Labels

Thursday, January 24, 2008

'Ostrov' - 'Το νησί' του Λουγκίν


Από φόβο μην χάσει την ζωή του τολμά να αφαιρέσει την ζωή του άλλου. Από υπερβολική αγάπη για τον εαυτό του, πυροβολεί τον πλοίαρχο, για να σωθεί ο ίδιος, όπως τον προστάζει το γερμανός αξιωματικός. Ο χτυπημένος πλοίαρχος πέφτει στην θάλασσα.


O θερμαστής σχεδόν αλλόφρων δεν πιστεύει πως πράγματι πάτησε την σκανδάλη.



Ξυπνά πεσμένος μπρούμυτα σ’ ένα λασπότοπο όπου τον βρίσκουν και τον μαζεύουν οι καλόγεροι κάποιου παρακείμενου μοναστηριού.



Γίνεται ο θερμαστής του μοναστηριού. Μέρα νύχτα φτυαρίζει κάρβουνο μένοντας έξω από την Mονή, σ’ ένα μικρό νησί.
Κάθεται πάνω στα κάρβουνα, κοιμάται πάνω στα κάρβουνα, τρώει και πίνει εκεί.
Το βάρος του φόνου είναι αβάσταχτο στην καρδιά του. Δεν τον αφήνει στιγμή ήσυχο. Τον οδηγεί σε ανεξάντλητη μετάνοια και αδιάλειπτο προσευχή.



Δεν συναναστρέφεται τους άλλους μοναχούς από αίσθημα αναξιότητας που του συντρίβει το εγώ. Όχι μόνο τους αποφεύγει, αλλά με κάθε τρόπο προσπαθεί να τους απομακρύνει, να μην ασχολείται κανένας μαζί του. Κάνει χωρατά, φάρσες, μιλά παράξενα και παράλογα, φωνάζει, προσεύχεται τραγουδώντας, παίζοντας, είναι πάντα βρώμικος και ατημέλητος.
Το αποτέλεσμα είναι σχεδόν όλοι να τον παρεξηγούν και να τον αποφεύγουν. Παραπονούνται διαρκώς στον ηγούμενο για την σκανδαλώδη συμπεριφορά του.



Όμως η συντριβή της καρδιάς του ελκύει την Χάρη του Θεού που του παρέχει χαρίσματα να διαβάζει τις καρδιές των ανθρώπων, να θεραπεύει τους ασθενείς, να βλέπει πιο μακριά από το παρόν τους. Το αποτέλεσμα είναι, λίγο λίγο η φήμη του πάτερ Ανατόλιου, να εξαπλώνεται, και από διάφορα μέρη του κόσμου να τον επισκέπτονται άνθρωποι πονεμένοι που ζητούν την βοήθειά του.
Αυτός δεν δείχνει συνήθως το πραγματικό του πρόσωπο. Στους περισσότερους εμφανίζεται ως ο υπηρέτης του αγίου. Ακούει τους ανθρώπους και μετά μπαίνει μέσα σ’ ένα δωμάτιο και κάνει πως τάχα μιλά στον άγιο. Μετά, με άλλη φωνή απαντά στον εαυτό του και βγαίνει έξω να δώσει τις απαντήσεις.



Η χήρα πιστεύει πως άντρας της πέθανε στον πόλεμο, αυτός όμως είναι αιχμάλωτος σ' ένα στρατόπεδο και αργοπεθαίνει.




Στα ποικίλα περιστατικά διαγράφεται η ψυχοσύνθεση των ανθρώπων που προσφεύγουν για βοήθεια ζητώντας ένα θαύμα ή μια προφητεία και μόλις γίνει το θέλημά τους δεν είναι διαθέσιμοι να κάνουν καμιαά υποχώρηση σε ό,τι θεωρούν πολύτιμο και σημαντικό. Η ολιγοπιστία φαίνεται συνυφασμένη με τον φόβο μην χαθεί αυτό που ο άνθρωπος θεωρεί συμφέρον του, είτε αυτό είναι η δουλειά του, είτε τα ζώα του, είτε οι ιδεολογίες του. Όταν ο Ανατόλιος συμβουλεύει την χήρα να πάει στην Γαλλία και να βρει τον άνδρα της που την επισκέφτεται στον ύπνο της γιατί θέλει να την δει πριν πεθάνει, εκείνη δεν μπορεί να υποχωρήσει μπροστά στην ιδέα ότι θα επισκεφτεί ένα καπιταλιστικό κράτος και ότι για να κάνει ένα τέτοιο ταξίδι θα πρέπει να πουλήσει τα ζώα της.



Και ο πατήρ Ανατόλιος στο τέλος πάντα πονάει. Πονάει τον πόνο της μεγάλης αγάπης που σηκώνει τις αδυναμίες των ανθρώπων. Αυτόν τον πόνο που δεν απελπίζει, αλλά εντείνει την ελπίδα και φωτίζει ακόμα περισσότερο την καρδιά και τον νου.
Όταν ο πάτερ Ιώβ, αγανακτισμένος από την συμπεριφορά του, του εξηγεί γιατί τον αντιπαθεί, ο πάτερ Ανατόλιος ζητά συγχώρεση.




