Σὺναξις τῶν Ἁγὶων Δὼδεκα Ἀποστὸλων

Τιμῶ θεόπτας δώδεκα Χριστοῦ φίλους, Ἥρωας ἄνδρας καὶ θεοὺς τολμῶ λέγειν. Δώδεκα εὐκλεέας τριακοστῇ ἀγείρει μύστας.

Οι Απόστολοι του Χρίστου θα ξεχωρίζουν μέσα στην Ιστορία της Εκκλησίας, σαν οι υπέρλαμπροι αστέρες πρώτου μεγέθους της πνευματικής ζωής. Την 30η Ιουνίου, η Εκκλησία γιορτάζει τους δώδεκα Αποστόλους που αρχικά εξέλεξε ο Κύριος, πλην του Ιούδα Ισκαριώτη. Αυτοί είναι: Σίμωνας (Πέτρος), Ανδρέας, Ιάκωβος,  Ιωάννης, Φίλιππος, Θωμάς,  Βαρθολομαίος (Ναθαναήλ),  Ματθαίος, Ιάκωβος του Αλφαίου,  Σίμωνας ο Ζηλωτής, Ιούδας ο αδελφός του Ιακώβου του μικρού  και ο Ματθίας,  που εξελέγη μέσα στο υπερώο τις παραμονές της Πεντηκοστής, σε αντικατάσταση του Ιούδα του Ισκαριώτη. Τη ζωή του καθενός των Αποστόλων αυτών, σκιαγραφούμε στις ιδιαίτερες γιορτές τους. Εδώ γίνεται υπενθύμιση της ενότητας που είχαν μεταξύ τους, αλλά και της ηθικής τους, που τόσο συνέβαλε στην πνευματική εν Χριστώ αναγέννηση του κόσμου. Έχουμε, λοιπόν, χρέος και εμείς οι αγωνιζόμενοι χριστιανοί, να κινούμαστε στα ίχνη τους και με θερμό ζήλο για τη διάδοση του σωτηριώδους μηνύματος του Ευαγγελίου, που διέπνεε κι αυτούς, να γίνουμε μιμητές του έργου τους.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα. Ὡς δωδεκάπυρσος, λυχνία ἔλαμψαν, οἱ Δωδεκάριθμοι, Χριστοῦ Ἀπόστολοι, Πέτρος καὶ Παῦλος σὺν Λουκᾶ, Ἀνδρέας καὶ Ἰωάννης, Βαρθολομαῖος Φίλιππος, σὺν Ματθαίω καὶ Σίμωνι, Μᾶρκος καὶ Ἰάκωβος, καὶ Θωμὰς ὁ μακάριος, καὶ ηὔγασαν τοὺς πίστει βοώντας χαίρετε Λόγου οἱ αὐτόπται. -Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Οἱ τῶν Ἀποστόλων πρωτόθρονοι, καὶ τῆς Οἰκουμένης διδάσκαλοι, τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων πρεσβεύσατε, εἰρήνην τῆ οἰκουμένῃ δωρήσασθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος. https://aerapatera.wordpress.com/2018/06/29/σὺναξις-τῶν-ἁγὶων-δὼδεκα-ἀποστὸλ-2/

Οἱ Ἃγιοι ἒνδοξοι Ἀπὸστολοι καὶ Πρωτοκορυφαὶοι Πὲτρος καὶ Παῦλος

Σταύρωσις εἷλε κήρυκα Χριστοῦ Πέτρον, Τομὴ δὲ Παῦλον, τὸν τεμόντα τὴν πλάνην. Τλῆ ἐνάτῃ Σταυρὸν Πέτρος εἰκάδ’ ἄορ δέ γε Παῦλος.

