Οδύσσεια - Το τραγούδι των αιώνων | Βασιλική Νευροκοπλή, συγγραφέας, εκπαιδευτικός \ Σοφία Χατζή (Ραδιοπαραμυθία)

Κυριακή του Τυφλού (Ιωάν. 9,1-38)

Τῷ καιρῷ ἐκείνω, παράγων ὁ Ἰησοῦς

1. εἶδεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετῆς.

2. καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ῥαββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ;

3. ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ’ ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ.

4. ἐμὲ δεῖ ἐργάζεσθαι τὰ ἔργα τοῦ πέμψαντός με ἕως ἡμέρα ἐστίν· ἔρχεται νὺξ ὅτε οὐδεὶς δύναται ἐργάζεσθαι.

5. ὅταν ἐν τῷ κόσμῳ ὦ, φῶς εἰμι τοῦ κόσμου.

6. ταῦτα εἰπὼν ἔπτυσε χαμαὶ καὶ ἐποίησε πηλὸν ἐκ τοῦ πτύσματος, καὶ ἐπέχρισε τὸν πηλὸν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ

7. καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὕπαγε νίψαι εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ, ὃ ἑρμηνεύεται ἀπεσταλμένος. ἀπῆλθεν οὖν καὶ ἐνίψατο, καὶ ἦλθε βλέπων.

8. Οἱ οὖν γείτονες καὶ οἱ θεωροῦντες αὐτὸν τὸ πρότερον ὅτι τυφλὸς ἦν, ἔλεγον· οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ καθήμενος καὶ προσαιτῶν;

9. ἄλλοι ἔλεγον ὅτι οὗτός ἐστιν· ἄλλοι δὲ ὅτι ὅμοιος αὐτῷ ἐστιν. ἐκεῖνος ἔλεγεν ὅτι ἐγώ εἰμι.

10. ἔλεγον οὖν αὐτῷ· πῶς ἀνεῴχθησάν σου οἱ ὀφθαλμοί;

11. ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· ἄνθρωπος λεγόμενος Ἰησοῦς πηλὸν ἐποίησε καὶ ἐπέχρισέ μου τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ εἶπέ μοι· ὕπαγε εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωὰμ καὶ νίψαι· ἀπελθὼν δὲ καὶ νιψάμενος ἀνέβλεψα.

12. εἶπον οὖν αὐτῷ· ποῦ ἐστιν ἐκεῖνος; λέγει· οὐκ οἶδα.

13. Ἄγουσιν αὐτὸν πρὸς τοὺς Φαρισαίους, τόν ποτε τυφλόν.

14. ἦν δὲ σάββατον ὅτε τὸν πηλὸν ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἀνέῳξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμούς.

15. πάλιν οὖν ἠρώτων αὐτὸν καὶ οἱ Φαρισαῖοι πῶς ἀνέβλεψεν. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· πηλὸν ἐπέθηκέ μου ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμούς, καὶ ἐνιψάμην, καὶ βλέπω.

16. ἔλεγον οὖν ἐκ τῶν Φαρισαίων τινές· οὗτος ὁ ἄνθρωπος οὐκ ἔστι παρὰ τοῦ Θεοῦ, ὅτι τὸ σάββατον οὐ τηρεῖ. ἄλλοι ἔλεγον· πῶς δύναται ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς τοιαῦτα σημεῖα ποιεῖν; καὶ σχίσμα ἦν ἐν αὐτοῖς.

17. λέγουσι τῷ τυφλῷ πάλιν· σὺ τί λέγεις περὶ αὐτοῦ, ὅτι ἤνοιξέ σου τοὺς ὀφθαλμούς; ὁ δὲ εἶπεν ὅτι προφήτης ἐστίν.

18. οὐκ ἐπίστευσαν οὖν οἱ Ἰουδαῖοι περὶ αὐτοῦ ὅτι τυφλὸς ἦν καὶ ἀνέβλεψεν, ἕως ὅτου ἐφώνησαν τοὺς γονεῖς αὐτοῦ τοῦ ἀναβλέψαντος

19. καὶ ἠρώτησαν αὐτοὺς λέγοντες· οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ὑμῶν, ὃν ὑμεῖς λέγετε ὅτι τυφλὸς ἐγεννήθη; πῶς οὖν ἄρτι βλέπει;

20. ἀπεκρίθησαν δὲ αὐτοῖς οἱ γονεῖς αὐτοῦ καὶ εἶπον· οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ἡμῶν καὶ ὅτι τυφλὸς ἐγεννήθη·

21. πῶς δὲ νῦν βλέπει οὐκ οἴδαμεν, ἢ τίς ἤνοιξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἡμεῖς οὐκ οἴδαμεν· αὐτὸς ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐρωτήσατε, αὐτὸς περὶ ἑαυτοῦ λαλήσει.

