"Το μοναδικό φιλί" της Βασιλικής Νευροκοπλή σε εικονογράφηση Σβετίν κυκλοφορεί από τις εκδ.Λιβάνη

Ένα παραμύθι για μικρούς, μεγάλοους κι ακόμα μεγαλύτερους. 

Η τρυφερή ιστορία ενός ηλικιωμένου ζευγαριού που έζησε μια αντισυμβατική ζωή.

Μια μεγάλη αγάπη. Ένα αλλιώτικο βλέμμα. Τέλος παράδοξο. Φιλί μοναδικό.

Απόσπασμα:

"...Μεσάνυχτα. Το ρολόι χτύπησε δώδεκα.

Στον παγωμένο Oυρανό δεκάδες φωτοβολίδες εκτοξεύονταν να φιλήσουν τα σύννεφα, μα λίγο πριν τ’ αγγίξουν   καίγονταν. Καπνός επέστρεφαν στη γη.

Η Νύχτα μηνούσε στους ξενύχτηδες πως για ένα τόσο φιλόδοξο φιλί δεν αρκεί η τόλμη. Θέλει για συντροφιά την αρετή.

Έπρεπε ειδικά τούτη την παγερή Πρωτοχρονιάτικη Νύχτα να μάθουν όσοι ξαγρυπνούν πού έσμιξε η τόλμη με την αρετή και ποιο θα είναι το μοναδικό φιλί που αυτό το βράδυ θα δεχτεί ο Ουρανός.

Σήκωσε, τότε, η Νύχτα το Φεγγάρι απ’ το θρόνο του και το οδήγησε σ’ ένα καλύβι φτωχικό. Το παρακάλεσε να ρίξει το γλυκό του φως στο παραθύρι του.

Το Φεγγάρι τούς βρήκε καθισμένους πλάι πλάι.

Εκείνη ακουμπούσε το κάτασπρο κεφάλι της πάνω στο κυρτό τόξο της ζωής του, αυτό που κάποιοι ονομάζουνε καμπούρα. Εκείνος της ζέσταινε τα χέρια, τα σημαδεμένα απ’ τις ανάγκες της ζωής.

Φωτίστηκαν τότε τα γέρικα μυαλά τους κι άρχισαν ν’ αναθυμούνται τα παλιά...........

.....................................................................................................................................

Πόσες φορές η ζωή να τους μπερδέψει, να τους χαλάσει, να χτίσει τοίχους ανάμεσά τους. Πόσες φορές δεν κινδύνεψαν να χαθούν στην ομίχλη της καθημερινής μέριμνας, της σκληρής βιοπάλης. 

Μα πάντα σώζονταν. Πάντα κατέληγαν μαζί γιατί κατάφεραν να μείνουν μαζί με τον αγώνα, την αγάπη τους και την ευχή ενός καλόψυχου ζητιάνου. Παιδιά που όταν το ένα γκρέμιζε, το άλλο έχτιζε. Παιδιά που όταν το ένα πληγωνόταν, το άλλο έτρεχε να φροντίσει τις πληγές του................................"