Ο κόσμος σφαίρα που γυρίζει
κι οι αγάπες μας κουτρουβαλούν
παίζουν κρυφτό, παιζουνε μήλα
Πίνω νερό κι εσυ τεκίλα
μέσα στην άσπρη σου μπαλούν.
Μόλις σε πιάσω μου ξεφεύγεις
πάω να σε κάψω ξεγλυστράς
κι άμα θυμώσω μ’ αποφεύγεις
γίνεσαι σύννεφο από στρας
Τη μια με κάνεις βασιλιά σου
την άλλη υποδουλο και σκλάβο
Τον μαθητή, τον κύριό σου
ποιο ρόλο θέλεις ν’ αναλάβω;
Είσαι τρελή γι’ αυτό μ’ αρέσεις
μα βρηκες και το δάσκαλό σου...
Όσο κι αν θες να με μαγέψεις
εγώ είμαι ο μάγος ο καλός σου...
Θα μαγέψει αν γίνει τραγούδι...
ReplyDeleteΛες;;;; Είναι λίγο παιχνιδιάρικο, μια διάθεση που έχω τελευταία έντονα... Για να δούμε... Ακούω αυτά που μου έστειλες... μ' αρέσει πολύ το πρώτο και συνεχίζω...
ReplyDeleteΚαιρό έχω να περάσω από τα μέρη σου και βλέπω άλλαξες, ομόρφυνες πολύ. Αλλά οι λέξεις γίνεται να ομορφύνουν περισσότερο;
ReplyDeleteΚαλώς το μου! Όλα μπορούν να γίνονται ολοένα πιο όμορφο μέχρι να ενωθούν με το αρχαίο Κάλλος!!!!! Καλό καλοκαίρι!!!!!!!!
ReplyDeleteστιχούργημα - αριστούργημα!
ReplyDeleteκαλά μπάνια
Ωραία ρίμα έφτιαξες! Όσο για τα μπάνια, κάνω ό,τι μπορώ... κυρίως όμως κολυμπώ στο γράψιμο κι αυτή είναι η πιο αγαπημένη μου θάλασσα...
ReplyDelete