Ο Πέτρος καταγόταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και ήταν γιος του Ιωνά, αδελφός του Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτόκλητου. Ο Πέτρος και ο Ανδρέας ήταν ψαράδες στη λίμνη Γεννησαρέτ. Είχε νυμφευθεί στην Καπερναούμ, όπου έμενε οικογενειακά μαζί με την πεθερά του.  Όπως μας πληροφορεί το Ευαγγέλιο, όταν ο Ιησούς έφθασε στη λίμνη της Γεννησαρέτ συνάντησε τους δυο αδελφούς Πέτρο και Ανδρέα οι οποίοι έριχναν τα δίχτυα τους. Αμέσως μετά την κλήση τους, άφησαν τα δίχτυα και τις οικογένειές τους και τον ακολούθησαν. Ψαράς στο επάγγελμα, ήταν τύπος αυθόρμητος, ορμητικός, και τη ζωή του κοντά στο Χριστό τη μαθαίνουμε από τα τέσσερα Ευαγγέλια, ενώ την αποστολική του δράση, από τις πράξεις των Αποστόλων.  Έγραψε και δύο Καθολικές Επιστολές, μέσα στις οποίες να τι προτρέπει τους χριστιανούς: «Νήψατε, γρηγορήσατε, ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη» (Α΄ Πέτρου, ε΄ 8).  Δηλαδή εγκρατευθείτε, γίνετε άγρυπνοι και προσεκτικοί.  Διότι ο αντίπαλος και κατήγορός σας ο διάβολος, σαν λιοντάρι που βρυχάται, περιπατεί με μανία και ζητάει ποιον να τραβήξει μακριά από την πίστη και να τον καταπιεί. Μετά την Ανάληψη του Κυρίου, ο Πέτρος, δίδαξε το Ευαγγέλιο στην Ιουδαία, στην Αντιόχεια, στον Πόντο, στην Γαλατία, στην Καππαδοκία, στην Ασία και τη Βιθυνία. Κατά την παράδοση (που σημαίνει ότι δεν είναι απόλυτα ιστορικά διασταυρωμένο) έφτασε μέχρι την Ρώμη, όπου επί Νέρωνος (54-68μ.Χ.) υπέστη μαρτυρικό θάνατο, αφού τον σταύρωσαν χιαστί, με το κεφάλι προς τα κάτω περί το έτος 64 μ.Χ. Ο δε Παύλος  γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας σε ένα χωρίο που ονομάζεται Γίσχαλα και στην αρχή ήταν σκληρός διώκτης του Χριστιανισμού.  Το 36 μ.Χ. περίπου, όταν κάποτε μετέβαινε στη Δαμασκό για να διώξει και εκεί χριστιανούς, έγινε θαύμα στο οποίο φανερώθηκε ο Χριστός, ο οποίος τον πρόσταξε να πάει στον Ανανία ο οποίος τον κατήχησε και τον βάπτισε. Έτσι, έγινε ο μεγαλύτερος κήρυκας του Ευαγγελίου, θυσιάζοντας μάλιστα και την ζωή του γι’ αυτό. Ονομάστηκε ο πρώτος μετά τον Ένα και Απόστολος των Εθνών, λόγω των τεσσάρων μεγάλων αποστολικών περιοδειών του.  Είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας της Ελλάδος.  Συνέγραψε 14 επιστολές προς τις Εκκλησίες τις οποίες εκείνος ίδρυσε. Τη ζωή του με τις περιπέτειές του θα τα δει κανείς, αν μελετήσει τις Πράξεις των Αποστόλων, αλλά και τις 14 Επιστολές του στην Καινή Διαθήκη.  Ο Απόστολος Παύλος θέλει κάθε χριστιανός, όπως και ο ίδιος, να αισθάνεται και να λέει: «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Προς Γαλάτας β΄ 20).  Δηλαδή, δε ζω πλέον εγώ, ο παλαιός άνθρωπος, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός.  Και ακόμα, «τα πάντα και εν πάσι Χριστός» (Προς Κολασσαείς γ΄ 11).  Να διευθύνει, δηλαδή, όλες τις εκδηλώσεις τις ανθρώπινης ζωής μας ο Χριστός.  Ο Απόστολος Παύλος υπέστη μαρτυρικό θάνατο (χωρίς να είναι απόλυτα ιστορικά διασταυρωμένο) δι’ αποκεφαλισμού στη Ρώμη μεταξύ των ετών 64 – 67 μ.Χ.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Οἱ τῶν Ἀποστόλων πρωτόθρονοι, καὶ τῆς Οἰκουμένης διδάσκαλοι, τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων πρεσβεύσατε, εἰρήνην τῆ οἰκουμένῃ δωρήσασθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος. -Κοντάκιον Ἦχος β’. Τοὺς ἀσφαλεῖς. Τοὺς ἀσφαλεῖς καὶ θεοφθόγγους κήρυκας, τὴν κορυφὴν τῶν Μαθητῶν σου Κύριε, προσελάβου εἰς ἀπόλαυσιν, τῶν ἀγαθῶν σου καὶ ἀνάπαυσιν, τοὺς πόνους γὰρ ἐκείνων καὶ τὸν θάνατον, ἐδέξω ὑπὲρ πᾶσαν ὁλοκάρπωσιν, ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.

