ;-)

    Νάντια

    ReplyDelete
  10. @Άρη, έγινες πενηντατεσσάρων κι ακόμα δεν έμαθες πως είναι καλό να μη ξασπάμε τα νεύρα μας από αυτόν που μας τα δημιούργησε σε άλλον;
    Γιατί αν δεν είχες νεύρα -και φυσικά ιδέα για το πώς είμαι εγώ τώρα που σε διαβάζω ή πώς ήμουν χθες βράδυ- θα καταλάβαινες πως η στάση μου είναι απολύτως πολιτική.
    Εγώ δεν είπα ποτέ πως είναι μαλάκες οι μπλόγκερς που γράφουν για πολιτική , αλλοιώς δεν θα τους διάβαζα ούτε θα έγραφα στα μπλογκ τους. Ίσως να φάνηκε ότι σνομπάρω και να μην εκφράστηκα καλά και κατανοητά, αλλά δεν σνομπάρω Άρη κι αν φάνηκε έτσι που μάλλον έτσι φάνηκε λυπάμαι. ¨Οταν όμως όλα γυρίζουν γύρω από ένα κύκλο με μεγάλη ταχύτητα μια φυγόκεντρη δύναμη μπορεί να βοηθήσει στην καλύτερη και πιο προσανατολισμένη τροχιά...
    Κι εγώ ψηφίζω κι εγώ αγωνίζομαι με τον τρόπο μου και εγώ έχω τα δικά μου κριτήρια κι ας βρίσκεις πως είμαι στην κοσμάρα μου ενώ εσύ στον ρεαλισμό σου. Ο Πολύκαρπος δεν είναι παραμύθι, ούτε συναίσθημα, ούτε έχει ανάγκη τραγουδακια και κιθάρες γιατί δεν ΑΚΟΥΕΙ. κάποιο λάθος κάνεις. Είναι μια σκληρή πραγματικότητα απείρως σκληρότερη από αυτήν που ζεις εσύ κι εγώ. Το ποια κυβέρνηση θα βγει, τι παροχές θα δώσει στους ανάπηρους, πώς θα διασφαλίσει οι κτηνώδεις συνθήκες διαμονής τους στα ιδρύματα να γίνουν ανθρώπινες, είναι κάτι που εμένα με αφορά άμεσα και απόλυτα. Μία κυβέρνηση που δεν φροντίζει και δεν υπερασπίζεται τους αδύναμους δεν με αφορά. Εγώ γνωρίζω τις παροχές του Καραμανλή επί του προκειμένου, εσύ τις γνωρίζεις;
    Διάβασες εντελώς λάθος όλο το κείμενο. Για να το κάνω λιανά:
    Όταν λέω 'ψηφίζω' Πολύκαρπο εννοώ:
    συντάσσομαι με το ήθος που προβάλλει, τον αγώνα του κλπ.
    Συντάσσομαι με όποια κυβέρνηση βοηθήσει πραγματικά τους ανθρώπους αυτούς.
    Κι αν η ποίηση και η τέχνη έχουν μικρότερη σχέση με τον ρεαλισμό από ότι η πολιτική, να τις χέσω.

    ................................

    Τώρα ο ρεαλισμός επιβάλλει να πάω στη δουλειά, οπότε φίλοι μου σας καλημερίζω και θα τα πούμε το μεσημεράκι που θα γυρίσω.

    @Αφροδιτάκι μου γλυκό, καλώς ήρθες βρε... Πολύ σ' επιθύμησα, αλλά ακόμα παραπάνω σε πεθύμησε ο Δημήτρης ο Βόρειος, σε γύρευε σε προηγούμενο ποστ... θα χαρεί τώρα πολύ... τι καλά... φιλιά πολλά, τα λέμε σε λίγες ώρες πρώτα ο Θεός!

    ReplyDelete
  11. @sot, καλή σου μέρα!
    Ναι, είναι αναγκαίο και για μένα να φωτίζονται άνθρωποι που ζουν στην σκιά αν και είναι μεγάλα και αληθινά αστέρια...
    Είναι ακόμα σημαντικό να προσφέρουμε, αλλά γι' αυτό χρειάζεται εκπαίδευση και δεν αρκεί μόνο η καλή μας διάθεση, αν έχουμε...

    Και επειδή ενδέχεται να με παρεξηγήσει και άλλος αφού με παρεξήγησε ήδη ο φίλος μου ο Άρης πρέπει να πω ότι:

    δεν έβαλα τυχαία αυτόν το τίτλο ούτε βέβαια τυχαία τα εισαγωγικά στην λέξη 'ψηφίζω'.
    Φυσικά ο Πολύκαρπος δεν κατεβαίνει στις εκλογές και όχι γιατί δεν θα ήταν ικανός. Θα ήταν ικανότερος από πάρα πολλούς άλλους που είναι πολύ πιο μουγγοί και κουφοί και τυφλοί απ' αυτόν...
    Έβαλα τα εισαγωγικά γιατί νομίζω πως οφείλουμε να δούμε και αυτήν την παράμετρο σε όλες τις προγραμματικές δηλώσεις των κομμάτων. Για μένα τουλάχιστον είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό.
    Εγώ ούτε κατευθύνσεις δίνω ούτε προτείνω ένα κόμμα, δεν μου ταιριάζει και είναι έξω από τον χαρακτήρα μου. Μια σκέψη θέλω να προκαλέσω, όχι να βγάλω δίσκο... που σε άλλη περίπτωση μπορεί κι αυτό να το κάνω αν πιστεύω πως πρέπει...

    ReplyDelete
  12. @Αφροδίτη, δεν ξέρω αν έχω να προσθέσω κάτι σ' αυτά που λες. Τα λες όλα...
    Απαιτείται ελάχιστος χρόνος για να μάθει κάποιος και το μπρέιλ και την νοηματική.
    Να αρχίσω να λέω τα προβλήματα; Δεν θα τελειώσω ούτε αύριο... Για μήνες στην σχολή τυφλών δεν είχαν τρεις καθαρίστριες αλλά μία σ' ένα οικοτροφείο νομίζω με σαράντα οικότροφους, γιατί οι δύο είχαν φύγει και... καθυστερούσαν οι ' τυπικές' διαδικασίες...
    Να πω πόσα πράγματα έχουν χάσει κατά καιρούς οι τυφλοί; Να πω πόσα χρήματα 'εξαφανίστηκαν' από το βιβλιάριο του Πολύκαρπου και όλα αργά ή γρήγορα θα 'καλυφθούν'; Τουλάχιστον τώρα είναι τρεις οι υπεύθυνοι που μαζί διαχειρίζονται τον λογαριασμό του.
    Να πω πως εδώ και χρόνια έχουν κοπει όλα τα εργαστήρια τα χειρονακτικά και έμεινε μόνο η άθληση και οι άνθρωποι δεν έχουν διεξόδους;
    Να πω πόσες φορές οι τυφλοί υπάλληλοι μένουν απλήρωτοι;
    Να πω για την διοίκηση;
    Να πω για τα κόμματα που εκεί μέσα τους εκμεταλλεύονται με τον πιο άθλιο τρόπο;
    Τι να πρωτοπώ ρε κορίτσι μου;


    Είναι πολύ ωραία αυτά που λες για την νοηματική. Εγώ θυμάμαι τις δικές μου που είχαν στο σχολείο ένα κοριτσάκι με κωφάλαλους παπούδες που τους έμαθε την νοηματική στο άψε σβήσε κι έτσι τα απίστευτα όποτε ήθελαν να πουν κάτι μεταξύ τους που να μην το καταλαβαίνουμε εμείς μιλούσαν έτσι...

    Αλλά η επιβράβευση επιβράβευση ιδίως στα πρωτάκια... Είναι χαώδης η απόσταση από το νηπιαγωγείο στην πρώτη σε πολλά επίπεδα και τους κοστίζει πολύ, δεν είναι εύκολο. Είναι χαώδεις και καθόλου αυτονόητη και η απόσταση από το στάδιο του να μην διαβάζεις σ' αυτό που μαθαίνεις να διαβάζεις. Πίστεψέ με, θέλει πολλή επιβράβευση.
    Ε, τώρα όσοι θέλουν να παρκάρουν τα παιδιά τους, ας τα παρκάρουν τουλάχιστον... σε καλό πάρκιγκ και όχι όπου νά 'ναι...

