Το φιλί

Το φιλί. Το αξιοζήλευτο και κυνηγημένο, το απαγορευμένο και ποθητό. Το φιλί το τραγικό και ελπιδοφόρο. Σύμβολο αγάπης και προδοσίας. Αποτύπωση σχέσης και σημαία σκανδάλου. Το φιλί των αγαπημένων, των φίλων, των εραστών, των ξένων. Του ανταμώματος και τυ αποχωρισμού. Το σεμνό, το ξεδιάντροπο, το τρυφερό, το λυσσασμένο. Το φιλί στο δρόμο, στο σταθμό, στο μετρό, στο λεωφορείο, στην εξώπορτα, στο κρεβάτι. Το φιλί. Ιδιωτικό και δημόσιο. Ένωση και αποξένωση.

Αν είσαι ερωτευμένος ή έχεις υπάρξει τέτοιος, το βλέπεις να προσγειώνεται δημοσίως στα στόματα και το χαίρεσαι σαν πτήση αισθήματος που φθάνει στον προορισμό του. Σου προσφέρει χαμόγελο -κι ας μην είσαι εσύ ο πρωταγωνιστής του. Αν δεν είσαι ερωτευμένος και δεν έχεις υπάρξει ποτέ τέτοιος, σε θυμώνει, σε προσβάλλει, σε ερεθίζει, σε προκαλεί.

Τίποτα τραγικότερο από τη θέα ενός φιλιού. Την επόμενη στιγμή ξέρεις πως οι φιλημένοι μπορεί να χωρίσουν για πάντα. Τίποτα θαυμαστότερο από τη θέα ενός φιλιού. Την επόμενη στιγμή ξέρεις πως οι φιλημένοι μπορεί να ζήσουν για πάντα μαζί. Τίποτα ενδεικτικότερο του δικού σου βλέμματος. Του ερωτισμού σου. Κρίνεσαι βλέποντας το εκκρεμές φιλί εκτεθειμένο. Αποκαλύπτεσαι. Φανερώνεσαι. Ξεγυμνώνεσαι. Ποιος είσαι, ποιος υπήρξες, ποιος θέλεις να υπάρξεις από δω και μπρος.

Μα γιατί φιλί από στόμα σε στόμα; Πώς καταφέρνει ένα τόσο δα κομμάτι λίγων εκατοστών του προσώπου να συμπεριλαμβάνει και να εκφράζει ένα απέραντο αίσθημα αγάπης που συχνά μεταμορφώνεται σε ασυγκράτητο χείμαρρο κι έτσι προσφέρεται δημοσίως, αδιαφορώντας για το τι προκαλεί στον περίγυρο; Το ερώτημα μοιάζει το ίδιο παράλογο με τα ερωτήματα γιατί ανατέλλει ο ήλιος το πρωί, το φεγγάρι το βράδυ, γιατί ανατριχιάζουμε όταν φυσά αύρα λεπτή και βουρκώνουμε μπροστά στην αθωότητα των παιδιών.

Το ζεστό φιλί θα αποδεικνύει πάντα, όπου κι αν δίνεται, την κινητικότητα της αγάπης. Το παλλόμενο αίσθημά της. Τη συνοχή ολόκληρου του σύμπαντος στην ένωση των χειλιών δυο ανθρώπων που αγαπιούνται. Μην το τιμωρείτε. Μην το απαγορεύετε. Μην το κατακρίνετε. Είναι ήλιος και φεγγάρι, αύρα λεπτή και παιδική αθωότητα. Σχέση δυναμική. Πορεία. Αφετηρία και προορισμός της ύπαρξής μας. Το φιλί είναι τα πάντα και ταυτόχρονα καταλαμβάνει τόσο ελάχιστο χώρο που δεν απαιτεί τίποτα από κανέναν θεατή, εκτός από τη γενναιοδωρία της καρδιάς του, την ελπίδα του και την πίστη πως αυτός ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος.