Βλέποντας αυτό το απόσπασμα της συνέντευξης που έδωσε ο Αλ Πατσίνο μετά το Όσκαρ του, γέλασα πολύ.
Αφού γέλασα, προβληματίστηκα λίγο. Σκέφτηκα, λοιπόν, πως συχνά αυτό που όντως "ερεθίζει", ή "προκαλεί" αν προτιμάτε, δεν είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, τα χαρίσματά του και ο μόχθος του, αλλά η επιτυχία του. Αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη.
Αυτό το βίντεο βγαίνει πρώτο στη λίστα του You Tube αν πατήσετε το όνομα στα ελληνικά αυτού του ηθοποιού, που προσωπικά θεωρώ άφταστο τέρας υποκριτικής. Πέραν του ότι δεν βγαίνει πρώτο κάποιο απόσπασμα από μια ταινία του, αλλά η χιουμοριστική του διήγηση σ' αυτήν την συνέντευξη, είναι ενδιαφέρον τι ακολουθεί ως δεύτερο βίντεο, αμέσως μετά απ' αυτό.
Δεύτερο, λοιπόν, έρχεται ένα άλλο βίντεο που καλείται: Απομίμηση του Αλ Πατσίνο, όπου ένας παρουσιαστής τον μιμείται, ομολογουμένως πετυχημένα.
Στάθηκα απορημένη, σκεφτόμενη πόσο κοντά βαδίζουν σήμερα η αυθεντικότητα με την απομίμησή της, αλλά και πόσο προηγείται μία δημόσια παρουσίαση στην τηλεόραση από την ίδια την καλλιτεχνική πράξη. Αυτές ήταν η δεύτερη και η τρίτη σκέψη μου.
Ίσως κάποιος να ισχυριστί πως όλα αυτά είναι τυχαία, ίσως και να το αποδείξει. Ωστόσο, νομίζω πως δεν απέχουν πολύ, ή πιθανόν να εκφράζουν κιόλας με τον πλέον εμφανή τρόπο, μια σύγχρονη πραγματικότητα. Αυτό αποτελεί ένα πιθανό συμπέρασμα...
και εγένετο η πολιτική...;)
ReplyDelete... σε βρίσκω σωστό!
ReplyDelete