Όταν ο ηγούμενος πηγαίνει να φιλοξενηθεί στο καμαράκι του, ξαπλώνει αφού πρώτα βγάλει τις όμορφες μπότες του και στρώσει την ωραία του κουβέρτα πάνω στη σωρό με τα κάρβουνα. Ο ηγούμενος αισθάνεται πως αυτός ο άνθρωπος δεν είναι έτσι ακριβώς όπως δείχνει. Τον συμπαθεί χωρίς να ξέρει ακριβώς το γιατί. Καταμεσής της νύχτας ο Ανατόλιος κλείνει τον εξαερισμό, αφού σχίσει τις μπότες και τις πετάξει στη φωτιά. Έχει βάλει το μάνταλο στην πόρτα και ο ηγούμενος φοβάται πως θα πεθάνει από ασφυξία από τις αναθυμιάσεις. Σπάει το μάνταλο ο Ανατόλιος, βγαίνουν έξω και αφού χτυπά με μένος τον δαίμονα που είδε να φωλιάζει στην κουβέρτα του ηγουμένου την πετάει στη θάλασσα.




Στην αρχή ο ηγούμενος θυμώνει, αλλά μετά τα κααλαβαίνει όλα.



Είναι η στιγμή που ο π. Ανατόλιος αναρωτιέται γιατί διάλεξε αυτόν ο Θεός να ηγηθεί του μοναστηριού -κατ' ουσίαν. Γιατί αυτόν που έκανε φόνο και νιώθει τόσο δυσώδεις τις αμαρτίες του. Γιατί τον έκανε σχεδόν άγιο.




Προς το τέλος του έργου έρχονται προς αυτόν ένας πατέρας με την δαιμονισμένη κόρη του. Προσευχόμενος ο πάτερ Ανατόλιος εκβάλλει το δαιμόνιο και η γυναίκα θεραπεύεται.
Αποκαλύπτεται πως ο πατέρας του κοριτσιού είναι ο πλοίαρχος που κάποτε είχε πυροβολήσει και που τελικά είχε σωθεί, έχοντας τραυματιστεί ελαφρά στο χέρι.
Η καρδιά του Ανατόλιου, όπως λέει ο ίδιος, την στιγμή εκείνη γεμίζει αγγέλους.
Μετά από αυτό το περιστατικό, που φανερώνει πως "άδικα" τόσα χρόνια θρηνούσε για έναν φόνο που ποτέ δεν έκανε στην πραγματικότητα, δεν αλλάζει σε τίποτα την ζωή του.



Ενώ έβλεπε τόσον καιρό τα μυστικά της ζωής των άλλων, δεν είχε δει μέχρι εκείνη την ώρα πως ο πλοίαρχος ζούσε. Προσευχόταν διακαώς για την ψυχή του τεθνεώτος. Αυτή φαίνεται πως ήταν η αναγκαία πορεία της καρδιάς του. Ο Ανατόλιος, λοιπόν, συνεχίζει, όπως ακριβώς και πριν την αποκάλυψη, τον αγώνα του, την προσευχή του και την μετάνοιά του. Ο ηγούμενος του προτείνει να τον χειροτονήσει μεγαλόσχημο μοναχό. Εκείνος αρνείται.
Έρχεται η ώρα να πεθάνει. Μπαίνει μέσα στο φέρετρο. Ο πατήρ Ιώβ συναισθάνεται πως ο Ανατόλιος ήταν ένας άγιος άνθρωπος. Και τον ρωτά πώς να ζήσει.









Η μουσική είναι το τρακ Έρημος Ήχος, από το cd Εξορία του Κυριάκου Καλαϊτζίδη, εκδ. Εν Χορδαίς.

43 comments:

  1. Μπήκα να πω ένα γειά.
    Δεν προλαβαίνω να διαβάσω.
    Ένα φιλί λοιπόν και θα τα ξαναπούμε :)

    ReplyDelete
  2. Συγκλονιστική η ταινία, την οποίαν προ καιρού είχε την καλοσύνη να μού στείλει ακριβός φίλος μπλόγκερ.
    Πολύ πετυχημένη και με κατα-νυκτική ατμόσφαιρα, τα δε μηνύματα ιερά και παμμέγιστα!
    Ήδη μάλιστα την έχουμε αναρτήσει ως βίντεο στην ενοριακή μας ταινιοθήκη "βουστροφηδόν" εδώ.

    Ευχαριστώ που μού την θύμισες. Να είσαι καλά!

