Η παντοδυναμία του αρώματος

Αν αξημέρωτα τη στράτα πάρεις

Να αλείψεις με αρώματα σώμα νεκρό

Μην αναρωτηθείς πώς τον λίθο θα σηκώσεις

Ό,τι τα χέρια είναι ανίκανα να σπρώξουν

Τα πόδια όσο κι αν κλωτσούνε,  δεν μετακινούν

Και όλη η δύναμη του σώματος στέκεται ανήμπορη να το κυλήσει

Το κάνει ένα άρωμα αβίαστα

Δρασκελίζοντας τη νύχτα 

Τα βουνά μετακινεί

Τις νύχτες όλες ξημερώνει

Ξεδοντιάζει τον δεινόσαυρο Άδη

Ανασταίνει τους θνητούς

Και τον Θεό ανασταίνει
Της αγάπης το άρωμα!