Amy Winehouse - Καλό ταξίδι Κόρη της αστραπής

Επέστρεψα πριν λίγες μόνον ώρες στο σπίτι και στο ίνετερνετ και φεύγω πάλι αύριο νωρίς. Έχω πολλή και επείγουσα γραφική εργασία αλλά τα αφήνω όλα στην άκρη τώρα γιατί θέλω να πω το δικό μου "αντίο" στην "κόρη της αστραπής" -έτσι μου έρχεται τώρα να βαφτίσω την Amy που έφυγε τόσο γρήγορα. Που έφυγε όπως φεύγει μια αστραπή που έρχεται ξαφνικά, αστράφτει φωτίζοντας τα σκοτάδια μας και χάνεται πάλι, συνεπής με την ύπαρξή της.

Άλλοι άνθρωποι γυρεύουνε είδωλα κι άλλοι συγγενείς. Αν ψάχνεις είδωλα, αργά ή γρήγορα θα τα γκρεμίσεις εσύ ο ίδιος. Αρκεί μια ελάχιστη αφορμή. Αν ψάχνεις συγγενείς και τους βρίσκεις δεν τους αποχωρίζεσαι ποτέ. Όταν πονούν πονάς κι όταν φεύγουν πονάς περισσότερο.

Από τότε που την πρωτάκουσα και την πρωτοείδα στα βίντεο, έβλεπα κάτι που το ξέρω καλά. Έβλεπα κι ένα κομμάτι πολύ δικό μου. Ένα παιδί. Ένα αθώο παιδί που κοιτάζει κατάπληκτο τον κόσμο και γεμάτο απορία δεν καταλαβαίνει τίποτα. Ένα παιδί από ένα άλλο Σύμπαν προορισμένο γι' αλλού. Ένα παιδί που περνά ανάμεσά μας, τραυματίζεται απ' τα πάθη μας τα μεγάλα και τα πάθη του τα μικρά. Που γυρεύει στοργή αληθινή, αγάπη ανυπόκριτη, αλήθεια. Δεν κοίταξε ποτέ τους ξέφρενους θαυμαστές της στα μάτια η Amy, γιατί οι περισσότεροι απ' αυτούς δεν είχαν βλέμμα, δεν κοίταζαν την ίδια αλλά το είδωλο που έφτιαξαν στη θέση της. Συνειδητά ή ασυνείδητα το ήξερε, γι' αυτό και το βλέμμα της ήταν πάντα πιο πέρα. Μάλλον ασυνείδητα, έτσι είναι τα παιδιά. Ξέρουν λίγα κι αισθάνονται πολλά.

Αναρωτιέμαι χίλια αν... Αν η κοινωνία ήταν αλλιώτικη, αν το σχολείο απ' το οποίο την απέβαλαν ήταν διαφορετικό, αν οι άνθρωποι γύρευαν ανθρώπους και όχι είδωλα, αν, αν, αν... τι σημασία έχει;

Την ήθελαν διάσημη ως τραγουδίστρια και όχι ως τραγουδοποιό που ήταν. Αυτό βόλευε τα Μέσα, αυτό έκαναν διαστρεβλώνοντας τη συνολικά χαρισματική της φύση.

Κι ούτε κι αυτό έχει καμιά σημασία τώρα.

Καμιά φορά θαρρείς και μερικοί άνθρωποι δέχονται ένα τρομακτικό χάρισμα και μαζί του σηκώνουν και ένα μεγάλο κομμάτι του τρομακτικού ανθρώπινου πόνου. Αυτό συνέβη και στην Κόρη της αστραπής, -θαρρώ...

Έφευγε από πάντα. Έφευγε από τότε που ήρθε. Καμιά σημασία δεν έχει το πώς έφευγε. Έφευγε... Πέρασε, μας κέρασε φως, ζέστανε την καρδιά μας, μας έδωσε χαμόγελο, ένα δάκρυ, κι έφυγε... σαν αστραπή...

Είναι κάτι παιδιά αλλιώτικα από τ' άλλα. Το γνωρίζω καλά. Και φεύγουν πάντα γρήγορα...

Καλό ταξίδι Ομορφιά μας, κι ο καλός Θεός να σε ξεκουράσει, να σε ζεστάνει, να σε αναπαύσει, να σου δώσει όλες τις χαρές της αγάπης του Ουρανού Του...

Τραγούδα τώρα άφοβα...