https://aerapatera.wordpress.com/2018/06/29/οἱ-ἃγιοι-ἒνδοξοι-ἀπὸστολοι-καὶ-πρω-3/

Το πέμπτο και έκτο παιδί της ορχιδέας

Ξένα χέρια τα πότισαν κι άλλα μάτια τα είδαν

να απλώνουν τα φτερούδια τους στο φως

και να πετούν αγκιστρωμένα στο κλαδί

μες στο γαλάζιο όνειρο του Ιούνη

Πόσο πικρό απ’ την κρίσιμη στιγμή να λείπεις 

πλάσματος που με πάθος λάτρεψες καιρό

Ούτε μια στάλα γύρισαν για να με δουν

τα δυο παιδιά της ορχιδέας που εγκατέλειψα

κι ήρθαν στο νου οι ώρες οι αμέτρητες

που απ’ τους ανθρώπους μου έλειψα πολύ

διαλέγοντας να ζω όνειρα ξένα

Πάντα πιο δύσκολο, θαρρώ, να επιστρέφεις

απ’ το να μένεις όπου τάχθηκες να ζεις

Μα και η συντριβή για κάθε λάθος

γλυκύτερη, θαρρώ, ’ναι απ’ τη σιγουριά 

πως απαρέγκλητα, σχεδόν μηχανικά

έπραττες πάντα το σωστό -με κάποια έπαρση

Μετανιωμένη ζήτησα συγνώμη

κι ας γνωριστούμε, είπα, απ’ την αρχή

Δεν έχει άλλο δρόμο απ’ την αγάπη

27.06.18 

Το τέταρτο παιδί της ορχιδέας

Ρόδινα βλέφαρα στο φως της Κυριακής

το τέταρτο παιδί της ορχιδέας άνοιξε

Κι αν βγήκε πλάι στο δεύτερο αδέρφι του

δεξιότερα προς την Ανατολή έστρεψε το κεφάλι

ακούγοντας την καμπανα της ημέρας

και το ευαγγέλίό της που λουλούδια εκθειάζει

Κάποτε ώρες σαν κι αυτές μοναχικές

γλυκόλαλο ένα καναρίνι συντροφιά κρατούσε

Τώρα η ορχιδέα παραστέκει σιωπηλά

μα έχει η σιωπή της τόση ομορφιά 

που ανώτερη από κελάηδημα είναι τόσο

περίπου όσο και τα κρίνα του αγρού 

απ’ του μεγάλου βασιλιά τη δόξα

18.06.18

Στου Άη Γιάννη τις φωτιές

Τὸ γεννὲθλιο τοῦ Τιμὶου Προδρὸμου

Κατά Λουκά Άγιο Ευαγγέλιο, Κεφάλαιο Α'(1) 1-25

Ἐπειδήπερ πολλοὶ ἐπεχείρησαν ἀνατάξασθαι διήγησιν περὶ τῶν πεπληροφορημένων ἐν ἡμῖν πραγμάτων

καθὼς παρέδοσαν ἡμῖν οἱ ἀπ᾿ ἀρχῆς αὐτόπται καὶ ὑπηρέται γενόμενοι τοῦ λόγου,

ἔδοξε κἀμοί, παρηκολουθηκότι ἄνωθεν πᾶσιν ἀκριβῶς, καθεξῆς σοι γράψαι, κράτιστε Θεόφιλε,

ἵνα ἐπιγνῷς περὶ ὧν κατηχήθης λόγων τὴν ἀσφάλειαν.

᾿Εγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις ῾Ηρῴδου τοῦ βασιλέως τῆς ᾿Ιουδαίας ἱερεύς τις ὀνόματι Ζαχαρίας ἐξ ἐφημερίας ᾿Αβιά, καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἐκ τῶν θυγατέρων ᾿Ααρών, καὶ τὸ ὄνομα αὐτῆς ᾿Ελισάβετ.

