Labels

Monday, May 10, 2010

"Το μοναδικό φιλί" της Βασιλικής Νευροκοπλή σε εικονογράφηση Σβετίν κυκλοφορεί από τις εκδ.Λιβάνη



Ένα παραμύθι για μικρούς, μεγάλοους κι ακόμα μεγαλύτερους. 
Η τρυφερή ιστορία ενός ηλικιωμένου ζευγαριού που έζησε μια αντισυμβατική ζωή.
Μια μεγάλη αγάπη. Ένα αλλιώτικο βλέμμα. Τέλος παράδοξο. Φιλί μοναδικό.



Απόσπασμα:
"...Μεσάνυχτα. Το ρολόι χτύπησε δώδεκα.
Στον παγωμένο Oυρανό δεκάδες φωτοβολίδες εκτοξεύονταν να φιλήσουν τα σύννεφα, μα λίγο πριν τ’ αγγίξουν   καίγονταν. Καπνός επέστρεφαν στη γη.

Η Νύχτα μηνούσε στους ξενύχτηδες πως για ένα τόσο φιλόδοξο φιλί δεν αρκεί η τόλμη. Θέλει για συντροφιά την αρετή.

Έπρεπε ειδικά τούτη την παγερή Πρωτοχρονιάτικη Νύχτα να μάθουν όσοι ξαγρυπνούν πού έσμιξε η τόλμη με την αρετή και ποιο θα είναι το μοναδικό φιλί που αυτό το βράδυ θα δεχτεί ο Ουρανός.

Σήκωσε, τότε, η Νύχτα το Φεγγάρι απ’ το θρόνο του και το οδήγησε σ’ ένα καλύβι φτωχικό. Το παρακάλεσε να ρίξει το γλυκό του φως στο παραθύρι του.

Το Φεγγάρι τούς βρήκε καθισμένους πλάι πλάι.
Εκείνη ακουμπούσε το κάτασπρο κεφάλι της πάνω στο κυρτό τόξο της ζωής του, αυτό που κάποιοι ονομάζουνε καμπούρα. Εκείνος της ζέσταινε τα χέρια, τα σημαδεμένα απ’ τις ανάγκες της ζωής.

Φωτίστηκαν τότε τα γέρικα μυαλά τους κι άρχισαν ν’ αναθυμούνται τα παλιά...........
.....................................................................................................................................
Πόσες φορές η ζωή να τους μπερδέψει, να τους χαλάσει, να χτίσει τοίχους ανάμεσά τους. Πόσες φορές δεν κινδύνεψαν να χαθούν στην ομίχλη της καθημερινής μέριμνας, της σκληρής βιοπάλης. 

Μα πάντα σώζονταν. Πάντα κατέληγαν μαζί γιατί κατάφεραν να μείνουν μαζί με τον αγώνα, την αγάπη τους και την ευχή ενός καλόψυχου ζητιάνου. Παιδιά που όταν το ένα γκρέμιζε, το άλλο έχτιζε. Παιδιά που όταν το ένα πληγωνόταν, το άλλο έτρεχε να φροντίσει τις πληγές του................................"



10 comments:

  1. Καλοτάξιδο, καλοδιάβαστο, καλοπώλητο!
    Καλώς όρισε.

    ReplyDelete
  2. Συγχαρητήρια, καλή επιτυχία...
    καλοτάξιδο...

    ReplyDelete
  3. Σ' ευχαριστώ Αντώνη μου για τις όμορφες ευχούλες! Είναι ένα ωραίο δώρο για τους γονείς σου!!

    ReplyDelete
  4. Σ' ευχαριστώ πολύ Artanis και σε φιλώ γλυκά!

    ReplyDelete
  5. Το δρόμο που άνοιξαν οι "προγονοί" του ν' ακολουθήσει και πολύ πιο μακριά να τον φτάσει...

    Καλή επιτυχία

    ReplyDelete
  6. Σ' ευχαριστώ πολύ αδερφέ μου! Μόλις επέστρεψα από μια υπέροχη παράσταση που ανέβασε η θεατρική ομάδα του Φυσικού στο Πανεπιστήμιο. Μέσα στο εξαίσιο κείμενο του Elias Kapeti "Οι Αριθμημένοι",, όπου κάθε άνθρωπος φέρει ως όνομα την ηλικία όπου θα πεθάνει, 29, 50 κλπ. τα παιδιά είχαν βάλει με τόλμη άλλα κείμενα, όπως ένα απόσπασμα από το "Αν τ' αγαπάς ξανάρχονται", ένα του Γιανναρά, ένα του Μπαμπινιώτη, ένα της Δημουλά κι ένα από το κατά Λουκάν, την παραβολή του καλού Σαμαρείτη στο πρωτότυπο. Χάρηκα και συγκινήθηκα βαθιά, γιατί είδα τους νέους ανθρώπους όλο δύναμη, καθαρότητα, σθένος, τόλμη και φως και άνοιξε η καρδιά μου!!!

    ReplyDelete
  7. Τέλειο το μοναδικό φιλί μου άρεσε πολύ συγχαρητήρια!!!.με λένε σοφία νευροκοπλή από δράμα..

    ReplyDelete
  8. Δηλαδή μπορεί να είμαστε συγγενείς; Δεν ήξερα πως υπάρχει το ιδιο αυτό παράξενο επίθετο και σε άλλους. Μήπως να το ψάξουμε;
    Χάρηκα Σοφία μου και σ' ευχαριστώ που έγραψες. Σου εύχομαι ολόψυχα ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

    ReplyDelete
  9. Δούλευα, άκουσα, αφοσιώθηκα, ταξίδεψα, ονειρεύτηκα, ξύπνησα. Πριν λίγα δεύτερα έλαβε τέλος η ανάγνωση του βιβλίου στο δεύτερο πρόγραμμα. Το λάτρεψα. Μπράβο!!! Ήσουν τέλια αφηγήτρια. Και ξανά μπράβο όμορφε άνθρωπε.

    ReplyDelete
  10. Eυχαριστώ από καρδιάς για όλα αυτά... σου εύχομαι ολόψυχα μια χρυσή χρονιά!!!

    ReplyDelete

Σχόλια