Περί της Μ. Παρασκευής

Μεγάλη Παρασκευὴ
Τὴν Μεγάλη Παρασκευὴ οἱ χριστιανοὶ ὅλου του κόσμου, ζοῦν τὴν κορύφωση τοῦ Θείου Δράματος. Εἶναι ἡ ἡμέρα τῶν Παθῶν τοῦ Ἰησοῦ. Ἀφιερωμένη ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας στὶς τελευταῖεςὧρες πρὶν τὴν Σταύρωση, μᾶς ὑπενθυμίζει τὰ παρακάτω γεγονότα.
Ὁ Χριστός, μετὰ τὴν σύλληψή του στὸ Ὅρος τῶν Ἐλαιῶν, δικάστηκε καὶ καταδικάστηκε ἀπὸ τοὺς Ἀρχιερεῖς. Ἡ δίκη ἦταν βέβαια τυπικὴ ἀφοῦ ἡ ἐτυμηγορία εἶχε ἀποφασιστεῖ πρὶν καν συλληφθεῖ. Οἱ Ἀρχιερεῖς ἤθελαν τὸν θάνατό Του.

Ἐπειδὴ ὅμως δὲν εἶχαν τὴν νόμιμη ἐξουσία, ἔπρεπε ἡκαταδικαστικὴ ἀπόφαση νὰ ἀπαγγελθεῖ ἀπὸ τὸν Ρωμαῖο διοικητή. Τὰ χρόνια ἐκεῖνα διοικητὴς στὴν Ἱερουσαλὴμ ἦταν ὁΠιλάτος. Σὲ αὐτὸν σύρθηκε ὁ Ἰησοῦς, ἐνῶ τὸ πλῆθος, μετὰ ἀπὸπαρότρυνση τῶν Ἀρχιερέων, φωνάζοντας, ζητοῦσε τὴν Σταύρωσή Του. Ὑπῆρχε τὸ ἔθιμο, τὴν ἡμέρα τοῦ ἙβραϊκοῦΠάσχα, οἱ Ρωμαῖοι νὰ ἀπελευθερώνουν ἕναν κατάδικο Ἑβραῖο.Ὁ Πιλάτος θέλοντας νὰ μὴν ἔχει τὴν εὐθύνη τῆς σταύρωσης τοῦΧριστοῦ, ζήτησε ἀπὸ τὸ πλῆθος νὰ διαλέξει ἀνάμεσα στὸν Θεάνθρωπο καὶ στὸν Βαραβά, ἕνα στασιαστὴ καὶ φονιά, ποιὸς θὰ ἦταν αὐτὸς ποὺ θὰ ἀπελευθερωνόταν. Τὸ πλῆθος, διὰ βοῆς,ἐπέλεξε νὰ ἀφεθεῖ ἐλεύθερος ὁ Βαραβᾶς.

Ἀμέσως μετά, καὶ μὲ τὴν ἐντολὴ πλέον τοῦ Πιλάτου, ὁ Χριστὸςὁδηγεῖται στὴν ἐσωτερικὴ αὐλὴ τοῦ Πραιτωρίου (τοῦδιοικητηρίου δηλαδὴ τῶν Ρωμαίων). Ἐκεῖ οἱ στρατιῶτες τοῦφοροῦν μία πορφύρα καὶ ἕνα ἀγκάθινο στεφάνι. Χλευαστικὰἀποκαλώντας τὸν «Βασιλιὰ τῶν Ἰουδαίων», τὸν χτυποῦν καὶτὸν φτύνουν. Ἡ ὥρα τῆς Σταύρωσης ἔχει πλησιάσει.
Φορτωμένος ὁ Ἰησοῦς μὲ τὸν Σταυρὸ στὸν ὁποῖο θὰ σταυρωθεῖ,ὁδηγεῖται πρὸς τὸν λόφο τοῦ Γολγοθά. Στὸ δρόμο δὲν ἀντέχει τὸ βάρος τοῦ Σταυροῦ καὶ πέφτει. Οἱ Ρωμαῖοι ἐπιβάλουν στὸν Σίμωνα τὸν Κυρηναῖο, ποὺ διερχόταν ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ σημεῖο, νὰμεταφέρει αὐτὸς τὸν Σταυρὸ τοῦ Μαρτυρίου. Τελικὰ στὶς 9 ἡὥρα τὸ πρωί, ὁ Ἰησοῦς σταυρώνεται. Τὸ μαρτύριο τοῦ Χριστοῦκράτησε ἔξι ὧρες. Στὶς 3 ἡ ὥρα τὸ ἀπόγευμα παρέδωσε τὸπνεῦμα Του, ἀφοῦ προηγουμένως εἶχε συγχωρήσει ὅσους εὐθύνονταν γιὰ τὸν θάνατό Του.

Ἐπειδὴ ὅμως τὸ Σάββατο ἀπαγορεύονταν οἱ κηδεῖες, ὁ Ἰωσὴφἀπὸ τὴν Ἀριμαθαία, κρυφὸς μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ, ζήτησε ἀπὸτὸν Πιλάτο νὰ πάρει τὸ σῶμα Του καὶ νὰ τὸ ἐνταφιάσει. Ἡἄδεια αὐτὴ τοῦ δόθηκε καὶ ἔτσι τυλίγοντας τὸ σῶμα τοῦΧριστοῦ σὲ ἕνα σεντόνι, τὸν ἐνταφίασε σὲ ἕνα μνῆμα λαξευμένο σὲ βράχο. Τὸ ἄνοιγμα τοῦ μνήματος, κλείστηκε μὲ μία μεγάλη πέτρα.
Ἡ τελετὴ τῆς Ἀποκαθήλωσης, γίνεται στὶς ἐκκλησίες μας, τὸμεσημέρι τῆς μεγάλης Παρασκευῆς. Ἐνῶ τὸ βράδυ τῆς ἴδιαςἡμέρας τελεῖται ἡ περιφορὰ τοῦ Ἐπιταφίου. Οἱ καμπάνες τῶνἐκκλησιῶν χτυποῦν πένθιμα ὅλη τὴν διάρκεια τῆς ἡμέρας.
Ἡ νηστεία τῆς ἡμέρας εἶναι αὐστηρότατη καὶ ἀπαγορεύειἀκόμα καὶ τὸ λάδι. Πολλοὶ πιστοὶ συνηθίζουν νὰ πίνουν τὴν Μεγάλη Παρασκευὴ λίγο ξύδι, εἰς ἀνάμνηση αὐτοῦ ποὺ ἔδωσαν στὸν Ἰησοῦ, ὅταν ζήτησε νερὸ τὶς τελευταῖες στιγμὲς τῆςἐπίγειας ζωῆς Του.
Τὸ ἔθιμο ἀπαγορεύει κάθε ἐργασία τὴν ἡμέρα αὐτή. Σὲ πολλὲς περιοχὲς φτιάχνουν ἕνα ὁμοίωμα τοῦ Ἰούδα, καὶ μετὰ τὴν περιφορὰ τοῦ Ἐπιταφίου τὸ παραδίδουν στὴν φωτιά. Τὰλουλούδια τοῦ ἐπιταφίου, μοιράζονται στοὺς πιστούς, οἱὁποῖοι τὰ φυλοῦν μαζὶ μὲ τὶς εἰκόνες στὰ σπίτια τους. Τέλος, τὴν ἡμέρα αὐτὴ συνηθίζεται οἱ πιστοὶ νὰ ἐπισκέπτονται τοὺς τάφους τῶν νεκρῶν συγγενῶν καὶ φίλων.