    ReplyDelete
  3. Δεν έχω δει την ταινία, αλλά όσα περιγράφεις φανερώνουν το δρόμο για την πραγματική αγάπη προς τον εαυτό μας, που περνά μέσα από την έμπρακτη αγάπη για τους άλλους, τη συνείδηση της αμαρτωλότητάς μας και τη μεταμέλεια. Οι άγγελοι είχαν φωλιάσει στην καρδιά του από τη στιγμή που μέσα από τη σκοτεινή του πράξη είδε το Φως. Αυτό όταν οι καρδιές είναι καθαρές, γίνεται σχεδόν ασυναίσθητα. Το να δούμε τους αγγέλους είναι απλώς η συνειδητοποίηση και η επιβράβευση για το ότι είδαμε το Φως και συνεχίσαμε να το ακολουθούμε.
    Σ' ευχαριστώ

    ReplyDelete
  4. Μου αρέσουν πολύ οι κινηματογραφικές παρουσιάσεις σου!.. νομίζω οτι πρέπει να τις κάνεις συχνότερα!!

    ReplyDelete
  5. Κι από μένα ένα φιλί! Είναι σημαντικότερο από το διάβασμα εξάλλου!
    Να μου είσαι καλά Mrs Smith!

    ReplyDelete
  6. Σπάνιο έργο τέχνης Π.Κ μου η ταινία αυτή και μεγάλης αλήθειας.
    Χαίρομαι που την έχεις δει και που την προτείνετε και στην ταινιοθήκη σας!
    Καλό βραδάκι και βοήθειά μας ο άγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος.

    ReplyDelete
  7. Εγώ σ' ευχαριστώ Sot μου, που καταλαβαίνεις.

    Εχθές, μου έδωσε η δασκάλα μου τα τραγούδια. Εγώ νόμιζα πως ήταν ένα πράγμα, αλλά τελικά είναι τέσσερα ξεχωριστά πακέτα συνθέσεων, σύνολο γύρω στα 25 τραγούδια. Το πρώτο είναι γερμανική μουσική που μόνο με κωμικό λόγο μπορώ να το φανταστώ να επενδύεται. Τα άλλα είναι ρωσικά και μου άρεσαν πάρα, μα πάρα πολύ, καταφτιάχτηκα σου λέω, το ένα δε μάλλον θα το κάνω διασκευή στους ήδη υπάρχοντες στίχους που μιλούν για την γαλάζια γη των παιδιών. Το άλλο είναι για τα παιδιά της Αφρικής κι έχει τόσο υπερήφανο στυλ. Δεν ξέρω τι θα τα κάνω ακόμα, πρέπει πολύ να τα ακούσω καταρχάς, αλλά χαίρομαι πολύ που είναι τόσο χαρούμενα και τόσο μελωδικά και κάποια και λίγο ροκ!

    Η ζωή ενώνεται σαν παζλ πια. Τόσο καθαρά συνδέονται όλα. Μετά το δώσιμο της συναυλίας που μου έφερε μεγάλη ειρήνη στην καρδιά και ανακούφιση, είδα το Νησί, μετά ήρθαν τα τραγούδια και το βράδυ είδα ένα όνειρο καταπληκτικό, σαν να ξαναβαφτίστηκα, και το 'σαν' περιττεύει -καλύτερα δεν μπορώ να το πω.

    Τώρα δουλειά χαρά και τω Θεώ Δόξα!
    Σ' ευχαριστώ που είδαι κοντά μου και τα μοιραζόμαστε.
    Καλό βραδάκι!

    ReplyDelete
  8. roadartist μου, αν μπορούσα θα έκανα μόνο κινηματογραφικές παρουσιάσεις, κι εμένα μ' αρέσει πολύ και μετά νιώθω απερίγραπτη χαρά, αλλά είναι αλήθεια πως θέλουν πολλή δουλειά κι εγώ δεν έχω συνήθως τόσο χρόνο. Θα κάνω όμως ό,τι μπορώ για να χαίρεστε και να ευχαριστιέστε.
    Καληνυχτούδια!

    ReplyDelete
  9. Μερικές φορές η πραγματικότητα ξεπερνά και την πιο τρελλή φαντασία.
    Μακάρι να έχεις πάντα ευχάριστες αλληλουχίες συμπτώσεων.

    ReplyDelete
  10. Ταπεινότητα, ο μοναδικός τρόπος και δρόμος για να χωρέσουμε μία μέρα από τη στενή πύλη του Παραδείσου! Αυτό το μήνυμα πήρα εγώ από όσα τόσο εύστοχα περιγράφεις.

    Όπως φαντάζεσαι, την ταινία δεν την έχω δει. Και έχοντας μία ιδιαίτερα πεσμένη διάθεση αυτό το διάστημα, με έκανες να νιώσω λίγο καλύτερα...

    Ευχαριστώ πολυτάλαντη Βασιλική μου. Την καλημέρα μου!

    ReplyDelete
  11. Βασιλική ήταν τέλεια αριστοτεχνικά η παρουσίαση της ταινίας..
    Έδινες ακριβώς την ουσία του μηνύματος. Δεν την έχω δει την ταινία αλλά είναι σαν να την είδα.
    Βέβαια θα ήθελα να την δω. Ξέρεις που μπορς να την βρω?
    Περιμένουμε την επόμενη παρουσίαση σου! Ευχαριστούμε!!

    ReplyDelete
  12. οι πραγματικές αξίες αντιπροσωπεύονται πάντα από την μειοψηφία, από τους λίγους που γεφυρώνουν αυτό το απέραντο χάσμα μεταξύ θεωρίας και πράξης........


    Μου έλειψες

    ReplyDelete
  13. @Sot μου είναι ακριβώς αυτό που μου έχεις γράψει: όταν ανοίγουν τα μάτια τότε βλέπουμε, οι αποκαλύψεις γίνονται συνέχεια, οι αλληλουχίες υπάρχουν και συνήθως εμείς δεν παίρνουμε χαμπάρι... αλλά μάλλον κάποια στιγμή, δεν ξέρω πώς στ' αλήθεια, λίγο λίγο όλα καθαρίζουν και αποκαθίσταται μια ενότητα που δεν μπορείς να μην αντιληφθείς... απίθανα πράγματα...

    Σήμερα περπατούσα το πρωί στην Αριστοτέλους και πήγαινα στο μάθημα της μουσικής μου. Είναι ίσως παράξενο, -μα κι άλλες φορές ειδικά περπατώντας σ' αυτήν την πλατεία μου έχει συμβεί να καταλαβαίνω ξάφνου κάτι-, μου συνέβη κάτι τρομερά ξεχωριστό. Τραγουδούσα και καθώς τραγουδούσα ξαφνικά ήταν σαν να τραγουδούσα για πρώτη μου φορά. Ξεκλειδώθηκε ένα κλειδωμένο πράγμα στον εγκέφαλο και την ίδια στιγμή ξεκλειδώθηκε και στο στόμα. Δηλαδή, τραγουδούσα σαν να μην τραγουδούσα. Τραγουδούσε πεντακάθαρα ο αέρας. Και δεν μου φάνηκε μόνο σε μένα που πλημμυρισα χαρά. Η δασκάλα μου ενθουσιάστηκε και ό,τι μου έλεγε να κάνω γινόταν τέλεια. Κάνουμε και το καταπληκτικό Φάντασμα της Όπερας, και τι να πω; Η δασκάλα μου μου είπε πως όταν περπατάμε, επειδή είμαστε πολύ πιο χαλαροί μπορεί όντως να γίνουν τέτοια πράγματα.

    Φαίνεται πως η δουλειά, το πείσμα και η διάθεση, δεν μπορεί πια... ε, κάπου μας οδηγούν...
    Ουφ! Ήθελα να στα πω και στα είπα!
    Όλα τα μουσικά νέα θα περνάν από σένα, να το ξέρεις!!!
    Καληνύχτα τώρα και μια ωραία Κυριακή να μας βρει!

    ReplyDelete
  14. Μπουτσούκα μου, σήμερα μου είπαν μια καταπληκτική φράση που την λένε στα Ανώγεια και τα λέει νομίζω όλα:
    Να χαίρεσαι τον σταυρό σου!
    Σε γλυκοφιλώ, λοιπόν! Τι άλλο να προσθέσω εγώ;

    ReplyDelete
  15. Καλώς όρισες Peter-Kornilia!
    Δεν ξέρω πού μένεις για να προτείνω πού θα την βρεις. Αν είσαι θεσσαλονικη είναι πιθανόν να την έχει το Aza που είναι στην Παλαιών Πατρών Γερμανού.
    Εμένα μου την έδωσε ένας φίλος που την είχε αντιγράψει.
    Αν δεν την βρεις, μπες απλά στο μέηλ μου, δώσε μια διεύθυνση κι ένα όνομα κι εγώ θα την αντιγράψω και θα σου τη στείλω, δεν είναι τίποτα.

    Α, νομίζω πως και η επόμενη ταινία θα είναι ωραία, το φυλάω έκπληξη! Θέλει δουλειά όμως, οπότε θα κάνετε λίγο υπομονή...
    Ευχαριστώ πολύ και τα λέμε!
    Καληνύχτα!

    ReplyDelete
  16. Ηλιογράφε μου καλέ,
    έτσι είναι. Το έλεγε τόσο ωραία ο Πράισνερ: το θέμα είναι να περπατάς αντίθετα με τη ροή του ποταμού.
    Το έλεγε κι ο Κουροσάβα: επιμονή ακόμα και μέσα στα δόντια του εχθρού.
    Το είπε ωραία και λίγο διαφορετικά κι ένας φίλος μου σήμερα:
    Η ζωή είναι γεμάτη μυστικά. Άλλο ξέρω εγώ, άλλο εσύ. Και είναι όλα ισότιμα.

