Μ. Τετάρτη

Κατὰ τὴν Μεγάλη Τετάρτη

ἐπιτελοῦμε ἀνάμνηση τοῦ γεγονότος τῆς ἀλείψεως τοῦ Κυρίου μὲ μύρο ἀπὸ μία πόρνη γυναίκα. Ἐπίσης φέρεται στὴ μνήμη μας, ἡ σύγκλιση τοῦ Συνεδρίου τῶν Ἰουδαίων, τοῦ ἀνωτάτου δηλαδὴ Δικαστηρίου τους, πρὸς λήψη καταδικαστικῆς ἀποφάσεως τοῦ Κυρίου, καθὼς καὶ τὰ σχέδια τοῦ Ἰούδα γιὰ προδοσία τοῦ Διδασκάλου του.

Δύο μέρες πρὶν τὸ Πάσχα, καθὼς ὁ Κύριος ἀνέβαινε πρὸς τὰ Ἱεροσόλυμα, κι ἐνῶ βρισκόταν στὸ σπίτι στοῦ λεπροῦ Σίμωνα, τὸν πλησίασε μία πόρνη γυναίκα κι ἄλειψε τὸ κεφάλι Του μὲ πολύτιμο μύρο. Ἡ τιμὴ τοῦ ἦταν γύρω στὰ τριακόσια δηνάρια, πολύτιμο ἄρωμα καὶ γι’ αὐτὸ οἱ μαθητὲς τὴν ἐπέκριναν καὶ περισσότερο ἀπ’ ὅλους ὁ Ἰούδας. Γνώριζαν οἱ μαθητὲς καλὰ πόσο μεγάλο ζῆλο ἔδειχνε πάντοτε ὁ Χριστὸς γιὰ τὴν ἐλεημοσύνη πρὸς τοὺς φτωχούς.

Ὁ Χριστὸς ὅμως τὴν ὑπερασπίσθηκε, γιὰ νὰ μὴν ἀποτραπεῖ ἀπ’ τὸ καλό της σκοπό. Ἀνέφερε μάλιστα καὶ τὸν ἐνταφιασμό Του, προσπαθώντας νὰ ἀποτρέψει τὸν Ἰούδα ἀπὸ τὴ προδοσία, ἀλλὰ μάταια. Τότε ἀπέδωσε στὴ γυναίκα τὴν μεγάλη τιμὴ νὰ διακηρύσσεται τὸ ἐνάρετο ἔργο της σὲ ὁλόκληρο τὴν οἰκουμένη.

Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος ὑποστηρίζει ὅτι δύο ἦταν οἱ γυναῖκες ποὺ ἄλειψαν μὲ μύρο τὸν Κύριο. Οἱ τρεῖς πρῶτοι Εὐαγγελιστὲς ἀναφέρουν μία καὶ τὴν ἴδια γυναίκα, ποὺ πῆρε τὴν ὀνομασία πόρνη. Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὅμως κάνει λόγο γιὰ ἄλλη γυναίκα, ἀξιοθαύμαστη καὶ σεμνή, τὴ Μαρία τὴν ἀδελφή του Λαζάρου, ποὺ ἄλειψε τὰ ἄχραντα πόδια Τοῦ σκουπίζοντας τὰ μὲ τὶς τρίχες τῶν μαλλιῶν της.

Κοντάκιον

Ὁ ὑψωθεὶς

Ὑπὲρ τὴν Πόρνην Ἀγαθὲ ἀνομήσας,

δακρύων ὄμβρους οὐδαμῶς σοι προσῆξα,

ἀλλὰ σιγῇ δεόμενος προσπίπτω σοι,

πόθῳ ἀσπαζόμενος, τοὺς ἀχράντους σου πόδας,

ὅπως μοι τὴν ἄφεσιν,

ὡς Δεσπότης παράσχῃς,

τῶν ὀφλημάτων κράζοντι Σωτήρ.

Ἐκ τοῦ βορβόρου τῶν ἔργων μου ῥῦσαί με.

Ὁ Οἶκος

Ὁ μετὰ τρίτον οὐρανον

Ἡ πρῴην ἄσωτος Γυνή, ἐξαίφνης σώφρων ὤφθη,

μισήσασα τὰ ἔργα, τῆς αἰσχρᾶς ἁμαρτίας, καὶ ἡδονὰς τοῦ σώματος,

διενθυμουμένη τὴν αἰσχύνην τὴν πολλήν, καὶ κρίσιν τῆς κολάσεως,

ἣν ὑποστῶσι πόρνοι καὶ ἄσωτοι, ὧν περ πρῶτος πέλω, καὶ πτοοῦμαι,

ἀλλ’ ἐμμένω τῇ φαύλῃ συνηθείᾳ ὁ ἄφρων,

ἡ Πόρνη δὲ γυνή, καὶ πτοηθεῖσα, καὶ σπουδάσασα ταχύ,

ἦλθε βοῶσα πρὸς τὸν Λυτρωτήν·

Φιλάνθρωπε καὶ οἰκτίρμον, ἐκ τοῦ βορβόρου τῶν ἔργων μου ῥῦσαί με.

Συναξάριον

Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Τετάρτῃ, τῆς ἀλειψάσης τὸν Κύριον μύρῳ Πόρνηςγυναικός, μνείαν ποιεῖσθαι οἱ θειότατοι Πατέρες ἐθέσπισαν, ὅτι πρὸ τοῦσωτηρίου Πάθους μικρὸν τοῦτο γέγονε.

Στίχοι

Γυνή, βαλοῦσα σώματι Χριστοῦ μύρον,

Τὴν Νικοδήμου προὔλαβε σμυρναλόην.

Ἀλλ’ ὁ τῷ, νοητῷ μύρῳ χρισθείς, Χριστὲ ὁ Θεός, τῶν ἐπιρρύτων παθῶνἐλευθέρωσον, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς, ὡς μόνος ἅγιος, καὶ φιλάνθρωπος.Ἀμήν.

http://aerapatera.wordpress.com/2012/04/11/μεγάλη-τετάρτη-2/