Emily Dickinson

[1540]

Ανεπαισθήτως όπως Θλίψη

Το Καλοκαίρι κύλησε-

Τόσο πια τόσο ανεπαισθήτως

Που θα 'λεγες μας Γέλασε-

Γαλήνη καταστάλαζε

Το Σούρουπο όσο πύκνωνε,

ή σαν να πέρναγε η Φύση

ένα Άσυλο μονάχη Απόγευμα-

Το Νύχτωμα νωρίτερα τραβιόταν-

Έλαμπε ξένο το Πρωί-

Με Χάρη αβρή, μα που πονούσε,

Σαν Επισκέπτης που θ' αναχωρούσε-

Κι έτσι χωρίς Φτερούγα, και χωρίς

Χάραγμα Πλοίου στο κύμα

Ανάλαφρα μέσα στην Ομορφιά

Το Θέρος μας δραπέτευσε.

(1865

Emily Dickinson, Το ανεξάντλητα Σημαίνον, 91 Ποιήματα, μτφ. Έλλη Συνοδινού, εκδ. Ιδεόγραμμα, Δεκέμβριος 2006

Βιογραφικά στοιχεία της ποιήτριας.

Γεννήθηκε το 1830 στο Άμερστ της Μασσαχουσέτης. Πέθανε το 1886. Τα μόνα ποιήματα που δημοσίευσε σ' ένα περιοδικό της εποχής ήταν έξι ποιήματα που της τα διόρθωσαν τόσο που τα διέστρεψαν. Δεν ξαναέστειλε τίποτα. Όταν πέθανε η αδερφή της βρήκε στο γραφείο της Έμιλλυ 1775 ποιηματα... Μετά από πολλά... το 1950 η κυριότητα των ποιημάτων της επήλθε στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και μόνο το 1950 εκδόθηκε η τρίτομη έκδοση των ποιηάτων της. Ζούσε απολυτως κλεισμένη στο σπιτι της βλέποντας τα βουνά... Ήταν πανέξυπνη και είχε χιούμορ, ταξίδεψε ελάχιστα κι αυτό για ιατρικούς λόγους στη Βοστώνη γιατί είχε προβλήματα με τα μάτια της. Ο κόσμος της ήταν η Βίβλος, η τεράστια βιβλιοθήκη του δικηγόρου πατέρα της και οι φίλοι του που έρχονταν στο σπίτι...