καλημέρα Βασιλική. μερικές φορες αναρωτιέμαι πως θα γίνει να ελευθερωθώ από κακές σκέψεις που έρχονται από μονες τους βλέποντας τριγύρω μου τον πόνο, τη βία, την απόγνωση. επειδή αυτά δεν βλέπω να σταματάνε εις τον αιώνα των αιώνων πρέπει να αφήσω κατά μέρος την γκρίνια, το θυμο, τις κατηγοριες. πως θα γίνει δηλαδή να σε χτυπάνε και να νιώθεις πως σε χαϊδεύουν! αυτό λέγεται τρελα ή αγάπη?
Το να σε χτυπάνε και να νιώθεις πως (όχι απλώς ότι σε χαϊδεύουν, αλλά) ούτε καν σε αγγίζουν, δεν είναι τρέλα, αλλά, ρεαλισμός. Κάποιου, του γδάρανε σε ελαφρύ τρακάρισμα την καινούργια του Jaguar xjs. Το πώς έκανε δεν περιγράφεται. Χειρότερα από ότι αν του είχαν σπάσει το πόδι. Στο ‘εγώ’ του είχε ενσωματώσει τη Jaguar και το τρακάρισμα τσαλάκωσε τον ίδιο. Με πολλή εξάσκηση, μπορείς να αφαιρείς τα ‘σκουπίδια’ από το ‘εγώ’ σου και τότε τι μένει εκεί, άραγε; Ελπίζω να το ανα-ζητήσεις και εσύ και να σου δοθεί.
Zoro μου καλότατε, όλα αυτά που μας πληγώνουν γύρω μας και μέσα μας θα υπάρχουν όπως λες, αλλά εμείς αλλού εστιάζουμε, αλλού κεντράρουμε, ψάχνουμε τα μέρη που κρύβουν ομορφιά κι αυτήν αποζητούμε... Δεν πειράζει που θυμώνουμε ούτε που πονάμε... δεν πειράζει.... είτε τρέλα το λέμε είτε αγάπη... και σιγά σιγά αυτό που μας καίει έρχεται, γίνεται, πλησιάζει... μη μου στεναχωριέσαι... Καλό σου βράδυ!
Batman -τι ήρωας κι εσύ!- θα συμφωνήσω μαζί σου με την έννοια πως το θέμα είναι με τι ταυτιζόμαστε, πού δώσαμε την καρδιά μας, πού στρέψαμε το βλέμμα μας...
καλημέρα Βασιλική. μερικές φορες αναρωτιέμαι πως θα γίνει να ελευθερωθώ από κακές σκέψεις που έρχονται από μονες τους βλέποντας τριγύρω μου τον πόνο, τη βία, την απόγνωση. επειδή αυτά δεν βλέπω να σταματάνε εις τον αιώνα των αιώνων πρέπει να αφήσω κατά μέρος την γκρίνια, το θυμο, τις κατηγοριες. πως θα γίνει δηλαδή να σε χτυπάνε και να νιώθεις πως σε χαϊδεύουν! αυτό λέγεται τρελα ή αγάπη?
ReplyDeleteΤο να σε χτυπάνε και να νιώθεις πως (όχι απλώς ότι σε χαϊδεύουν, αλλά) ούτε καν σε αγγίζουν, δεν είναι τρέλα, αλλά, ρεαλισμός.
ReplyDeleteΚάποιου, του γδάρανε σε ελαφρύ τρακάρισμα την καινούργια του Jaguar xjs. Το πώς έκανε δεν περιγράφεται. Χειρότερα από ότι αν του είχαν σπάσει το πόδι. Στο ‘εγώ’ του είχε ενσωματώσει τη Jaguar και το τρακάρισμα τσαλάκωσε τον ίδιο.
Με πολλή εξάσκηση, μπορείς να αφαιρείς τα ‘σκουπίδια’ από το ‘εγώ’ σου και τότε τι μένει εκεί, άραγε; Ελπίζω να το ανα-ζητήσεις και εσύ και να σου δοθεί.
Batman
Zoro μου καλότατε, όλα αυτά που μας πληγώνουν γύρω μας και μέσα μας θα υπάρχουν όπως λες, αλλά εμείς αλλού εστιάζουμε, αλλού κεντράρουμε, ψάχνουμε τα μέρη που κρύβουν ομορφιά κι αυτήν αποζητούμε... Δεν πειράζει που θυμώνουμε ούτε που πονάμε... δεν πειράζει.... είτε τρέλα το λέμε είτε αγάπη... και σιγά σιγά αυτό που μας καίει έρχεται, γίνεται, πλησιάζει... μη μου στεναχωριέσαι... Καλό σου βράδυ!
ReplyDeleteBatman -τι ήρωας κι εσύ!- θα συμφωνήσω μαζί σου με την έννοια πως το θέμα είναι με τι ταυτιζόμαστε, πού δώσαμε την καρδιά μας, πού στρέψαμε το βλέμμα μας...
ReplyDeleteΠολύ ωραίοι στίχοι. Κι ετούτοι εδώ και όλοι όσοι είδα.
ReplyDeleteΝα΄σαι καλά.
Σταγόνες είναι η ζωή,
ReplyDeleteσταγόνες ευτυχίας,
δρέπει τις θλίψεις, τις χαρές,
αγάπης ή κακίας.
Σταγόνες είναι η ζωή...
solomantzaros σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου...
ReplyDeleteΌμορφο Γιώργη, όμορφο...
ReplyDelete