22. ταῦτα εἶπον οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ὅτι ἐφοβοῦντο τοὺς Ἰουδαίους· ἤδη γὰρ συνετέθειντο οἱ Ἰουδαῖοι ἵνα, ἐάν τις αὐτὸν ὁμολογήσῃ Χριστόν, ἀποσυνάγωγος γένηται.

23. διὰ τοῦτο οἱ γονεῖς αὐτοῦ εἶπον ὅτι ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐρωτήσατε.

24. ἐφώνησαν οὖν ἐκ δευτέρου τὸν ἄνθρωπον ὃς ἦν τυφλός, καὶ εἶπον αὐτῷ· δὸς δόξαν τῷ Θεῷ· ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι ὁ ἄνθρωπος οὗτος ἁμαρτωλός ἐστιν.

25. ἀπεκρίθη οὖν ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· εἰ ἁμαρτωλός ἐστιν οὐκ οἶδα· ἓν οἶδα, ὅτι τυφλὸς ὢν ἄρτι βλέπω. 26. εἶπον δὲ αὐτῷ πάλιν· τί ἐποίησέ σοι; πῶς ἤνοιξέ σου τοὺς ὀφθαλμούς;

27. ἀπεκρίθη αὐτοῖς· εἶπον ὑμῖν ἤδη, καὶ οὐκ ἠκούσατε· τί πάλιν θέλετε ἀκούειν; μὴ καὶ ὑμεῖς θέλετε αὐτοῦ μαθηταὶ γενέσθαι;

28. ἐλοιδόρησαν αὐτὸν καὶ εἶπον· σὺ εἶ μαθητὴς ἐκείνου· ἡμεῖς δὲ τοῦ Μωϋσέως ἐσμὲν μαθηταί.

29. ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι Μωϋσεῖ λελάληκεν ὁ Θεός· τοῦτον δὲ οὐκ οἴδαμεν πόθεν ἐστίν.

30. ἀπεκρίθη ὁ ἄνθρωπος καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ἐν γὰρ τούτῳ θαυμαστόν ἐστιν, ὅτι ὑμεῖς οὐκ οἴδατε πόθεν ἐστί, καὶ ἀνέῳξέ μου τοὺς ὀφθαλμούς.

31. οἴδαμεν δὲ ὅτι ἁμαρτωλῶν ὁ Θεὸς οὐκ ἀκούει, ἀλλ’ ἐάν τις θεοσεβὴς ᾖ καὶ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιῇ, τούτου ἀκούει.

32. ἐκ τοῦ αἰῶνος οὐκ ἠκούσθη ὅτι ἤνοιξέ τις ὀφθαλμοὺς τυφλοῦ γεγεννημένου.

33. εἰ μὴ ἦν οὗτος παρὰ Θεοῦ, οὐκ ἠδύνατο ποιεῖν οὐδέν.

34. ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· ἐν ἁμαρτίαις σὺ ἐγεννήθης ὅλος, καὶ σὺ διδάσκεις ἡμᾶς; καὶ ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω.

35. Ἤκουσεν ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω, καὶ εὑρὼν αὐτὸν εἶπεν αὐτῷ· σὺ πιστεύεις εἰς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ;

36. ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπε· καὶ τίς ἐστι, Κύριε, ἵνα πιστεύσω εἰς αὐτόν;

37. εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· καὶ ἑώρακας αὐτὸν καὶ ὁ λαλῶν μετὰ σοῦ ἐκεῖνός ἐστιν.