    Γιατί ακόμα και οι πολλοί ξέρουν κάποια μυστικά. Και από παντού κάτι μπορει να πάρεις και να ωφεληθείς. Αλλά, βέβαια, είναι και κάποιοι πολύ ξεχωριστοί άνθρωποι, σαν τον Ανατόλιο, που το φως τους είναι απέραντο και μας φωτίζουν σαν σημαδούρες. Αυτοί, και όσοι κατάφεραν να τους κάνουν έργο τέχνης για μας τους φτωχούς και πεινασμένους.

    Κι εσύ μου έλειψες ρε, πολύ...
    Δύναμις!
    Και πάω σ' έναν Γρηγόρη τώρα που μάλλον θα δω και κανα δυο ωραίους ανθρώπους να ξεδιψάσω, που όλο ξεδιψώ κι εγώ κι όλο διψασμένη είμαι!

    ReplyDelete
  17. Πολύ ενδιαφέρον το ταξίδι του μοναχού. Ίσως έτσι του αναγεννήθηκαν οι κρυμένες πτυχές του πριν τους αγγέλους! Πολλά φιλάκια.

    ReplyDelete
  18. Αγαπητή Βασιλική,
    Δεν έχω δει την ταινία αυτή αλλά μέτά από την παρουσίασή σου,με ενδιαφέρει πολύ και θα ήθελα να πάω να την αναζητήσω.Αλλά αμφιβάλλω αν θα τη βρω σε κάποιο video club.
    Eίδα που ανέφερες τον Γρηγόριο τον Θεολόγο.Να είσαι καλά.

    ReplyDelete
  19. Μ' αρέσει που μιλάς για ταξίδι @Μενέλαε και έτσι είναι... και για τον μοναχό και για τον καθένα μας!
    Να είσαι πάντα καλά!

    ReplyDelete
  20. @Όλα θα πάνε καλά, αν δεν βρεις την ταινία, θα βρούμε έναν τρόπο να σου τη στείλω κάπου, μη στεναχωριέσαι, εντάξει;
    Άντε, καλό βράδυ και καλή εβδομάδα να έχουμε, έρχονται και οι Τρεις Ιεράρχες, στο δρόμο είναι!!!

    ReplyDelete
  21. "΄Ολοι αμαρτωλοί είμαστε, απλά προσπάθησε να μην αμαρτάνεις πολύ"
    Το αντίστοιχο του Καβάφη:
    "...όσο μπορείς μην την εξευτελίζεις"
    Καλή σου εβδομάδα!

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    (υ.γ. με γεια σου το ροόϊ και εύχομαι κάθε λεπτό της ώρας να ....πηγαίνει κατ' ευχήν)

    ReplyDelete
  22. Ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ
    Γλαρένια μου γλυκύτατη, για τα μυστικά του ρολογιού που μου δίδαξες, το βλέπω, το καμαρώνω, και το καταχαίρομαι!
    Κάθε λεπτό κατ' ευχήν! Ναι!!!!
    Καλή βδομάδα να έχουμε, όλα καλά, πάντα καλά, πάντα κατ' ευχήν!

    ReplyDelete
  23. Τι όμορφη παρουσίαση!

    Κρίμα που δεν την έχω δει. Αν και θα την ψάξω. Τι όμορφα τα τελευταία του λόγια.

    Σε ανακάλυψα τελευταία και πολύ χαίρομαι γι αυτό.

    Καλό σου βράδυ

    ReplyDelete
  24. Ίσως είχε κάπου δίκιο η δασκάλα σου.
    Η δουλειά, το πείσμα και η διάθεση είναι που φέρνουν τα αποτελέσματα, όμως πολλές φορές βλέπουμε τα αποτελέσματα τη στιγμή που το σώμα και το πνεύμα χαλαρώνουν και απελευθερώνονται.
    Καλή βδομάδα

    ReplyDelete
  25. Καλημέρα @Αλεξάνδρα μου!
    Κι εγώ κάπου σε πήρε το μάτι μου...
    Καλώς μας ήρθες και καλή εβδομάδα εύχομαι!

    ReplyDelete
  26. Καλή μας εβδομάδα Σοτ μου!
    Μια πλατεία με πολύ ουρανό, στο βάθος θάλασσα και Όλυμπος κι ένας ήλιος λαμπερός, σίγουρα δεν είναι μικρά πράγματα... και όπως έλεγε παλιά παλιά μια φίλη μου, δεν τα ελέγχουμε όλα, και θα πρόθετα... ευτυχώς!!!

    Μα είχε έναν φωνακλάδικο αέρα όλη την νύχτα που τσίριζε: είμαι εδώ, με ακούτε, υπάρχω, προσέξτε με, δεν πρόκειται να περάσω απαρατήρητος... για ξύλο ήτανε... αλλά και μάθημα πολύ διδακτικό για μένα...
    Προχωράμε!

