Ρένος Χαραλαμπίδης - Μια ουσιαστική συνέντευξη

Magic Hour. Μια ταινία δρόμου. Με δυο ήρωες άσχετους μεταξύ τους, που γυρίζουν στην ελληνική επαρχιά και γίνονται φίλοι επειδή και οι δυο ζουν μια ζωή χωρίς υπόθεση. Και μάλλον, χωρίς Ιθάκη...

Ο Διομήδης και ο Αριστείδης, τον οποίο υποδύετται ο Τάσος Αντωνίου, βρίσκονται στο Magic Hour της ζωής τους. Έτσι ονομάζεται στην κινηματογραφική φωτογραφία η μαγική ώρα μεταξύ μέρας και νύχτας. Το μεταίχμιο.

Ο ένας είδε τα πλάνα του για σκηνοθετική καριέρα να γκρεμίζονται, ο άλλος απατήθηκε από τη γυναίκα του. Όμως παρά τις απώλειες, υπάρχει πολύ χαμόγελο, υποδόριος αυτοσαρκασμός του "Ελληναρά", αιδιόδοξο φινάλε. Συμφωνείς ότι ο Καπάκας προσέδωσε συμβολισμό στο Magic Hour;

Απολύτως! Σκέψου, γιατί αυτοί οι δύο συμπαθείς "Ελληαρες" γλίτωσαν στο τέλος. Επειδή πετάνε πίσω τους όλα τα αντικείμενα που αντιπροσωπεύουν τις φαντασιώσεις τους. Αυτό ήταν, μέχρι τώρα, το πρόβλημα του Έλληνα, αλλά και μιας πολιτικής που του έδινε, όχι όνειρα, φαντασιώσεις. Τη φαντασίωση της γκλαμουριάς, αντί για το όνειρο μιας αυτόνομης ζωής. Πώς πήραμε όλοι τόσα τζιπ, τόσα τετραγωνικά και τόσα πολυτελή τριήμερα -πώς τα λέγαμε, ΠΣΚ; Το Magic Hour έχει και σουρεαλιστικές πινελιές. ΄Οπως στη σκηνή που ο ήρωάς μου γίνεται... φλου στην οθόνη! Αυτό, λοιπόν, που υπονοεί ο Κπάκας είναι οτι πρέπει να πάψουμε να είμαστε φλου και να γίνουμε επιτέλους διαυγείς στην καθημερινότητά μας.

Θα έλεγες ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο ίδιο μεταίχμιο, μεταξύ φωτός και σκοταδιού;

Ναι. Δεν ξέρω αν μπροστά μας βρίσκεται η ημέρα ή η νύχτα. Αλλά και η νύχτα είναι ευπρόσδεκτη, αν είναι γεμάτη δημιουργηκά όνειρα. Ακόμη και οι εφιάλτες είναι δεκτοί. Γιατί οι εφιάλτες σε ξυπνάνε - το λέω εκ πείρας.

Πέρα απ' τους συμβολισμούς πάντως, πρόκειται για την ιστορία μιας απρόσμενης ανδρικής φιλίας. Αλήθεια, συμφωνείς με την άποψη ότι η φιλία μεταξύ ανδρών είναι πιο στέρεα από τις γυναίκες;

Μπα, δεν έχω στερεότυπα. Θέμα ανθρώπου είναι. Ξέρεις, όμως, πότε φαίνεται πραγματικά αν αξίζει μια ανδρική φιλία; Όταν εμφανιστεί μια γυναίκα που αρέσει και στους δύο!

Ναι, αλλά ο έρωτας δεν είναι κυρίαρχος; Δεν είναι μετά την μητρότητα και την πατρότητα, το ιερότερο συναίσθημα;

Όχι. Η αγάπη είναι. Αυτή αποτελεί το μεγάλο έπαθλο για εκείνον που ξέρει να παλεύει και να μπαίνει στην πρώτη γραμμή του πυρός. Ο έρωτας προδίδει το χιούμορ του Θεού. Είναι η φάρσα του στους ανθρώπους. Όπως και η πολιτικη, πολλές φορές -αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Όχι και τόσο "άλλη". Πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι πολιτεύεσαι στη Β΄ Αθηνών με τον Αντώνη Σαμαρά...