    Σ' ευχαριστώ που ήρθες και έγραψες τόσο ωραία, μωρέ, μας έλειψες πολύ... Όλα καλά σου εύχομαι, καλή δύναμη, καλή χρονιά και σε σκεφτόμαστε με πολλή αγάπη πάντα, το ξέρεις... και οι δύο...

    ReplyDelete
  13. Ξέχασα να σου ευχηθώ καλούς ύπνους... κοιμήσου εσύ και από αύριο... εμείς θα ξαγρυπνούμε...

    ReplyDelete
  14. @Girl μου, γλυκό, δεν ξέρω γαμώτο ακόμα τι πατάς για να απαντήσεις στο e mail του μπλογκ, -αν ξέρεις γράψτο μου-, αλλά μου έδωσες μεγάλη χαρά και φυσικά θα ανταποκριθώ αμέσως...
    Λίγο τα προγράμματά μου να φέρω σε λογαριασμό που φέτος θα είναι πολύ πολύ σφιχτά γιατί μπαίνω και φάσεις να εκπαιδευτώ σε κανά δυο πράγματα αναγκαία για μένα...
    φιλιά και καλη σου μέρα!

    ReplyDelete
  15. Είσαι πραγματικά πολύ όμορφη,δίκιο είχε ο Πολύκαρπος.

    Γνωρίζω απλά πράγματα στη νοηματική.Τη διδάχθηκα το 1990 γιατί έτσι ήθελα,ήθελα να δω αυτή τη μορφή επικοινωνίας κι όταν κατάφερα να σχηματίσω μια πρόταση με χειρονομίες,ένιωσα υπερηφάνεια.
    Να είσαι καλά.

    ReplyDelete
  16. @όλα θα πάνε καλά,
    σ' ευχαριστώ... κι εσύ να είσαι καλά!

    Καλό βραδάκι σε όλους!
    Να ξεκουραστούμε λίγο, να ξημερώσουμε με το καλό!

    ReplyDelete
  17. Βασιλική μου πολιτική είναι κάθε στάση που αναδεικνύει τον αγώνα στο μέτριο, την αδιαφορία, την απουσία. Ναι, μας λείπει το κοινωνικό κράτος. Μας λείπουν όμως και Πολύκαρποι. Μαζί πορευόμαστε, πολίτες και ιδιώτες και παίρνουμε και διδασκόμαστε ήθος. Αν ο Πολύκαρπος διδάσκει μια στάση απέναντι στα πράγματα, πρέπει και στην αντίπερα όχθη η κοινωνία και οι πολιτικοί να διδαχθούν. Το μπλογκ σου είναι μια ζεστή αγκαλιά όπου ακόμη και τα άσχημα λέγονται με τρόπο που να ακούγονται και όχι να τα ξεχνούμε. Πιο διαδραστικό αυτό. Σε φιλώ γλυκά. Καλή σου μέρα

    ReplyDelete
  18. Πάλι θάλασσα τάκανα και σε στεναχώρεσα αδίκως. Αφου το εξηγώ στο σχολιάκι μου οτι "ρεαλισμό" εννοώ τα στενά πλαίσια που μας δίνονται για να εκφραστούμε στην κάλπη. Τό "ψηφίζω Πολύκαρπο" μου φάνηκε (έχεις δίκηο, είχα και τα νεύρα μου!) κάτι "Ψηφίζω ήθος" ή "Ψηφίζω αγάπη" και εκνευρίστηκα (είχα νεύρα, είναι γεγονός!) γιατί λέω δηλαδή εμείς που ψηφίζουμε κόμματα δεν θα μπορούσαμε να λέμε "ψηφίζω Πολύκαρπο" ή ήθος ή καθαρότητα καρδιάς, ή αγάπη, μόνο η Βασιλική μπορεί να το΄λέει; Τίποτα. Εγινα πάλι κακός χωρίς λόγο και αιτία. Πάντως άλλο ηθελα να πώ, συμμερίζομαι απολύτως όσα γράφεις για τον Πολύκαρπο αλλά η σύνδεσή του με τίς εκλογές που φάνηκε εκείνη τη στιγμή πολύ ....Βασιλική!

