Κυριακή των Βαϊων διάλεξε να τον πάρει από κοντά μας... Σήμερα στις 4 το απόγευμα τελέστηκε η νεκρώσιμη ακολουθία για τον Νίκο Παπάζογλου στον άγιο Θεράποντα, στην ενορία του. Κι αν τραγουδούσε πως δεν ήταν ποιητής αλλά στιχάκι, και ίσως ακριβώς επειδή αυτό έλεγε, ήτανε ποιητής και όχι μόνο των στίχων και των μελωδιών, αλλά και της καθημερινής του ζωής...
Μιλώντας με τον κοινό μας φίλο σήμερα το μεσημέρι στο τηλέφωνο, τον Μανόλη Ξεξάκη για ένα άσχετο ζήτημα, ξαφνικά μου λέει: έφυγε κι ο Νίκος... όλοι τον αγαπούσαν, ποτέ δεν είπε κακή κουβέντα για άνθρωπο... εγώ λέω καμιά φορά... εκείνος ποτέ.... τι άνθρωπος...
Τον συνάντησε πριν τρία χρόνια στον Ιανό και ο Νίκος του πρότεινε να πάνε να πιούν ένα ούζο και πήγανε. Εκεί κουτσοπίνοντας του μιλούσε για τα παιδιά του, τον γιο του και την κόρη του, με καμάρι...
Ευγενικός, αρχοντικός, λιγομίλητος ο Νίκος, τον τελευταίο χρόνο της αρρώστειας του τον έζησε με τους δικούς του ανθρώπους ήσυχα, αθόρυβα, ταπεινά, όπως εκείνος ήξερε...
Αναπαυμένος να είναι...
No comments:
Post a Comment
Σχόλια