ἦσαν δὲ δίκαιοι ἀμφότεροι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, πορευόμενοι ἐν πάσαις ταῖς ἐντολαῖς καὶ δικαιώμασι τοῦ Κυρίου ἄμεμπτοι.

καὶ οὐκ ἦν αὐτοῖς τέκνον, καθότι ἡ ᾿Ελισάβετ ἦν στεῖρα, καὶ ἀμφότεροι προβεβηκότες ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῶν ἦσαν.

᾿Εγένετο δὲ ἐν τῷ ἱερατεύειν αὐτὸν ἐν τῇ τάξει τῆς ἐφημερίας αὐτοῦ ἔναντι τοῦ Θεοῦ,

κατὰ τὸ ἔθος τῆς ἱερατείας ἔλαχε τοῦ θυμιᾶσαι εἰσελθὼν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου·

καὶ πᾶν τὸ πλῆθος ἦν τοῦ λαοῦ προσευχόμενον ἔξω τῇ ὥρᾳ τοῦ θυμιάματος.

ὤφθη δὲ αὐτῷ ἄγγελος Κυρίου ἑστὼς ἐκ δεξιῶν τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ θυμιάματος.

καὶ ἐταράχθη Ζαχαρίας ἰδών, καὶ φόβος ἐπέπεσεν ἐπ᾿ αὐτόν.

εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος· μὴ φοβοῦ, Ζαχαρία·

διότι εἰσηκούσθη ἡ δέησίς σου, καὶ ἡ γυνή σου ᾿Ελισάβετ γεννήσει υἱόν σοι, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιωάννην·

καὶ ἔσται χαρά σοι καὶ ἀγαλλίασις, καὶ πολλοὶ ἐπὶ τῇ γεννήσει αὐτοῦ χαρήσονται.

ἔσται γὰρ μέγας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, καὶ οἶνον καὶ σίκερα οὐ μὴ πίῃ καὶ Πνεύματος ῾Αγίου πλησθήσεται ἔτι ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ,

καὶ πολλοὺς τῶν υἱῶν ᾿Ισραὴλ ἐπιστρέψει ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν αὐτῶν·

καὶ αὐτὸς προελεύσεται ἐνώπιον αὐτοῦ ἐν πνεύματι καὶ δυνάμει ᾿Ηλιού, ἐπιστρέψαι καρδίας πατέρων ἐπὶ τέκνα καὶ ἀπειθεῖς ἐν φρονήσει δικαίων, ἑτοιμάσαι Κυρίῳ λαὸν κατεσκευασμένον.

καὶ εἶπε Ζαχαρίας πρὸς τὸν ἄγγελον· κατὰ τί γνώσομαι τοῦτο; ἐγὼ γάρ εἰμι πρεσβύτης καὶ ἡ γυνή μου προβεβηκυῖα ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῆς.

καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῷ· ἐγώ εἰμι Γαβριὴλ ὁ παρεστηκὼς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀπεστάλην λαλῆσαι πρός σε καὶ εὐαγγελίσασθαί σοι ταῦτα.

καὶ ἰδοὺ ἔσῃ σιωπῶν καὶ μὴ δυνάμενος λαλῆσαι ἄχρι ἧς ἡμέρας γένηται ταῦτα, ἀνθ᾿ ὧν οὐκ ἐπίστευσας τοῖς λόγοις μου, οἵτινες πληρωθήσονται εἰς τὸν καιρὸν αὐτῶν.

καὶ ἦν ὁ λαὸς προσδοκῶν τὸν Ζαχαρίαν, καὶ ἐθαύμαζον ἐν τῷ χρονίζειν αὐτὸν ἐν τῷ ναῷ.

ἐξελθὼν δὲ οὐκ ἠδύνατο λαλῆσαι αὐτοῖς, καὶ ἐπέγνωσαν ὅτι ὀπτασίαν ἑώρακεν ἐν τῷ ναῷ· καὶ αὐτὸς ἦν διανεύων αὐτοῖς, καὶ διέμενε κωφός.