    ReplyDelete
  19. @Δώρα μου, καλή σου μέρα!
    Αυτή η έννοια της διδαχής ξέρεις πόσες φορές και πόσο πολύ με έχει απασχολήσει; Είναι τρομερά δύσκολο αν κάποιος δεν έχει βιώσει στο πετσί του κάτι ζόρικο, να ευαισθητοποιηθεί με τρόπο που να τον αλλοιώσει και να τον κάνει να δει αλλοιώς τα πράγματα.
    Το κοινωνικό κράτος πράγματι λείπει. Πολύκαρποι όμως δεν λείπουν νομίζω. Εντάξει, θα χαμηλώσω λίγο τον πήχυ γιατί κι εγώ πιστεύω πως αυτός είναι φαινόμενο. Όμως κατ' αναλογίαν τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν δίπλα μας και μπορεί να είναι με ή χωρίς αναπηρίες, αλλά φωτίζουν. Μόνο που συνήθως -όχι πάντα κι αυτό- δεν θα πέσουν πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας για να τους μάθουμε όλοι, αφού όλοι εκεί έχουμε στραμμένα τα μάτια. Ίσως πρέπει να πηγαίνεις και λίγο γυρεύοντας...
    Να δίνει ο Θεός για όσο καιρό υπάρχει αυτό το μπλογκ να είναι πράγματι μια αγκαλιά για όλους... σ' ευχαριστώ.

    ReplyDelete
  20. @Άρη μου, εσύ να είσαι καλά! Και αν έχεις ανάγκη να ξεσπάς, έχεις εδώ όλο το ελεύθερο, που σ' αγαπάμε και ακόμα... αντέχουμε... ως πολύ... Βασιλική...
    Καλή σου μέρα, καλή δύναμη σε όλα!

    ReplyDelete
  21. υπάρχει μεγαλύτερη δύναμη από αυτή για την ίδια τη ζωή;

    καλησπέρες

    ReplyDelete
  22. Ε λοιπόν ψηφίζω κι εγώ πολυκαρπο!Δαγκωτό!Ανυπομονώ να βγει το πεζογράφημα!

    ReplyDelete
  23. παιδιά έκαψα τα δάχτυλά μου σε καυτό λάδι και δεν μπορώ να γράψω
    θα περάσε... και τα λέμε.

    ReplyDelete
  24. Αυτό θα πει αγάπη βασιλική.Αυτό θα πει αγάπη...Είναι αληθινό?
    Θρας απλώς βαριέμαι να συνδεθώ!

    ReplyDelete
  25. Απαπαά!!!!!!!!!!!!!Ιιιιιιιι.....Ποπόοοοο!
    Πρόσεχε βρε βασιλικη!

    Θρας

    ReplyDelete
  26. 1. αχου έπαθα ακριβώς το ίδιο πριν ένα μήνα.... Προσπαθούσα να μάθω να μαγειρεύω (αυγά μάτια )


    2.το έλαβες δηλαδή το e mail??? ή δεν το έλαβες καθόλου??? εννοούσα οτι το έστειλα στη διεύθυνση του e mail που έχεις δοσμένο στο προφίλ σου..

    Καλησπέρα

    ReplyDelete
  27. Ο πολιτισμός είναι μια εκλεπτυσμένη μορφή βαρβαρότητας, ο καιάδας έχει πλέον αντικατασταθεί από τα ιδρύματα, αντικαπνιστική εκστρατεία με βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου, πεντανόστιμος μουσακάς με κατσαριδόσκονη,ορθοπεδικά στρώματα γεμισμένα με σκουπίδια........
    Μη σε ξεγελάει η φωτογραφία του πιτσιρικά στο προφίλ, είναι πολύ πολύ παλιά, είμαι σκατόγερος και γεροπαράξενος όπως θα έχεις ήδη καταλάβει από αυτά που γράφω (αλλά και από αυτά που έχω σβήσει :))))) :PP )

    Υ.Γ Το ανθρώπινο γένος πορεύεται μέσα από συμπληγάδες. Αλμπέρ Καμύ

    Ατενίζω το μέλλον με ελπίδα, πίνω κοκα κόλα ζίροου. Ηλιογράφος
    Περαστικά μας!

