Ο μεγάλος εικονοκλάστης Θεός - π. Βασιλείου Χριστοδούλου

 Η Ενσάρκωση είναι το υπέρτατο σημείο που ανατρέπει όλες τις προηγούμενες ιδέες μας για τον Θεό και μας τοποθετεί ενώπιον συνεχούς προσωπικής (στον καθένα) αποκάλυψής Του. [...] Οι ιδέες μας για τον Θεό είναι όλα αυτά που εμείς θεωρούμε για Εκείνον και όλα όσα περιμένουμε από Εκείνον. Οι ιδέες μας για τον Θεό Τον εγκιβωτίζουν και Τον περιορίζουν. [...] 

Και ο Θεός -αναπάντεχα- εμφανίζεται ως ο μεγάλος εικονοκλάστης. Συντρίβει με την Ενανθρώπησή Του κάθε προηγούμενη εικόνα Του (σκάνδαλο για τους πιστούς, μωρία για τους σοφούς, πρόκληση για όλους τους μετέπειτα) και αυτή ίσως η συντριβή να είναι ένα από τα σημάδια της παρουσίας Του, ένας άλλος δρόμος για να γνωσθεί ο Θεός.

Ο Θεός συντρίβει τις εικόνες Του που με κόπο πολύ διαιώνια οι άνθρωποι είχαν φιλοτεχνήσει. Δεν προστατεύει, γιατί και ο Ίδιος ανυπεράσπιστος γεννιέται. Δεν μακροημερεύει κανέναν με τετελεσμένη συμφωνία, γιατί και ο Ίδιος από τον θάνατο κυνηγιέται, ανελέητα, ήδη από την κούνια. Δεν εξασφαλίζει κανένα αύριο, αφού και ο Ίδιος απειλείται διαρκώς στο σήμερα. Δεν εγκαθιδρύει μονιμότητες, αφού κι Εκείνος «οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ». Δεν χαρίζει αλλά χαρίζεται.

Ο Θεός στη Βηθλεέμ δεν στέλνει βοήθεια. Δεν μας παραχωρεί κάτι από την παντοδυναμία Του για να γιατρέψει τις πληγές μας, για να καθησυχάσει τους φόβους μας, για να μας απαλλάξει από το κακό. Στη Βηθλεέμ συμβαίνει αυτό που εμείς οι άνθρωποι δεν ζητούσαμε γι’ αυτό και δεν το περιμέναμε. Έρχεται ο Θεός παραχωρώντας τον Ίδιο Του τον εαυτό αδύναμο και ευάλωτο. Αντί να μας λύσει τα προβλήματα και να μας απαλλάξει από το κακό και τους κινδύνους, έρχεται ο Ίδιος και θέτει τον εαυτό Του υπό του κακού, υπό του κινδύνου, υπό της απειλής. Η Βηθλεέμ δεν σηματοδοτεί μία επίσκεψη του Θεού σ’ εμάς, ούτε πρόκειται για μια τρυφερή, ρομαντική ιστοριούλα, για να ’χεις κάτι να διαβάζεις δίπλα στο τζάκι, στο εξοχικό σου, συνοδεία ενός απεριτίφ τις ημέρες των Χριστουγέννων. Η Βηθλεέμ αναποδογυρίζει τον κόσμο· φέρνει τα πάνω κάτω. Αλλάζει ο τρόπος σχέσης με τον Θεό. Ο Θεός παραμένει παντοδύναμος δίχως όμως να ενεργεί ως παντοδύναμος, όπως Τον βλέπουμε να πράττει στον χώρο της Π.Δ. πριν τη Βηθλεέμ.

Η Ενανθρώπηση τερματίζει τον γνωστό Θεό και φανερώνει τον αναπάντεχο Θεό.

 

Από το βιβλίο του π. Βασιλείου Χριστοδούλου «Σε λάθος ώρα νυχτώνε»ι

(απόσπασμα)