    ReplyDelete
  27. Μπήκα σήμερα κι είδα την πολύ ωραία παρουσίαση της ταινίας.

    Κάποιες διευκρινήσεις:
    Ο τίτλος της είναι Ostrov στα ρωσικά, που σημαίνει "νησί". Τη σκηνοθέτησε ο Λουγκίν.
    Ο π. Ανατόλιος φαίνεται ότι έχει καρεί μοναχός (με "ρασοευχή"). Οι Ρώσοι μοναχοί συνηθίζουν να γίνονται μεγαλόσχημοι λίγο πριν από τον θάνατό τους, κι αυτό του προτείνει ο ηγούμενος.
    Φαίνεται να συνεχίζει την παράδοση των στάρετς και των "δια Χριστόν σαλών" της Ρωσίας (συνέχισαν να υπάρχουν και επί Σοβειετικής Ένωσης).

    Μου θύμισε (και στην όψη) τον π. Τιμόθεο που εκοιμήθη εν Κυρίω το 1989 στη Μονή Σταυρονικήτα, αφού είχε γυρίσει αρκετά "κελλιά" της Καψάλας, που τα άφηνε να καταρρεύσουν. Σαν τον π. Ανατόλιο, κούρευε τα μαλλιά του, κυκλοφορούσε μ' ένα παλιό παλτό και συνήθως έλεγε ανοησίες ή παρουσιαζόταν ως γαστρίμαργος και τεμπέλης. Κάποιες φορές όμως αποκαλυπτόταν και απαντούσε στους λογισμούς κάποιων μοναχών (καμιά φορά, και μη μοναχών) που τους βασάνιζαν και δεν τους είχαν πει σε κανέναν ή μόνο στον Γέροντά τους. Προέβλεπε κάποια μελλοντικά γεγονότα στη ζωή του καθένα και, με καλό τρόπο, τους τα έλεγε. Αυτό το έκανε σπάνια, με πολλή διάκριση, και απευθυνόταν στον καθένα έτσι που να μην τον πληγώνει. Κι ενώ δεν κατηγορούσε κανένα, μόνο έκανε κάποιες κρίσεις με αγάπη, ήταν ρήτορας στην αυτομεμψία. Αποκαλούσε τον εαυτό του χαζό, κούτσουρο, απελέκητο, κλπ.
    Μια φωτογραφία του μπορείς να δεις εδώ url=http://mypalm.ath.cx/gallery/displayimage.php?album=285&pos=11

    Κι ο π. Ανατόλιος φαίνεται να απαντά στα καίρια προβλήματα του καθενός, άλλες φορές κάνοντας τον χαζό, άλλες τον υποτακτικό του Γέρο Ανατολίου κι άλλοτε μιλώντας ευθέως.

    Όταν είδα την ταινία, είπα πως κανείς Έλληνας σκηνοθέτης ή Έλληνας ηθοποιός δεν θα μπορούσε να σκηνοθετήσει ή να παίξει έτσι. Γιατί τα στερεότυπα που σκηνοθέτες και ηθοποιοί έχουν για τους μοναχούς στην Ελλάδα είναι πιο επιφανειακά.

    Την ευχή "Να χαίρεσαι τον σταυρό σου" τη λένε σε χωριά της Κρήτης στους μοναχούς και μοναχές.

    ReplyDelete
  28. Ευχαριστούμε πάρα πολύ @Thiv
    για τις διευκρινήσεις.
    Παρ' όλο που έψαξα και στο google την μετάφραση της λέξης Οστρόβ δεν την βρήκα και μάλιστα βρήκα τον τίτλο ακριβώς όπως τον έβαλα μετά, όπως δεν μπόρεσα να διαβάσω και το όνομα του σκηνοθέτη. Σ' ευχαριστώ.
    Τα υπόλοιπα που φαίνεται ελλιπώς να περιγράφω, το έκανα όμως εν γνώση μου και για συγκεκριμένους λόγους, -ενδεχομένως κακώς- στηριζόμενη αφενός σ' αυτό που οσμίζομαι ως αναγνωστικό κλίμα του μπλογκ κι αφ' ετέρου θεώρησα πως περιγράφοντας μια ταινία δεν τα λες και όλα, προκειμένου να αφήσεις περιθώρια και σ' αυτόν που θα τη δει να ανακαλύψει πολλά άλλα... Εσκεμμένα απέφυγα εντελώς τον όρο 'διά Χριστόν σαλός', γιατί αυτά αφορούν ως έννοιες λίγους γνώστες, η ζωή όμως και η φυσιογνωμία του Ανατόλιου αφορούν πολλούς περισσότερους.

    Όσο για την ευχή που λένε στην Κρήτη, εμένα λάϊκός μου την είπε ως γενική φράση, και μάλιστα και... πολύ λαϊκός! Ωραία, λοιπόν, όλα αυτά, λίγο τα ξεκαθαρίσαμε νομίζω.
    ...............................