    ReplyDelete
  28. @Σπύρο Σεραφείμ, η αγάπη για τη ζωή μας καρατάει όλους και είναι ένα μάθημα πλούσιο, ποικίλλο, δύσκολο αλλά και το πιο ενδιαφέρον... Καλημέρα!

    @Ανώνημε, όλα αληθινά είναι!

    @Θρασύβουλε, αυτά τα μικροατυχήματα ποτέ δεν συμβαίνουν τυχαία... Αφαιρούν λίγο από την κάψα της καρδιάς ή τον πόνο της και τον διοχετεύουν στο σώμα. Έτσι κατά κάποιον τρόπο εκτονώνεται και η ψυχή και βρίσκει διέξοδο ο καημός που περισσεύει. Πέρασε τώρα, δόξα τω Θεώ!

    @a girl called dlementine,
    πήρα το γραμματάκι στου από το e mail του μπλογκ και γι' αυτό έγραψα πως δεν μπορώ να απαντήσω γιατί ακόμα δεν ξέρω τι πατάμε προς απάντηση. Θα γίνει αυτό που θέλεις και με μεγάλη χαρά. Μόλις είμαι έτοιμη και είναι εφικτό, εγώ θα σφυρίξω και θα σου δώσω ραντεβού στο μπλογκ σου, αν εντωμεταξύ δεν βρω τον τρόπο να απαντώ στο e mail. Δεν έχω ιδιαίτερη εξοικείωση με την τεχνολογία ούτε με τα αγγλικά, αλλά θα βρούμε τον τρόπο. Είμαστε δυνατοί και τα μπορούμε ΟΛΑ! Μη φοβού, μόνον πίστευε!


    @Ηλιογράφε...
    πού να ήσουν και απαισιόδοξος και να μην είχες ελπίδα!
    Να είσαι ό,τι θέλιες, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα -τουλάχιστον για μένα, αρκεί να μην μας πνίξουν οι συμπληγάδες... Προχωράμε όπως μπορούμε και όσο μπορούμε, όπως είμαστε.
    Με ανανεωμένα δαχτυλάκια
    σε καλημερίζω!

    ReplyDelete
  29. Βασιλική μου, έχω αναλογισθεί στο παρελθόν, τι απάντηση θα έδινα στο ποιά από τις αισθήσεις θα μπορούσα να μην έχω.
    Πειραματίσθηκα λοιπόν και ανακάλυψα ότι δεν ιεραρχούνται. Όλες και η κάθε μία ξεχωριστά είναι αναπόσπαστα δεμένες με την ύπαρξή μας. Όλες τις θέλω!!!! Μεγενθυμένες αν είναι δυνατόν!!!!

    Εμείς λοιπόν οι "τυχεροί" πως θέλουμε να ονομαζόμαστε "άνθρωποι" αν αντί να σκύψουμε με αγάπη και ευαισθησία στην έλλειψη του άλλου, αντίθετα, εκμεταλλευόμαστε ή αδιαφορούμε γι' αυτούς που τα δώρα αυτά τα στερήθηκαν....?

    Λυπάμαι ειλικρινά για αυτούς που εκάστοτε μας κυβερνούν και αυτές τις ημέρες θα σταθούμε πάλι πίσω από το παραβάν, με μια επίλογή ανά χείρας...Λυπάμαι που γι' άλλη μια φορά όλοι αυτοί οι άτυχοι θα τύχουν της απαξίωσης και της αδιαφορίας του κράτους που ζούν...Λυπάμαι που μαθαίνουμε να είμαστε τυφλοί ψυχικά, ανάπηροι συναισθηματικά, αναίσθητοι και άσχημοι...

    Γιατί αυτό που πράγματι είδε και το είδε...ο Πολύκαρπος σε εσένα...πέρα από τη δομή του προσώπου σου...ήταν μια ψυχή όμορφη και πλούσια, μια ομορφιά φωτοβόλα που δεν κρύβεται...

