Μνήμη Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Στις 3 Ιανουαρίου 1911 φεύγει από τούτη τη ζωή

ο χρυσαετός των Ελληνικών γραμμάτων σαν ένα ταπεινό σπουργίτι…

Στη μνήμη του σαν κερί αφήνω ένα μικρό απόσπασμα της διασκευής μας από την μουσική παράσταση πάνω στο διήγημά του «Στο Χριστό στο Κάστρο» που παρουσιάστηκε στο Μαλλιώτειο πνευματικό κέντρο της Βοστώνης την 1η Δεκεμβρίου της χρονιάς που αφήσαμε πίσω μας σε μουσική του Kyriakos Kalaitzidis.

«Δεκέμβρης μήνας με χιονιά και στου παπα Φραγκούλη

η παπαδιά, οι κόρες τους κι ο γιος, το στερνοπούλι,

όσπρια τρώγανε ενώ, το Μαλαμω, η χήρα

στα χέρια με μια λειτουργιά πρόβαλε μπρος στη θύρα.

Στην ώρα πάνω ο μαραγκός Πανάγος που διψούσε,

μπήκε να πιει μια δυο ρακιες καθώς το συνηθούσε.

«Ο Αργύρης», είπε ο παπάς με κάποια στεναχώρια

«κι ο Γιάννης, αποκλείστηκαν στου Κάστρου τ’ ανηφόρια…»

Η παπαδιά ανήσυχη, αν είχανε γεμάτα,

ρωτάει, τα ζεμπίλια τους, σαν πήρανε τη στράτα.

«Κουμπάνια θα ’χουν και θηλειές να πιάσουνε κοτσύφια»,

της απαντά ο μαραγκός -μ’ απάθεια είν αλήθεια...»

.........

Την ευχή του να έχουμε…