    Πιο σημαντικό όμως, τώρα, είναι αυτό που μόλις πληροφορήθηκα: ο θάνατος του Αρχιεπισκόπου μας.
    Ας ευχηθούμε όλοι μας η ψυχούλα του να αναπαυθεί πλάι στον Χριστό που τόσο αγαπούσε και με τόσο αγώνα υπηρέτησε με όλες του τις δυνάμεις! Και είμαι βέβαιη πως θα αναπαυθεί... Την ευχούλα του να έχουμε...

    ReplyDelete
  29. Μια μικρή συζήτηση για το "Νησί" ἐγινε στο blog του Άρη Δαβαράκη πριν από ενάμιση μήνα περίπου (παρεμπιπτόντως, όχι ότι αναφέρθηκε ο Άρης σ' αυτή. Την έψαξα αλλά δεν μπόρεσα να τη δω). Εκεί κάποια Θεσσαλονικιά έγραψε ότι για να καταλάβει κανείς την ταινία πρέπει να γνωρίζει την ασκητική Παράδοση της Εκκλησίας μας. Γι' αυτό και διευκρίνισα κάποια πράγματα.

    Ναι, ο Θεός ας αναπαύσει τον αρχιεπίσκοπο. Φαίνεται ότι ο πόνος τον ωρίμασε.

    ReplyDelete
  30. @Thiv μου, καλώς διευκρίνησες κάποια πράγματα κι εγώ τώρα που είμαι στο σπίτι και στον υπολογιστή τον δικό μου θα διορθώσω κάποια απ' αυτά που επισήμανες.
    Βέβαια, όλες οι Θεσσαλονικιές μάλλον δεν συμφωνούμε σε όλα και δεν έπεσε και στην αντίληψή μου αυτή η συζήτηση στο μπλογκ του Άρη, αλλά εγώ διαφωνώ πλήρως με αυτήν την θέση. Το μεγαλείο των υψηλών έργων τέχνης που κομίζουν αλήθειες είναι για μένα ακριβώς το γεγονός ότι για να τα πλησιάσεις και να τα αντιληφθείς στο βάθος της καρδιάς σου δεν προϋποθέτουν γνωσεις! Προϋποθέτουν άλλα πτάγματα που δεν είναι του παρόντος να αναλύσουμε.

    Εύχομαι καλό βράδυ και σε σένα και σε όλους τους φίλους.
    Έφυγε κι ένας Παναγιωτάκης μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο, ένα δεκαεξάχρονο παιδί της γειτονιάς μας και των σολείων μας, υπέρβαρο παιδί, από καρδιά... Ας αναπαύει ο Θεός και την δική του πολύ ταλαιπωρημένη ψυχούλα...

    ReplyDelete
  31. Καλοδεχούμενος ο βοριάς που καθαρίζει την ατμόσφαιρα, αρκεί να μην τον ευχαριστήσει η θετική υποδοχή και μείνει για μέρες.

    Συνταξιδεύει και ο μητροπολίτης Λευκάδας Νικηφόρος. Ας είναι αναπαυμένοι όλοι.

    ReplyDelete
  32. Ναι, καλό μου, δεν ήξερα το όνομα του Λευκάδος και γι' αυτό δεν το ανέφερα, καλά έκανες και μας το έγραψες.
    Μας καθάρισε την ατμόσφαιρα ο βοριάς και πήρε τον δρόμο του γι' αλλού.
    Σήμερα η μέρα λαμπρή, ηλιοόλουστη και ωραία παγωμένη! Πήγαμε με το σχολείο στην εκκλησία αντί για αύριο και βγαίνοντας ένα παιδάκι που αγαπώ πολύ, αυτό που ονομάζω Πικάσο, με ρώτησε: Κυρία, πώς τον λένε αυτόν από την Αθήνα που πέθανε; Ήταν ο Αριεπίσκοπος Χριστόδουλος, του απάντησα. Και με ρωτά: Ήταν ένας από τους τρεις Ιεράρχες που γιορτάζουμε;
    Μου άρεσε πολύ η ερώτηση και κοντοστάθήκα πριν απαντήσω... Όχι, ακριβώς, του είπα... αυτοί έχουν πεθάνει πριν από πάρα πολλά χρόνια... και συμπληρώνει ο Κωστής μας; Ναι, αλλά δεν έχει σημασία, αφού είναι όλοι ζωντανοί, έτσι δεν είναι;
    Έτσι είναι βέβαια!!!
    Καλημέρααααααααααααααα!!!!!!!!!

    Και χθες που λες, είχα τρεις Περσες μουσικούς στο σπίτι και μια γαλλίδα τραγουσίστρια άπαιχτη με καταγωγή από Αλγέρι και θα παίξουν την Πέμπτη και την Παρασκευή στο ίδρυμα Θεοχαράκη. Έκανα μια ηχογράφηση, να δούμε το απόγευμα αν θα καταφέρουμε κάτι να ανεβάσουμε από αυτά τα τέσσερα εξαιρετικά παιδιά! Τι έχουν αυτοί οι Πέρσες δεν καταλαβαίνω, αλλά η ξεχωριστή τους ευγένεια όντως καταπλήσσει...