    Και για να μην αισθάνεσαι αμήχανα...αυτή την ομορφιά την είδα σε όλους όσους σχολιάζουν το ποστ σου...

    Από την πλευρά μου ευχαριστώ που μπορείς μέσα από τη γραφή σου να ανασύρεις από τον καθένα μας, ότι όμορφο υπάρχει και να μας...συγκινείς...

    Να είναι καλά ο Πολύκαρπος, γιατί αποτελεί μάθημα ζωής τελικά...αν επιλέξουμε να το δούμε και έτσι!!!

    ReplyDelete
  30. Πρωτη φορα ερχομαι στο μπλογκ σου.
    Πολυ καλο.
    Και το ποστ αυτο ειναι πολυ καλο.
    Μπραβο σου.

    ReplyDelete
  31. Διάβασα το υπέροχο κείμενό σου και όλα σχεδόν τα σχόλια. Και θέλω να σου πω ότι μου άρεσε πολύ ο διάλογος που είχατε με τον Άρη. Πολύ μου αρέσουν οι πολιτισμένες και με επιχειρήματα διαφωνίες. Η αντίδρασή σου ήταν σούπερ. Εντελώς εκτός θέματος είμαι αλλά φαντάσου πόσο μπορεί να έχει κουραστεί ένα άτομο απ'τις εκλογές, ενώ δουλεύει 1 μήνα χωρίς ρεπό εξαιτίας αυτών, που του έκοψαν την καλοκαιρινή άδεια εξαιτίας αυτών και που είδε τον Νόμο του(και όχι μόνο) να καίγεται εξαιτίας αυτών!! Να μην ξεχάσω να τονίσω ότι ανέκαθεν με κούραζε η πολιτική παρολαυτά μου αρέσει να ακούω, να διαβάζω και να ενημερώνομαι αλλά προς το παρόν θέλω να τελειώνουμε. Εύχομαι να είσαι καλά. Σε φιλώ.

    ReplyDelete
  32. Βασιλική...εξαιρετικό το κείμενό σου διαπνέεται από έναν ανθρωπισμό που έχει καθαγιαστεί στην κολυμβήθρα της συν-αίσθησης.
    Και θα έλεγα και ιδιαίτερα επίκαιρο το μήνυμά σου, παραμονές εκλογών, με πολλαπλούς αποδέκτες...
    Μιλώ τόσο για τους πολιτικούς μας εκπροσώπους, όσο και για όλους τους υπόλοιπους που έχουμε απωλέσει την αίσθηση της κοινότητας...

    ReplyDelete
  33. Περπατώ. Βλέπω. Ακούω. Μυρίζω. Αισθάνομαι.

    -----------------------

    zw.


    iperoxo!!!

    anthropino!!!

    poli kali doulia.


    ise poli omorfi psixi.

    ReplyDelete
  34. Βασιλιά,
    με το συμπάθιο κιόλας αλλά αυτό το "υπάρχουν και χειρότερα, μια χαρά είμαι εγώ", αυτός ο συνδυασμός εγωισμού και οίκτου, δεν είναι ο σωστός τρόπος να αντιμετωπίζεις τον κόσμο και τον εαυτό σου. Εμείς δε λυπόμαστε αυτούς τους ανθρώπους. Τους ζηλεύουμε. Είναι κάτι πιο βαθύ.
    Όπως εμείς που είμαστε ατάλαντοι ζηλεύουμε τους ζωγράφους.

    Μπορείη αφεντιά σας, να καταφέρει έστω τώρα με όλες τις αισθήσεις που περιγράφει να κάνει τα μισά απ'ότι αυτός ο άνθρωπος. Εγώ ούτε να χαμογελάσω δε μπορώ. Κι αυτός σκορπά χαμόγελα γύρω του, κάνει άλλους να χαμογελούν και να παίρνουν δύναμη, με την ίδια ευκολία που εμείς σκορπάμε τις ανασφάλειες και τα κόμπλεξ μας και σκοτώνουμε τους άλλους με μια μας λέξη. Μην χαίρεσαι λοιπόν.