καὶ ἐγένετο ὡς ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τῆς λειτουργίας αὐτοῦ, ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ.

Μετὰ δὲ ταύτας τὰς ἡμέρας συνέλαβεν ᾿Ελισάβετ ἡ γυνὴ αὐτοῦ, καὶ περιέκρυβεν ἑαυτὴν μῆνας πέντε,

λέγουσα ὅτι οὕτω μοι πεποίηκεν ὁ Κύριος ἐν ἡμέραις αἷς ἐπεῖδεν ἀφελεῖν τὸ ὄνειδός μου ἐν ἀνθρώποις.

https://aerapatera.wordpress.com/2018/06/24/τὸ-γεννὲθλιο-τοῦ-τιμὶου-προδρὸμου-2/

Χάι κου του δρόμου

Σπίτι ο δρόμος

Η σκεπή του ουρανός

Τρέμεις τον καιρό;

*

Στην παρέλαση

της ζωής, οι άγιοι

σημαιοφόροι

*

Όσο κελαηδούν

τα πουλιά, ο δρόμος σου

θα έχει δέντρα

22.06.18 

Εικόνα: https://gr.pinterest.com/pin/634937247440309589/?utm_campaign=rdpins&e_t=44bade17d1a44ac0bef3f6e294ec2805&utm_content=634937247440309589&utm_source=31&utm_term=15&utm_medium=2004

Της ορχιδέας τρίτο άνθος

Δυο μέρες τώρα βρέχει

Η κάψα του Ιούνη οπισθοχώρησε

κι η μαία Δρόσος 

της ορχιδέας μου το τρίτο σπλάχνο

έφερε στο φως

Ανώδυνος ο τοκετός μου φάνηκε

Μα το μιας μέρας πρόωρο λεχούδι

απ’ τη μεριά του πρώτου σαν ξεπρόβαλε

στηρίχτηκε στα δυνατά φτερά του να μην πέσει

Το μεσαίο αδιάφορο παρέμεινε

Ούτε που γύρισε να δει το αδερφάκι

Βρίσκεται ήδη στην αντίπερα όχθη

κι είναι πολύ μακριά

για να κοιτάξει πίσω

16.06.18

Το δευτερότοκο άνθος ορχιδέας

Δεν πέρασαν τέσσερις μέρες 

που τα μάτια του στο φως

της ορχιδέας μου το πρώτο άνθος άνοιξε

και το δεύτερο αξημέρωτα ξεθάρρεψε

στρεφόμενο στην αντίθετη μεριά

Έπρεπε, λέει, το δικό του δρόμο να τραβήξει

Ήταν το αμέσως παραπάνω στο κλαδί

υπάκουα τηρώντας την ιεραρχία απαρέγκλητα της φύσης

Αδύνατον τα δύο άνθη κατά πρόσωπο να δω

στην ίδια θέση παραμένοντας βαρύθυμα

Μισή στροφή τουλάχιστον χρειάζεται

να φτάσω από το ένα στο άλλο

Πώς περιμένω 

αν δεν μετακινούμαι αναλόγως

ανθρώπου πρόσωπο 

να συναντήσω 

ανθισμένο;

Θεσσαλονίκη, 13.06.18

Είναι η Ευρώπη χριστιανική; - Σταύρος Ζουμπουλάκης

Η ​​απάντηση στο ερώτημα αν είναι ή δεν είναι χριστιανική η Ευρώπη παίρνει ως δεδομένο ότι εννοούμε όλοι το ίδιο όταν κάνουμε λόγο για χριστιανισμό. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, εξ ου και οι αντικρουόμενες απαντήσεις στο ερώτημα. Αν ως χριστιανισμό εννοούμε πολιτιστική κληρονομιά και ταυτότητα, τότε, ναι, η Ευρώπη, με τόσα χριστιανικά μνημεία και μια απέραντη χριστιανική γραμματεία, είναι πράγματι χριστιανική. Αν όμως εννοούμε την προσωπική πίστη στον Χριστό ως Θεό και Λυτρωτή του κόσμου –μια πίστη που ενεργείται διά της αγάπης προς τον πλησίον– και στην Ανάστασή του ως εγγύηση και απαρχή της κοινής ανάστασης, τότε ποιος θα μπορούσε να απαντήσει καταφατικά στο ερώτημα;