    ReplyDelete
  33. Άξιος μαθητής τους, δε δίστασε να τα βάλει με τους ισχυρούς κι ας κατηγορήθηκε τόσο γι αυτό. Μια απόδειξη πως έχει δίκιο ο Κωστής. Εξακολουθούν να ζουν όχι μόνο στους Ουρανούς αλλά και πάνω στη Γη οδηγώντας μας με τα λόγια και τις πράξεις τους.

    ReplyDelete
  34. Σθμφωνώ, συμφωνώ, συμφωνώ!!!!!!!
    Καλημέρα, λοιπόν και βοήθειά μας οι Τρεις Ιεράρχες!!!!!!!!
    Δυστυχώς δεν προχαβαίνω να ανεβάσω καινούριο ποστ, δουλεύω τα τραγούδια για τα παιδιά που επείγεται η παράδοσή τους... Είδωμεν!

    ReplyDelete
  35. Καλημέρα βασιλική! Συγγνώμη που έλειψα τόσο καιρό... Καλό κάνει κάποιες φορές να απομακρύνεσαι..ακόμη κι από αυτά που αγαπάς..Να 'μαι πάλι όμως!
    και με το που μπαίνω με περιμένει ένα τόσο επίκαιρο για μένα ποστ! Θα θελα να τη δω αυτή τη ταινία. Φιλάκια!Περιμένω ηχογραφήσεις από τη συναυλία την οποία δεν είχα την τύχη να ακούσω! Χίλια συγγνώμη! Ελπίζω να δούμε και στο μπλογκ κάτι!
    Φιλάκια!Σε όλους!

    ReplyDelete
  36. Καλώς τα μάτια μου τα δυο και τις χιλιάδες συγνώμες τους!!!!!!!!!
    Το ότι κάποτε σιωπούμε δεν σημαίνει πως απομακρινόμαστε από το αγαπώμενο!
    Καλά να είμαστε και αυτά δεν αλλάζουν τούμπες να κάνουμε! Την ταινία σας την έχω υποσχεθεί! Όσο για την συναυλία, περιμένω ακόμα το Dvd.
    Καλό βραδάκι Θρασύβουλέ μου!

    ReplyDelete
  37. Θα μας λείψει το χαμόγελό του, αλλά μέσα από τη θλίψη για την απώλειά του μας χάρισε ένα χαμόγελο ελπίδας με τον τρόπο που έγινε ο αποχαιρετισμός του.

    ReplyDelete
  38. Αν πήγες στην κηδεία γράψε κάτι εδώ σε παρακαλώ...

    ReplyDelete
  39. Δεν ήμουν εκεί αλλά από κάποιο πολύ αξιόπιστο που έχει ζήσει από κοντά παρόμοιες στιγμές πληροφορήθηκα πως δεν ξανάγινε ποτέ κάτι ανάλογο.
    Καλό μήνα

    ReplyDelete
  40. Καλό μας μήνα!
    Για καλή αρχή πήγα σήμερα την τάξη του 'Πικάσο' στις κούνιες και καταχαρήκαμε όλοι μαζί!
    Φωτογράφησα και χθες βράδυ την επόμενη ταινία και πρώτα ο Θεός σήμερα θα την ανεβάσω. Να πάρουμε μια γεύση από... Τσέχωφ!
    Σ' ευχαριστώ.

    ReplyDelete
  41. Γεια σας και από εμένα είναι η πρώτη φορά που μπήκα κατα τύχη ψάχνοντας πληροφορίες για τον Πατήρ Ανατόλιο.Απλά ήθελα να πω ότι στο σημείο της ταινίας που ο Π.Α. έχει παραδειγματίσει τον ηγούμενο τα λόγια που λέει δεν είναι αυτά που σκέφτεται για τον εαυτό του.Απλά αυτά σκεφτόταν ο ηγούμενος και επειδή ήταν ο Π.Α. διορατικός του διάβαζε την σκέψη: "Είναι η στιγμή που ο π. Ανατόλιος αναρωτιέται γιατί διάλεξε αυτόν ο Θεός να ηγηθεί του μοναστηριού -κατ' ουσίαν. Νιώθει τόσο δυσώδεις τις αμαρτίες του. Γιατί τον έκανε σχεδόν άγιο." Αυτά τα σκεφτόταν ο ηγούμενος και απλά ο Π.Α. του διάβαζε την σκέψη και συγκλονίζεται

    ReplyDelete
  42. Genial brief and this mail helped me alot in my college assignement. Gratefulness you on your information.

    ReplyDelete
  43. This comment has been removed by a blog administrator.

    ReplyDelete

Σχόλια