"Ο Ροδακινόκηπος" από τα "Όνειρα" του Κουροσάβα

Κάποιος υπέργηρος δάσκαλος αισθάνεται πανευτυχής ζώντας με τη γυναίκα του σε μια «καλύβα» ελάχιστων τετραγωνικών μέτρων. Περιτριγυρισμένη η καλύβα από μικρό κήπο και νεράκι ποταμού. Οι μαθητές έρχονται, προσφέρουν, αλλά εκείνος είναι ευχαριστημένος με τα ελάχιστα! Κάθε χρόνο, οι μαθητές διοργανώνουν μικρή γιορτή για τα γενέθλια του σοφού δάσκαλου. Εκείνος πίνει μονοκοπανιά ένα γιγαντιαίο ποτήρι μπίρα, γελάει, λέει ανέκδοτα και φεύγει.
Κάθε χρόνο, οι μαθητές βλέπουν την ίδια... ευτυχία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του γέρου. Οι μαθητές ανεβαίνουν επαγγελματικά, κερδίζουν, αποταμιεύουν, φτιάχνουν, ράνουν, ζουν στα μεγαλεία. Κάθε χρόνο, εκείνοι με τα πολλά δυστυχούν. Εκείνος με τα λίγα διάγει ευτυχία εφήβου!
«Δάσκαλε, πώς τα καταφέρνεις;» τον ρωτούν.
Πώς; Κάθε βράδυ, ακόμη και την τελευταία νύχτα του θανάτου του, βλέπει το ίδιο όνειρο. Μικρός να τρέχει στη φύση και να παίζει κρυφτούλι με τους φίλους του!

«Εκείνο που με κράτησε στη ζωή είναι το μικρό παιδί που έχω μέσα μου! Ποτέ δεν έφυγε! Τον ευχαριστώ»!

Τα "Όνειρα" είναι η πρώτη από τις τρεις τελευταιες ταινίες της ζωής του Ακίρα Κουροσάβα, γυρισμένη το 1990. Λένε πως σ' αυτές τις τρεις ταινίες σκηνοθετεί τον θάνατό του. Στη συνέχεια θα παρουσιάσουμε και άλλα από τα όνειρα αυτού του μοναδικού κινηματογραφιστή που ήξερε να ονειρεύεται και να μας κάνει να ονειρευόμαστε με τον πιο αληθινό τρόπο.