Χριστιανός είναι ο άνθρωπος που θέτει διαρκώς τον εαυτό του ενώπιον του Θεού και αναρωτιέται αν πορεύεται στον δρόμο του και αν τηρεί το θέλημά του. Σε μια γνωστή εκκλησιαστική ευχή η κοινή αμαρτία των ανθρώπων ορίζεται ως εξής: «Κατελίπομεν την οδόν της δικαιοσύνης σου και επορεύθημεν εν τοις θελήμασι των καρδιών ημών». Σήμερα οι πάντες προτρέπουν τους πάντες να κάνουν ό,τι ποθεί η καρδιά τους, να ακολουθήσουν την καρδιά τους. Ο χριστιανισμός δεν εμπνέει την καθημερινή ζωή των ανθρώπων, δεν ορίζει τις κεντρικές σημασίες και αξίες της ύπαρξης και της συνύπαρξής τους.

Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν χριστιανοί στην Ευρώπη. Υπάρχουν, ασφαλώς, αλλά αποτελούν μειονότητα – σε ορισμένες χώρες μάλιστα πολύ μικρή μειονότητα. Ούτε σημαίνει, πολύ περισσότερο, πως έχουν πάψει να υπάρχουν άνθρωποι που επιτελούν καθημερινά τα έργα της αγάπης. Υπάρχουν εκατομμύρια τέτοιοι άνθρωποι, αλλά δεν τα επιτελούν πια στο όνομα του Χριστού, δεν υποψιάζονται καν ότι αυτό που αυτοθυσιαστικά πράττουν έχει την πηγή του στο Ευαγγέλιο.

Ας μην ανησυχούν πάντως οι χριστιανοί με την ιστορική ήττα του χριστιανισμού στην Ευρώπη: ο χριστιανισμός σήμερα τα πάει καλύτερα από ποτέ στην ιστορία του. Κάθε μέρα που περνάει χιλιάδες άνθρωποι στον πλανήτη προσέρχονται στη χριστιανική πίστη, στην υποσαχάρια Αφρική, στην Ασία, στη Λατινική Αμερική. Ο χριστιανισμός σήμερα ζει και ανθεί σε άλλα κλίματα, κάτω από άλλους ουρανούς. Και είναι να θαυμάζει κανείς την ικανότητα αυτής της δισχιλιόχρονης διδασκαλίας να ανακαινίζεται και να σαγηνεύει τις ψυχές των ανθρώπων.

Σταύρος Ζουμπουλάκης


*Το κείμενο μας το έστειλε ο π.Βασίλειος Χριστοδούλου   

Κυριακὴ Γ’ Ματθαὶου

(Ματθ. 6,22-33)

Εἶπεν ὁ Κύριος·

22. ὁ λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός· ἐὰν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινὸν ἔσται·

23. ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται. εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον; 

24. Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ. 

25. Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος; 

26. ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν; 

27. τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα; 28. καὶ περὶ ἐνδύματος τί μεριμνᾶτε; καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει· 

29. λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων. 

30. Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι; 

31. μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἢ τί πίωμεν ἢ τί περιβαλώμεθα; 

32. πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων. 

33. ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.

https://aerapatera.wordpress.com/2018/06/17/κυριακὴ-γ-ματθαὶου-2/

Περί ηρώων - Νίκος Χούλης

Στην ακινησία τους

τ’ άλογα των ηρώων 

έχουν μια τόλμη

ιδιαίτερη

έπαρση φέρουν

στη χαίτη τεχνητή

και τέσσερις

μαρμάρινες οπλές

δήθεν αγριεμένες.

Οι ήρωες

κοιτούν από ψηλά

πάντοτε αλλοπαρμένοι.

Για μιας στιγμής

Ζωή

μέσα στο πλήθος

ποιος ξέρει

αν θα αντάλλασσαν

την υστεροφημία

δικαιώνοντας

για ύστατη φορά

την ηρωική τους

φυσιογνωμία.