38. ὁ δὲ ἔφη· πιστεύω, Κύριε· καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ

https://aerapatera.wordpress.com/2022/05/28/%ce%ba%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%ae-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%84%cf%85%cf%86%ce%bb%ce%bf%cf%8d-%ce%b9%cf%89%ce%ac%ce%bd-91-38-2/

Ομήρου Οδύσσεια - Το τραγούδι των αιώνων - Συνέντευξη της Βασιλικής Νευροκοπλή στον Δημήτρη Μεϊδάνη - Δεύτερο πρόγραμμα - Σε πρώτο πρόσωπο

«Σε Πρώτο Πρόσωπο στο Δεύτερο Πρόγραμμα» – Πέμπτη 26 Μαΐου 2022

Συγγραφείς και μεταφραστές μιλάνε στον Δημήτρη Μεϊδάνη για το πρόσφατο βιβλίο τους.
Σήμερα η Βασιλική Νευροκοπλή μας μιλάει για το βιβλίο της «ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ, ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ».
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Α. Α. ΛΙΒΑΝΗ

Μπορείτε να το ακούσετε στον ακόλουθο σύνδεσμο: https://webradio.ert.gr/deytero-programma/se-proto-prosopo-sto-deftero-programma-pebti-26-ma%ce%90ou-2022/

Ο Αχτιδοϋφαντής στο 5ο Δημοτικό Σχολείο στο Τριάδι

Στην αυλή παίζουν τα παιδιά. Είναι το πρώτο μεγάλο διάλειμμα της μέρας. Ένα ολοκαίνουργιο σχολείο στην περιοχή Τριάδι - Θέρμης. Στο τηλέφωνο, την προηγούμενη μέρα, μου είπε η δασκάλα τι να πω στον ταξιτζή: βγαίνοντας απ' το χωριό αριστερά είναι τα νεκροταφεία και δεξιά το σχολείο... Κλείσαμε το τηλέφωνο και σκεφτόμουν πως αυτή είναι η ιδανική τοποθεσία ενός σχολείου, δίπλα στα κοιμητήρια κι αυτό για πολλούς λόγους....

Περιμένω έξω από την καγκελόπορτα και η δασκάλα που την ξεκλειδώνει με υποδέχεται θερμά λέγοντάς μου πόσο αγαπάει τα βιβλία μου. Χαίρομαι βέβαια, αλλά αυτό που με συγκινεί ακόμα παραπάνω είναι η ομάδα των παιδιών της Τρίτης τάξης που ορμούν σαν σμάρι πουλιών φορώντας κίτρινα ρουχαλάκια -μιας και είναι ταχυδρόμοι του ήλιου- και φωνάζουν όλα μαζί: καλώς ήρθατε κυρία Ηλιοσκέπαστη! Τι είπατε, τα ρωτώ σχεδόν σοκαρισμένη. Επαναλαμβάνουν την υπέροχη αυτή προσφώνηση και μου έρχεται να βάλω τα κλάματα... Μα δεν ισχύει αυτή η προσφώνηση για όλο το ανθρώπινο γένος μας; Δεν είναι ηλιοσκέπαστο; Και συγκινούμαι βαθιά γιατί αυτή είναι μια λέξη που φτιάξαν τα παιδιά, δεν υπάρχει στον Αχτιδοϋφαντή που έχουν μελετήσει και θα τους αφηγηθώ σε λίγο και είναι τόσο αληθινή και ουσιαστική λέξη... Απαντά σε όλη την αγωνία και το άγχος που με κυρίευσε πριν ξεκινήσω, απότοκο νομίζω των καραντινών που με πιάνει κάθε φορά που έχω μια παρουσίαση τον τελευταίο καιρό...

Η δασκάλα τους, η κυρία Κατερίνα, με περιμένει στο γραφείο. Με χαιρετά θερμά και καλόκαρδα όπως και όλες οι δασκάλες που συναντώ, συστήνονται και μετά ανεβαίνουμε στην αίθουσα των εκδηλώσεων όπου τα παιδιά κρατώντας υφασμάτινες ηλιαχτίδες παρουσιάζουν ένα μικρό δρώμενο με τους δικούς τους άθλους και είναι υπέροχα. Παιδιά που ζουν μέσα στους κήπους, πλάι στα κυπαρίσσια και τους κεκοιμημένους, στον καθαρό αέρα κι έχουν και εξαιρετικούς δασκάλους όπως η Κατερίνα που είναι ίδιος ήλιος φωτεινός, ζεστός, εγκάρδιος. Όταν θα κατεβούμε στην αυλή και θα ξεκινήσω την αφήγηση του παραμυθιού θα έρθει και η εξαιρετική διευθύντρια όπως και τα παιδιά της Τετάρτης. Ακούνε με τρόπο απόλυτο. Ακούνε στ' αλήθεια... Και μετά για μία σχεδόν ώρα δεν χορταίνουν να κάνουν ερωτήσεις σχετικές με την έμπνευση, με τον χρόνο της συγγραφής, με τα αγαπημένα μου βιβλία, με τον εκδότη που τους απασχολεί αν μου αρνείται καμιά φορά αυτά που του προτείνω, με το αν μεγάλωσα κι εγώ με παραμύθια. Όχι, τους απαντώ, δεν είχα κάποιον να μου λέει παραμύθια κι ίσως γι' αυτό να ξεκίνησα να γράφω, να τα πω εγώ σ' εμένα γιατί μου έλειπαν...