Ναι, και θέλω να πολιτευτώ με τακτ. Να μη φωνάξω στο αφτί του πολίτη, να μην τον σπρώξω για να αρπάξω την ψήφο του. Στο κάτω κάτω, με βλέπουν τόσα χρόνια. Συχνά έχω την αίσθηση ότι με ξέρουν καλύτερα απ'  όσο ξέρω εγώ τον εαυτό μου. Με μαθαίνω μέσω από τους ανθρώπους που μου μιλούν στο δρόμο.

Πες μου κάτι που έμαθες από εκείνους.

Έμαθα ότι, τελικά, πιο πολλά είναι αυτ΄απου μας ενώνουν παρά αυτά που μας χωρίζουν. Είμαστε πολύ συμπαγείς ως έθνος. Η ψηχή του Έλληνα είναι ίδια σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Και δεν θα χρεωκοπήσει ποτέ. Εδώ δε χρεωκόπησε σε εμφυλίους, κατοχές και μεταναστεύσεις.

Γιατί το έκανες;

Κοίτα, ο πατέρας μου κάποτε έφυγε για τη Γερμανία όρθιος σ' ένα τρένο, βαστώντας μια χαρτοσακούλα με δυο σώβρακα. Τώρα, αυτός ο ίδιος άνθρωπος με κοιτά στα μάτια τρομαγμένος. Ε, δεν το ανέχομαι αυτό. Δεν ανέχομαι το φόβο στα μάτια του. Νιώθω ηθικά υποχρεωμένος να μπω "στα αίματα". Μιλάω με συναδέρφους μου, όλοι παραπονιούνται, αλλά κανένας δε μαπίνει στην πρώτη γραμμή του πυρός. Τι να κάνω; Να βγάζω ανακοινώσεις στο Facebook; Λοιπόν, είπα, θα το κάνω τώρα και μάλιστα στην ακμή της δημιουργικότητάς μου. Όχι λίγο πριν από τη σύνταξη. Και είμαι έτοιμος να υποστώ τις συνέπειες. Στο κάτω κάτω η αδράνεια φθείρει, όχι η δράση.

Έχει σχέση η πολιτική με την τέχνη;

Η πολιτική είναι τέχνη. Η λέξη "τέχνη" βγαίνει από το "τίκτω", το "γεννώ", από τον πόνο. Και η πολιτική που δεν έχει κόστος γι' αυτόν που την ασκεί, δεν μπορεί να είναι δημιουργική.

Ο κόσμος αναρωτιέται πόση καρδιά μπορεί να έχει ένας πολιτικός;

Όση καρδιά μπορεί να έχει ένας χειρουργός σε μια πολύ σημαντική επέμβαση.

Δε φοβάσαι μήπως σε αλλάξει αυτή η εμπριεία;

Α, έχω αναθέσει αποστολή στους παδικούς μου φίλους αν νιώσουν ότι απένατί τους δεν είναι πια ο Ρένος να με ξυπνήσουν με μπουγέλωμα για να συνέλθω.

Ως πολίτης, τι πιστεύεις ότι χρειάζεται η Ελλάδα για να βγει στο φως;

Ο Έλληνας πρέπει να θέσει τρία ερωτήματα στον εαυτό του: ποιος είμαι, από πού έρχομαι και πού θέλω να πάω. Το βασικό είναι να πάρουμε στα χέρια μας τον έλεγχο του εαυτού μας και της ψυχικής μας διάθεσης. Να επιδιώξουμε ένα πρώτο χαμόγελο. Η Ελλάδα, όπως το είπε τόσω ωραία ο Σαββόπουλος, είναι σαν  μια σωριασμένη πολιτεία με πλίνθους και κεράμους ατάκτως ερρημμένους. Σαν ψηφίδες ενός ψηφιδωτού που πρέπει να καθαριστούν μία μία και να συνθέσουν ένα διαφορετικό, απροσδόκητο ψηφιδωτό, που θα μας ωθήσει να ανακαλύψουμε ξανά και τον εαυατό μας και την πατρίδα μας. Να υιοθετήσουμε έναν προοδευτικό , νεανικό πατριωτισμό. Ή θα γίνουμε όλοι μας ποιητές ή θα μας φάει το σκοτάδι!

Η συνέντευξη του Ρένου Χαραλαμπίδη δόθηκε στην δημοσιογράφο Μαρίνα Τσικλητήρα, το Μ.Σάββατο 14 Απριλίου 2012, στην εφημερίδα Real News

Για την αντιγραφή: Β. Νευροκοπλή