Νίκος Χούλης, Ο ΑΝΘΟΚΟΜΟΣ, εκδ.Γαβριηλίδης, 2011

Mια Ορχιδέα ανθισμένη ο Παράδεισος

Θα πρέπει ο Παράδεισος

την ανθσισμένη ορχιδέα μου να μοιάζει

Την πότιζα όλο το χειμώνα κάθε Κυριακή

χωρίς τη βεβαιότητα πως θα ανθίσει κάποτε και πάλι

Έτσι όμως είχε συμβουλέψει ο Απόστολος

και εμφατικώς με αυστηρότητα προσέθεσε 

Τις ρίζες μην αφήσεις να στεγνώσουν

Φαινόταν έρημη, γυμνή κι απελπισμένη

χωρίς τα άνθη της, την πειρισσή ομορφιά της 

Κι η μέριμνά μου μάταιη φαινόταν

σαν την πορεία της επίγειας ζωής

τις μέριμνες τις φορτικές κι ανιαρές

που της καρδιάς τις ρίζες μυστικώς ποτίζουν

Σήμερα όμως που η ορχιδέα άνθισε ξανά

και το άπειρό της κάλλος χάρισε στην πλάση

Δέκα χειμώνες θα σε πότιζα, της είπα

για να ζήσω έστω μόνο μια στιγμή

το φιλί σου στην αφίλητη ψυχή μου

Και αν στ’ αλήθεια ο Παράδεισος σου μοιάζει

Δέκα ζωές και δέκα παραπάνω βάσανα ας έχω

αν πρόκειται να αξιωθώ την άφατη παρηγοριά του 

2 Ποιήματα + 3 Χάι κου - Νίκος Χούλης

ΓΙΑ ΣΥΛΛΕΚΤΕΣ 

Η σιωπή έχει διάφορες ποιότητες

την ακριβότερη την αγοράζεις

στους έρημους σταθμούς.

Τρέχει από τις πληγές τους

σαν το ρετσίνι.

*

Χάι κου

25

Λένε και λένε

όντας δείλαιοι, χτυπούν

τα κρόταλά τους

28

Νίβεται αργά

στους ερειπιώνες της

η Ιστορία.

30

Μ’ ένα ελιγμό

το αφρισμένος ρυάκι

μας προσπέρασε.

*

ΚΑΤΑ ΤΥΧΗ

Έχω μια κρδιά

και δυο αχίλλειος πτέρνες.

Κάπως δύσκολο

να είμαι αποφασιστικός.

Μονάχα εσύ

μου δυναμώνεις

ό,τι αγαπώ

κι ό,τι αγαπώ

 στο προσκεφάλι μου

           τόπος με θάμνους

               και αγέρας.

Νίκος Χούλης, Εν ολίγοις, Χίος, 2003

Φωτογραφία: https://gr.pinterest.com/pin/748864244263448281/?utm_campaign=rdpins&e_t=69a5e9348aa34eacbca932df3f82b8b7&utm_content=748864244263448281&utm_source=31&utm_term=5&utm_medium=2004&news_id=4971656011923340206 

Χάι κου - Νίκος Χούλης

10

Την ακολουθεί

το πρώτο της το φιλί

σαν πιστό σκυλί.

11

Είναι η καρδιά

μια κόκκινη γκάιντα

ένα τραγούδι.

21

Με πυροφάνι

ανεβάζει στις λέξεις

στο άσπρο χαρτί.

Κυριακὴ Β᾽Ματθαὶου

(Ματθ. 4,18-23)

Τῷ καιρῷ ἐκείνω, περιπατῶν ὁ Ἰησοῦς 

18. παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδε δύο ἀδελφούς, Σίμωνα τὸν λεγόμενον Πέτρον καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, βάλλοντας ἀμφίβληστρον εἰς τὴν θάλασσαν· ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς· 

19. καὶ λέγει αὐτοῖς· δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων. 

20. οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ. 

21. Καὶ προβὰς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄλλους δύο ἀδελφούς, Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ Ζεβεδαίου τοῦ πατρὸς αὐτῶν καταρτίζοντας τὰ δίκτυα αὐτῶν, καὶ ἐκάλεσεν αὐτούς.

22. οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ.

23. Καὶ περιῆγεν ὅλην τὴν Γαλιλαίαν ὁ Ἰησοῦς διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.

https://aerapatera.wordpress.com/2018/06/09/κυριακὴ-β᾽ματθαὶου-2/