Τα μοσχοβολιστά τριαντάφυλλα που μου έφεραν από τους κήπους τους τώρα είναι στο σαλόνι μου και κάθε τόσο σηκώνομαι και τα μυρίζω. Παίρνω θάρρος. Μα πιο πολύ κι απ' τα λουλούδια, κρατώ στην καρδιά μου το άρωμα των ψυχών τους, τις αγκαλιές τους, τα φωτεινά τους πρόσωπα και την αγάπη των δασκάλων τους... Αν ήμουν παιδί σ' αυτό το σχολείο θα ήθελα να πηγαίνω... Πρωί πρωί να καλημερίζω αυτούς που έφυγαν και κοιμούνται εκεί δίπλα και μετά να καλημερίζω αυτούς που ζουν εκεί και με περιμένουν... να καλημερίζω τον Θεό που ανέσπερος ήλιος μας σκεπάζει όλους...

 

Τίτος Πατρίκιος | 21 Μαΐου 1928 |

Θέλουμε πιο πολλά

τα θέλαμε όλα.

Δε γινόταν αλλιώς.

Ό,τι μας έφτανε χτες

για σήμερα ήταν λίγο.

Ό,τι μας γέμιζε χτες

Ήθελε κι άλλο σήμερα να μη χαθεί.

Ναι, μα ένας άνθρωπος

δεν είναι πορτοκάλι να τον ξεφλουδίζεις

δεν είναι πράγμα

να τον κόβεις στα δύο και στα τέσσερα.

Είχες μια τρυφερή καρδιά κοριτσάκι.

Πίστεψε αν αδέξια την έσφιγγα

δεν το 'κανα για να πονάς.

Ήθελα να σ' αγαπώ

μα ήταν πολλά τα όσα ξέραμε

ήταν πολλά τα όσα δεν είχαμε μάθει ακόμα.

Κι αν ήμουν άντρας

κ' έπρεπε να 'μαι δυνατός

(έπρεπε...)

να το ξέρεις:

Όπου μ' άγγιζες πονούσα.

Όπου δε μ' άγγιζες

πονούσα.

Και μέσα μου φουσκώναν ολόκλειστα

τα δικά μου ποτάμια

που θα μπορούσαν να ποτίσουν

όλα τα λησμονημένα περιβόλια.

| Μεγάλο Γράμμα | Λυσιμελής Πόθος | εκδόσεις Κίχλη |

| Φωτογραφία: Garry Winogrand |

Κυριακή των Μυροφόρων (Μάρκ. 15,43-16,8)

Τῷ καιρῷ ἐκείνω,

43. ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ.

44. ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε·

45. καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ Ἰωσήφ.

46. καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ, ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου.

47. ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία Ἰωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται.

1. Καὶ διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν.

2. καὶ λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου.

3. καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου;

4. καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα.

5. καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν.

6. ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· μὴ ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν.

7. ἀλλ’ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν.

8. καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ

https://aerapatera.wordpress.com/2022/05/07/%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BC%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%86%CF%8C%CF%81%CF%89%CE%BD-%CE%BC%CE%AC%CF%81%CE%BA-1543-168-2/

ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ - ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ στον ΠΑΙΔΙΚΟ ΙΑΝΟ

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΝΕΥΡΟΚΟΠΛΗ

 

ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ - ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ

 

Τετάρτη 11 Μαΐου 2022, 18:00-20:00

 

 

Ο Παιδικός IANOS και οι Εκδόσεις Λιβάνη

σας προσκαλούν στον χώρο του βιβλιοπωλείου, Γρ. Παλαµά 3, Θεσσαλονίκη.

 

Η συγγραφέας θα βρίσκεται στο κατάστηµα, θα συνοµιλήσει µε τους αναγνώστες

και θα υπογράψει αντίτυπα του βιβλίου της.

Λύτρωση - χάι κου

Κλάμα τ’ ουρανού

Ξεδίψασε τα δάση

Και τους χειμάρρους

Έδεσσα

Καλό μήνα!