    Σε χειρότερα άηχα σκοτάδια βαδίζουμε. Και το χειρότερο κουτουλιόμαστε κιόλας. ΄Μέχρι κάποιος απο πάνω να ανάψει κανένα φως και να βάλει μουσική.

    ReplyDelete
  35. @Livana μου,
    εγώ σ' ευχαριστώ που καταλαβαίνεις...
    που είσαι εδώ... που μ' αγαπάς τόσο...
    Νομίζω πως ο Θεός εκεί που δίνει τους ξεχωριστούς, τους μεγάλους σταυρούς, δίνει και την μεγάλη, την ξεχωριστή, την ακατανόητη και πλούσια Χάρη Του.
    Για μας είναι ένα μάθημα ζωής
    και φωτός... Αν γίνεται κάτι να κλέψουμε απ' αυτό, μόνο ωφελιμένοι βγαίνουμε...
    Με μεγάλη καθυστέρηση, εύχομαι ολόψυχα καλή σου μέρα και καλή δύναμη!

    ReplyDelete
  36. @Zero, καλώς όρισες!
    Να είσαι καλά και σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Αν ένας άνθρωπος είναι καλός όλα καλά τα βλέπει...
    Καλημέρα!

    ReplyDelete
  37. @Γωγώ μου χρυσή,
    βρε αν αγαπάς κάποιον τούμπες να κάνει κι αυτός κι εσύ δεν μπορεί θα την βρείτε την άκρη...
    Συχνά πίσω από τις λέξεις μας υπάρχουν τόσα άλλα που κουβαλούμε, τόσα άλλα που θέλουμε να πούμε και δεν μπορούμε για χίλιους λόγους, που μόνο αν αγαπάμε πολύ μπορούμε λίγο να τα ψηλαφίσουμε κι έτσι να δικαιολογήσουμε τον άλλον και κάτι τις παραπάνω να καταλάβουμε...
    Δεν είναι εύκολο, αλλά είναι εφικτό.
    Θα περάσουν και οι εκλογές και εύχομαι να πάρεις μετά την αδειούλα σου και να ανασάνεις λίγο μωρέ κι εσύ, σου το εύχομαι με όλη μου την καρδιά!
    Να είσαι καλά και βάστα!

    ReplyDelete
  38. @Pico μου καλή σου μέρα βρε!
    Χαιρομαι που καταλαβαίνεις!
    Μακάρι ο καθένας μας να παίρνει τα μηνύματα που του είναι απαραίτητα για να προχωρήσει καλύτερα στη ζωή του... Να γίνουμε λίγο άνθρωποι επιτέλους -και το λέω πρώτα για μένα αυτό...

    ReplyDelete
  39. @Βασιλιά, καλώς όρισες στο σπιτικό μας!
    Χαίρομαι που σου άρεσε το κείμενο και σ' ευχαριστώ που έγραψες τόσο καλά λόγια. Καλή σου μέρα!

    ReplyDelete
  40. @dokisisofi
    αν και απευθείνεσαι στον @βασιλιά που δεν ξέρω αν τον γνωρίζεις και βέβαια ο ίδιος θα απαντήσει αν θέλει, πίθανόν να τον αδικείς.
    Νομίζω πως τα αποσιωπητικά που έβαλε κάποιον ρόλο παίζουν που εγώ τα ερμηνεύω πολύ διαφορετικά.
    Θα φανεί ίσως...
    Καλή σου μέρα!
    Κατά τα άλλα και βέβαια έχεις δίκιο και πολύ ωραία μας τα λες. Εμείς παίρνουμε, πρώτα εμείς από τέτοιους ανθρώπους.

    ReplyDelete
  41. Παρακαλώ αν το επιθυμείτε
    περάστε από το μπλογκ της Αφροδίτης
    που έχω στα λινκς μου και πατήστε το εικονίδιο που γράφει sygn.
    Εκεί θα βρείτε ένα κείμενο που μπορείτε να υπογράψετε για τους ανθρώπους με αναπηρία που ζουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

    @Αφοδίτη μου, τα σέβη μου!

    Ακόμα μια ζεστή καλημέρα σε παρόντες και απόντες, ορατούς και αόρατους φίλους!

    ReplyDelete

Σχόλια