Κύριε ελέησον

Ελέησε Κύριε τις θλίψεις που βουρκώνουν τα νέφη

Ελέησε Κύριε τη φωνή που σφάζει τη σιγή

Ελέησε Κύριε το τυφλό βλέμμα στα αόρατα

Ελέησε Κύριε τα κλειστά δάχτυλα στα δώρα

τα όχι της αδυναμίας

τα ναι της υποχώρησης

τα ίσως των συμβιβασμών

Ελέησε Κύριε

την άγονη καρδιά μου

το νωθρό μου νου

το άρρωστο σώμα μου

Ελέησε την άγνοια,

τη σκληρότητα,

τη μισανθρωπία μου

-δικά μου τα χειρότερα όλα-

Κύριε, Κύριε, αχ Κύριέ μου

τι να πρωτοελεήσεις

δεν ξέρω να πω

δεν ξέρω να ζητήσω

ούτε και να ονομάσω δύναμαι

τις μισές μου λέξεις

τις άναρθρες κραυγές

ή την αγλωσσία μου;

Βρες ένα νήμα Εσύ απ' το κουβάρι μου

και τράβα το απαλά -να μη πονέσω

σαν ουρά χαρταετού

στον ουρανό της Αγάπης σου

κι αν μείνει στο τέλος η μια άκρη μου στο χώμα

κράτα την άλλη Εσύ ψηλά και σταθερά

πνεύσε Πνοή μου, Αύρα μου και πάλι

ν' ανασάνει η κλωστή μου απ' την αρχή

λύσε τους κόμπους Κύριε

ένωσε Κύριέ μου τα σπασμένα

χρωμάτισέ με Αγαπημένε

και ελέησέ με Κύριε

κοίταξέ με

χάιδεψέ με

πάρε με αγκαλιά